Bloggang.com : tazzz : Nat

Nat - SEED Session

วู้วววววววววววววววววววววววววววววววววว

ไม่ได้เขียนบล็อคมาชาติเศษ ฮ่าฮ่าฮ่า
อยากจะเขียนบล็อกขึ้นมาบ้าง ก็ไม่รู้จะเข้ายังไง - -" เพราะ....

ที่ตลกคือ มันนานจนจำพาสเวิร์ดของล็อกอินไม่ได้
ทำยังไงก็เข้าไม่ได้ ถึงขนาดต้องรีเซ็ทพาสเวิร์ดกันเลยทีเดียว

คนแก่มักจะขี้ลืมเนอะ - -"????

ถึงมันจะนานนนนนนนนนนนนมากแล้วที่ไม่ได้อัพบล็อคเกี่ยวกะนัทและเอเอฟเลย
แต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้ตามนา

ก็มีตามบ้าง ลืมบ้าง ขี้เกียจอัพบ้าง อะไรบ้าง
และคราวนี้คงจะเป็นเหมือนกัน ถ้าไม่ได้สำเหนียกตัเวองว่าควรจะเขียนๆ มั่ง
ไม่งั้นก็ลืมอีก ฮะๆๆ

(แหม แต่ทีวันเกิดทาคุยะยังไม่ได้ไปเขียนเลยอะ.....)

งาน SEED Session นี่ยอมรับว่าเป็นงานที่ไปแบบงงๆ
คือ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ยังไง ตอนรู้ว่าได้เป็นติ่งติดสอยห้อยตามไปตอนแรกก็ยังงงๆ

รู้แต่ว่ามีร้องเพลงชั่วโมงนึง แสดงที่อสมท. เวลา 2 - 3 ทุ่ม

อะ อะ ไปไป
วันเสาร์กลางคืน สะดวกๆ

พอคืนก่อนวันที่จะเล่นจริง เห็นเค้าแจ้งว่าให้ไปตอน "เที่ยง"
สะดุ้งโหยง

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย ไปทำไมเที่ยง? มันเล่นจริง 2 ทุ่มไม่ใช่เร้อ????

จริงๆ ตอนนั้นบอกเลย ถ้าให้ไปตอนนั้นไม่ไหวอะค่ะคุณซี๊ด
สละสิทธิ์ได้ ไม่มีปัญหา ยังไม่ทุ่มเทขนาดยอมเสียเวลาเกินครึ่งวันขนาดน้าน - -"

แล้วสุดท้ายก็ได้ข่าวใหม่ว่า ไม่ว่างไม่เป็นไร ก็ไปตอนบ่ายๆ ให้ไปเร็วๆ หน่อยก็ดี

ก็งงๆ

รู้แต่ว่าให้ไปก่อน จะมีเซอร์ไพรส์ (อิอิ) อะไรเงี้ย ใส่เสื้อดำไปด้วยนะ

ช่างเป็นการสื่อสารที่สร้างความสงสัยและข้องใจได้อย่างชะงัดนัก
แฟนคลับคนอื่นๆ เค้าคงไปกันแหละ เต็มที่อยู่แล้ว เห็นแต่ละคนเทให้นัทกันหมดหน้าตักตลอด
แต่นัทคะ พี่ขอโทษ... พี่ยังไม่สามารถขนาดนั้น พี่แก่แล้ว ปล่อยพี่ปายยยยยยยยยยย

สรุปก็ไปถึงบ่ายสี่กว่าๆ

เซอร์พร้งเซอร์ไพรส์อะไรนั่นเค้าซ้อมกันไปหมดแล้ว
อิชั้นลอยตัว ไม่เกี่ยว (จริงๆ ถ้าทำได้ควรจะไปกันน่ะนะ เพื่อ ศลป สุดที่รัก)

เลยแวะไปกินโคคุโตะมัตฉะสมูทตี้ของโปรดที่คาเฟ่คาลดี้ เอสพลานาด
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ไม่ได้กินนานมากกกก
(เอ๊ะ เพิ่งกินไปแก้วนึงเมื่อเดือนที่แล้วนี่หว่า.... เออน่า ไม่นับๆ)

