"We hope that peace is born in the heart of everybody so, together , we can build a world in peace"
Play and Learn
Work and Play
Travel...จน...Plearn
กันยายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
27 กันยายน 2552
...ข่มตานอน ในวันที่หัวใจอ่อนล้า...
Can't Stop Smiling...
...Cold Heart...
...อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง...
...STAY...
... ...
...เข้าใจ ยอมรับ...
ช่วงเวลา...
...ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ...
...อยากจะรู้...
...ป่วยไข้...
รอ คอย ...ปาฏิหารย์ที่รอคอย...
...สิ่งสำคัญไม่อาจเห็นได้ด้วยดวงตา...
ยิ้มเถิดลูกรัก
คิดถึง ระลึกถึง นึกถึง
Don't forget me, I begged
ผ่านมา...ผ่านไป
...Love at first Read...
...You make my day...
...มองดาว...
...ไปวัด มาวัด...
รักใดเล่า...จะเทียบเทียม
เฉลิมกว้าง...กลางแปลง
...บ้าน...
...ระหว่างทาง...
กับอีกหนึ่งวัน...ของฉัน
...กำลังใจ...
...ภาพเก่าเก่า...
ความสุข...ช่วงเวลาพิเศษ
คิดถึง...คืนข้ามปี
...หนีมา...นินทาคุณนายแม่...
...ฉันคนเดียวก็อยู่ได้...
...เมื่อเราเอาหัวใจไปวางไว้ที่ใครอีกคน...
...ข่มตานอน ในวันที่หัวใจอ่อนล้า...
ความทรงจำครั้งเก่า....ความจริงในหัวใจ
รัก...ไม่มีรัก...
ในบางความรู้สึก....ที่อยากรู้ "เธอคนนั้น" มีอยู่จริง
หวั่นไหว...ในวันเหนื่อยล้า
...การเดินทางกับความรัก...
เคยไหม...ทรมานจากความคิดถึงและรอคอย
คืนของความเหงาและความคิดถึง
รักครั้งหนึ่ง...คิดถึงตลอดไป
เหงา...จนแอบเช็ดน้ำตา
...ข่มตานอน ในวันที่หัวใจอ่อนล้า...
...นอนไม่หลับ ทั้งคืน...
นอนไม่หลับ...เมื่อคืนตื่นขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง พลิกตัวไปมาบนเตียงใหญ่ ข่มตาให้ยังคงปิดสนิท ข่มใจให้ผ่อนคลายและบอกตัวเองให้พักบ้าง นอนเถอะนะ...หลับเถอะตัวฉันเอง
แต่ฉันพบว่าตัวเอง ก็ยังคงไม่อาจหลับได้...ทำไมนะค่ำคืนนี้ หลับตาลง ปิดใจ มันจึงยากเย็นนัก ฉันค่อยค่อยลืมตา...เห็นไฟสีฟ้าดวงเล็กเล็กที่พอเห็นจากเครื่องปรับอากาศ ผุดลุกขึ้นนั่งกลางเตียง ชันเข่าขึ้นชิดอกโอบแขนรอบเข่า กอดตัวเองไว้...อุ่น อุ่นใจขึ้นได้บ้าง
ตอนนี้ใจของฉันตะเลิดไปไกลเกินกว่า...ที่จะหลับตาลงได้ ลุกขึ้นเปิดเพลงเบาเบา หวังให้เพลงกล่อมเผื่อให้ค่ำคืนนี้ ผ่อนคลาย...เปิดไฟหัวเตียงแสงเหลืองนวล นั่งลงบนเก้าอี้นอนตัวยาวใกล้ใกล้เตียง
เหงานะ...ฉันบอกกับตัวเองอย่างนั้น ทั้งทั้งที่แต่ละวันก็คร่ำเคร่งกับงานมากมาย จนไม่มีเวลามานั่งบันทึกความรู้สึกให้ได้ระบายผ่อนคลายมาหลายวัน ได้เพียงแค่แวะเวียนมาทักทายเท่านั้นเอง ตอนเย็นเย็นฉันก็ใช้เวลากับเพื่อนฝูง ทานข้าว พูดคุย ยิ้มแย้ม แม้กระทั่งเมื่อคืนที่ผ่าน เพื่อนยังมานั่งคุยกันออกรสที่ห้องของฉัน ก่อนกลับไป...ก่อนเที่ยงคืนแค่เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง แต่ทำไมฉันยังมานั่งเหงาอยู่อย่างนี้นะ...
