ดาว...บนฟ้าไกลดาวที่บนฟ้าไกลไกล จะยังคงส่องแสง ให้คนอย่างฉันเฝ้าชื่นชมความงาม อยู่อย่างเงียบเงียบ จากตรงนี้ จากพื้นดินไปอีกนานแสนนาน ใช่ไหม....คำถามไม่ได้มีต่อดาว ที่ส่องแสง แบ่งปันความงามเสมอแต่เป็นคำถามต่อตัวฉันเอง ที่มักถามตัวเองยามค่ำคืน เมื่อออกมา...มองดาว...หรือ...ดาวที่ฉันมองเห็นจากพื้นดิน ไกลไกลนั้น ไม่เคยมีอยู่จริงเป็นแค่เพียงภาพจินตนาการ ของคนบนพื้นดิน ที่ไม่เคยอาจเอื้อมถึงดาวถามตัวเองตอนนี้...พอใจ แค่เพียง ได้มองดาว...ดาวที่ส่องแสงงามของตัวเอง โดยไม่รู้ว่า มีใครต่อใครอีกหลายคนรวมทั้งฉัน ที่เฝ้าชื่นชมแสงงามนั้น อยู่ไกลไกล ไม่คู่ควรอาจเอื้อม ไม่อาจคิดครอบครองดวงดาวนั้น...ดาวกับฟ้า...ที่เฝ้ามอง และได้เห็นจากที่ไกลไกล ตรงนี้ต่างหาก...ที่เป็นความงาม ที่น่าชื่นชม ร่วมเป็นสุขกับความงาม ที่ดาวแบ่งปัน ยิ่งดาวเป็นสุข ยิ่งเปล่งแสงประกาย งดงาม...เพียงแค่ดาว ยังคงส่องแสงอยู่ตรงนั้น ก็เพียงพอ...มองดาวจากระเบียง ในเมืองใหญ่อย่างนี้ แสงดาวอาจไม่กระจ่างนักแต่สำหรับฉัน ดาวตรงนั้น แม้มองไม่เห็น หรืออาจไม่มีจริงยังคงเปล่งประกายแสง...งาม ให้มองเห็นได้ในใจฉันยกมือขึ้นเสยผมสั้นกุด ที่ไม่คุ้นเคย ก่อนยิ้มให้กับตัวเอง บอกลาดาว...เพื่อจะได้กลับมาเฝ้ามอง อย่างชื่นชม อีกครั้งและอีกครั้ง หากดาวยังเมตตา...ปันแสงงาม ให้ฉันได้เฝ้าชื่นชม จากตรงนี้ จากที่ไกลไกล
เพิ่งตื่นรอบบ่ายค่ะ ตื่นรอบเช้าและออกไปหากินมาเรียบร้อย
อยากให้เพื่อนมาอ้อน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