คิดถึงงงงงงงงงงงงงแถวบ้านก็ไม่มีขายแล้ว
มันอร่อยเหลือรับจริงๆ นะ (ถึงจะหวานไปหน่อยสำหรับคนอื่นๆ แต่ชอบโคคุโตะอะ)

เป็นชาเขียวปั่นที่ชอบที่สุดยี่ห้อนึง (รองลงมาก็ของแมคคาเฟ่... ไม่ชอบของสตาร์บัคส์อะ)
สมเป็นคอฟฟี่ช็อปจากญี่ปุ่นจริงๆ ถูกปากเราเหลือหลาย
(ฮ่าๆ จริงๆ มันก็ไม่เกี่ยวนี่หว่า)

เสร็จแล้วก็แวะหาซื้อข้าวเย็นมาด้วยเลย
เตรียมตัวดูนัท ^^

------------------------------------------------------------------------------------

Seed Session ช่างเป็นงานที่จัดเวทีได้ใกล้ชิดกะคนดูมาก
อารมณ์ประมาณ ศลปและนักดนตรีนั่งตรงกลาง แล้วมีแฟนๆ รุมล้อมเป็นครึ่งวงกลม
ถึงขนาดมีการออกปากว่าไม่เคยร้องเพลงใกล้กันขนาดนี้มาก่อน ฮะๆๆ

เพิ่งรู้ด้วยว่าน้องอ้นที่มาออดิชั่นเอเอฟ 8 แล้วไม่ผ่านเป็นตัวจริงเค้าเป็นดีเจซี๊ด
ตกข่าวดีจริงชั้น - -"

ศลป มาร้องเพลงในบรรยากาศสบายๆ
แต่จริงๆ แอบเป็นการโฆษณาอย่างมากเลยนะ เพราะมัน Nation Wide อะนะ

ขำนัท ก่อนจะเริ่มรายการก็ถาม ประมาณ

คือ ยังไงอะ ได้เวลาปุ๊บนัทร้องเลยป้ะ?

ดีเจถึงขั้นขอ... ยังครับพี่นัท ขอผมทำงานบ้าง

ฮ่าฮ่าฮ่า ขำอะคุณชาย

บรรยากาศงานก็โอเคนะ สบายๆ
ไม่ต้องแย่งที่นั่งกัน เห็นชัดทุกที่ ถึงขั้นตีนกา ฝ้า สิว กันเลยทีเดียว ฮ่าฮ่า

เป็นงานที่ดูสบายๆ เพลินๆ ดี
เหมือนศิลปินพบประชาชน เอ๊ะ ไม่ดิ พบแฟนคลับ ฮะๆๆ

เริ่มงานด้วยเพลงเปิดที่เหมาะกับเป็นเพลงเปิดจริงๆ อย่างคิดถึงดังดัง
สนุกสนานอะนะ

แฟนคลับก็กรี๊ดดดดดดดดดดดดกันได้เหมือนพลังล้นเหลือ เก่งจริงๆ ฮะๆๆ

บรรยากาศในห้องส่งสนุกสนานตลอดเวลา
แต่ไม่รู้ฟังทางวิทยุจะเป็นไงแฮะ (ไม่ได้ลองฟังอ้ะ)

เพลงนี้เราชอบนะ เวลาเอามาร้องตามงานต่างๆ จะเพิ่มลูกเล่นให้มันไม่น่าเบื่อดี
(ก็ถ้าร้องเหมือนของจริงหมดมันก็คุ้นๆ กันอยู่แล้วนี่)

เสร็จแล้วต่อเพลงน้องพันช์ เพื่อนร่วมค่ายมิวสิคครีม
ด้วยเหตุผลว่าเอานิวจิ๋วมาร้องก็คงไม่ไหวมั้ย

แหม่คุณชาย เมื่อก่อนก็เอาเพลงนิวจิ๋วมาร้องนี่ ฮะๆๆ

เป็นเพลงเก่าที่ไม่ได้ฟังมานานมากแล้ว แต่ก็ยังเพราะอยู่นะ
เพลงดีๆ ส่วนมากก็เป็นอย่างเงี้ย ฟังได้ไม่เบื่อเลย ^^

