|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เหตุการณ์ระทึกขวัญ...วันคลอด
อิอิอิ จั่วหัวไว้ซะน่าสะพรึงกัว แต่ไม่มีอะไรน่ากัวเลย แม่อ้วนจะเล่าเรื่องวันคลอดลูกสาวอ่ะค่ะ บันทึกความทรงจำไว้เผื่อวันหน้าเขาเปิดอ่านได้เอง...<
แต่ว่าค่อยมาเขียนต่อนะคะ ไปหุงข้าวก่อนดีกั่วววว
++++++++++ หุงข้าวแล้ว หม่ำข้าวแล้ว อาบน้ำแล้วเลยนอนซ้า.....
มาต่อตอนเช้าเลยนะคะ.....
...............คุณหมอ นพ.มนูญ ทองยินดี ท่านเป็นหมอที่แม่ฝากครรภ์ด้วย (ฝากกันมาตั้งแต่พี่ๆลูกชายของลุงโอ๊ตแล้วจ่ะ) ท่านบอกว่า แม่น่ะไปฉลองปีใหม่ก่อนไม่ต้องห่วง ท้องแรกไม่ค่อยมีใคร ปวดคลอดจริงแล้วหล่นตุ๊บ! ออกมาหรอก มักจะปวดเป็นวันๆนั่นล่ะ แถมเวลาให้เก็บเสื้อผ้าและอุปกรณ์มา รพ. ได้สบายๆอีกด้วยเอ้า! (คุณหมอบอกว่าโครงร่าง กระดูกเชิงกรานของแม่ คลอดธรรมชาติเองสบายมาก และ สมบูรณ์ดี แหงแก๋ละค่า...หญิงบึ๊ก นิค้า...
)
หลังจากที่ฉลองปีใหม่ 2544 ...อย่างสนุกสนาน จับฉลากกับลูกค้าที่ร้านอินเตอร์เนท เก็บกระดาษของขวัญ เก็บจานเค้กล้างได้ถึง วันที่ 4 มกราคม 2544 จ้ะ และแล้ว....ประมาณ 20.00 น. แม่อ้วนรู้สึกหน่วงตุบๆ และปวดเหมือนเป็นประจำเดือนน่ะค่ะ ..... แม่ก้อบอกพ่อและคุณตา ที่เฝ้าร้านอินเตอร์เนทอยู่ด้วยกัน ว่าแม่รู้สึกปวดท้องนิดหน่อย... ส่วนคุณยายอยู่บ้านลุงโอ๊ต แม่ก้อโทร.บอก
ปวดตลกดีจ้ะ ปวดแล้วหาย...ไปเป็น ชั่วโมงก้อปวดขึ้นมาอีก พอปิดร้านเนท 22.00 น. แม่บอกให้คุณตากลับบ้านไปก่อน ไม่น่ามีอะไรคืนนี้....
พอแม่กะพ่อขึ้นชั้นบน แม่จะอาบน้ำ....แม่เปลี่ยนผ้าเข้าห้องน้ำ แม่รู้สึกแปลกๆ ทั้งปวดตุบ และ ....รู้สึกแฉะๆ ..........
