ขอบคุณวันวานที่ผ่านมา
ขอบคุณช่วงเวลาพาสุขสม
แสงตะวันแสงดารา...ทุกอารมณ์
ที่เคยชมที่เคยชื่นระรื่นกัน

ไม่เสียดายระยะทางที่ร่วมเดิน
ไม่ขัดเขิน หรือเมินหมาง หรือห่างหัน
ไม่คิดแค้นแน่นใจในทุกข์ทัณฑ์
เมื่อเธอพรากจากฉัน...นับวันไกล

ไม่เข้าใจที่จากไปไกลสุดตา
เธอไม่เหลียวกลับคืนมาแม้ร้องไห้
เทียวเพรียกซ้ำร่ำร้องป้องปากไป
เธอกลับนิ่งแล้วทิ้งหาย...ได้น้ำตา

เธอคงตัดเยื่อใยที่ผูกพัน
ลืมความรักความฝันอันใฝ่หา
ไม่เข้าใจทำไม่เอย...ไม่เอ่ยลา
บอกชะตาที่ต้องรู้...เพียงผู้เดียว

แค่มองผ่านม่านน้ำตาที่พร่าพร่าง
ช่างเลือนรางร้องไปใจแห้งเหี่ยว
นั่งคุกเข่าเว้าวอนก่อนปลดเกลียว-
ที่คล้องเกี่ยว...ที่รั้งใจ...ไว้เนินนาน

คงเหลือเพียงใจช้ำซ้ำใจเจ็บ
ถึงหนาวเหน็บ...ก็เก็บไว้ไม่คิดหาร
ขอทนทุกข์และทำใจไปตราบกาล
เพียงเพราะรักยังเจือจานในดวงใจ
*******************
ขอทนปวดรวดร้าวทรวงดวงวิญญาณ
จะรักเธอไปตราบกาล...นานนิรันดร์