|
 |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
 |
9 กรกฏาคม 2568
|
|
|
|
Life is...

แหะๆๆ ก็หายไปอีกหลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยวันเลยนะคะ จนจะกลายเป็นบล็อคประจำเดือนไปแล้วก็ว่าได้
วันนี้....ก็ยังใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือ...ความรู้สึกเดิมๆ ที่มันเริ่มกลับมาอีกแล้ว
หลายคน(?) อาจจะพอทราบมาบ้างว่าอิชั้น เคยเข้ารับการรักษาจากแพทย์เฉพาะทางอยู่ช่วงระยะเวลานึง (หากไม่ทราบ ก็ย้อนไปหาอ่านเอาได้ค่ะ ว่าอิชั้นเป็นอะไร)
มันก็...ไม่ใช่โรคที่อยากจะเป็นหรอก แถมบางครั้ง มักจะถูกมองว่า เป็นโรค ตอแxล บ้างล่ะ โรคเรียกร้องความสนใจบ้างล่ะ บลาๆๆ
ไม่รู้สิ ก็คงได้แต่บอกคำเดิมว่า คุณไม่มาเป็นแบบอิชั้น ก็คงไม่มีวันเข้าใจหรอก เพราะแม้แต่...คนที่เราคิดว่าเขาจะเข้าใจ (ทำทีเป็นว่าเข้าใจ) แต่จริงๆแล้ว เขาเหล่านั้น ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง...จริงๆ
ถึงจะบอกว่า หลังจากที่หมอประเมินอาการว่าน่าจะไม่ต้องนัดและหยุดยาไปแล้ว และด้วย(ความคิด) ของตัวเองที่ว่า (น่าจะ)ดีขึ้นได้ตามลำดับ นั้น...
ในช่วงแรกๆมันก็รู้สึกว่าดีขึ้นจริงแหละ รู้สึกว่ามีพลังในการต่อสู้กับทุกสรรพสิ่งในชีวิตขึ้นกว่าเดิมแล้ว แต่ๆๆๆ เมื่อเวลามันผ่านไป...ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาที่กินสะสมไว้ (ช่วงที่ยังไปหาหมออยู่) มันเริ่มจะหมดฤทธิ์แล้วรึเปล่า
หรือว่าจริงๆแล้ว ตัวอิชั้นเอง ที่ยังต้องเจอกับสภาวะเดิมๆ สถานการณ์เดิมๆ ที่มันคอยแต่บั่นทอนจิตใจ จนทำให้ยาต้านเหล่านั้น มันหมดฤทธิ์เร็วขึ้นไปอีก
นี่ต้องกลับไปหาหมอ เพื่อกลับไปรับยามากินอีกแล้วหรอเนี่ย...
ทั้งๆที่อุส่าดีใจแล้วว่าจะไม่ต้องกินยาอีกแล้ว แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า สถานการณ์ของตัวเองในตอนนี้ ที่มันขยับตัวไปไหนหรือทำอะไรไม่ได้เลย...มันก็น่าจะต้องกลับไปกินยาจริงๆนั่นแหละ
หลังจากความคิดเรื่องนั้นหายไปพักใหญ่ๆ ก็คือ ตอนนี้มันกลับมาอีกแล้วค่ะ แต่เพราะรู้ตัวว่ายังมีภารกิจที่ยังต้องทำอยู่(และไม่รู้ว่าภารกิจมันจะจบลงเมื่อไหร่) มันเลยยังกระโดดข้ามขั้นไปทำเรื่องนั้นไม่ได้ไง
ทุกวันนี้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันยาก แต่ก็พยายามอย่างเหลือเกินที่จะใช้ชีวิตให้มันผ่านไปวันๆให้ได้ ตกกลางคืน ตาแข็ง นอนไม่หลับกระสับกระส่าย แม้จะพยายามแล้ว แต่...มันม่ายด้ายยยยยง่ะ ยาช่วยให้หลับ(ที่เหลือจากไปหาหมอครั้งสุดท้ายก่อนงดนัด) ตอนนี้ก็ร่อยหรอลงทุกวัน(แต่ก็พยายามไม่กินทุกวัน) หมดเมื่อไหร่ คงได้วาร์ปไปเจอคุณหมอสุดหล่ออีกล่ะ (เอ๊ะ หรือนี่คือเหตุผล ที่ทำให้ร่างกายมันกลับไปเป็นแบบเดิมกันนะ 5555...แต่ใต้เลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่นะ)
เอาไรมาก ตอนนี้เตรียม "สมุดเบาใจ" เอาไว้ล่ะ เผื่อเกิดกรณีฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆ ทุกสิ่งที่มีในชีวิตนี้จะได้มีคนช่วยจัดการหน่อย (แต่ยังเขียนไม่หมดทีนะ ยังชั่งใจอยู่ ว่าจะมอบหมายใครดี)
ถึงตอนนี้ ถ้าไม่ได้ย้อนกลับไปหาอ่านดูว่าอิชั้นเป็นอะไร ก็พอเดาออกกันแล้ว(รึเปล่า?) ...................... ................ ......... ..... .
 คุณคิดว่า อิชั้นซื้อหนังสือเล่มนี้มาเพราะอะไรคะ?
วันนี้เบบี๋ฯมาแนวซีเรียส...งั้นก็คงต้องขอตัดจบแต่เพียงเท่านี้แหละค่ะ ช่วงนี้ถ้าหายๆไปสักเดือน 2 เดือนมาอัพที ก็แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่นะคะ แต่ถ้าหายไปนานกว่านั้น....
มาช่วยลุ้นให้เบบี๋ฯ อย่าหายไปนานกว่านั้นเลยดีกว่าค่ะ แฮร่~~
bbL'®2025©
ปล. กำลังจะครบ 1 ปี ที่กลับมาเขียนบล็อค(แบบขาดๆหายๆ) ที่นี่พอดีเลย (อาจจะหายอีก แหะๆ)
Create Date : 09 กรกฎาคม 2568 |
|
3 comments |
Last Update : 9 กรกฎาคม 2568 20:10:59 น. |
Counter : 332 Pageviews. |
 |
|
|
| |
โดย: babyL' 9 กรกฎาคม 2568 20:12:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: multiple 10 กรกฎาคม 2568 8:20:36 น. |
|
|
|
| |
|
 |
babyL' |
|
 |
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
Pol.Capt. babyL'obster กุ้งมังกรน้อยที่ว่ายน้ำกลับมาอยู่บ้านเกิดทะเลฝั่งอ่าวไทยแล้ว
หมายเหตุ : ข้อความหรือรูปภาพต่างๆที่อยู่ในบล็อคนี้ ขอสงวนลิขสิทธิ์ ซึ่งถ้าหากต้องการนำไปใช้ กรุณาบอกกล่าวขออนุญาติกันนิดนึง และกรุณาให้เครดิตกันด้วยนะจ๊ะ
ถ้าหากพบว่ามีการนำไปใช้โดยไม่บอกกล่าวหรือไม่ให้เครดิต จะดำเนินการตามกฏหมายสูงสุดทันที
ให้ถือเป็นไปตามนี้ นับแต่วันที่ประกาศนี้เป็นต้นไป (จริงๆก็บอกไว้ตั้งแต่หน้าแรกที่เริ่มเขียนแล้ว แต่เอาจริงๆก็ตามนี้แหละ)
ประกาศ ณ วันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2553
BbL's Kung
 Create your badge
x+x+x+x+x+x+x+x+x+
ในที่สุด เราก็ได้เจอกันแล้ว
และเราจะรอวันที่ได้เจอกันอีกครั้ง...อีกครั้ง...และ...
|
|
|