Life is...

แหะๆๆ ก็หายไปอีกหลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยวันเลยนะคะ จนจะกลายเป็นบล็อคประจำเดือนไปแล้วก็ว่าได้

วันนี้....ก็ยังใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือ...ความรู้สึกเดิมๆ ที่มันเริ่มกลับมาอีกแล้ว

หลายคน(?) อาจจะพอทราบมาบ้างว่าอิชั้น เคยเข้ารับการรักษาจากแพทย์เฉพาะทางอยู่ช่วงระยะเวลานึง (หากไม่ทราบ ก็ย้อนไปหาอ่านเอาได้ค่ะ ว่าอิชั้นเป็นอะไร)

มันก็...ไม่ใช่โรคที่อยากจะเป็นหรอก แถมบางครั้ง มักจะถูกมองว่า เป็นโรค ตอแxล บ้างล่ะ โรคเรียกร้องความสนใจบ้างล่ะ บลาๆๆ

ไม่รู้สิ ก็คงได้แต่บอกคำเดิมว่า คุณไม่มาเป็นแบบอิชั้น ก็คงไม่มีวันเข้าใจหรอก เพราะแม้แต่...คนที่เราคิดว่าเขาจะเข้าใจ (ทำทีเป็นว่าเข้าใจ) แต่จริงๆแล้ว เขาเหล่านั้น ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง...จริงๆ

ถึงจะบอกว่า หลังจากที่หมอประเมินอาการว่าน่าจะไม่ต้องนัดและหยุดยาไปแล้ว และด้วย(ความคิด) ของตัวเองที่ว่า (น่าจะ)ดีขึ้นได้ตามลำดับ นั้น...

ในช่วงแรกๆมันก็รู้สึกว่าดีขึ้นจริงแหละ รู้สึกว่ามีพลังในการต่อสู้กับทุกสรรพสิ่งในชีวิตขึ้นกว่าเดิมแล้ว แต่ๆๆๆ เมื่อเวลามันผ่านไป...ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาที่กินสะสมไว้ (ช่วงที่ยังไปหาหมออยู่) มันเริ่มจะหมดฤทธิ์แล้วรึเปล่า 

หรือว่าจริงๆแล้ว ตัวอิชั้นเอง ที่ยังต้องเจอกับสภาวะเดิมๆ สถานการณ์เดิมๆ ที่มันคอยแต่บั่นทอนจิตใจ จนทำให้ยาต้านเหล่านั้น มันหมดฤทธิ์เร็วขึ้นไปอีก

นี่ต้องกลับไปหาหมอ เพื่อกลับไปรับยามากินอีกแล้วหรอเนี่ย...

ทั้งๆที่อุส่าดีใจแล้วว่าจะไม่ต้องกินยาอีกแล้ว แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า สถานการณ์ของตัวเองในตอนนี้ ที่มันขยับตัวไปไหนหรือทำอะไรไม่ได้เลย...มันก็น่าจะต้องกลับไปกินยาจริงๆนั่นแหละ

หลังจากความคิดเรื่องนั้นหายไปพักใหญ่ๆ ก็คือ ตอนนี้มันกลับมาอีกแล้วค่ะ แต่เพราะรู้ตัวว่ายังมีภารกิจที่ยังต้องทำอยู่(และไม่รู้ว่าภารกิจมันจะจบลงเมื่อไหร่) มันเลยยังกระโดดข้ามขั้นไปทำเรื่องนั้นไม่ได้ไง 

ทุกวันนี้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันยาก แต่ก็พยายามอย่างเหลือเกินที่จะใช้ชีวิตให้มันผ่านไปวันๆให้ได้ ตกกลางคืน ตาแข็ง นอนไม่หลับกระสับกระส่าย แม้จะพยายามแล้ว แต่...มันม่ายด้ายยยยยง่ะ ยาช่วยให้หลับ(ที่เหลือจากไปหาหมอครั้งสุดท้ายก่อนงดนัด) ตอนนี้ก็ร่อยหรอลงทุกวัน(แต่ก็พยายามไม่กินทุกวัน) หมดเมื่อไหร่ คงได้วาร์ปไปเจอคุณหมอสุดหล่ออีกล่ะ (เอ๊ะ หรือนี่คือเหตุผล ที่ทำให้ร่างกายมันกลับไปเป็นแบบเดิมกันนะ 5555...แต่ใต้เลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่นะ)

เอาไรมาก ตอนนี้เตรียม "สมุดเบาใจ" เอาไว้ล่ะ เผื่อเกิดกรณีฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆ ทุกสิ่งที่มีในชีวิตนี้จะได้มีคนช่วยจัดการหน่อย (แต่ยังเขียนไม่หมดทีนะ ยังชั่งใจอยู่ ว่าจะมอบหมายใครดี)

ถึงตอนนี้ ถ้าไม่ได้ย้อนกลับไปหาอ่านดูว่าอิชั้นเป็นอะไร ก็พอเดาออกกันแล้ว(รึเปล่า?)
......................
................
.........
.....
.


คุณคิดว่า อิชั้นซื้อหนังสือเล่มนี้มาเพราะอะไรคะ?


วันนี้เบบี๋ฯมาแนวซีเรียส...งั้นก็คงต้องขอตัดจบแต่เพียงเท่านี้แหละค่ะ ช่วงนี้ถ้าหายๆไปสักเดือน 2 เดือนมาอัพที ก็แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่นะคะ แต่ถ้าหายไปนานกว่านั้น....

มาช่วยลุ้นให้เบบี๋ฯ อย่าหายไปนานกว่านั้นเลยดีกว่าค่ะ แฮร่~~

 bbL'®2025©


ปล. กำลังจะครบ 1 ปี ที่กลับมาเขียนบล็อค(แบบขาดๆหายๆ) ที่นี่พอดีเลย (อาจจะหายอีก แหะๆ)

Create Date : 09 กรกฎาคม 2568		3 comments
Last Update : 9 กรกฎาคม 2568 20:10:59 น.
Counter : 332 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet