BlogGang.com : : babyL' : @Khao Khitchakut

@Khao Khitchakut

ไม่ได้แว๊บมาที่บล็อคซะนาน(อีกแระ) แบบว่า ก็นะ ด้วยหน้าที่การงาน และอะไรหลายๆอย่างไม่ค่อยจะอำนวย ก็เลยไม่ค่อยได้เข้ามา ถ้าจะบอกว่ามันเป็นข้ออ้างก็ขอน้อมรับ เพราะมันเป็นเรื่องจริง....อ้าวววววว

เอาเถอะๆ ไหนๆวันนี้ก็มีเรื่องที่อยากจะอัพอยู่แล้ว ก็เลยถือโอกาสเข้ามาอัพซะเลย นานๆมาที จะได้คิดถึงกันเนอะ(จะมีใครคิดถึงวะเนี่ย เหอๆๆ)

เอาล่ะๆๆ ตามทีจั่วหัวเอาไว้ ก็ตามนั้นแหละ เมื่อวานวันเสาร์ที่ผ่านมา มีโอกาสได้ไปสักการะรอยพระพุทธบาทที่เขาคิชฌกูฏมาจ๊าา เห็นคนอื่นเค้าไปกัน ก็เลยอยากไปมั่ง จะว่าไปเพราะเทรนด์ก็ได้นะ แต่ใจจริงแล้ว ก็อยากไปด้วยความศรัทธาเหมือนกันล่ะ (อารมณ์ประมาณเหมือนอยากจะไปแสวงบุญแถวๆอินเดีย เนปาล ไรงี้) แล้วก็ พอดีคราวนี้มีโอกาส(มีผู้ร่วมเดินทางพาไป) แล้วก็ไหนๆก็คิดว่าอยากจะไปแล้ว เราก็ต้องทำตามให้ได้อย่างที่พูด บอกว่าจะไปก็คือไป แล้วก็ต้องไปให้ถึงให้ได้

ก็ขับรถไปกันเอง ก่อนหน้าที่จะไป ก็ต้องหาข้อมูลกันนิดนึง อย่างน้อยก็จากพี่พันทิปของเรานี่แหละ ก็เลยได้ข้อมูลมาพอสมควร แล้วก็พอดีว่าผู้ร่วมเดินทางเค้าขับรถต่างจังหวัดบ่อย ก็เลยพอจะงมๆกันไปได้

เราออกเดินทางกันสายๆของวันเสาร์ แวะกินข้าวเที่ยงระหว่างทาง แล้วก็เดินทางกันต่อ ไปถึงก็ประมาณเกือบๆบ่าย 3 แล้ว ก็ไปหาที่จอดรถกัน เราไปจอดกันตรงแถวๆวัดพลวง แต่ไม่ได้จอดในวัดนะ เป็นที่รับฝากรถน่ะ(เสีย 50 บ.) เสร็จแล้วก็เดินไปหาที่ซื้อตั๋วรถเพื่อขึ้นเขา ขอบอกเลยว่า ไปวันเสาร์นี่ คนเยอะมากกกกกกกกกก กว่าจะหาที่ซื้อตั่วได้ ก็เดินหาอยู่พักนึง ถามๆคนแถวนั้นเอา ตรงนี้ถ้าใครเคยไปคงจะรู้ว่ามันต้องซื้อตั๋ว 2 ต่อ

เราได้ตั๋วต่อแรกมาแล้ว ก็รอคิวขึ้นรถ แต่ขนาดว่าคนเยอะก็เหมือนว่าจะรอไม่นานนะ เพราะรถมาปุ๊บ ใครมีตั๋วก็ขึ้นรถปั๊บ รถก็ออกเลย พอไปถึงจุดแรก ก็ไปซื้อตั๋วเพื่อต่อรถช่วงที่ 2 ก็รอไม่นานอีกเหมือนเดิม ขอบอกเลยว่าการนั่งรถขึ้นเขาไปนี่ แอดเวนเจอร์สุดๆ ยังกะนั่งรถไฟเหาะที่แดนเนรมิตร(กี๊ซซซ บ่งบอกอายุอิชั้นมากกกก 555) ทางบางช่วงชันมาก (ถึงว่าเค้าไม่ให้เอารถขึ้นไปเอง เพราะถ้าไม่ชำนาญทางแล้วมันอันตรายสุดๆ)

