Bloggang.com : ชะเอมหวาน : เวลา..ที่ไม่อาจย้อนคืน

เวลา..ที่ไม่อาจย้อนคืน

หายใจยังไม่ทันครบเฮือกดี...

พรุ่งนี้ก็ต้องจากอกพ่อนก-แม่นก-น้องๆนก ที่บ้านนา
บินเข้าเมืองหลวงซะแร้นนน

กลับมาได้เจ็ดแปดวัน..เร็วเนอะ

กลับบ้านคราวนี้..นอกจากการแปลงสภาพเป็นแจ๋วจำเป็น
เพราะแม่บ้านไม่มี

ก็เลยได้ของขวัญ เป็นเรื่องราวเก่าๆเยอะแยะ
ยิ่งเป็นคนที่ชอบเขียนบันทึก ก็ขุดเอาเรื่องเก่าๆมาอ่าน
นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว

เช้าของหลายวันก่อนแม่เอารูปสมัยพวกเราเด็กๆ
มาจากบ้านอากง

ตอนนั้น...อากงยังอยู่..เราก็ำจำไม่ได้ รู้แต่ว่าชอบรูปนี้นะ
ตอนนี้....อากงไปอยู่สวรรค์มาเกือบห้าปีแล้ว..เราไม่ได้คุยกับอากงทั้งสองคนกับอาม่ามานานแล้ว
แต่ก็มักจะได้ยินคำสอนอากงกับเรื่องราวของอากงอาม่าจากพ่อแม่และญาติๆ
ทำให้เรารู้ว่า..อากงไม่ได้จากเราไปไหน

ตอนนั้น...เราเป็นหลานคนแรกๆ ผู้ใหญ่ก้อมักจะเห่อเป็นธรรมดา
ตอนนี้....เรากลายเป็นคนเห่อน้องๆแทน
........ยิ่งน้องเบส..นึกถึงอามคุงตอนเด็กๆ จนเราชินกับเด็กผู้ชายซนๆอะคิดดู
........พี่สาวก็กำลังจะมีหลาน..ก็รอลุ้นหลานคนแรก(อีกรอบ)
........เด็กๆน่ารักชะมัด...

ตอนนั้น...เราเป็นแม่นมให้ลูกหมาสิบสองตัว เพราะแม่แท้ๆเต้าไม่พอลูกดูด
(แม่นมเอานมข้นหวานชงใส่ขวดนมนะ..อย่าิคิดลึก)
ตอนนี้....ลูกหมาครอกนั้นแยกย้ายและตายจาก ที่เหลืออยู่เป็นครอกใหม่
ที่เรามาเจอตอนน้องหมาเป็นหมาวัยรุ่นแล้ว เราเลยไม่ค่อยสนิทกัน

ตอนนั้น...เราสับสนกับชีวิต..ไม่รู้จะรีบเีรียนรีบจบหรือจะทำอะไรยังไง
กล้าๆกลัวๆกับการไปเรียนในที่ไม่คุ้นเคย
ตอนนี้....สับสนน้อยลง(ยังสับสนอยู่) แต่ก็ใส่ความรับผิดชอบและหน้าที่
........ความสับสน+จำเป็น ก็ช่วยตัดตัวเลือกอะไรออกไปได้เยอะ

นั่งระลึกถึง
ปีที่แล้ว.....(ช่วงเวลาประมาณนี้แหละ)
ชีวิตเพิ่งจะวุ่นวายกับอามคุงที่รับปริญญา
ปีนี้...อามคุงก็ำทำงานเต็มตัว ถือว่าค่อนข้างหนัก
พ่อกับแม่ก็เตรียมวางมือ..ท่านก็เหนื่อยกันมาเยอะแล้วนะ

ปีที่แล้ว.....เราไปงานแซยิดน้องชายคุณย่า ลูกหลานใส่ชุดสีแดงฉลองวันเกิด
ปีนี้....อาเหล่ากู๋..น้องคุณย่า เป็นโรคหัวใจจากไปอยู่กับอากง

