Every New Beginning comes from some other Beginning's End
 
มกราคม 2568
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
26 มกราคม 2568

Lover Boy#2

ชื่อเรื่อง : Lover Boy
ตัวละครหลัก : ยุกกี้, เคน
ตัวละครเสริม : เท็ต, ไฮด์ และ…อื่นๆ(ถ้ามี)
เรท : 18+

หมายเหตุ : ลักษณะนิสัยและความชอบของตัวละครในเรื่อง ทั้งหมดเปนสิ่งสมมติขึ้น ไม่ได้อ้างอิงเอาจากบุคลิกหรือลักษณะนิสัยที่แท้จริงของบุคคลต้นแบบตัวละครในเรื่องนั้นๆเลยแม้แต่น้อย


ข้างฝ่ายเคนจัง ที่รีบวิ่งกระหืดกระหอบตามยุกกี้ไป
"ยุกกี้...ยุกกี้คุง...รอชั้นด้วยสิ (แฮ่กๆๆ ไรวะ ตัวนิดเดียวไหงเดินเร็วงี้ฟะ)"
แต่ในที่สุดก็ตามทันจนได้...เคนฉุดแขนรั้งร่างบางนั้นไว้ให้หยุดตรงหน้าเขา
"ไหน..มาดูซิ เป็นไรมากป่าวเนี่ย" พร้อมกับยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของยุกกี้ ส่วนอีกมือก็แตะที่หน้าผากตัวเองเปรียบเทียบกัน
"...อืม...เหมือนจะมีไข้นิดหน่อย...ไป งั้นขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวพากลับ"
"นายนี่...ทำไมไม่ไปกินกับพวกนั้นล่ะ ตามมาทำไม ไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอก" ยุกกี้ยังคงอยู่ในอารมณ์ประมาณงอน
"ได้ที่ไหนกันล่ะ...ถึงชั้นจะไป แต่ไม่มีนายไป ชั้นก็ไม่สนุกหรอก...ยิ่งนายไม่สบายแบบนี้ด้วย ใครจะไปมีความสุขอยู่คนเดียวได้ล่ะ" เคนรีบง้อใหญ่
"เป็นห่วงชั้นด้วยเหรอ" ยุกกี้ถาม(สงสัยจะแกล้งลองใจ)
"เอ๋า...ไม่ห่วงนายแล้วจะให้ชั้นไปห่วงใคร...ยุกกี้คุง...เป็นไรไปน่ะ ชั้นสังเกตมาตั้งแต่ตอนซ้อมแล้ว นายดูเหม่อลอย เหมือนคิดไรอยู่...โกรธหรืองอนอะไรชั้นอยู่ป้าวววว..."
"งอนเหรอ?? ป่าวนี่ แต่ใครกันแน่ที่งอน...เมื่อเช้าน่ะ ยังไม่ทันรู้อะไรเป็นอะไรก็มางอนใส่ โธ่ รู้ล่ะน่ะ"
"อ๋อ เรื่องนี้น่ะเอง...แหม ก็ใครจะไปรู้ล่ะ...ก็ยุกกี้ไม่เห็นเคยบอกชั้นเลยว่ามีน้องสาวอยู่ด้วย แถมยังน่ารักอีกตะหาก...ชั้นก็หวงเป็นธรรมดา"
"หวง?? หวงใคร"
"เอ้า...ก็หวงนายสิ ถามได้ คิดว่าจะโดนสาวๆแย่งไปซะแล้ว หึๆๆ"
"บ้าสิ...แต่...เอาเถอะ ตอนนี้ถ้าจะไปส่งก็รีบๆเข้าสิ ยืนเหวออะไรอยู่ล่ะ" ยุกกี้พูดพลางเดินไปรอที่รถซะแล้ว
"อ่ะ ครับๆๆๆ" ว่าแล้วก็เปิดประตูขึ้นรถสตาร์ทขับออกไป จุดหมายยังคอนโดของยุกกี้คุงนั่นเอง...

