ก็เคยเป็นนะคะ ^_^
ทรมานกับความคิดถึงแต่ก็อุ่นในหัวใจที่ได้คิดถึงใครสักคน
ถ้าเค้าคนนั้นก็กำลังคิดถึงเรา ...
ก็นับว่าเป็นความทรมานที่สุขไม่น้อยเลยทีเดียวค่ะ
อย่างน้อยการได้รักใครสักคน ก็ทำให้เรารู้ว่าเราจะตื่นขึ้นมาทำไม?
ยินดีที่ได้รู้จัก และอ่านบทความของคุณนะคะ
ชอบค่ะ .. มันไม่ได้เป็นแค่บทความ
แต่มันมีอารมณ์+ความรู้สึก แฝงตัวอยู่ด้วยอะค่ะ
เป็นกำลังใจให้กับทุกความรู้สึกนะคะ

ยินดีมากมากเลยค่ะ ที่แวะเข้ามาอ่านและทักทายกัน โดยเฉพาะกำลังใจ อันนี้ขอยินดีรับแบบเต็มเต็มเลยนะคะ เพราะมันทำให้ใจไม่แห้งไม่แล้ง สดชื่นขึ้นเยอะเลย เผื่อ heartedly จะแวะกลับมาอ่านอีก ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงจริง บางทีความรักก็ดีนะ เมื่อพูดถึง เมื่อเขียนถึง ทุกคนก็เข้าใจได้ว่าเป็นยังไง ทุกชีวิตต้องการความรักเนอะ แวะมาทักทายกันบ่อยบ่อยนะ ยินดีเสมอค๊า

แวะมาทักทายด้วยค่ะ

ชอบที่คุณเขียนนะ มันโดนจริง ๆ..หุหุ

ขอบคุณนะคะ แมวอ้วนที่แวะมาอ่านมาทักทายกันแค่อยากบรรยายความรู้สึกข้างในของตัวเองออกมาให้มันผ่อนคลาย ให้รู้สึกได้ทบทวนความรู้สึกตังเองบ้างเท่านั้นเองค่ะ แวะมาบ่อยบ่อยนะคะ ยินดีมากมาย

เคยค่ะ

คิดถึงจนเหมือนจะร้าวไปทั้งใจ

เจ็บ ที่ทำได้แค่..คิดถึงงง

----------------------------------
มาร่วมทรมานด้วยคนค่ะ

^^

คุณ chance ค่ะ เราก็ต้องขอบคุณเช่นกันค่ะ
ที่เขียนความรู้สึกให้เราได้อ่าน เพราะบางทีเราก็รู้สึกนะ
แต่อธิบายไม่ถูก พอมาอ่าน อ้าว..เราก็เคยเป็นนี่นา
อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนเหงาแหล่ะค่า ^_^

ขอบคุณกันไปมา แต่รู้สึกดีจริงจริงนะคะ ที่ความรู้สึกที่เราได้เขียนออกไป ทำให้เพื่อนเหงาเหงาได้มาเจอกัน ถ้าความรู้สึกที่เราได้อธิบายออกไป ตรงกับความรู้สึกของ heartedly นะ อยากให้แวะมาอ่านบ่อยบ่อย แล้วอาจจะบอกความรู้สึกของตัวเองช่วงนี้ ให้เพื่อนคนนี้รับรู้บ้าง ถ้าความรู้สึกมันตรงกัน เคยรู้สึกอย่างเดียวกัน เราจะแบ่งปันความรู้สึก กับเรื่องราวต่าง ๆ เป็นเพื่อนกันไปนะ

กำลังเป็นแบบนี้เลย

ใจคนคอย ที่บอกว่ากำลังเป็นแบบนี้เลย เป็นความทรมานแบบแรกหรือแบบหลังค่ะ อยากให้เป็นแบบแรกนะคะ อยากให้ได้รู้สึกสุขจากการได้รู้สึกอย่างนั้นจริงจริง ความรัก ความรู้สึกพิเศษนะ...

อ่านแล้วเศร้า ถ้าที่ใดมีรักที่นั้นต้องทำให้มีความสุขสิ ถ้าไม่มีความสุข อย่ารักให้ทรมาณ ให้คิดว่า พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต ทำในสิ่งที่อยากทำ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าจะเอางัยกับชีวิตดี งงงงกับชีวิตตัวเองอยู่เหมือนกันตอนนี้แต่ได้อ่านบทความของคุณแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ แล้วจะหมั่นเข้ามาทักทายบ่อยๆนะคะ

cherry ยินดีมาก...ที่บอกว่าจะหมั่นเข้ามาทักทายกันบ่อย ๆ อยากให้เป็นอย่างนั้น อยากให้ที่นี่เป็นเหมือนอีกที่ ที่ cherry แวะเข้าเจอเพื่อน แวะมาแบ่งปันเรื่องราวของตัวเอง แวะมาเอากำลังใจกองโตจากเพื่อน...โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ข้างในใจมันแกว่งแกว่ง ไม่อุ่นหัวใจเหมือนที่เคย แวะมานะ...มีเพื่อนคอยยิ้มให้อยู่ตรงนี้นะ...

ขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจใช่เลยค่ะตอนนี้ใจมันแกว่งๆอยู่โดยเฉพาะตอนที่อ่านคอมเมนท์ของ BooBoo แล้วความรู้สึกช่างเหมือนกันซะจริงๆแต่ตอนนี้ค่อยอุ่นใจขึ้นนิดหนึ่งตรงที่ไม่ต้องเก็บความเหงาไว้คนเดียวแล้วอย่างน้อยยังมีเพื่อนที่ห้องนี้คอยเป็นกำลังใจให้ ไว้กลับถึงเมืองไทยแล้วขออนุญาติเข้าไปคุยหลังไมค์ได้มั๊ยคะ พอดีว่าสมัครสมาชิกทางมือถือทิ้งไว้ถ้าไม่คอนเฟิร์มก็ยังล็อคอินไม่ได้ ยังงัยก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

Cherry...พื้นที่หลังไมค์ รอ cherry ส่งข่าวคราวถึงเพื่อนอย่างเราอยู่นะ ตอนนี้อยู่ไกลบ้านเหรอ เป็นยังไงบ้างนะ เหงาไหม คิดถึงที่นี่หรือเปล่า...

กลับมาเมื่อไหร่นะ อย่าลืมมาเล่าเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อน ให้เราได้รับ ได้รู้ ได้แบ่งปันให้เพื่อนคนนี้ได้ฟังบ้างนะ

อยู่ไกลบ้าน ต้องดูแลตัวเองดีดีนะ โดยเฉพาะที่หัวใจ...เพราะเมื่อเราห่างไกลจากสิ่งที่เรารักเราผูกพันเมื่อไหร่ เวลาที่เราดีดี มีความสุข เราไม่เคยได้ระแวดระวัง ว่าในเมื่อวันที่เราอ่อนแอ เรามองหาความรัก มันอยู่ไกลซะเหลือเกิน บางครั้งได้ยินแค่เสียงก็รู้สึกได้ไม่ทั้งหมด อยากกอดใครให้อุ่นใจเหมือนเคย ก็ทำได้แค่หลับตา นึกถึง เพราะฉะนั้นคนไกลบ้าน ต้องเข้มแข็ง แล้วก็แกร่งกว่าหลายเท่าเลยนะ .....

ส่วนกำลังใจ...ทางนี้นะ cherry เพื่อนอย่งเรามีให้เสมอ...

ตอนนี้ก็ตกอยู่ในความรู้สึกนั้นเหมือนกัน...แต่ว่ามันทรมาณกว่าที่ว่า มันไม่สมควร...ใครเคยพบคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่ใช่หรือเปล่า..นั้นแหละทรมาณสุดๆ

OHO....ทรมานมากไหม เป็นยังไงบ้าง ...สถานการณ์แบบนี้ยากเหมือนกันนะ ที่จะทำให้ใจมันยอมรับหรือนิ่ง ไม่ให้อ่อนไหวหรือรู้สึกอะไรได้เลย แถมบางครั้ง บางทีต้องทำตัวเหมือนเป็นปกติทั้งที่ข้างในใจมันสั่นหวั่นไหว...บางหน OHO...คงอยากเอื้อมมือไปคว้าใครคนนั้น มาอยู่ข้างข้าง แทนที่จะให้เดินออกห่างไปกับใครอีกคน ยิ่งถ้าใครคนนั้นเหมือนจะมองมาที่เราด้วยสายตาและความรู้สึก อย่างเดียวกัน หัวใจมันก็เกินจะต้านทานหรือรับไหว ให้รู้สึกทรมานมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว ว่าไหม...เคยเป็นหรือเปล่า...แวะมาอีกนะ ทรมานอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ เป็นเพื่อนกันไป

ความรักที่ทรมาร มาจากความรักที่จริงใจ

คิดถึงคนรู้จักในอดีต ในตอนเยาวว์วัย
ตอนนี้ 50 ปี แล้ว ไม่รู้จะไปตามคนนี้ได้จากที่ไหน
ทรมานมากเลย ยิ่งตอนนี้ รู้ตัวเองว่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน
อดีตมันก็ผุดขึ้นมา เป็นดอกเห็ด เหมือนแผลในใจ
มีทั้งสุข และทุกข์ปนกัน

...คนเหนือมีอดีตที่บางปะอิน...

เพิ่งมาเห็นข้อความ เมื่อกลับมาอ่านบทความเก่าเก่าที่ตัวเองเขียนไว้ ถ้าแวะมาอีกมาผ่านรับคำขอบคุณของเราไปด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกัน และที่ทำให้คนเขียน รู้สึกว่า...ไม่ใช่คนคนเดียวที่รู้สึกอย่างนี้...

และที่สำคัญ มารับกำลังใจไปด้วย ไม่ว่าเรื่องราวในชีวิตจะเป็นอย่างไร เขาว่ากันว่า หากกำลังใจดี ทุกอย่างจะดีในรูปแบบของมันเอง เราเชื่อตามนั้นนะ ถึงมีความรู้สึกดีผสมอยู่ด้วยทุกครั้งที่ เหงาและคิดถึง

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ไม่ว่าเจ้าของบล็อกจะเขียนข้อความนี้ไว้นานแล้ว
แต่ความรักก็ยังคงเกิดวนเวียนกัับผู้คนค่ะ
รักเกิดจากใจ ทุกข์ยากรำเค็ญ เราก็ทนค่ะ
คิดถึงใครคนหนึ่งนั้น ช่างทรมาณมากมาย
ยืนยันค่ะ แค่เพียงเศษเสี้ยวของเวลาได้พูดจา
ก็เยียวยาหัวใจที่เจ็บช้ำได้แล้ว
รู้ว่ารักนั้นไม่อาจครอบครอง ที่ก็ยืนยันที่จะรักค่ะ

คิดถึงมากจนน้ำตาใหลออกมาเอง ร้องให้แทบขาดใจ