วัดบุพพาราม หรือ วัดเม็ง (วัดอุปปาใน) เป็นวัดเก่าแก่ซึ่งเป็นวัดพี่วัดน้องกับ วัดชัยมงคล (วัดอุปานอก) สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2040 ในสมัยพระเมืองแก้ว (กษัตริย์องค์ที่ 13) แห่งราชวงศ์มังราย ในบริเวณพระราชอุทยานเก่าของพระเจ้าติโลกราช ภายหลังได้รับการบูรณะในสมัยเจ้าหลวงธรรมลังกา เมื่อปี พ.ศ. 2362 โดยโปรดฯ ให้สร้างพระวิหาร (หลังเล็ก) ที่เป็นเครื่องไม้ศิลปะล้านนา อีกทั้งยังเป็นวัดซึ่งเคยเป็นที่ประทับของพระมหาสังฆราชปุสสเทวะอีกด้วย

พระวิหารเล็ก เป็นพระวิหารไม้ศิลปะล้านนาที่เก่าแก่ เจ้าหลวงธรรมลังกา โปรดฯ ให้สร้างขึ้น เมื่อปี พ.ศ. 2362 เป็นพระวิหารเก่าที่งามด้วยฝีมือเชิงช่างชั้นสูง หน้าบันงดงามด้วยไม้แกะสลักประดับด้วยกระจกสี ภายในเป็นที่ประดิษฐาน พระพุทธไชยลาภประสิทธิโชค พระพุทธรูปปางมารวิชัยเป็นประธาน

พระธาตุเจดีย์ เป็นเจดีย์ศิลปะพม่า ภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ องค์เดิมนั้นสร้างขึ้นในสมัยพระเมืองแก้ว เมื่อปี พ.ศ.2053 ต่อมาภายหลังได้มีการบูรณะให้ใหญ่กว่าเดิม โดย หลวงโยนวิจิตร (หม่อนตะก่า อุปโยคิน) ได้บูรณะรูปทรงใหม่เป็นเจดีย์ศิลปะพม่า เมื่อปี พ.ศ.2441

วัดแสนฝาง หรือ วัดแสนฝัง เป็นวัดเก่าแก่ของเมืองเชียงใหม่ สร้างในสมัย พญาแสนภู (กษัตริย์องค์ที่ 3) แห่งราชวงศ์มังราย ในราวปี พ.ศ. 2119 สร้างขึ้นด้วยพระราชศรัทธาตามแบบบรรพกษัตริย์ โดยนามของวัดนั้นคำว่า “ แสน ” มาจากพระนามของพระองค์ ส่วนคำว่า “ ฝาง ” นั้นกลายมาจากคำว่า “ ฝัง ” ซึ่งเป็นการฝังพระราชทรัพย์ไว้กับพระศาสนา ที่ถือเป็นการสั่งสมบุญกุศล วัดแห่งนี้เป็นวัดที่เจ้านครเชียงใหม่และพระญาติ ได้เสด็จมาปฏิบัติธรรมรักษาศีลที่กันอยู่เสมอ ซึ่งได้รับการอุปถัมภ์ตลอดมา

พระเจดีย์มงคลแสนมหาชัย เป็นเจดีย์ศิลปะพม่า ที่บูรณะขึ้นในสมัย ครูบาโสณโณเถระ ลักษณะคล้ายพระเจดีย์ชเวดากองของพม่า ตั้งอยู่บนฐานย่อเก็จ องค์เจดีย์ประดับแก้วอย่างวิจิตรงดงาม รายล้อมด้วยเจดีย์บริวาร ยอดประดับฉัตร มุมทั้งสี่ประดับด้วยสิงห์ปูนปั้น