|
รักครั้งหนึ่ง...คิดถึงตลอดไป
รักกันครั้งหนึ่ง...คิดถึงตลอดไป
วันนี้ได้ฟังเพลงเพลงนี้อีกครั้ง...ตอนที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง
นั่งจ้องหน้าคอมจนตาพล่า จนต้องลุกไปเปิดเพลงจากเครื่องเล่น mp3 ติดลำโพงเล็ก เล็ก ในห้อง ชงชาหอมหอม ยืนพิงหน้าต่าง มองฟ้าแคบแคบ
สีหม่นหม่นของกรุงเทพ กับตึกหลายหลายตึกที่แน่นขนัดไปทั่ว คิดถึงจังฟ้ากว้าง ทะเลสีคราม ภูเขา ทุ่งนากว้างสุดลูกหูลูกตา ซะจริงจริง
เพลงนี้ผ่านเข้ามาหลังจากที่เผลอใจลอยไปไกล ...รักกันครั้งหนึ่ง คิดถึงตลอดไป... จริงอย่างเพลงว่าซะด้วย เพราะเราเองพอย้อนกลับไปตั้งแต่สมัยวัยรุ่นจนวัยทำงานแบบนี้ ไม่ว่าความรักครั้งไหนไหน เรื่องราวของความรักจะสุขจะเศร้า จะระยะเวลายาวนาน หรือสั้นจนแทบไม่น่าเชื่อ หรือจบลงยังไง คนเราก็ยังคงจำได้ทุกเรื่องทุกราวที่ผ่านเข้ามา ในชีวิตของใครคนหนึ่ง บางครั้งเราเองยังรู้สึกได้เมื่อคิดถึง แอบยิ้มเมื่อคิดถึงตอนรักหวาน
น้ำตาไหลได้เมื่อคิดถึงตอนที่ความรักมันเจ็บปวดซะเหลือเกิน
พอมาคิดถึงเรื่องความรักแบบไม่เคยลืม...ตัวเองกลับไปคิดถึง เรื่องราวของความรักของเพื่อนสนิท สาวน่ารักของเรา เธอคนนี้มีความรักที่ไม่เคยลืม กับใครคนหนึ่งคนที่พิเศษสำหรับเธอ 10 ปีแล้วสินะที่เธอไม่เคยลืมเขาคนนั้น
ถึงแม้จะผ่านไม่ว่ากี่ปี เพื่อนเราก็ยังรอคนคนนั้นอยู่เสมอ เราเคยถามบ่อยครั้ง ว่าไม่เหนื่อยเหรอ ไม่เศร้าเหรอ ที่ต้องรอคอยแบบนี้ เพราะท่าทางใครคนนั้นของเพื่อน ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับความสัมพันธ์ที่มีต่อกันมาเป็น 10 ปี เลื่อนเป็นคนรักได้เลย
เพื่อนฉันกลับตอบด้วยเสียงเนือย เนือย ว่า...ไม่รู้สิ เหนื่อยนะ แต่ไม่เคยลืมได้สักที ยังมีความหวังมั้ง หรือจนกว่าเค้าคนนั้นจะแต่งงาน ไม่รู้สิ... แล้วยิ้มให้ฉันหลังจบประโยค ฉันมองเพื่อนด้วยความรู้สึกเศร้า ที่เพื่อนไม่สมหวังในความรักที่แสนจะมั่นคงฝ่ายเดียวของเธอ และมองด้วยความรู้สึกชื่นชม คิดดูสิว่าจะมีใครรัก ใครสักคนได้มากขนาดนั้น ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักจนถึงวันนี้ เธอยังรอคอยที่จะได้เป็น...คนรัก...ของเขาคนเดียว ฉันยิ้มให้เพื่อนอย่างเข้าใจ จับมือเพื่อนแกว่งไปมา บอกเพื่อนเสียงดังดังว่า ...ดีแล้ว อย่างน้อย แกก็รู้จักความรัก...