++++++++++++++++++++++++++

และฝ่าย เท็ต ไฮด์ และ ยูมิจัง...ณ ร้านซูชิ
"เอาล่ะ ยูมิจัง อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ...ดูสิ เจ้ามือท่าทางเต็มใจจะเลี้ยงไม่อั้นเลยนะนั่น" เท็ตจังพูดกับยูมิ พลางหันไปมองไฮด์ ที่นั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆ
"เออ...อยากเลี้ยงอยู่แล้วล่ะ ถ้าเป็นยูมิจังน่ะ แต่คนที่กินอย่างกับเขมือบอย่างนายเนี่ย...หืมมม...กรอดดดด"
"งั้น...ยูมิจังไม่เกรงใจน๊าาาา...แหม ไฮด์คุงเนี่ย น่ารักจังเยยยย"
ว่าแล้วก็สั่งๆๆๆ(โดยเฉพาะเท็ตจังที่ดูจะสั่งไม่อั้น) แล้วก็กินๆๆๆๆๆ...

(ตัดกลับไปที่ ยุกกี้ กับ เคนจัง) เมื่อไปถึงที่คอนโด...
"ยุกกี้คุงไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้สดชื่นขึ้น แล้วเดี๋ยวชั้นจะหาอะไรให้กิน แล้วก็กินยา แล้วก็นอนพักซะนะ"
"ทราบแล้วคร๊าบบคุณชาย...เอ่อ แล้ว...นายล่ะ ไม่หิวเหรอ ก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกันนี่นา"
"...เออ...จริงสิ...หิวเหมือนกันนี่หว่า...(แหมนี่เพิ่งจะมารู้สึกตัว) งั้น นายอยากกินไรอ่ะ เดี๋ยวจะได้ทำกินกัน" เคนถาม แล้วก็เดินไปดูๆที่ตู้เย็น
"ราเมง"
"ราเมง...งั้นรอแป๊บ เดี๋ยวไปซื้อมาให้ดีกว่าน่ะ ขี้เกียจทำแล้วอ่ะ" (อันที่จริง หาของในตู้เย็นไม่ได้มากกว่าล่ะสิ)
"รีบไปรีบมานะ หิวตาลายแย้ววววว"
"ครับผ๊มมม..." ว่าแล้วเคนจังก็รีบออกไปหาซื้อราเมงมาให้สุดที่รักกินล่ะค่ะ

++++++++++++++++++++++++++

ตัดกลับมาที่ฝ่าย 3 คนกันบ้างล่ะ(ตัดไปตัดมา ปวดหัวกันป่าวเนี่ย)
เมื่อทุกคนกินกันจนเป็นที่อิ่มหนำสำราญแล้ว...
"อืม...กินเสร็จแล้ว จะไปต่อที่ไหนกันอีกป่าว เพราะจะกลับไปซ้อมก็คงไม่ได้แล้ว ยุกกี้กะเคนจังก็ไม่อยู่" เท็ตจังเป็นฝ่ายถามขึ้น
"นั่นสิ ยูมิจัง อยากไปเที่ยวไหนต่อป้าววว เดี๋ยวพวกเราจะพาทัวร์เอง ทำหน้าที่แทนพี่ชาย ที่ป่านี้กับเคนก็คง.....โอ๊ยยยยยยยยย.....ง๊าาาา เท็ตจางงงง" เอาล่ะสิ ไฮด์คุงเนี่ย ชอบเผลอพูดจาอะไรอยู่เรื่อยเลย คราวนี้เลยโดนเท็ตหยิกที่แขนเข้าให้เต็มๆ
"นี่ๆๆ ระวังหน่อยสิ ยูมิจังยังเด็กนะ" เท็ตจังแอบกระซิบ
"ก็ให้รู้ไปเลยก็ดีสิ ยุกกี้คุงของเรา จะได้ไม่ต้องลำบากใจ" ไฮด์กระซิบเถียง
"เอาเถอะค่ะๆ ทั้ง 2 คน ไม่ต้องเถียงกันหรอก ยูมิจังน่ะเข้าใจดีว่าอะไรเป็นอะไร..."
"ห๊าาา เข้าใจ...เอ่อ ไหน เข้าใจว่าไรอ่ะ" เท็ตตกใจใหญ่เลย
"ก็...เข้าใจว่า...ยูมิจัง อยากไปเที่ยวต่อแล้วน่ะสิคะ รีบๆเช็คบิลแล้วก็ไปกันเถอะ"
"เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย...เอ๊า ไฮด์คุง นายเรียกเค้ามาเช็คบิลสิ" หึๆๆ ได้ทีเลยนะเท็ตนะ
"ง่ะ เออๆๆๆ...น้องๆ เช็คบิลด้วย" ไฮด์ตะโกนเรียกพนักงานในร้านให้มาเก็บเงิน