กลางดึกแม่ปวดเพิ่มขึ้น ขยับเป็นปวดทุก ครึ่งชม. พ่อพลอยนอนหลับๆตื่นๆไปด้วย รู้สึกจะปลอบแม่ด้วย แต่แม่จำไม่ได้แล้วว่า พ่อพูดอะไร.... แม่นอนเกาะแขนพ่อ เวลาที่มันปวดจึ๊ดดดด แม่บิดแขนพ่อ จิกแขนพ่อไปด้วย จนมันคลายปวด.... และ เป็นอย่างนั้นเกือบทั้งคืน แม่ผลอยหลับไปหน่อยนึง.... แล้วมารู้สึกตัวใกล้สว่าง ..... มีน้ำไหลออกมาเปียกขาแม่.......... มีมูกเลือดปนด้วย.....แม่รีบบอกพ่อเสียงสั่น... และความเจ็บปวดมันขยับเป็นทุก 15 นาที แต่ก้อยังเดินเองได้นะลูก แม่เก็บผ้าที่เตรียมแล้วเตรียมอีกใส่ตะกร้า เช้าคุณตารีบมาหาแม่ที่ร้าน แม่ไม่ทันรู้สึกกลัวเลยจ้ะ มันปวดอย่างเดียวเลยอ่ะ แต่ไม่ได้ร้องโอ๊ยๆเหมือนในหนังนะ มันอูยยยๆๆ ซี๊ดดดด  อย่างน้านน่ะจ้ะ
พ่อกะคุณตาพาแม่เข้า รพ. แม่นั่งรถเข็นไปห้องคลอด เข้าห้องเตรียมคลอดตั้งแต่ 8.00 น. ของวันที่ 5 มกรา 2544
มูกเลือดออกมาอีกเล็กน้อย พยาบาลพาแม่เปลี่ยนชุดเป็นชุด รพ. เสื้อผูกด้านหน้า และ ผ้าถุง พาทำอะไรอีกน้า.... จำได้แต่.....จับแม่ไปทำความสะอาด ด้วยน้ำยาทำความสะอาด ทิงเจอร์ และ กำจัดข----------น แระ สว----------นก้-------น
ส่วนนั้นน่ะจ้ะ
แม่กลายเป็นเด็ก เหมือนทำอะไรไม่ถูก คอยฟังแต่สิ่งที่พยาบาลสั่ง บอกให้ทำ ว่า... แม่ไปนั่งตรงนั้น แม่ไปนอนตรงนี้นะคะ นอนรอ......คุณหมอ เข้ามาหาแม่แล้ว พอเห็นหน้าหมอ มันอุ่นใจพิลึก เหมือนเจอเทวดา
 หมอบอกแม่ว่า ... แม่น่ะ ปากมดลูกยังเปิดไม่พอนะครับ นอนรอนะครับ...ไม่เป็นอะไรไม่ต้องกลัว หมอจะมาเช็คปากมดลูกอีกที ต้องเปิดใกล้ๆ 9 - 10 เซนก่อน หมอจะบล็อกหลังให้ จากนั้นจะไม่เจ็บเลยนะครับ .... ตอนนี้เพิ่งประมาณ 11 โมงเช้า.... หลังจากผ่านขั้นตอนต่างๆ แม่ต้องรอไปถึงไหนน่ะลูก..........
บรรยากาศในห้องคลอด ห้องที่แม่นอนเป็นห้องกว้าง มีเตียงคลอด หลายเตียง มีฉากม่านกั้น แต่ละเตียง แม่โผล่หน้ามาดูความเคลื่อนไหวต่างๆในห้องได้ แม่เห็นพยาบาลอุ้มเด็กที่คลอดใหม่มาจากห้องอื่น คนเเล้วคนเล่า มาห้อยหัว ตบตูดดด ตุบๆๆ แว๊ๆๆๆๆๆ ทำความสะอาดอย่างคล่องแคล่ว เหมือนเด็กเปนตุ๊กตาเลยอ่ะ  บางคนก้อต้องเข้าตู้อบด้วย เหมือนฟักลูกเจี๊ยบ อิอิ  แม่รู้สึกถึงความเย็นของเตียงคลอด ความเย็นของขาหยั่ง บางช่วงแม่ก้อปวดจนมองนาฬิกาในห้องคลอดแล้วคุยกะมันซะเลย เฮ้ย! เมื่อไรจะคลอดว้า............... แม่นึกถึงหน้าคุณยาย คุณตา หน้าพ่อของลูก สลับกันไปมา ........... พวกเขาอยู่ไหนกันน้า......
