สุดท้ายก็เหลือเราเพียงลำพัง
อยู่กับแค่ความหลังที่พังพ่าย
สิ้นแรงล้ากำลังช่างเดียวดาย
ข้างกายว่างเว้นไม่เห็นใคร
เคยวิ่งวนบนชีวิตผิดครรลอง
แต่นานไปก็สิ้นหวานน้ำตาลปลอม
หรือตัวเองที่โง่งมปมความรัก
เคยตระหนักว่ารสรักจักหวานหอม
หลอกให้ยอมพร้อมใจให้หลงลม
ยังไงบ้างกับทางนี้ที่ขื่นขม
เท่านี้จะพอไหม ใครชื่นชม?
ตัวเองตรมแต่ข่มไว้ในความจริง
เหนื่อยเกินแล้วจะไขว่คว้าหาใครใคร
เหนื่อยเกินไปจะให้ใจกับทุกสิ่ง
ไม่ขอวิ่งหวังตาม...กับความลวง
+
ฟ้าขอกราบคุณแม่ผู้เป็นที่รักยิ่งของคุณด้วยมาลัยพวงนี้นะคะ
"พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เหนือใครคาด
ใสสะอาดบริสุทธิ์มีจุดหมาย
เอื้ออาทรเย็นร้อนให้ผ่อนคลาย
โซ่สายใยรักลูกมั่นไม่ผันแปร"