ปีที่แล้ว.....เพิ่งจะได้เล่นเจ๊าะแจ๊ะกับน้องจีน่า..
ลูกพี่ลูกน้องที่อายุไม่ถึงขวบดี
ปีนี้....น้องจีน่าเป็นหลานสาวคนสุดท้องของตระกูล
ตอนนี้น้องสาวตัวเล็กก็สองขวบแล้วกับคุณพ่อน่ารักๆ..โตเร็วจริงๆ

ปีที่แล้ว...ชีวิตเรายังงงๆ จะเรียนหรือทำงาน เพื่อนที่ทำงานก็อยากออก
........เพื่อนที่เรียนอยู่ก็บอกให้ทำงานต่อดีกว่า...คิดเองก็เยอะแยะ
ปีนี้...เราหัวปั่นกับเรื่องเรียนแต่ก็ไม่แย่มากเพราะเตรียมตัวจะจบโทแล้ว
.......เพื่อนหลายคนเตรียมแต่งงาน
.......หลายคนก็ออกจากงานประจำมาเปิดร้านขายของตามที่ต่างๆ
.......หลายคนก็คิดว่าถึงเวลาที่ต้องเตรียมเรียนต่อ

ปีที่แล้ว...ยังนึกหมั่นไส้ ไมเคิลแจ๊คสันที่ต้องปิดหน้าลูกๆ ทำอะไรแปลกๆ
ปีนี้......ไม่คิดว่าคนที่เราหมั่นไส้จะกลายเป็นคนที่เราเห็นใจที่สุดคนหนึ่ง
........เพราะจากไปก่อนที่คอนเสิร์ตของตัวเองจะได้จัดและลูกๆก็กำลังโต

ไม่มีใคร...บอกได้ว่า...
ปีหน้า....และปีถัดไป...จะเป็นอย่างไร

แต่พอได้นึกว่า
อย่างน้อยปีที่ผ่านมา..เราก็ได้ทำอะไรที่เราอยากจะทำ
อย่างน้อยสิ่งที่เราทำ..ก็ไม่ได้เดือดร้อนใคร..
ที่สำคัญ.."ความสุขกับปัจจุบัน....กับคนที่เรารัก"
ก็เป็นสิ่งที่มีค่าและเป็นความทรงจำที่ดีงดงาม

อย่างน้อย..เราก็จะไม่เสียใจทีหลัง
ว่าทำไมตอนนั้นไม่ทำนั่น
ตอนนั้น ไม่ทำอันนี้ อย่างนี้

เพราะเวลา..และวารี..จะไม่มีทางไหลย้อนกลับแน่นอน

ขอบคุณกรอบสวยๆจากคุณกุ้งค่ะ
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=kungguenter&month=10-2007&date=05&group=23&gblog=6

Create Date : 13 กรกฎาคม 2552

Last Update : 13 มีนาคม 2554 23:56:55 น.

2 comments

Counter : 141 Pageviews.

โอ๊ย รูปที่สองน่ารักมากกกก

ถึงปิดหน้าก็ดูออกว่าน่ารัก

โดย: kirofsky

วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:31:15 น.

เห็นด้วยกันเอมจ้า

เ้ราควรทำ ณ ปัจจุบันให้ัที่ดีสุึด และไม่ย้อนกลับไปคิดถึงอดีตแล้วเกิดความเสียดายขึ้นมาว่าทำไมเราถึึงไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้นะ

อ่านแล้วก็แอบคิดถึงปีที่แล้วเหมือนกันนะ ช่วงนี้ขีวิตเปลี่ยนแปลงไปรวดเร็วเหมือนกัน ทั้งๆ ที่เหมือนกับชีวิตนิ่งอยู่กับที่แท้ๆ เพราะมีัแต่ทำงานๆๆๆๆ

แต่เอาเข้าจริง เราก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย 555

ป.ล. หลานๆ น่ารักมากจ้า

โดย: cutie_nitty

วันที่: 18 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:48:15 น.