มีภาพจำที่ชวนเศร้าและอาวรณ์ในมโนสำนึกของ ม.ล.ปิลันธนา พิริยกุล ที่ทำให้เธอฝันเรื่องเดิม
ถึงผู้ชายคนหนึ่งในความฝัน ซ้ำๆ กันมานานแล้วนาน
และเมื่อได้เธอได้เห็นหน้า พ่อเลี้ยงอนันดา เธอจึงตกใจยิ่งหนัก เขาคือชายในฝัน
และเขาคือพ่อค้าของเก่าในตลาดมืดที่กรมศิลป์หมายหัว
เธอแค่เดินทางมาพบพ่อเลี้ยงสาละวินตามนัดหมาย แต่กลับได้มาเจอเขาขณะทำการซื้อขายเศียรพระพุทธรูป
แต่แล้วจู่ๆ ก็เกิดเหตุไฟไหม้ร้านอาหาร พ่อเลี้ยงอนันดา ช่วยนำเธอออกมา และพาตัวมากักไว้ที่คุ้ม
เธอเองไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น
พ่อเลี้ยงอนันดา เคยเห็นหน้าม.ล.ปิลันธนามาก่อนแล้ว และเขาตกหลุมรักเธอแบบไม่มีเหตุผล
เฝ้าติดตามคราวคราวและทำตัวลึกลับติดต่อกับเธอ โดยอาศัยโบราณวัตถุเป็นตัวเชือมโยง
เมือเห็นเธอผลัดเข้ามาเห็นการซื้อขายที่เขาไม่ต้องการให้เธอรู้ จึงทำทีเป็นไม่รู้จักเธอ
และเมือเกิดเหตุไฟไหม้ ก็เสี่ยงชีวิตไปเอาตัวเธอออกมาจากกองเพลิง
และเขาจะไม่ยอมให้เธออยู่ห่างตัวอีกต่อไป
การกักขังหน่วงเหนี่ยวครั้งนี้ ทำให้ปิลันธนาได้พบเห็นอีกชีวิตอีกด้านของพ่อเลี้ยงอนันดา
แต่เพราะภาพจำให้ความฝัน ตอกย้ำว่าเขาคือคนร้ายที่ก่อกรรมมาแต่ครั้งอดีตชาติ
เขาคือรองแม่ทัพพม่าที่ลักลอบมาสืบข่าวในอโยธยา และเธอก็ช่วยคนผิดจนทำให้เขาทำลายกำแพงเมือง
เธอคือคนที่ทำให้ข้าศึกเข้าเมือง ตีกรุงศรีอยุธยาแตกในครั้งนั้น เป็นความผิดที่ฝังใจเธอมาตลอด
ดังนั้น เมื่อได้เห็นแง่มุมดีๆ ของพ่อเลี้ยงอนันดา เธอจึงมีอคติบังตา ไม่อาจทำให้ให้เชื่อ
เขาทำเธอกับเธอมาเพียงใต เพราะก็พยายามก่อกำแพงใจขวางกั้นเรื่อยมา
แม้จะใกล้ชิดกัน เสี่ยงตายด้วยกัน ตราบใดที่เธอยังไม่รู้ว่าเขาให้ร้ายเธอทำใม
เธอก็ทำให้ให้รักเขาไม่ได้เสียที ....ความผิดพลาดในอดีตนั้น เพราะมีมือที่สาม
และเมื่อเธอและเขาให้อภัย บุคคลที่สามนั้นแล้ว บ่วงกรรมจึงคลีคลาย
เรื่องร้ายๆ จึงลงเอยเป็นเรื่องรัก
อ่านจบแบบอิ่มเอม อิ่มอกอิ่มใจ กับความรักของฝ่ายชาย
แต่ขัดใจกับอคติของฝ่ายหญิงจริงๆ แต่เมือทุกอย่าคลี่คลายลงตัว คนอ่านก็ชอบ...ซินะ
ในเรื่องนี้คนเขียนพาเที่ยวย่างกุ้ง พุกาม มัณฑะเลย์ ซะด้วย
อ่านคำบรรยายถึงสถานที่ต่างๆ แล้ว อยากไปเที่ยวพม่าจัง
ที่ข้องใจก็คือ สัญลักษณ์แห่งความรักจากอดีตถึงปัจจุบัน คือ "มาลัยดอกรัก"
แต่ปกหนังสือดันเป็นรูปดอกกุหลายซะงั้น ...ไม่เข้ากันอย่างยิ่ง
ตอบโจทย์ : แฟนตาซี / พารานอลมัล
แถมจบแบบอิ่มเอมซะด้วย