"ทั้งหมด xxxxx เยน ครับ" พนักงานบอก
ไฮด์ ล้วงลงไปในกระเป๋าใบโต เหมือนควานๆหาอะไรอยู่ซักพัก...แต่แล้ว ก็เงยหน้าขึ้นมาหาเท็ตจัง พร้อมด้วยส่งสายตาสำนึกผิด ก่อนจะบอกว่า...
"เท็ตจัง...รู้สึกว่า เอ่อ...ชั้น...ชั้นลืมพาเป๋าตังมาล่ะ...แหะๆๆ เท็ตจัง...จ่ายไปก่อนน๊าาา" อิๆๆ หารู้ไม่ว่า ที่จริงน่ะ เป็นแผนซ้อนแผนของไฮด์ตะหาก
"เฮ้ย ทำงี้ได้ไงอ่ะ บัตรเครดิตอะไรไม่มีมั่งเลยเหรอ"
"อือ ไม่มี ไม่ได้พกไรมาเลย...หน่านะ เท็ตจัง จ่ายไปก่อนเหอะน่าาา...เงินชั้นเงินนาย มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ(แหงอยู่แล้วล่ะ เงินผัวเงินเมียก็ครือๆกัน)...หึๆๆๆ" ได้ทีเลย เอามั่งดิ หัวเราะอย่างผู้ชนะเลยนะไฮด์
"เอ่อ แต่ชั้นก็ ไม่ได้พกเงินสดมาด้วยดิ..."
"แง๊...ไม่เอาน๊าา ยูมิจัง ไม่อยากล้างจานนนนนน"
"เอ่อ งั้น ที่นี่รับบัตรเครดิตมั้ยครับ" เท็ตจังหันไปถามพนักงาน
"ที่ร้านเรารับหมดล่ะครับ"
เท็ตจังจึงหยิบบัตรเครดิตส่งไปให้ ซักพัก พนักงานก็เอาบิลมาให้เซ็นต์ๆๆ แล้วทั้ง 3 ก็เดินออกมาจากร้าน

"นี่ แต่คราวนี้ ไฮด์คุงบอกจะเป็นคนเลี้ยงนะ เพราะฉะนั้น นายต้องจ่ายคืนชั้นด้วย" เท็ตจังหันไปบอกกับไฮด์ (ยังงกไม่เลิกนะเท็ตจัง แถมตัวเองมัดมือชกเค้าตั้งแต่แรกเองตะหาก)
"แหมๆๆ เอาน่ะ จ่ายคืนอยู่แล้วล่ะเท็ตจัง...แต่...จ่ายเป็นอย่างอื่นได้มะ ฮิๆๆ จะเอาให้ถึงใจไปเลย ทั้งต้นทั้งดอกน่ะ เอาป่าววว..." ไฮด์บอก ส่งสายตาเป็นเชิงรู้กัน...(น่านๆๆ ฉลาดแกมงกสิคะ ไม่ยอมเสียตัง แต่ยอมเสียอย่างอื่นอ่ะดิไฮด์เรา)
"เออๆๆ เอาๆๆๆ จ่ายมาแบบนี้ก็ยอมล่ะ...แต่งานนี้น่ะ คิดดอกแพงนาาา จะไหวเรอะ"
"งั้นผ่อนจ่ายตลอดชีพได้ป่ะ"
"โอเชเลยคร๊าบบบบบ"
"...เอ่อ...ไม่ทราบว่า จะไปกันได้ยังคะ จ่ายต้นจ่ายดอกอะไรกันอ่ะ ม่ายเห็นยู้เยื่อง" ยูมิเอ่ยปากถามขึ้น หลังจากที่ปล่อยให้ 2 คน ตกลงเจรจา(ค่าตัว) กันอยู่เป็นนาน
"อ่ะ ไม่มีไรหรอก แล้วยูมิจังอยากไปไหนล่ะ" เท็ตจังถามขึ้น
"...อือ...ยูมิอยากไปร้านขายช็อคโกแลตอ่ะค่ะ พอจะรู้จักร้านไหนบ้างมั้ยคะ"
"แหมๆๆ สมกับที่เป็นน้องยุกกี้คุงเลยน๊าาายูมิจังเนี่ย ชอบกินเหมือนกันเลยเหรอ" ไฮด์ถามบ้าง
"ค่ะๆๆใช่ค่ะ ชอบเหมือนกันเลย เวลาพี่ยูกิกลับบ้านทีไรก็ซื้อมาฝากเยอะเลย"
"เอาล่ะ งั้นก็คงต้องพาไปร้านประจำของยุกกี้เค้าล่ะมั้ง" เท็ตจังออกความเห็น
"เออใช่ บอกว่าเป็นน้องสาวยุกกี้ เค้าต้องลดราคาให้ด้วยแหงเลย" ไฮด์เห็นด้วย
"โห แสดงว่าพี่ยูกิเป็นขาประจำเลยสิคะเนี่ย"
"ยุกกี้คุงน่ะ แค่ย่างเท้าเข้าไป ไม่ต้องเห็นหน้า เจ้าของร้านเค้าก็รู้แล้วววว" ไฮด์บอกอย่างภาคภูมิ(ไม่รู้จะภาคภูมิอะไรสิ)
"เย้ๆๆ ดีค่ะ งั้นไปกันเลยน๊าาาา"
"อิๆๆ ไปสิ...(ว่าแล้วก็หันไปกระซิบกับเท็ตจัง)...แต่อย่าลืมนะ ว่านายเป็นคนจ่ายตังน่ะ..."
"เออ รู้แล้วล่ะหน่า...เตรียมตัวจ่ายดอกให้ดีเหอะ"
แล้วทั้ง 3 ก็มุ่งหน้าสู่ร้านขายช็อคโกแลตเจ้าประจำของยุกกี้...(งานนี้ 2 หนุ่มต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็ก(สาว)จำเป็นไปเลยโนะ...)

