นันท์อรฌาน สาวแกร่งสู้ชีวิตจำต้องตกปากรับคำมาเป็นเลขาฯ ของนักธุรกิจหนุ่ม
อารมณ์รุนแรง แปรปรวน เปลี่ยนเลขาเป็นว่าเล่น นั่นเพราะเขามองไม่เห็น
สืบเนื่องจากอุบัติเหตุหลายปีก่อน แต่ความสามารถในการบริหารงานยังเป็นหนึ่ง
ธนากานต์ ทำแต่งาน ไม่เปิดใจยอมรับการรักษา เพราะความเสียใจในอุบัติเหตุครั้งนั้น
ทำให้เขาเสียพ่อ และแม่หนีหาย อารมณ์จึงขึ้นๆ ลงๆ จนลุงกับญาติผู้น้องทั้งหลายรับมือไม่ไหว
นันท์อรฌานจึงต้องเข้ามาทำงาน เพราะขัดเพื่อนไม่ได้ โดยที่เธอไม่คิดว่า
เพื่อนสนิทจะหลอกญาติผู้พี่ว่า เธอเป็นสาวทึกทึก โปรไฟล์การทำงานเป็นเลิศ
ทั้งคู่ต้องทำงานร่วมงาน ต่อปากต่อคำ จนในที่สุด ความอดทน
โอนอ่อนผ่อนตามในจังหวะเหมาะของฝ่ายหญิง ก็ทำให้ฝ่ายชายอ่อนตาม
อีกทั้งยังประทับใจ จนถึงขั้นยอมรับการรักษา จนหายเป็นปกติ
เพื่อกลับมาพบว่า เลขาทึนทึกตามภาพที่นึกไว้นั้น กลายป็นสาวหวานหน้าใส
เขาจึงเคีองใจ งานนี้ก็เลยต้องมีเรื่องให้ง้องอนกันอีกหลายครัง
กว่าจะลงเอยแบบ Happy
เราชอบที่นางเอกมีความมั่นคงทางอารมณ์ ไม่เปราะบาง
มีความคิดอ่านโตเกินวัย เพราะคนเขียนปูพื้นให้เธอเป็นคนใฝ่มาแต่เล็ก
ส่วนพระเอกนั้น อารมณืผันผวนยังกับคนวัยทอง แต่ก็เข้าใจได้ว่า
ปมชีวิตทำให้เขากลายเป็นคนแบบนั้น และคนเขียนก็ทำให้ทั้งคู่มาลงเอยกัน
ด้วยความพอเหมาะพอดี ผูกให้เห็นความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ พัฒนาขึนมาด้วย "ความเข้าใจ"
มากกว่าที่จะใช้ "อารมณ์รัก" เพียงอย่างเดียว
ตอบโจทย์ >> อิสระ เมษา 59
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
