|
ความรักสีฟ้า : สิริมา อภิจาริน
หนังสือที่เพิ่งอ่านจบล่าสุด ชอบความคิคคมคายของผู้เขียนที่มีต่อความรัก
เราอ่านผลงานของ "สิริมา อภิจาริน" ไม่มาเล่มนัก ส่วนใหญ่เพราะรู้สึกว่าเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่มีปมให้คิดตามมากมาย แต่ที่ชอบใจก็คือสำนวนที่ดูละมุนละไม ไม่หนัก แต่ซาบซึ้ง
อีกเหตุผลที่ทำให้ซื้อเล่มนี้มาจากงาน 30 ปีมติชน ก็คงเป็นเพราะปกหนังสือสวยสะดุดตาดี
ความรักสีฟ้า
สิริมา อภิจาริน
สำนักพิมพ์มติชน พิมพ์ครั้งที่ 1 : กรกฎาคม 2549 ราคา 155 บาท
หัวใจไฟลน ระคนฟองลวง ก่ายเกลียวเหนี่ยวหน่วง ละลิ่วล่อง "หล่มรัก"
จากคำโปรยปกหน้า ยังไม่ทำให้เข้าใจเรื่องสักเท่าไรนัก
..ก็เป็นเรื่องของความรักนั่นแหละ ความรักที่สิริมา อภิจาริน จรดปากกาแต่งแต้มออกมาครั้งนี้ เป็นความรัก ความผูกพันที่ซับซ้อนและอ่อนไหว กว่าที่คาดคิด
จากคำนำสำนักพิมพ์
เรื่องราวระหว่างเขาคนนั้น ที่บังเอิญได้พบกับเธอผู้เป็นลูกสาวของพี่ชายของอดีตผู้มีอุปการคุณผู้ล่วงลับของพี่ชายคนเดียวของเขา ผู้กำลังอุปการะชายหนุ่ม ผู้ซึ่งกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเป็นครั้งที่สอง ท่ามกลางความคลางแคลงไม่ไว้เนื้อและไม่อาจเชื่อใจของเพื่อน ของเพื่อน และอดีตเพื่อนของเธอ กับรุ่นพี่ รุ่นน้อง และอดีตแฟนของเขา
ท่าทางเรื่องราวจะยุ่งเหยิงนะ ...แต่อ่านๆ ไปมันก็ไม่ยุ่งหรอก เพียงแค่ค่อยๆ คลี่คลายความคลุมเครืออันเกี่ยวเนื่องกับความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายของเขาและอาของเธอ คลี่คลายความรู้สึกของเขาที่มีต่อพี่ชาย ความรู้สึกของพ่อเธอที่มีต่อน้องชาย ...มาสู่บทสรุปของครอบครัวที่ว่า ไม่ว่าคนใครครอบครัวจะรักหรือมีใครเป็นคู่ชีวิต คนในครอบครัวก็ย่อมรักและยอมรับด้วยเช่นกัน เช่นนี้ ชีวิตของครอบครัวจึงดำเนินไปด้วยความสุขสงบได้ตราบนานเท่านาน
หน้า 124
"ผมเห็นแค่ว่าชีวิตมันก็เป็นไปตามช่วงเวลาของมัน ผมไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตตอนไหนสบาย
หรือตอนไหนลำบากกว่าตอนไหนเลยฮะ สำหรับผม ชีวิตก็คือชีวิต มันเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น
ไม่มีตอนไหนลำบากกว่าตอนไหน หรือตอนไหนสบายกว่าตอนไหน ทุกอย่างเหมือนกัน
เพียงแต่เปลี่ยนในสิ่งที่ต้องทำ ตามจังหวะของชีวิตที่เป็นอยู่เท่านั้นเองฮะ"
จากหน้า 140
"มิตรภาพไม่ใช่ของที่ควรเกิดยากนะครับ และ ...ความรักก็ไม่จำเป็นสีชมพูเสมอไป"
หน้า 142
"ผมไม่ทราบว่าคุณตารังเกียจผมด้วยเรื่องอะไร คนเราเลือกเกิดไม่ได้นะฮะ เลือกจะเกิดมาเป็นลูกใคร
เป็นพี่เป็นน้องกับใครก็ไม่ได้" น้ำเสียงของเขาไม่ได้บอกความสะเทือนใจในสิ่งใดและอย่างใด แต่สุธิตาเข้าใจดีว่าเขาหมายถึงอะไร
"ผมอยากบอกคุณตาว่า โรคบางอย่างมันติดต่อกันทางสายเลือดได้ แต่เรื่องใครจะรักกับใคร กับคนเพศไหนน่ะ มันไม่ใช่" อติเบาเสียงลงพอให้ได้ยินกันสองคน และเขาระมัดระวังคำพูดของเขาค่อนข้างมาก
สุธิตาถึงกับอึ้งกับคำพูดตรงไปตรงมาของเขา
