<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
25 พฤศจิกายน 2550
 
 
เรื่อง การเดินทางของความรัก (ตอนที่ 11)


ฉันกับลูกปลาออกมาพร้อมรอยยิ้มและออกรถไปพร้อมกับความสุขที่ได้รับ ลูกปลาพูดขึ้นว่า
“โทรศัพท์เธอดังนะ เขียนว่าฮีโร่นะ”
“เธอจะรับไหม” ลูกปลาถามอีก
“พร้อมส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน” ฉันรับสายพร้อมพูดว่านายจะโทรมาทำไมตอนนี้ฉันกำลังขับรถอยู่
ปลายสายตอบกลับมาว่า “นี่วันเจ็ดวันแล้วฉันจะไปหาเธอแล้วนะ”
“พรุ่งนี้ฉันก็กลับแล้ว”ฉันพูขึ้นแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น รถของฉันเกิดอุบัติเหตุชนกับรถยนต์แบบโฟร์วิลนายฮีโร่พยายามเรียกฉันแต่ไม่มีเสียงตอบรับ ความคิดและสติของฉันเริ่มหลุดลอยพร้อมกับคิดในใจว่า ฉันขอโทษนะที่ไม่อาจรักษาสัญญาเอาไว้ได้ หลังจากนั้นฉันก็หมดสติ ที่โรงพยาบาลฉันได้เข้าห้องฉุกเฉินเพราะลมหายใจของฉันเริ่มอ่อนลงตนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ส่วนลูกปลาไม่เป็นอะไรมากแค่เจ็บที่ขนและถลอกนิดหน่อย
6ชั่วโมงต่อมาแพทย์เดินมาหาครอบครัวฉันพร้อมพูดว่า “ลูกของคุณปลอดภัยแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะฟื้นเมื่อไหร่ครับ” แม่ฉันร้องไห้ สักพักนายฮีโร่กับเพื่อนก็มาถึงและได้ยินที่หมอพูดพอดี
7วันผ่านไปเฟย์กับครอบครัวมาเยี่ยมฉันและพูดกับร่างที่ไม่ได้สติของฉันว่า “พวกเราขอโทษที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ และฉันดีใจที่เธอทำให้ฉันคืนดีกับพ่อแม่ขอบใจมากเพื่อนรัก”
นายฮีโร่เห็นนายเฟย์แล้วหันไปพูกับเฟย์ว่า “แตงโมรักเธอมากแต่สิ่งที่เขาได้รับก็คือร่างอันไร้สติเท่าสตินั้นเอง”
เฟย์หันมาและพูดว่า “ขอโทษ” และเดินจากไปด้วยน้ำตา
ในคืนนั้นฉันเริ่มได้สติและยังไม่เห็นอะไรมากนัก ฉันรู้สึกหิวน้ำและปวดหัวอย่างรุนแรงจึงเรียกแม่และพูดว่า
“แม่คะ หิวน้ำ ปวดหัวจังเลย”
นายฮีโร่ได้ยินดังนั้นก็พูดว่า “รอสักพักนะ”
หมอและพยาบาลเดินมาหาและตรวจอาการฉันอย่างละเอียดพร้อมพูขึ้นมาว่า “อีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ และอย่าเพิ่งให้ทำงานแบบหักโหมมากนะอย่าให้ใช้แรงมากนะครับ”
“ขอบคุณครับ” นายฮีโร่เอ่ยขึ้นพร้อมเดินไปส่งหมอ
สองวันนี้ฉันต้องอยู่กับนายบ้านี่เหรอเนี่ย ตอนบ่ายของวันหนึ่งฉันพูขึ้นอย่างลอยๆว่า
“จะมาทำไมเนี่ยเมื่อไหร่นายจะกลับเกาหลี”
“ฉันจะกลับพร้อมเธอ” นายฮีโร่ตอบกับมา
“ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ” ฉันเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากทะเลาะกับนายฮีโร่
นายฮีโร่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันฉันรับมาและกดเบอร์เมื่อปลายสายรับฉันก็บอกว่า “ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปตามกำหนด อีกสองอาทิตย์ฉันจะไปหานะ ตอนนี้ฉํนอยู่โรงพยาบาลนะ”
ฉันวางสายและคืนโทรศัพท์ให้นายฮีโร่ นายฮีโร่รับโทรศัพท์คืนและหันมามองหน้าฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สงสัยว่า “เธอจะไปไหนอีกละ ยังไม่หายดีเลย”
“กลับเกาหลี ฉันทิ้งเรื่องเรียนมานานแล้วตอนนี้ มหาวิทยาลัยก็จะเปิดแล้ว” ฉันตัดสินใจบอกนายฮีโร่แต่บอกไม่หมดเท่านั้นเอง

แตงโมจะหนีนายฮีโร่ไปไหนติดตามตอนต่อไปนะคะ



Create Date : 25 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2550 10:15:02 น. 0 comments
Counter : 459 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

ลิลลี่สีฟ้า
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add ลิลลี่สีฟ้า's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com