::โปรยปกหลัง::

แม้เธอมิเอ่ยคำว่ารัก
ฉันก็จักดำรงคงอยู่ได้
อยู่ด้วยความมั่นคงของหัวใจ
เพียงรู้ไว้ว่ารักเธอเท่านั้นพอ

ฉันคนนี้...ที่อวดดี

ใครจะรักหรือไม่รักก็ช่างเขา
แม้จะเศร้าเหงาหงอยก็ตัวฉัน
ใครจะไปไม่หวนกลับไม่สำคัญ
ก็จะอยู่ไปวันวัน...ไม่สนใจ

คงเป็นเพราะเจ็บมามากจนคุ้นเคย
เจ็บจนเฉยไม่สะท้านไม่หวั่นไหว
ทนได้หมดไม่ว่าเรื่องอะไร
ไม่พรั่นพรึงเรื่องบาดใจเฉือนอารมณ์

ยอมรับว่าเคยอ่อนแอและแพ้พ่าย
ถูกทำร้ายระราน...จนสาสม
แต่จะให้ร้องไห้...จนสิ้นลม
และทุกข์ตรมตลอดไปนั้นไม่เป็น

ก็เป็นฉันคนนี้...และอย่างนี้
หยิ่งยโสอวดดีเท่าที่เห็น
ให้ง้องอนใครนั้น...คงไม่เป็น
ใครจะว่าชาเย็น...ก็ไม่แคร์