จริงๆ ตอนนี้พี่แอบฮัมเพลงชนะลมตลอดเลยล่ะนัท
คิดถึงบรรยากาศอะ ทั้งนัท ทั้งเฉลียง ฮ่าฮ่าฮ่า

รายการนี้ร้องเพลงน้อยมากในความคิดเรา
ตอนแรกมีร้องไปสามเพลง เสร็จแล้วพักเบรค (ไม่กี่นาที)
แล้วมาต่อด้วยช่วง The Closer เป็นการเล่นเกม

เกมที่ว่าคือ ให้ศลป.เลือกปืนที่ทีมงานเตรียมไว้
แต่ละกระบอกจะมีเขียนชื่อเบอร์ ที่จะไปเชื่อมกับเพลงที่ทางผู้โชคดีเลือกเอาไว้ตอนเล่นชิงตั๋ว
ถ้านัทเลือกได้คนไหน แล้วร้องเพลงของเค้าไม่ได้ จะต้องโดนทำโทษ

การลงโทษก็ง่ายๆ (เปล่าหว่า?)

ให้แฟนๆ ทำอะไรกับนัทก็ได้ ภายใต้คำจำกัดความว่า
"รูป รส กลิ่น"

ฮะๆๆ แค่ฟังก็เอ๋อ
ศลป หน้างงๆ เหมือนโดนรายการหักหลัง ฮ่าฮ่าฮ่า

จริงๆ เราแอบงงเล็กน้อย รูปกับกลิ่นนี่พอเข้าใจ
แต่ไอ้ "รส" นี่มันทำกันยังไงเร้อ???????????

แฟนคลับหลายคนก็เรียกได้ว่า "โชคดี" เลือกเพลงมาศิลปินไม่รู้จัก
จริงๆ อย่าว่าแต่นัทจะร้องไม่ได้เลย พี่ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ

เพลง "แหลก" นี่มันชื่อเพลงเร้อ?
(หรือชั้นฟังผิด??)

ศิลปินก็ดีใจหาย บางเพลงร้องได้ก็ยังยอมแพ้ ฮ่าฮ่า (กลัวจะร้องออกมาไม่ดีอะเด่ะ)
อย่างภูมิแพ้กรุงเทพเนี่ย ใครๆ ก็ร้องได้ป้ะ?

นอกนั้น เพลงอะไรบ้างก็ไม่รู้ (ไม่ค่อยรู้จักอ้ะ)
รู้แต่ส่วนมากจะ "ยอม" เป็นส่วนใหญ่

แหม่ ให้ความร่วมมือกันดีจริง ฮะฮะฮะ

แอบลุ้นให้ผู้โชคดีทั้งหลายเลือก "รส"
แต่ดั๊นไม่มีใครเลือก เอาแต่ "กอด" ๆๆๆๆ กันเกือบหมดเลยอ้ะ

โห่ เลยอดรู้เลย ว่าจะทำยังไง

(แต่ถ้าให้เลียก็ไม่เอานะ บรื๋อออออออออ ฮ่าๆๆ)

รู้สึกเหมือนรายการช่วงนี้รันไปเร็วมากๆ อะ คุณชายได้ร้องเพิ่มอีก 2 เพลงเองมั้ง จบรายการละ - -"

แอบเห็นตอนจะร้องเพลงนึง คุณชายลากเก้าอี้ไปด้านหลังเล็กน้อย
ประมาณผมต้องการพื้นที่ในการร้อง

แต่พอร้องเสร็จ ดั๊นจะนั่งลงที่เดิม ฮ่า ฮ่า
ดีนะ เห็นเอามือไปควานหาเก้าอี้ก่อน หาไม่เจอเลยนึกได้

เห็นแล้วก็ขำ (แอบเห็นศิลปินขำด้วย)

แหม๊ นึกว่าจะเห็นคนปล่อยไก่ซะละ อิอิ

พอรายการเล่นเกมเหมือนจะจบแล้ว ต่อด้วยเพลงยิ่งคุยยิ่งเหงาหนึ่งรอบ

แล้วก็ถึงเวลาของเซอร์ไพรส์ที่แฟนคลับทุ่มเทไปซ้อมกันมา (โดยความคิดริเริ่มจากทางรายการ) ให้ศิลปินได้อึ้งกันบ้าง

จริงๆ ยอมรับว่าเห็นตอนที่เค้าซ้อมกัน เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ
ก็แค่คิดว่า เออ เยอะวุ้ย ถ้าเป็นอิชั้นน่าจะลืมก่อนได้ทำจริง

แต่พอมาเห็นของจริง....