"ผมถึงบอกคุณตาไงฮะว่า ความรักในโลกนี้มันไม่จำเป็นต้องเป็นสีชมพูเสมอไป แต่ถ้าใครเกิดมาภายใต้ความรักสีชมพูตามกฎกติกาแป๊ะ คนคนนั้นก็โชคดี
ถ้าเรามองว่ามันเป็นความโชคดีนะฮะ"
จากหน้า 294- 296
"....จำได้ไหมฮะคุณตา เราเคยคุยกันถึงความรักว่ามีหลายสี เหมือนดอกลีลาวดีนี่แหละฮะ" ชายหนุ่มมองดอกไม้รอบตัว
จำได้ซี่ สุธิตาจำได้แม่น จำได้ถึงท่าทีแข็งขืนของตัวเองด้วย
"ความรักของบางคนเป็นสีชมพู" อติพูดช้าๆ "แต่ของบางคนเป็นสีดำ ของบางคนเป็นสีเทา ไม่เศร้าไม่สุข แต่ของบางคนเป็นสีแดง หนักแน่นมั่นคง ของบางคนเป็นสีขาวสะอาด บริสุทธิ์สูงส่ง" อติหยุดมองหน้าหญิงสาว เห็นดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองเขา
เขาถามหล่อนว่า "คุณตาล่ะฮะ มองความรักเป็นสีอะไร คุณตาติดผมไว้นานแล้ว ยังไม่ได้บอกกันเลยฮะ"
สุธิตาแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เสี้ยวหน้างดงามจนอติถึงกับเผลอมอง ไม่อาจคลาดสายตาไปได้
"ตาเห็นด้วยกับความรักทุกๆ สีที่คุณติบอกมา" หญิงสาวพูดบ้าง "แต่ตาอยากเพิ่มอีกว่า ตาขอมองความักเป็นสีฟ้า เหมือนสีท้องฟ้า ความรักเหมือนท้องฟ้าที่ครอบคลุมทุกสิ่งที่อยู่ภายใต้มันไว้ มันกว้างขวางไม่คับแคบ มันโอบอ้อมและโอบเอื้อ ตามองเห็นความรักเป็นอย่างนั้น"
หญิงสาวเอียงหน้ามองเขา อติไม่ได้หลบสายตามที่มองหล่อน เขาไม่จำเป็นต้องหลบ ความรู้สึกทั้งหมดที่เขามีให้สุธิตา ฉายชัดอยู่ในดวงตาของเขา
"แต่ท้องฟ้ามีคลุ้มคลั่ง มีโกรธเกรี้ยว มีสายฝนฉ่ำเย็น มีแดดแรง มีแดดอบอุ่น มีมืดมีสว่าง ความรักก็เหมือนอย่างนั้น มันมีช่วงเวลาทุกข์สุข ถูกผิด สมหวังผิดหวัง แต่ท้ายที่สุดความรักก็คือความรัก มันอยู่เหนือเรา มันครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนท้องฟ้าที่ให้หลายสิ่งหลายอย่างแก่เรา"
สุธิตาหยุดพูด ถามเขากลับว่า "คุณติล่ะคะความรักของคุณติเป็นสีอะไร"
อติกำลังฟังหล่อนเพลินราวกับฟังเสียงนกร้องเพลงไพเราะให้ฟัง มุมมองความรักของหล่อนช่างอ่อนโยน ไม่มีสิ่งใดที่เขาจะคัดค้าน
แต่เรื่องจะให้พูดตามหล่อนนั้น ไม่ใช่อติหรอก
ชายหนุ่มยิ้ม ยิ้มเจ้าเล่ห์อีกละนะ สุธิตาถึงกับต้องกลั้นยิ้ม เพราะเขาบอกหล่อนว่า "อย่าถามผมเลยฮะคุณตา ว่าความรักของผมสีอะไร เพราะตอนนี้น่ะ ผมมองอะไรเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว"
อ่านจบด้วยความอิ่มใจ จนต้องเอามาแปะบอกต่อไว้ตรงนี้อีกเช่นเคย
*****
จุดประสงค์ที่นำข้อความจากหนังสือมา post ก็เนื่องด้วยเป็นถ้อยคำที่เราชื่นชอบและอยากบันทึกไว้
ลิขสิทธิ์ในบทประพันธ์ดังกล่าว ยังคงเป็นของผู้เขียนและผู้สืบทอดเช่นเดิม
| Create Date : 29 กันยายน 2550 |
|
2 comments |
| Last Update : 29 เมษายน 2558 9:12:08 น. |
| Counter : 3054 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
ส่วนตัว รักงานของคุณสิริมานะคะ แง่มุมเกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์น่าสนใจดี เรื่องความหวาน ไม่ต้องพูดถึง "อิ่ม" ค่ะ