จากนั้นเวลามันยาวนาน..........สำหรับแม่เหลือเกิน จนกระทั่ง. ประมาณใกล้ 14.00 น. แน่ะลูก คุณหมอก้อมาดูแม่อีก ทีนี้ได้เรื่อง....หมอฉีดยาเข้าสันหลังแม่ บอกว่าจากนี้แม่จะไม่รู้สึกอะไรตั้งแต่บั้นเอวลงไป .... แต่ประสาทรับรู้ด้านบนจะยังรู้ทุกอย่าง ปากมดลูก เปิดได้ระดับแล้ว เตรียมคลอด แม่จำความรู้สึกปวดไม่ได้อีก จริงอย่างหมอบอกจ่ะ อาการปวดมาราธอนหายวับ. หมอบอกให้แม่ลองเบ่ง หมอใช้เครื่องดูดช่วย มันเป็นเวลาที่แม่อึดอัด ..... จากนั้นมันรู้สึกวาบบบบ พุงยุบวาบบบบ ได้ยินเสียงลูกแอ๊ๆ....เสียงพยาบาล... เด็กผู้หญิง... (อันนี้แม่พอจะรู้แล้วจากการอัลตร้าซาวด์ )
หมอจับขาลูกต่องแต่งแล้วเอาลูกมาวางบนหน้าขาแม่รู้สึกถึงความอุ่นที่ลูกนำออกมาจากตัวแม่ ....หมอก้อบอกว่า เรียบร้อยครับคุณแม่...คำที่แม่จำได้ถนัด " สีสวยนะครับ" อารายหว่า.... หมอบอก ถ้าออกมาสีนี้ตอนคลอด ตัวชมพูแบบนี้ โตขึ้นขาวนะครับ 
แต่แม่นะ ไม่สนแล้ว ขาวไม่ขาว ดำไม่ดำ แม่รู้แต่โล่งๆๆๆๆๆ แม่มองลูกแบบ งงๆ แม่มองตามพยาบาลมาทำให้ลูกแม่สะอาด ชั่งกิโล ได้ 3000 กรัมเป๊ะ ! คุณหมอมานั่งระหว่างขาของแม่ ตรงปลายเตียงคลอด แม่มองเห็นหน้าคุณหมอครึ่งเดียว ก้อคุณหมอใส่ผ้าปิดปากอ่ะ ......คุณหมอเอาเข็มที่โค้งเหมือนวงเดือน เย็บช่องคลอดที่เสียหายของแม่ แหะๆ ขอบอกอะไรหวาดเสียวนิดนึง..... เลือดสดๆ แม่ก้อเห็นวางอยู่เป็นถังเลยนะลูก เป็นถัง! เลือดแม่ไหลย้อยตามเข็มเย็บ (กระสอบ) ขณะคุณหมอคุยกับแม่ไปยิ้มๆ จะซ่อมให้ดีครับ... ไม่ต้องห่วง เหอๆๆ แม่จะขำตามคุณหมอดีป่ะเนี่ย..............จากนั้นไม่ต้องรอนานอีก พยาบาลพาลูกมาวางบนอกเลยให้ลูกดูดนมแม่ทันที แม่เพลียๆจากการเสียเลือด และการรอคอยเเสนยาวนาน....พยาบาลเอานมช็อคโกแลตเย็นๆมาให้แม่เพิ่มพลัง เหมือนตอนแม่เคยบริจาคโลหิตเลยอ่ะ ว่าจะถามพยาบาลแล้ว มีซะละเปาซักลูกไหมคะ ฮ่าๆๆๆๆ
( อ้อ...ขอแทรกนะคะ น้ำนมแม่นะ ใจร้อนมากเลย ไหลตั้งแต่แม่ท้องได้4-5 เดือนแน่ะ เปื้อนชุดคลุมท้องไปหมดเลย ไหลติ๋งๆๆๆ น้ำนมแม่เยอะ มากกกก
ลูกแม่...ดื่มนมแม่ได้นานถึง 2 ปีเลยล่ะ)
พยาบาลพาแม่มานอนพักคลอดกับลูก ไม่ได้เอาลูกแยกจากแม่ไปไว้ในห้องเด็กอ่อนเหมือนที่เคยดูในหนังอีกแหล่ะ.... ให้แม่กะลูกนอนพักด้วยกัน จนแม่พอลุกได้ แม่ออกจากห้องพักคลอด พยาบาลมาอุ้มลูกให้ ดีใจ.... แม่เห็นหน้าผู้สมรู้ร่วมคิด คนแรก ก้อพ่อไงลูก พ่อมารับลูกจากพยาบาลคนแรก จากนั้นคุณยายรีบมารับไม้ผลัดต่อ อิอิ ส่วนแม่เดินสะโหลสะเหล.... ยังไม่มีใครรับไปอุ้มเหมือนลูก แหะๆ พ่อมาพยุงแม่แล้วบอกว่า เก่งเหมือนกันนิเรา....แล้วจับหัวแม่เบาๆ.... ![]()
ลูกสาวแม่... น้องว่าน ดญ. น้ำทอง ร่มทอง เกิด 14.14 น. 5 มกราคม 2544 
ชื่อน้องว่าน " น้ำทอง" แม่ตั้งกะพ่อ แล้วถามพระหลวงตาเจ้าอาวาส ที่เป็นเพื่อนของคุณตาอีกที ที่ท่านให้ตำราพรหมชาติมาเปิดดู เกี่ยวกับมงคลชื่อเด็กอะไรแบบนี้ ... ก้อสรุปว่า มีพละ กับ เดช ศรี ดีอ่ะจ่ะ คุณตาบอก ชื่อดี แต่จะแข็ง ดีดี...แม่อยากให้ลูกแม่โตขึ้นเป็นสาวแกร่ง...และ ไม่มีกาลกิณีก้อโอ.แล้ว (แม่ยังเปิดเวบโหรฯเช็คชื่อในเนทดูอีกรอบ ไม่ได้งมงายนะลูกแต่อยากได้สิ่งดีดี ให้ลูกน่ะ อิอิ ) แต่แรกเริ่มเลย....ไอเดียนี้มาจาก ต้น "ว่านน้ำทอง" ในหนังสือกล้วยไม้ของคุณตา เป็นกล้วยไม้ป่า กล้วยไม้ดิน ขึ้นในป่าชื้นทาง ภาคใต้นะลูก ภาคใต้... ที่เป็นถิ่นกำเนิดพ่อของลูกน่ะจ่ะ....