บอกตรงๆ

ไม่แปลกใจเลยที่คุณชายร้องไห้..........

ดูแล้วมันน่าประทับใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

มันคือการให้แฟนคลับแต่ละคนสวมถุุงมือ (สะท้อนแสง?) แล้วเอามือมารวมๆ กันทำเป็นท่าต่างๆ

ประกอบเพลง "ฉันยังอยู่ทั้งคน"

คำที่แปรอักษรมา ก็ประมาณ V love Nat อะไรประมาณนี้แหละ

แต่บรรยากาศแบบ... ซึ้งจริงๆ อ้ะ

จบโชว์แล้ว หันมา
ศิลปินน้ำตาไหลไปแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ยิ่งมีตัวแทนแฟนคลับมาพูด
แล้วให้ศิลปินพูดต่อ

กิ๊วๆๆ หนุ่มขี้แย

ฮะๆๆ โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจล้อ
เห็นศิลปินพูดไปร้องไห้ไป ก็อดซึ้งไปขำไปไม่ได้
(นี่ชั้นโรคจิต?)

ฟังแล้วซึ้งอ้ะ

แต่จริงๆ ก็พูดเหมือนเดิมป้ะ? เหมือนเคยได้ยินแล้ว
(โห่ คนอื่นเค้าซึ้งนะยัยนี่)

ที่ว่า

ตลอดทางที่ยาวนาน มีบ้างที่ท้อ มีบางที่คิดถึงขั้นจะพอ จะเลิก
แต่พอเห็นกำลังใจที่มีให้มาเสมอ

คำทักทาย ใส่ใจ ที่แฟนๆ มีให้ตลอดมา

ทำให้นัทยังมีกำลังใจที่จะก้าวต่อไป.....

อ้าว พี่นึกว่าเวลาส่งๆ อะไรพวกนี้นัทจะรำคาญนะนี่ ฮ่าๆ
พอดีไม่ได้เล่นทวิตเตอร์ อินสตาแกรม หรืออะไรใดๆ เลย
บล็อคก็ไม่เขียน มีแต่เปิดเฟสบุ๊ค ดูนั่นดูนี่ แทบไม่โพส

ช่วยม่ายล่าย พักนี้งานหนักจริงๆ
โดยเฉพาะงานรบรากับเด็กเนี่ย แพ้ทางสุด

ถ้ามีเวลาว่างอิชั้นจะลองแทะโลม เอ้ย ทักทายนัทไปเหมือนเดิมดีกว่า

(จริงๆ ศลป. อาจจะบอกว่า พี่ไม่ต้องทักก็ได้ นัทเสียหาย.. ฮะๆๆ)

----------------------------------------------------------------

ยังเป็นผู้ชายที่ร้องเพลงเศร้าได้ดีเหมือนเดิม อินอะ ฟังแล้วมันอิน

โดยรวมๆ แล้ว โอเคนะ
งานสนุก รื่นเริง โดยเฉพาะในห้องส่งที่มีแต่แฟนคลับเนี่ย รื่นเริงมาก
(ยังแอบงงว่าคนที่ไม่อยู่ในห้องเค้าฟังแล้วจะไม่งงๆ เร้อ?)

แต่รู้สึกตงิดๆ นิดหน่อยกับการร้องเพลง

ไม่รู้ดิ

ก่อนหน้านี้เคยดูคลิปที่นัทร้องเพลงคนแพ้ที่ไม่มีน้ำตา (ชื่อนี้เปล่าหว่า)
รู้สึกว่าไม่ใช่อะ เสียงมันไปไม่ถึงจุดพีคๆ ที่สูงขึ้นมานิดๆ ของเพลง

มาดูสดคราวนี้ก็ยังเหมือนเดิม
เลยไม่แน่ใจว่าเค้าตั้งใจร้องให้เป็นแบบนี้ใช่เปล่าหว่า?

