ฝากสายลมแห่งค่ำคืนในฤดูร้อน...พัดผ่านไป กระซิบเบาเบา
...อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง...

...   ...

หากคุณเป็นดั่ง...สายลมหนาว
คุณ...จะรับฟังเสียงกระซิบเบาเบา ที่ฝากไปกับสายลมร้อนของฉันไหม
หรือคุณ...จะเพียงปล่อยให้เสียงกระซิบเบาเบานั้นผ่านเลยไป
แล้วปล่อยให้...คำวอน...จางหายไปตามลม

ไม่ได้คาดหวัง  เฝ้าแต่เพียง...วอนขอ...
ไม่ได้รอ  เฝ้าเพียงแต่...คอยด้วยสุขใจ...
ไม่ได้ทุกข์ร้อน  เฝ้าแต่เพียง...คิดถึง นึกถึง และยิ้มได้...
คงไม่ได้ขอมากไป เฝ้าเพียงแต่...ขอให้...

...ลมหนาวหวนมา "เสมอ"...ก็เพียงพอ...

...   ...

ลมหนาวที่พัดจากป่าผืนกว้าง ไม่ได้พัดผ่าน
หอบเอากลิ่นหอมเย็น ผ่านมาทางนี้นานแล้วสินะ
...ฉันยังคงเฝ้าคิดถึงลมหนาว ที่แสนอบอุ่นนั้นเสมอ
มากเป็นพิเศษ ในค่ำคืนที่ฟ้าดูมัวหม่น ฉันคิดถึงถ้อยคำอ่อนโยน
ที่ทำให้ใจอุ่น และพร้อมที่จะมองโลกในมุมที่ต่างออกไป
มากเป็นพิเศษ ในวันที่ฟ้ากว้างสีสวย มีเรื่องราวแห่งความสุข ที่อยากจะแบ่งปัน
เติมรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และเตือนให้ "พอดี" กับสุขนั้น เพื่อรับวันแห่งน้ำตา


ความรู้สึกแห่งความ คิดถึง นึกถึง เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ฉันยิ้มและรู้สึกอุ่นใจทุกครั้ง ที่ได้นึกถึง
ฉันหวังให้ ลมหนาวจากป่าผืนกว้าง เป็นสุขก็เท่านั้น
ไม่อาจไม่เอื้อม อาจไม่เอื้อนเอ่ยใดใด ฝากไปเพียงเสียงกระซิบเบาเบา
 ให้ลมหนาวผ่านมาให้สัมผัสเพียงไกลไกล...ก็ดีมากพอ

...เก็บของก่อนออกเดินทางไกล...
หยิบหนังสือเล่มนี้ ออกเดินทางไปพร้อมกัน ...อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง...

...   ...

Create Date : 11 มีนาคม 2556
Last Update : 11 มีนาคม 2556 2:18:32 น.		1 comments
Counter : 1303 Pageviews.
Share Tweet