ฉันมีโอกาสได้เจอคนคนนั้น คนพิเศษของเพื่อนคนนี้ แค่ครั้งเดียว ฉันจำได้...วันนั้นเราไปทานข้าวกับบรรดาเพื่อนเพื่อนที่ทำงานเก่าหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน คุยกันสนุกสนาน เดินเล่นแอบเติมความสวยกันเล็กน้อย ตามเคาน์เตอร์ความงาม จนห้างแทบจะปิด เราสังเกตเห็นเพื่อนรับโทรศัพท์ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งเพื่อนเริ่มแยกย้าย เพื่อนก็มากระซิบเบาเบา ว่าไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม ที่นี่เพราะไม่เคยไปมาก่อน เราทำหน้าสงสัย ไปทำไมเหรอ จนเพื่อนต้องเฉลยว่าใครคนนั้นของเธออยู่ที่นั่น และเป็นโอกาสเดียวที่จะได้เจอเค้าคนนั้น หลังจากไม่ได้เจอมาพักใหญ่ และเค้าคนนั้นก็อนุญาตให้เธอไปเจอได้ แต่ต้องไปหาเค้าที่นี่เท่านั้น
เราอ้าปากจะปฎิเสธเพื่อน แต่พอเห็นสายตาของเพื่อนที่มีทั้งความสุข และปนสีหน้าเศร้าเศร้าอยู่ตรงหน้า ก็ปฎิเสธไม่ออก ยิ้มให้เพื่อนแล้วพยักหน้า
เราสองคนวนหากว่าจะเจอร้านที่เค้านั่งอยู่ พอเจอเค้าคนนั้น รอยยิ้มก็เปื้อนใบหน้าของเพื่อนเราทันที เพื่อนหนอเพื่อน...รักไม่เคยลืม...คุยกันได้ไม่กี่คำอยู่ตรงหน้าร้าน เราขอตัวกลับ เพราะเค้าคนนั้นของเพื่อนสัญญาว่าจะไปส่งเพื่อนเราเอง ตลอดทางกลับบ้าน เราห่วงที่ทิ้งเพื่อนไว้ เพื่อนโทรมา ตอนเที่ยงคืนกว่านิดนิด เล่าให้ฟังว่านั่งรอคนคนนั้นอยู่ในรถ ไม่ได้เข้าไปในร้าน เพราะมีแต่ผู้ชายและเธอก็ไม่รู้จักใครซักคน รอจนเกือบเที่ยงคืน เค้าคนนั้นของเธอถึงออกมาส่งที่บ้าน ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ที่เธอพอมีความสุขได้ คือช่วงเวลาที่ได้นั่งมองเค้าอยู่ในรถตลอดทางกลับบ้านนั่นเอง...
เสียงเพลงจากเครื่องเล่น mp3 เงียบไป ทำให้ฉันกลับมาต้องหยุดคิดถึงเรื่องความรักของเพื่อน แล้ววางถ้วยชาลง ไม่เคยจะกลับไปเปิดเพลงฟังอีก ฉันคงต้องกลับไปทำงานแล้วสินะ กองงานมากมายตรงหน้า ดึงฉันกลับมา
ก่อนลงนั่งทำงานอีกครั้ง...อดไม่ได้ที่จะคิดไปถึงเพื่อนคนเดิม เพื่อนที่มีความรัก ที่คงทำให้เธอคิดถึงมันได้ตลอดไป ไม่ว่าจะสมหวังหรือไม่ก็ตาม...อย่างน้อนน้อย เพื่อนของฉันคนนี้ ก็มีความรัก ที่รักกันครั้งหนึ่ง...คิดถึงตลอดไป...
...อย่าลืม "รักตัวเอง" ด้วยนะเพื่อนรัก...
| Create Date : 03 กันยายน 2552 |
| Last Update : 3 กันยายน 2552 22:15:59 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 1045 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: Gu_modmod  วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:22:45:58 น. |
|
| โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:23:27:08 น. |
|
| โดย: phaclam วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:0:22:10 น. |
|
| โดย: kwan_3023 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:7:40:00 น. |
|
| โดย: kwan_3023 วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:16:21:38 น. |
|
| โดย: koy IP: 118.172.137.195 วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:19:31:22 น. |
|
| โดย: chance (changnon ) วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:10:44:16 น. |
|
| โดย: ไหมสีตอง วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:10:02:31 น. |
|
| โดย: aenew วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:21:28:32 น. |
|
|
|
|
| changnon |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เศร้าๆนะคะ แต่ก็มีบางอารมเป็นแบบนั้นเหมือนกัน อิอิ
เขียนดีมากๆเลยคะ
มาชวนทำกิจกรรมค่ะ โหวตๆๆๆการถักอาหารประกวดค่ะ
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=gotothecat