ความรู้สึกแบบนี้ เชื่อว่าคงมีใครต่อใครอีกหลายหลายคนที่เคยเป็นเหมือนเหมือนกันกับฉัน พวกเขาทำยังไงนะ...ให้กลับเข้านอนได้อย่างเป็นปกติอีกครั้ง...
หยิบหมอนอิงใบใหญ่ขึ้นมากอด...เอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่มเดิมที่อ่านก่อนนอนจากโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง ขอบตาร้อนร้อน พยายามไล่สายตาไปตามตัวอักษร รับรู้เรื่องราวในหนังสือเล่มเล็กนั้นอีกครั้ง...เรื่องราวของความรู้สึก ที่บรรยายถึงความเหงาไว้อย่างน่าสนใจ
"ความเหงาในใจก็เป็นเรื่องปกติ อย่างที่ใครหลายๆ คนก็คงเป็น...แต่มันคงไม่ใช่เรื่องดีเลย หากจะปล่อยให้ความเหงานั้นเกาะติดอยู่ที่ใจ แล้วคอยกัดกร่อนความสดใสของเราไปทีละนิด ทีละนิด จนหมด"...ฝนตกเป็นรอยยิ้ม...
เคยไหม...เวลานั่งอยู่คนเดียว เงียบ... เหงา... เหมือนกับว่า โลกทั้งโลก...
มีเราอยู่เพียงแค่คนเดียว ต้องอยู่กับตัวเอง อยู่กับความอ่อนล้า จากหลายสิ่งที่ผ่านมา ไม่มีใคร ที่แม้แต่ชำเลืองมอง เห็นเรา... ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ยอมรับว่าหัวใจมันอ่อนล้าเกินกว่าจะอธิบาย ทิ้งไดอารี่เอาไว้ให้ร้างไม่เปลี่ยนแปลง...
ใจคิดถึงการเดินทางที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หวังเล็กเล็กในใจว่า...การเดินทางที่เราเองมีความสุขกับมันมาตลอด คงพอช่วยทำให้หัวใจอ่อนล้าของใครคนนี้ ได้กลับมามีเรี่ยวมีแรง พอที่จะเห็นโลกด้วยตาที่เปิดกว้าง และใจที่เปิดกว้างกว่า....ขอให้เป็นอย่างนั้น เกินรับไหวกับ ความรู้สึกเหงาที่ยาวนานอย่างนี้ พอซะที...ไม่มีน้ำตาจะไหลให้กับความเหงาอีกแล้ว ไม่มีใจจะคอยคัดค้านต้านทานกับความรู้สึกนี้อีกแล้ว ได้โปรด...พอซะที
...นอนไม่หลับ อย่างเคยกับความรู้สึกเดิม เหงา...
Create Date : 27 กันยายน 2552
Last Update : 9 เมษายน 2553 1:29:41 น.
16 comments
Counter : 2018 Pageviews.
Share
Tweet
นอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นมาอ่านหนังสือ หรืออะไรก็ได้ค่ะ
ขืนนอนต่อ จิตใจจะยิ่งว้าวุ่น
หากิจกรรมทำวันนี้กัน
ไปออกกำลังกายตอนเย็นด้วยกันไหมค่ะ
ได้เหงื่อและหายบ้าได้เยอะเลย
โดย:
aenew
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:15:26:56 น.
ช่วงนี้ก็นอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ เลยลุกมาอัพบล๊อคตอนตีหนึ่งตีสอง
โดย:
Summer Flower
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:15:30:10 น.
ประจำเลยยยยยย บ่อยมาก
โดย:
Tukta21
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:15:52:00 น.
ทุกคนก็มีปัญหา เหงา รู้สึกโดดเดี่ยว
แต่ยังไงเราก็ต้องสู้มันต่อไป ผ่านมันไปให้ไดนะค่ะ
โดย:
fordear
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:19:50:05 น.
เราเองก็เป็นอยู่เหมือนกันค่ะ
ปัญหาหลายเรื่อง จนไม่รู้ว่า จะกลุ้มใจเรื่องไหนดี
ตอนนี้เลยเป็นอาการแบบลอยๆ ทั้งวัน
โดย: หง่าวซ่า (
คุโระโกะ
) วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:19:57:31 น.
อ่านแล้วรู้สึกจุกอย่างบอกไม่ถูก
เพราะมันโดนเข้าอย่างจัง
ถูกแล้วค่ะ คุณไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนี้...