++++++++++++++++++++++++++

หลังจากไปซื้อของและเดินเที่ยวกันจนเป็นที่หนำใจทั้ง 3 คนแล้ว ก็ถึงเวลาพาน้องสาวไปส่งคืนให้พี่ชายซะที
"วันนี้ยูมิจังสนุกมากๆเลยค่ะ วันหลังเท็ตจังกับไฮด์คุง พายูมิไปเที่ยวอีกน๊าาา"
"ได้เลยจ๊าาา เอาไว้วันหยุดหน้า เราไปเที่ยวสวนสนุกกันดีมั้ยอ่ะ" ไฮด์เอ่ยปากชวน
"ดีค่ะดี ไปนะๆๆๆ...เอาวันอาทิตย์นี้เลยนะคะ"
"ได้เลย เดี๋ยวจะพาไปดิสนีย์แลนด์เลยดีมั้ย" ไฮด์บอก
"เฮ้ย...วันอาทิตย์นี้ นายนัดชั้นไว้แล้วนี่นาาา" เท็ตแย้งขึ้นเมื่อได้ยินไฮด์พูดกับยูมิ...
"เอาหน่า...เท็ตจัง เรายังมีเวลากันอีกเยอะน่ะ ตอนนี้ เราต้องหาทางกันยูมิออกมาห่างๆ 2 คนนั้นไว้ให้มากที่สุดสิเข้าใจมั้ย"
"นี่กลายเป็นว่า ชั้นกลับต้องถูกแย่งนายไปอะดิ" เท็ตเริ่มจะงอน
"...มีอะไรกันเหรอคะ...ไม่เป็นไรนะคะ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ ไว้วันอื่นก็ได้" ยูมิจังบอกเสียงอ่อยๆ
"โอ๋ๆๆ ไม่มีอะไรหรอกนะ ยูมิจะให้พวกเราไปส่งที่ห้องเอามั้ย" ไฮด์รีบปลอบ
"ไม่เป็นไรค่ะ ยูมิขึ้นไปเองได้...ขอบคุณมากเลยนะคะ สำหรับวันนี้" ว่าแล้วก็โค้งงามๆให้กับทั้ง 2
"งั้นพวกเราไปนะ แล้วค่อยเจอกัน" เท็ตจังบอก
"บ๊ายบายนะยูมิจัง..." ไฮด์บอกลาเช่นกัน

