Bloggang.com : ชะเอมหวาน : ....ก า ร เ ป ลี ่ย น แ ป ล ง.....

....ก า ร เ ป ลี ่ย น แ ป ล ง.....


	ใกล้ส่งงานแล้วค่ะ จริงๆก็น่าจะใกล้เสร็จนะ..แต่มันติดว่า เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำมันใช่สิ่งที่ถูกรึเปล่า วิทยานิพนธ์ต่างกับ การบ้าน หรืองานส่งอาจารย์ ตรงที่.. มันไม่มีคำตอบตายตัว สำหรับหนึ่งคำถาม งานหนึงงาน ก็ไม่ได้มีตัวชี้วัดที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับ วิธีคิด วิธีนำเสนองานของเรา...และอาจารย์ เราอาจโชคร้ายหน่อยตรงอาจารย์ไม่ค่อยสนใจ แต่ก็อย่างว่า...โตๆกันแล้ว พิมพ์มาเนี่ย เพราะหายไปจากบล็อกนานคะ จริงๆก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ ก็วนๆเวียนๆอยู่แถวนี้แหละ ฮี่ๆ ตอนนี้ใกล้ส่งงานก็มานั่งคิดเรื่องการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ๑. เตรียมส่งของกลับ เค้าเรียกชิบๆ ก็คือShip ส่งทางเรือ ก็ต้องติดต่อบริษัทเพื่อส่งของกลับ เช่น sevenseas ตอนนี้เช็คดูเอาแบบ 25 กล่อง เปน Tea chest A. Door to Door - Sea Service 70 days Max weight per carton 30kgs GBP 955.00 Including Destination charges *These charges exclude any duty, tax, or cleaning. B. Door to Door - Sea Service 70 days Max weight per carton 40kgs GBP 570.00 Excluding Destination charges หรือก็ช่วยกันหา เผื่อใครได้ถูกกว่า ส่งด้วยกัน หารกันได้ค่ะ ประหยัดลงอีก ๒.เรื่องเที่ยว ก็เป็นการปิดท้ายการเรียนอย่างมีความสุข(รึเปล่า) แหม ที่อดไปนู่นมานี่ ที่ตั้งใจทำงาน แม้จะละลายไปกับการช้อปตอนลดราคาไปบ้าง ฮุฮิ แต่ก็ยังพอมีเงินเหลือนะ..ก็เป็นเรื่องที่น่าจะทำให้ชีวิตช่วงนี้มีความหวังไปบ้าง ถ้างานไม่เสร็จก็ความหวังดับวูบเลยค่ะ ๓.กลับบ้าน..เพื่อนจีนเพิ่งจะกลับไปคนนึงเมื่อวาน ตอนเรากลับไทยคราวก่อน เค้าก็นั่งทำจนเรากลับมาเค้าก็ใกล้เสร็จพอดี แถมอาจารย์เค้าดีด้วยแหละค่ะ ช่วยเหลือ แนะนำสารพัด ก็ใจหายนะ เราต้องแยกจากกันแล้วสินะ จะงุ๊งงิ๊ง ง๊องแง๊ง ไปบ้าง แต่ก็เพื่อนกันเนอะ.. ู๔ รุ่นน้อง..เริ่มมีรุ่นน้องทยอยมาเรียนภาษาและเพื่อนที่จะมาเรียนปีหน้า รุ่นน้องรับปริญญาที่ธรรมศาสตร์ รุ่นพี่ก็รับปริญญาป.โท ก็เตรียมเปลี่ยนสถานะของชีวิตอีกรอบ โห..เราจะต้องกลับแล้วหรอเนี่ย เร็วจางง ยังอยู่เที่ยวไม่ครบเล้ยยยยย ๕.จะอยู่หรือจะไป....ถ้าจะอยู่ต่อ ก็ต้องหาบ้านข้างนอกเช่า หางานทำ สารพัดสารเพ แล้วงานที่นี่ก็ไม่ได้หาง่าย แฟนบอกขนาดคนอังกฤษเองยังหางานยากเลย เฮ้อ...กลับบ้านเราดีกว่า แต่เราน่ะ ชอบอะไรที่มันเปลี่ยนแปลงและท้าทาย อยู่บ้านก็สบายดี แต่ไม่่ค่อยใช่ตัวเราเท่าใหร่ ๖.การจากลา...โอย...บรรทัดนี้ก็อึ้งแล้วค่ะ นี่เราต้องเตรียมทำใจล่วงหน้าขนาดนี้เลยนะ ตอนอยู่นี่ก็อยากกลับไทย พอจะกลัับไทยจริงๆ..กลับใจหาย อาจเพราะว่ามี..หลายๆอย่างที่นี่....ให้ต้องคิดถึง ความทรงจำมากมายที่นี่ เป็นสิ่งที่ประทับใจเรานะ ไม่รู้จะมีโอกาสได้มาอีกเมื่อไหร่ ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง เราจะได้เจอกันอีกรึเปล่า มันไม่มีใครตอบได้เลย .. ... แม้แต่ตัวเราเอง การเปลื่ยนแปลง มันน่าสนุก และตื่นเต้น ตรงที่..เราไม่ได้เห็นคำตอบก่อน เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่า สิ่งที่เราจะเจอข้างหน้าเป็นอย่างไร หลายคน กลัวกับสิ่งข้างหน้า และคิดไปต่างๆนานา ว่ามันจะแย่มั๊ย ถ้าไม่มีอันนี้แล้วเราจะอยู่ยังไง ถ้าคนนั้นจากไปเราจะเป็นยังไง เราลืมคิดไปว่า..เราให้เวลาที่มีค่า ที่เราได้อยู่กับปัจจุบัน กับบุคคล และเหตุการณ์ ณ ปัจจุบัน มันอาจจะไม่ใช่บรรยากาศที่ดีที่สุด มันอาจจะไม่ใช่สถานการณ์ที่เราคิดอยากจะให้เป็น และ...มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราคาดคิดไว้ก่อนแม้แต่น้อย แต่อย่างน้อย กับ..ปัจจุบัน.. เราได้ใช้มันอย่างมีคุณค่า..และเราก็ทำเต็มที่ของเรา เราก็จะไม่กลัวการเปลื่ยนแปลงนั้น อย่างน้อย..เราก็ได้ฝึก..ทำใจ ยอมรับ..และเรียนรู้ใหม่ ไม่มีใครชอบการจากลา แต่..ถ้าเราได้รู้ว่า เราจากกันแล้ว อีกฝ่ายจะดีขึ้น หรือมีความสุขมากขึ้น นั่นแหละค่ะ..เราก็อยากให้ยินดีนะ ให้มองว่า...ระหว่างทางเดินของชีวิต เราจะใช่้เวลาทุกนาทีกับคนคนนี้ หรือ กลุ่มนี้ให้มีค่า ดีกว่าเสียใจ ที่ไม่ได้เจอกับคนนี้ หรือกลุ่มนี้ โอ้ว..เศร้าจัง ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง