รักใสใสของนายใจร้าย(ตอนจบ)

เวลาแก้แค้นผมได้เริ่มขึ้นและใกล้จะจบอีกไม่นานนนี้แล้ว ผมจะมำให้คนที่ผมรักให้เขาหายจากโรคหวาดกลัวให้ได้ ผมนั่งคิด จนผมสะดุ้งเมื่อมีอะไรมากระทบกับไหล่ผมจนผมอุทามาว่า
"เฮ้ย"
"อะไรแค่นี้ขวัญอ่อน ฉํนอยากคุยกับแกมาคุยกนที่ห้องฉันนะ"
"เอ่อ" ผมตอบผู้ที่ทำให้คนที่ผมรักเจ็บ และผมรูแล้วว่ามันจะเรียกผมไปทำไม
"ทำไม2-3เดือนมานี้เราขาดทุนจนฉันจะต้องไปกู้เงินมาล้านร้อยล้านแล้วนะ"
"ไม่รู้"
ผมตอบสั้นๆและตอบด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
"แกใช่ไหมที่ทำให้ฉันเป็นแบบน้ฉํนไล่แกออก"
"ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก แต่มันจำเป็ฯที่จำต้องทำเพื่อคนที่รัก"
"และตอนนี้เธฮก็เริ่มหายดีแล้ว แต่ถ้าแกทำอะไรเธออีก นายตายแน่"
ผมเห็นมันเริ่มกำมือแบบคนโมโห แต่ผมไม้สนมันเลย พร้อมกับเดินออกมาและบอกพวกพนักลานในบริษัทว่าผมโดนไล่ออกและใครอยากไปอยู่บริษัท... ซึ่งผมเป็นเจ้าของก็ตามมาเพราะบริษัทนีจะปิดกิจการ

วันรุ่งขึ้นผมฟังข่าว
บริษัทมราไอ้เบศเป็ฯเจ้าของมันล้มละลายและมันได้ยิงตัวตายเพื่อนี้สิ่งที่มันทำผิดทั้งหมด เพราะผมเอาเทปการสารภาพที่มันเคยทำไว้กับคนที่ผมรักให้ตำราจและในตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อมารับฟ้าไปงานศพมัน
อย่างน้อยมันก็เคยเป็นเพื่อนผม
"เขาไม่น่าตายเลย" ฟ้าเอ่ย
"ทำไม"
"ก็ไม่รูสิคะ"
"ไปงานศพมันกัน พี่มารับ"
"คะ"
แล้วเราสองคนก็เดินออกจากโรงพยาบาลเพื่อไปบานเพื่อแต่งตัวไปงานศพ

ที่งานศพ
"ฉันอโหสิให้"
"ใจดีจริงแฟนพี่นี่"
ฉันยิ้มให้กับคนที่เอ่ยว่าเป็นแฟนฉันและพร้อมกับคำที่ฉํนคิดไว้ในใจแต่ยังไม่ยากบอกกับเบสว่าฉันก็รักเขาจนเขาเอ่ยเยงกระซิบว่ารักฟ้านะแต่งงานกับพี่เถอะ
"ค่ะ"
ฉันตอบเบาๆเอ่ยต่อว่า
"ชีวิตคนเรามันสั้นนักใครทำอะไรไว้มักจะได้ผลตบแทนเป็ฯสองเท่า และฟ้าอยากบอกว่า พี่จงเลิกที่จะอาฆาตใครอีกเลนะ เพระฟ้าอยากอยู๋กับพี่นานๆ"
"จ้า"
ผมและฌะอก็เดนเคียงคู๋กับไปจากงานศพหลังจากที่มาอโหสิในยเวย์

................................จบ...................................

ชีวิตคนเรามันสั้นนัก จงอย่าใช้ชีวิตโดยประมาทและอย่าอาฆาตใรเพราะผลเสียมันจะตกอยู๋ที่เรา มันจะติดอยู่ในใจเราเรื่อยไป

Create Date : 22 กรกฎาคม 2551		2 comments
Last Update : 22 กรกฎาคม 2551 11:00:03 น.
Counter : 519 Pageviews.
Share Tweet