"เอาล่ะ...หึๆๆ ทีนี้ ก็ถึงตานาย ที่ต้องจ่ายดอกชั้นคืนแล้วล่ะ"
"ง๊าาา อะไรอ่ะเท็ตจัง...วันนี้ชั้นเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ...ไว้วันหลังเหอะหน่าาา...น๊าาา รับรองชั้นไม่เบี้ยวนายหรอกน่ะ..." เจ้าตัวเล็กยังคงบ่ายเบี่ยง...เจ้าเล่ห์จริงๆเลยน๊าาา...
"อ๊าา แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่จะได้คืนล่ะเนี่ย...แถมยังต้องคอยเป็นไม้กันหมาให้เจ้า 2 คนนั้นอีก กว่ายูมิจังจะกลับก็ตั้งเปิดเทอมโน่น เฉาตายเลย"
"เหอะน่าา แป๊บเดียวเอง เวลามันเดินเร็วจะตายไปนะ...กลับได้แล้วล่ะ ไปส่งชั้นด้วยละกัน ขี้เกียจขับรถไปเองแล้วอ่ะ"
"เอ๊า ไปก็ไป...งั้นคืนนี้ค้างห้องนายได้ป้าววว..." เท็ตจังกระซิบอ้อนเสียงหวานเชียว
"เชิญตามสบาย แต่บอกแล้ว...วันนี้ไม่มี xxx นะ"
"...(ทำท่าครุ่นคิดซักพัก) เอ้า ก็ได้ๆๆ..." (แต่ควรระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะไฮด์)
"แหม เท็ตจังเนี่ย...อย่างงี้แหละ ชั้นถึงได้หลงนายไง..." ว่าแล้วก็กระโดดจุ๊บแก้มเท็ตจังทีนึง ก่อนที่เดินไปขึ้นรถ กลับไปยังคอนโดของไฮด์ด้วยกัน


ฝ่ายยูมิจัง เมื่อกลับไปถึงห้อง ก็รีบตรงเข้าไปหาพี่ชายทันที...ก็เป็นห่วงนี่นา แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป...เปิดไฟซะสว่างแยงตา จนทำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่หลับอยู่ข้างยุกกี้ต้องตื่นขึ้น
"อ้าว เคนจัง...ยังไม่กลับอีกเหรอคะ" ยูมิเป็นฝ่ายทักขึ้น เมื่อเห็นเคนจัง
"...หือ...ยูมิจังเองเหรอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย...แล้วพวกนั้นล่ะ" เคนจังงัวเงียๆ ถามขึ้น
"กลับไปแล้วล่ะค่ะ..."
"อ๊ะ ยูมิ...กลับมาแล้วเหรอ กลับมานานยังล่ะ" ยุกกี้ ที่ได้ยินเสียง 2 คนคุยกันเลยตื่นขึ้น
"เมื่อกี้นี้เองค่ะ กลับมาก็รีบมาดูพี่เลยน่ะ เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นยัง" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆแตะๆหน้าผากพี่ชายดู
"อื้อ...พี่ดีขึ้นแล้วล่ะ พรุ่งนี้คงหายดีแล้ว"
"ก็เพราะมีคนดูแลใกล้ชิดอยู่นี่ทั้งคนนี่นา" เคนจังบอกด้วยความภาคภูมิใจ(อีกคนแล้ว)
"ขอบคุณมากนะคะเคนจังที่ช่วยมาดูแลพี่ให้น่ะ" ยูมิจังโค้งงามๆให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
"ม่ายเป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ชั้นอยู่แล้วล่ะ(ที่ต้องดูแลพันยา)...เออนี่ว่าแต่ โห ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยเนี่ย"
"อ๋อ ขนมค่ะ เท็ตจังซื้อให้น่ะ แล้วก็มีช็อคโกแลตมาฝากพี่ด้วยนะ" ว่าแล้วก็โชว์ถุงช็อคโกแลตที่ซื้อมาให้ 2 คนดู
"อ้าว นี่ไปร้านประจำของพี่มาเหรอ" ยุกกี้เห็นถุงก็จำได้สิ
"ใช่ค่ะ เท็ตจังพาไปน่ะ เจ้าของร้านเค้าใจดีมากเลย พอบอกว่ายูมิจังเป็นน้องพี่นะ เค้าก็ลดราคาให้ด้วยล่ะ แล้วก็ยังมีแถมมาให้อีก"
"นี่ชอบกินช็อคโกแลตเหมือนกันเหรอเนี่ย" เคนจังถามขึ้น
"แหงล่ะสิ น้องชั้น ก็ต้องกินเหมือนชั้นอยู่แล้ว" ยุกกี้เป็นฝ่ายตอบขึ้นเอง
"งั้นดีเลย เดี๋ยววันหลังชั้นจะพาไปซื้ออีกนะ" เคนจังบอกกับยูมิ
"เย้ๆ ดีค่ะดี เราไปซื้อด้วยกันนะ"
"เอ้อ...นี่ๆๆ น้องชั้นมาแล้ว นายก็กลับไปได้แล้วล่ะ" ยุกกี้หันไปพูดกับเคน
"อะไร พอมีคนดูแลคนใหม่ก็ไล่กันเลยเรอะ...เดี๋ยวเหอะ วันหลังมีอะไรไม่ต้องมาเรียกใช้เลยนะ"
"นี่ก็ไม่ได้เรียกใช้ซะหน่อย นายเสนอตัวมาเองตะหาก"
"อ๋อ พูดงี้เหรอ...ไปก็ได้...ฮึ งอนแล้ว ไม่รู้แหละ มาง้อด้วย..." (เคนจังงอน คงน่ารักพิลึกล่ะค่ะ)
"เอ๊ย ไม่เอาดิ ชั้นหมายถึง...นายก็ดูแลชั้นมาตลอดทั้งวันแล้ว...กลับไปพักผ่อนเหอะ...เดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน" (ไม่ได้สิคะต้องง้อคุณสามีซะหน่อย)
"ต้องอย่างงี้สิ พูดแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย" พูดแล้วก็ทำท่าจะไปจุ๊บลายุกกี้ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเด็กมองอยู่...
"เอ่อ...งั้นชั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะแวะมาใหม่"
"งั้นเดี๋ยวยูมิไปส่งนะคะ"
แล้วทั้งคู่ ก็เดินออกไป ยุกกี้มองตามหลัง 2 คนนั้นไป...ถึงแม้ในใจจะยังคงสับสนในการกระทำของทั้ง 2 คนอยู่บ้าง แต่ก็พยายามบอกกับตัวเองว่า...มันคงจะไม่มีอะไรหรอกน่ะ...

