โอ๊ย เเขยนเก่งมากเลย ทำใจเท่านั้นที่จะช่วยได้ เน๊อะ

ไหมสีตอง ขอบคุณนะคะ คงทำได้เท่านั้นจริงจริง...ทำใจ...ยิ้มได้ กอดตัวเองให้อุ่น ดูแลหัวใจตัวเองด้วยนะคะ

ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ

ยังไงก็จะขอเป็นกำลังใจให้คุณเช่นกันนะคะ

เฮ้อ ...เคยเป็นเหมือนกันอาการแบบนี้ ตอนนี้เลยทำได้แค่เพียงแข็งใจ ไม่ไปเยี่ยมเยียนอะไร ที่เป็นโลกส่วนตัวของเค้า

กลัวเจอความจริง กลัวรับไม่ได้เฮ้อ.!!

แวะมาหา มาเป็นกำลังให้นะจ๊ะ

ความรู้สึกเดียวกันเลย เพียงแต่ต่างตรงที่ว่าของเราเพิ่งเกิดสดๆ ตอนนี้เจ็บเหมือนจะบ้า ไม่รู้จะทำยังไงให้ความเจ็บมันลดลงได้ ห้ามไม่ให้รักก็ไม่ได้ ตัดใจก็ยังไม่ได้ ต้องจากกันทั้งที่เรายังรักแต่เพราะความแตกต่างจึงไม่อาจเดินไปด้วยกันได้อีก ตอนนี้ยิ่งเจ็บหนัก เพราะเขามีคนอื่นแล้ว...เพียงแค่ไม่กี่วัน เขาก็สามารถมีคนใหม่มาแทนที่เราได้แล้ว แต่เราสิ ใจมันยังไม่ไปไหนเลย...เจ็บจริงๆ

บางทีความรักมันก็เป็นอะไรที่เราเองไม่เคยเข้าใจมันได้อย่างลึกซึ้งซะที บางเรื่องความรักก็ทำให้ความแตกต่างมันแทบไม่มีความหมายเลย และลงตัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่บางทีความแตกต่างก็ทำให้รักเดินต่อไปไม่ได้...เราอยู่ได้ แต่อาจต้องทรมาณกับมันสักนิด เป็นกำลังใจไปด้วยกันอยู่ตรงนี้นะ เออ...หรือมันถึงเวลาต้องออกเดินทางไปพักกายพักใจ กันได้แล้วนะ BooBoo นะ แวะมาคุยกันนะ

ขอบใจนะ changnon สำหรับกำลังใจ เราได้รับกำลังเยอะเยอะจากเพื่อน มันช่วยได้ในช่วงเวลาหนึ่ง แล้วพอช่วงเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว มันเป็นช่วงที่หัวใจมันหวนกลับไปคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เขามอบให้และ..สิ่งที่เขาให้มาซึ่งความทรมานใจ แต่ก็ยังบอกได้ว่า "ยังรัก" อยู่ เจ็ดปีที่ผ่านมา มันทำให้เรารักเขามาก และมากยิ่งขึ้น ผูกพันจนเราแก้เชือกที่ผูกเขาไว้ในใจไม่หลุด แรกๆ ที่คบ เราเคยคิดว่าเราไม่เป็นไรหรอก หากเราสองคนจะต้องเลิกกันสักวันหนึ่ง หากไปกันไม่ได้ ก็แค่เลิกกันไปเท่านั้น แต่ช่วงเวลาเจ็ดปี มันไม่ได้สั้นเลย หลายสิ่งหลายอย่างที่เราทำร่วมกัน ที่เขาทำให้เรา มันสร้างความผูกพันที่ยากจะตัดมันขาด และสร้างความรักที่เรามีให้ให้มากขึ้นๆ ที่ละน้อยโดยที่เราไม่รู้ตัวเอง จนวันนี้..วันที่ั "วันและเวลาของเรา" ได้จบลงแล้ว วันนี้..เรารู้ตัวว่าเรารักเขาหมดทั้งใจ เรารู้ว่าไม่อาจย้อนเวลากลับไปได้ เรารู้ว่าเราต้องอยู่ต่อไปพร้อมกับความเสียใจนี้ เพียงแต่เราต้องเรียนรู้ที่จะจัดการกับมันยังงไง ต้องอยู่กับความรู้สึกรัก ที่ยังคงอยู่พร้อมกับความทรมานใจที่เกิดขึ้นนี้ให้ได้ และพยายามหาความสุขให้กับตัวเอง
เราได้อ่านเรื่องราวที่ changnon เขียน มีหลายๆอย่างที่ตรงกับความคิดและความรู้สึกของเราเลยที่เดียว มันทำให้เรามีกำลังขึ้น และมีแรงที่จะอยู่กับความเจ็บ ความเหงา ความทรมานใจนี้ มันก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไป ที่เกิดกับหลายๆ คน สำหรับเรา เขาเป็นคนรักคนแรก เป็นคนแรกที่เรารักและคิดว่าจะเดินคู่กัน เคียงข้างกันไปจนตลอด เป็นคนที่เราฝันไว้ว่าเราจะสร้างครอบครัว และมีตัวเล็กด้วยกัน แต่...ความจริง ก็คือความจริง
ขอบใจนะ changnon สำหรับเรื่องราวที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากๆ เลย