"ว่านน้ำทอง" แม่เอามาแยกเป็น ชื่อเล่น กับ ชื่อจริง แม่ชอบชื่อไทยๆ เขียนง่ายๆ สั้นๆ ที่พอบอกใครก้อเขียนถูกไม่ต้องสะกดให้ฟังหลายๆรอบ และ ยังไปพ้องกับนามสกุล "ร่มทอง" ของพ่ออีกด้วย
ในภาพเป็นดอกของ " ว่านน้ำทอง " ค่ะ.......
| Create Date : 21 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 24 ตุลาคม 2550 10:30:26 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1169 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ฟ้าสวยมาก  วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:18:12:18 น. |
|
|
|
| โดย: อิจิโงะจัง วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:19:20:23 น. |
|
|
|
| โดย: สแกวัลย์ วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:12:39:41 น. |
|
|
|
| โดย: aey_tara วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:18:31:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
เริ่มบ้าที่นี่ ตุลา 50 :P
เกิด 2515 จะเรียกแม่อ้วนว่า ... น้องนก พี่นก น้านก อานก ป้านก ยายนก หรือ แม้แต่ ไอ้นก ตามสะดวกจ้ะ
ขอแค่ อี เท่านั้น รับยากจริงๆ 5555+ เพราะ สรรพนามเหล่านี้จะต้องเกิดกับเรา ไปเรื่อยๆจนครบช่วงวัยนั่นร่ะ.
เป็นคนมีปัญหา พูดมาก ปากไว ตัวหย่าย (ใจน้อย)
ทะลึ่ง ตึงตัง :P จอมขี้เกียจ
ชอบเพลง...ชอบหนัง ชอบหัวเราะเสียงดังอ่ะมันสะใจ!
อ้อ...ไอ้ที่ว่า สวย... น่ะ คิดเอาเองคนเดียวว่าตัวเอง สวย ... ที่สุดแระ ฮ่าๆๆๆๆๆ
บันทึกปี2553 ลดอ้วน มานาน...ละ ไม่ได้ตามเป้าซะที
เลิกลดแระนะ ชริ! หุ่นไม่ดีก้อไม่ง้อแระ (ไม่ง้ออะไรของมันฟระ 555+)
 
ลิ้งค์ด้านล่าง ร้านเครื่องสำอางค์ของน้องจูน Junenaka1 เพื่อนบล๊อกแก๊งค์น่ะค่ะ
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
หุงข้าวแล้ว หม่ำข้าวแล้ว อาบน้ำแล้วเลยนอนซ้า.....
อย่างน้านน่ะจ้ะ 
หมอบอกแม่ว่า 
ตอนนี้เพิ่งประมาณ 11 โมงเช้า.... หลังจากผ่านขั้นตอนต่างๆ แม่ต้องรอไปถึงไหนน่ะลูก..........
บางคนก้อต้องเข้าตู้อบด้วย เหมือนฟักลูกเจี๊ยบ อิอิ 
แม่รู้สึกถึงความเย็นของเตียงคลอด ความเย็นของขาหยั่ง บางช่วงแม่ก้อปวดจนมองนาฬิกาในห้องคลอดแล้วคุยกะมันซะเลย เฮ้ย! เมื่อไรจะคลอดว้า............... แม่นึกถึงหน้าคุณยาย คุณตา หน้าพ่อของลูก สลับกันไปมา ........... พวกเขาอยู่ไหนกันน้า...... 