พอรถไปถึงจุดที่ 2 แล้ว ทีนี้ก็ยังต้องเดินเท้าขึ้นเขาไปเองอีก ไม่รู้ระยะทางกี่กิโล แถมไม่ได้จับเวลาด้วย(ลืมไป) แต่น่าจะประมาณซักชั่วโมงกว่าๆมั้ง ขอบอกเลยว่า งานนี้เสียเหงื่อไปหลายปี๊บ แถมน้ำหนักลดได้อีก เราเดินกันไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็หยุดพัก (เหมือนจะช่วงกลางๆทาง จะมีที่ให้นั่งพัก) จะบอกว่า ถึงจะเหนื่อย แต่พอไปถึงแล้ว มันก็หายเหนื่อย ถือว่าคุ้มสุดๆ คุ้มกับที่เดินขึ้นเขามาหลายกิโล

ไม่ได้จับเวลาตั้งแต่เริ่มเดินทาง ไปถึงก็ไม่ได้ดูเวลา เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับบรรยากาศ และฝูงชน แต่คาดว่าเราไปถึงยอดเขาก็คงจะราวๆเกือบ 6 โมงแล้ว ก็เลยไม่ร้อน บรรยากาศดีมากๆ อากาศเย็นสบาย มีหมอกปกคลุมตลอดเวลา ก็เลยคิดว่า อืมม ถ้ามาถึงช่วงสายๆบ่ายๆอาจจะร้อนก็ได้ (คือทีแรกว่าจะออกเดินทางกันตั้งแต่กลางคืนของวันศุกร์ แล้วค่อยขึ้นเขากันตอนเช้า)

พอไปถึงก็ต้องรอคิวเพื่อเข้าไปไหว้พระพุทธบาท เนื่องจากฝูงชนมหาศาล ก็เลยกว่าจะได้เข้าไปก็รอนานพอสมควร แต่ไหนๆก็มาถึงนี่แล้ว จะให้รอนานยังไงก็ต้องรอ และเมื่อเข้าไปได้แล้ว ก็ถือว่า ภารกิจการมาเขาคิชฌกูฏครั้งนี้ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ เราได้อธิษฐานข้อพรไป 1 ข้อ(ตามที่เค้าบอกให้ขอ) ไปแล้ว เป็นเรื่องที่เราหวังไว้เพียงอย่างเดียวจริงๆในตอนนี้ (ไม่ว่าไปไหว้พระที่ไหนก็จะขอพรข้อนี้แหละ) ขอให้ผลบุญที่เราพยายามดั้นด้นไปจนถึงบนยอดเขา ทำให้สิ่งที่เราตั้งใจอธิษฐานไปนั้น เป็นจริงในเร็ววันด้วยเถิด(คือก็ต้องใช้ความพยายามและความสามารถของตัวเองด้วย แต่การขอพรก็เป็นสิ่งช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจอย่างนึงให้เรามีกำลังใจ)

เสร็จจากการไหว้พระพุทธบาท ก็เดินชมบรรยากาศด้านบนอีกพักนึงแล้วถึงเดินกลับลงมาเพื่อรอขึ้นรถกลับลงมาอีก แล้วก็แวะกินข้าวเย็นที่งานแถวๆนั้น(มันจะมีเป็นคล้ายๆงานวัดน่ะ) แล้วก็เดินทางกลับ เป็นอันจบทริปการเดินทางไปเขาคิชฌกูฏโดยสวัสดิภาพ รู้สึกได้เลยว่า การมาครั้งนี้อิ่มใจและอิ่มบุญมาก ถ้ามีโอกาส ก็อยากจะไปอีกครั้ง (ก็คงต้องรอดูปีหน้าล่ะว่าจะได้มาอีกมั้ย) คราวหน้าจะไปขอพรอีกข้อ (ที่คงต้องรอให้พรข้อแรกสัมฤทธิ์ผลก่อน)

และที่สำคัญ...งานนี้ต้องขอขอบคุณ ผู้ร่วมเดินทางที่พาไปจนถึงที่นั่นจนได้(ขนาดว่าเจ้าตัวขาเดี้ยงอยู่น่ะ แต่ก็ยังประคับประคองกันไปถึงยอดเขาจนได้) ขอบคุณจริงๆค่ะ Smiley