To be continue...

Create Date : 14 กันยายน 2552
Last Update : 14 กันยายน 2552 17:14:11 น.

bbL'®2009-2025©




 

Create Date : 26 มกราคม 2568
1 comments
Last Update : 30 มกราคม 2568 23:43:58 น.
Counter : 40 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

 

เอาตอน 2 มาลงแระ
ติดเรท 18+ กันไว้หน่อย เผื่อมีเด็กๆเผลอเข้ามาอ่าน

 

โดย: babyL' 30 มกราคม 2568 23:44:28 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


babyL'
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Pol.Capt. babyL'obster
กุ้งมังกรน้อยที่ว่ายน้ำกลับมาอยู่บ้านเกิดทะเลฝั่งอ่าวไทยแล้ว

หมายเหตุ : ข้อความหรือรูปภาพต่างๆที่อยู่ในบล็อคนี้ ขอสงวนลิขสิทธิ์ ซึ่งถ้าหากต้องการนำไปใช้ กรุณาบอกกล่าวขออนุญาติกันนิดนึง และกรุณาให้เครดิตกันด้วยนะจ๊ะ

ถ้าหากพบว่ามีการนำไปใช้โดยไม่บอกกล่าวหรือไม่ให้เครดิต จะดำเนินการตามกฏหมายสูงสุดทันที

ให้ถือเป็นไปตามนี้ นับแต่วันที่ประกาศนี้เป็นต้นไป (จริงๆก็บอกไว้ตั้งแต่หน้าแรกที่เริ่มเขียนแล้ว แต่เอาจริงๆก็ตามนี้แหละ)

ประกาศ ณ วันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2553

BbL's Kung

Create your badge

x+x+x+x+x+x+x+x+x+

ในที่สุด เราก็ได้เจอกันแล้ว

และเราจะรอวันที่ได้เจอกันอีกครั้ง...อีกครั้ง...และ...
New Comments
[Add babyL''s blog to your web]