แอบรู้สึกแปลกๆ เมื่อก่อนศักดาทรร้องเสียงสูงกว่านี้ยังได้เลยนี่หว่า?

ปกติชอบนัทตอนร้องเพลงเสียงสูงๆ พุ่งๆ
แต่งานนี้ร้องแต่เพลงเสียงต่ำๆ เยอะ

ประมาณ เตรียมตัวมาดีเกิน เป๊ะ เสียงต่ำ เก๊กเท่ห์

เออ แต่ก็นะ งานออกอากาศทั่วประเทศ เลยต้องโชว์ๆ หน่อยมั้ง

จริงๆ พี่ชอบเวลานัทร้องเพลงสบายๆ อะค่ะ
สบายๆ เป็นกันเอง (จริงๆ น้องแกก็เป็นกันเองตลอดงานนะ) ถ้าอคูสติคได้ยิ่งดี

แต่ก็นะ คุณชายต้องเตรียมตัวมาเต็มที่อยู่แล้วทุกงาน ฮะๆๆ ไม่ได้ๆ

ถ้าจะให้ดี ก็อยากให้ใส่ลูกเล่นนิดๆ ลงไป ทำให้เพลงมันเป็นเพลงของคุณนะศักดาทร

มาดูคอนคราวนี้ เริ่มรู้สึกอย่างจริงจังว่าเสียงที่คุณชายเลือกมาร้อง
เป็นเสียงคนละสไตล์กับที่เราชอบปกติแฮะ..........

แต่ก็ไม่แน่ด้วยแหละ
ยังไม่รู้เลยว่าเท่าที่ฟังๆ มานี่ ชอบให้คุณชายร้องเพลงสไตล์ไหนกันแน่

และก็ยังไม่รู้เลยว่า สไตล์ที่เราฟังแล้วคิด(เอาเอง)ว่าเหมาะกับศักดาทรคือสไตล์ไหนหว่า...??

(อย่างสแม็ปของอิชั้น เพลงมันสไตล์มาแหวกของตัวเองอยู่ละ แทบจะตั้ง Genre ให้ใหม่เป็น SMAP ไปละ ฮ่าฮ่าฮ่า แต่มันใช่อะ ฟังแล้วปิ๊งเลย นี่สิคุณ!! <-- แต่เค้าก็อยู่กันมาหลายสิบปีแล้วอะนะ)

ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ

เขียนไปนี่ไม่ได้คิดว่าจะมีใครเข้าบล็อกอีกแล้วนะ
เพราะยัยเจ้าของบล็อกมันยังทิ้งไปเป็นชาติแล้วเลย ฮ่าฮ่าฮ่า

เลยขอนี๊ดนึง เขียนตามใจตัวเองนิดนึง

บอกตรงๆ ว่า ใคร หรือ อะไร ที่มีแฟนคลับ มีคนหลงใหล เยอะๆ นี่
จะเขียนอะไรแต่ละทีต้องมานั่งคิดนะเนี่ย

กลัวโดนสั่งเก็บ - -"
(และมิได้อยากหาเรื่องอะนะ)

ปล. มือคีย์บอร์ดน่ารักอ้ะ นั่งอยู่ข้างๆ ฝั่งนั้น ชอบบบบบบบบบบบบ(ฝีมือ)
ปลล. เห็นได้ชัดว่าเขียนบล็อคได้จืดชืดมาก ฝืดเหลื๊อเกิน ร้างลาไปนาน

Create Date : 22 มิถุนายน 2557

Last Update : 22 มิถุนายน 2557 23:56:54 น.

2 comments

Counter : 2593 Pageviews.

ขอบคุณนะคะ ยังเล่าได้สนุก เหมือนเดิมเลย

โดย: LovE IP: 115.87.111.127 วันที่: 17 สิงหาคม 2557 เวลา:16:37:14 น.

ไม่ไหวแล้วมากรี๊ดเพลงประกอบ love sick หน่อยนะ

โดย: anight IP: 122.155.81.11 วันที่: 28 เมษายน 2558 เวลา:8:44:41 น.