ในบางความรู้สึก....ที่อยากรู้ "เธอคนนั้น" มีอยู่จริง
ฉันแค่อยากรู้ ว่าเธอ มีอยู่จริง....ใช่ไหมฟ้ามืดครื้ม เมฆฝนสีดำก้อนใหญ่ แผ่กระจายเต็มท้องฟ้า ลมพัดแรง เหมือนเป็นสัญญาณบอกให้รู้ ว่าในอีกไม่ช้า ไม่นาน สายฝนคงกระหน่ำลงมา ฉันเร่งฝีเท้าตัวเองเพียงเพื่อหวังให้กลับถึงบ้าน หรืออยู่บนรถ taxi พอให้ได้มองฝนผ่านกระจกห้องพัก หรือกระจกรถ taxi ก็ยังดี แต่วันนี้ท่าทางฟ้าฝนคงพอจะเป็นใจให้ฉันได้บ้าง เพราะแม้ขึ้นรถ taxi ได้พักใหญ่ เจ้าเมฆก้อนดำดำยังคงแค่ทำท่าเหมือนเศร้าสร้อย เสียใจมากมาย แต่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้น้ำตาหล่นลงมาแม้แต่หยดเดียว ต่างกับฉัน ที่วันนี้ทั้งความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ขอบตาร้อนผ่าวเพราะได้นอนเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง ก่อนทำภาระกิจหลากหลายตลอดทั้งวัน แรงที่เหลือในวันนี้ก็น้อยจนแทบไม่อยากขยับไปทางใด นั่งมองผู้คนผ่านกระจกรถ สองข้างทาง หลายคู่เลือกที่จะจับมือก้าวไปด้วยกัน ก้าวอย่างรวดเร็ว เพียงเพราะไม่อยากให้คนที่ตัวเองรัก ต้องเปียกปอนหรือเจ็บไข้ หลายคู่เลือกมองหารถ taxi อย่างใจจดใจจ่อ แค่อยากพาคนรัก กลับบ้านอย่างปลอดภัย และไม่ต้องกังวลกับสายฝนที่กำลังจะเทลงมา แม้ในวันฟ้าหม่น ความรักยังคงมีให้เห็นอย่างชัดเจนในความรู้สึก หรือฉันเฝ้ามองหาแต่ความรัก ที่คนไม่ถูกรักอย่างฉัน...ไม่มีเหมือนใครใคร...รถยังคงขยับได้ทีละน้อย เมืองใหญ่ในวันฟ้าครึ้มแบบนี้ เหงาจนรู้สึกได้ ฉันค่อยค่อยหยิบเครื่องเล่น mp3 ที่แอบพกติดกระเป๋าไม่เคยลืม เพราะมันทำให้คนขี้เหงาอย่างฉัน สุขใจกับการได้ฟังเพลง รู้สึกไปตามเพลง อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย เสียงเพลงจากเครื่องเล่น mp3 เล็กเล็กทำให้ฉันแอบปาดน้ำตาอยู่บ่อยครั้ง เหมือนกับครั้งนี้ เพลงนี้...เหมือนความรู้สึกในใจ กำลังถูกถ่ายทอดออกมาด้วยเพลงเพลงนี้.......หาไม่เจอหรือเธอไม่มี... จนมันทำให้ฉันแอบคิดไม่ได้ว่า หรือสำหรับฉันคนคนนั้นไม่เคยมีอยู่จริง ก็เป็นได้...หรือฉันยังรอสักวัน...คิดได้แค่นั้น ฉันก็หลับตาลง เอนตัวพิงเบาะรถปล่อยใจให้ได้รู้สึกไปตามเสียงเพลงเบาเบา ที่ยังคงดังก้องหู ทุกถ้อยคำ เหมือนจะตอกย้ำให้ฉันต้องยอมรับความจริง..."ลืมตาขึ้นมาพร้อมคำว่าเหงา กี่คราวที่ใจต้่องทนอ่อนไหวมีหนึ่งหัวใจไม่เคยได้ใช้ ได้แต่รอแค่ใครบางคนแค่อยากจะรักสักครั้งหลับตาล้มลงกับความเจ็บช้ำ กี่คนเข้ามาแล้วเดินจากไปอีกเพียงครั้งเดียวฉันคงขาดใจ ถ้าต้องนับเริ่มใหม่กับใคร แค่อยากเจอรักสุดท้ายปฏิทินที่พ้นข้ามปี แต่ละเข็มนาทีที่เลยผ่านต้องกอดกับความเดียวดายอีกนานเท่าไร แต่ละเช้าที่ยังเฝ้ารอแต่ละคืนยิ่งท้อในใจ ก็ใครคนนั้น เขาอยู่ที่ไหนที่ใจยังหาไม่เจอ หรือว่าเธอคนนั้นไม่มี สบตาฉันทีจะมีไหมที่ใครหันมา พอแล้วน้ำตาหรือว่าฟ้าตั้งใจแกล้งกันให้เหงา ให้เจอแต่ความปวดร้าวหรือว่าเธอคนนั้นไม่มีอยู่จริงท่ามกลางผู้คนนับผันหมื่นล้าน ต้องการแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นสักคนแค่ใครที่ใจตรงกัน มันจะมีสักวันใช่ไหมที่จะได้เจอเธอปฏิทินที่พ้นข้ามปี แต่ละเข็มนาทีที่เลยผ่านต้องกอดกับความเดียวดายอีกนานเท่าไร แต่ละเช้าที่ยังเฝ้ารอแต่ละคืนยิ่งท้อในใจ ก็ใครคนนั้น เขาอยู่ที่ไหนที่ใจยังหาไม่เจอ หรือว่าเธอคนนั้นไม่มี สบตาฉันทีจะมีไหมที่ใครหันมา พอแล้วน้ำตา หรือว่าฟ้าตั้งใจแกล้งกันให้เหงาให้เจอแต่ความปวดร้าว หรือว่าเธอคนนั้นไม่มีอยู่จริง"เพลงจบไปนานแล้ว แต่ความรู้สึกของฉัน มันยังคงรู้สึกได้ ว่าหวั่นไหวแค่ไหน ว่ารอคอยแค่ไหน และความรู้สึกของการไม่มีใครยังแจ่มชัด เหนื่อยจัง...ถ้ามีใครสักคนยอมที่จะอยู่ใกล้ใกล้ คอยเป็นกำลังใจให้กันเสมอ ก็คงดีไม่น้อย...แต่ถ้าไม่ฉันก็มักจะสัญญากับตัวเองเสมอ ว่าจะรักตัวเอง ดูแลตัวเองให้ดี เพราะนั่นอย่างน้อยที่สุดฉันก็รักเป็น ก็รักคนที่อยู่เคียงข้างกันเสมอไม่เคยทิ้งไปไหน ก็ตัวเราเองนี่ไง...ถ้าเธอมีอยู่จริง....ขอแค่ให้ฉันได้รักแค่อีกสักครั้ง...แค่ครั้งเดียว...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