เพราะเราเองก็เป็น
มีเพื่อน มีผู้คนอยู่รอบกายมากมาย... แต่ทำไมมันรู้สึกเหงาอย่างนี้นะ... เหอๆ
โดย:
Traumerei
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:21:37:39 น.
เป็นเหมือนกันค่ะจนต้องหาเวเลียมมากินช่วงนึง
โดย:
Thairabian
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:23:45:26 น.
"นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมาน ลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนาน และทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน"
^_^
โดย:
blue passion
วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:0:57:47 น.
ยังนอนไม่หลับอีกหรือเปล่าน้อ
โดย:
Summer Flower
วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:9:48:56 น.
ลองเล่นกับหลานๆเด็กๆดุสิคะ อาจช่วยได้นะคะ
โดย: poonimm IP: 112.142.29.39 วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:22:37:27 น.
คืนนี้นอนหลับหรือยังค่ะ....
ต้องพักผ่อนบ้างน่ะ อีกวิธีหนึ่ง ดื่มนมอุ่น ๆ ก่อนนอน
ถ้าไม่หลับก็ปลุกเราด้วยแล้วกัน เดี๋ยวจะอยู่เป็นเพื่อน
โดย:
aenew
วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:23:47:18 น.
poonimm เราชอบกอด ชอบหอมเด็กเด็ก เราว่าเด็กเด็กเค้ามีกลิ่นหอมหอมประจำตัวด่วยเนอะ คนไกลบ้านอย่างเรา ก็คงทำได้แค่คิดถึงไปก่อน...เราว่าสิ่งที่ทำให้หัวใจอ่อนโยน ได้ ก็คือการได้อยู่กับเด็กเด็ก คนแก่...ปู่ ย่า ตายาย...แล้วก็สัตว์เลี้ยง อึมมม...คิดถึงจัง...บ้าน
โดย: chance (
changnon
) วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:1:19:38 น.
เมื่อคืนเราก็นอนประมาณตี 1 กว่า ตื่นตอนเช้า ตี 5 ครึ่ง
up blog เสร็จ ก็นอนไม่หลับซะงั้น...
คิดถึงยายที่จากไป (ปีนี้ครบ 10 ปี แล้ว)
ของขวัญที่ยายให้ ก็ยังติดตัว เอ๋ อยู่ตลอดค่ะ
*เราก็เป็นคนไกลบ้าน ปลายเดือนหน้าได้กลับบ้านแล้วเย้....
--การคิดถึงบ้าน ทำให้เรามีกำลังใจที่จะทำงานต่อค่ะ
คุณว่างั้นไหม---
โดย:
aenew
วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:9:42:22 น.
ชื่อคุณอ่านว่าอะไรค่ะ chance
ตารางเดินทางถึงปลายปี แน่นเลยเหรอค่ะ....
(น่าอิจฉาจัง เดินทางท่องเที่ยว หรือทำงานค่ะ)
ของเราว่างเป็นหย่อม ๆ แต่เดือนหน้าต้นเดือน อาจจะแวะขึ้นเหนือ ปลายเดือนแวะลงใต้ (บ้านอยู่ใต้ค่ะ)
วันนี้ไม่ง่วงน่ะ แปลกจัง
เก่ง เก่ง งานมันเยอะด้วยน่ะค่ะ
โดย:
aenew
วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:11:13:09 น.
โดย:
ชบาหอม
วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:15:03:04 น.
อย่ามาชวนให้ยาก กาแฟน่ะ
หักห้ามใจอยู่ค่ะ อยากดื่มเหมือนกัน เมื่อเช้าดื่มไปแก้วหนึ่งแล้ว ถ้าต่อแก้วสองมีหวังเอ๋เอ่ย คืนนี้ตี 1 อีกแน่
ดื่มกาแฟ..ระวังเหอะคุณchance คืนนี้ตาค้างน่ะ
โดย:
aenew
วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:15:17:05 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
changnon
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เรียนรู้...ระหว่างทาง...ของชีวิต
Webmaster - BlogGang
[Add changnon's blog to your web]
Bloggang.com
ขืนนอนต่อ จิตใจจะยิ่งว้าวุ่น
หากิจกรรมทำวันนี้กัน
ไปออกกำลังกายตอนเย็นด้วยกันไหมค่ะ
ได้เหงื่อและหายบ้าได้เยอะเลย