บางครั้งถ้าเราผ่านมันไปได้เราจะรู้ว่าโลกนี้ไม่ได้มีแค่เขา
เป็นกำลังใจนะคะ

BooBoo เรารู้สึกดีนะที่เรื่องราวของเรา ทำให้เพื่อนคนหนึ่งที่เข้ามาทักทายกันเสมอ รู้สึกดีขึ้นจากการได้แบ่งปันเรื่องราวในหัวใจของผู้หญิงสองคน สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่เราเองคิดอยู่เสมอ คือ เขาคนนั้นคนสำคัญหายไปจากชีวิตเรา แต่เรายังมีชีวิต มีลมหายใจ มีค่า มีตัวเราเอง มีคนที่รักเราและเรารักในความรักรูปแบบอื่นอื่น ที่ต้องดูแลและห่วงใย ไปกันต่อเนอะ ชีวิตมันไปอีกไกล ยิ้มหน่อยเพื่อนจ๋า...สวยเลยเวลายิ้มน่ะ

ยิ้ม.... :) ทั้งน้ำตา ขอบใจหลายเด้อออ อิอิ

BooBoo ถึงจะยิ้มทั้งน้ำตา แต่ก็ยังเรียกว่ายิ้มได้เนอะเพื่อนเนอะ...ไม่เป็นไรเลย เราเองอยากขอบคุณ BooBoo ด้วยเหมือนกันนะ ที่จริงใจบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เพื่อนคนหนึ่งได้รับรู้ และทำให้เธอได้เรียนรู้ด้วยเหมือนกัน ว่าในขณะที่ตัวเราเองรู้สึกทรมานแทบทนไม่ไหวอยู่ตรงนี้ ก็มีเพื่อนอีกคนที่รุ้สึกไม่แพ้กันอยู่ตรงโน้น และยังมีอีกหลายหลายคนที่มีความรู้สึกไม่ต่างกับเราสองคน ถ้าคิดว่าเราอยู่ในห้องใหญ่ใหญ่...ร้องไห้ไปด้วยกัน หันมายิ้ม เป็นเพื่อนกัน แค่นี้ก็ทำให้ความรู้สึกดีขึ้นมาเยอะเลยนะ ...ยิ้มให้เพื่อนเสมอนะ BooBoo... และเชื่อว่าเพื่อนเพื่อนและคนรอบข้าง ครอบครัว เป็นแรงหนุนและความรักสำคัญที่อยู่ข้างเพื่อนเสมอนะ ยิ้ม ยิ้ม