Grand Ma's เบบี๋ฯ มาแว้วจร้าาาาาา หายไปร่วม 2 วีค เนื่องจาก...หลังงานเกษียณที่ผ่านมา ก็งานเข้าติดๆๆๆกันเลย นับตั้งแต่ รอบนี้ถึงคิวเข้า กอ.ถปภ. (มีรับปริญญาที่ ม.อ. หลายวัน) ก็เข้าไปเลยจร้าาา 6 วันเต็มๆ ตั้งแต่จันทร์-เสาร์  หลังจากนั้น ก็ต้องมาเตรียมงานประชุมบริหารภาค ซึ่งรอบนี้จัดที่หาดใหญ่ ถึงไม่ใช่คิวหลักที่ต้องทำแต่ก็ต้องช่วยกัน ก็รับหน้าที่ช่วยดูเรื่องรายชื่อคนเข้าประชุม ทำป้าย(เพิ่มเติม+ที่ขาด) จัดห้องประชุม (ทั้งๆที่ไม่ใช่งานฝ่ายเรา?)  แล้วไหนจะงานประจำ ที่ดูเหมือนว่าจะมาแบบตีหัว 'ด่วนที่สุด' แทบจะทุกเรื่องอีก (แต่ถ้าด่วนขนาด หนังสือมาวันนี้จะเอาข้อมูลวันนี้ ก็ตีหัวว่า 'ด่วนโคตะระพ่อโคตะระแม่' เถอะจ๊ะ ) หลังจากผ่านความหฤโหดมา 2 วีคติด วันนี้วันหยุด(ที่ได้หยุดจริงๆ) ขอนั่งดู Netflix หน่อยเหอะ เปิดดูบ้างเดี๋ยวจะเสียค่ารายเดือนฟรีเปล่าๆ เพราะรู้สึกเหมือนว่าไม่ได้เปิดทีวีมาเกือบเดือนละ (นอกจากเปิดโน๊ตบุ๊กทำงาน) ก็เลือกดูเรื่องที่อยู่ในลิสต์รายการโปรดก่อน แล้วเห็นเรื่องนี้มันกำลังจะลาจอ เลยดูก่อน Jurassic world : Dominion ถึงจะเคยดูในโรงแล้วก็เถอะ แต่อยากดูอีก เพราะภาคนี้เหมือนรวมตัวเอกจากทุกภาคมาไว้ในภาคเดียวกันเลย (ไอ่เราก็ดูมาตั้งแต่ภาคแรก บ่งบอกอายุเหลือเกิ๊นนน ) ไม่พูดมาก เพราะวันนี้ไม่ได้จะมารีวิวเรื่องนี้ แต่...หลังดูจบ ก็ยังไม่หนำใจ (ไม่ได้ดูทีวีมานานนนน) ก็เลยหาดูเรื่องอื่นๆ เป็นอีกเรื่องที่อยู่ในลิสต์ จริงๆอยากไปดูในโรงนะ แต่...ตั้งแต่กลับมาอยู่ใต้เนี่ย ไม่ค่อยจะมีเวลาเข้าโรงหนังเลย จะว่าข้ออ้างก็ได้ เพราะสำหรับเรา การไปดูหนังคนเดียว เป็นอะไรที่แต่ก่อน (ก่อนจะมีแฟนและเลิกกันไป) ก็ดูหนังคนเดียวออกบ่อย ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่มันไม่มีเวลาจริงจริ๊งงงง บวกกับขี้เกียจเข้าห้างวันหยุดด้วยแหละ(ขี้เกียจหาที่จอดรถ) ส่วนวันธรรมดา เลิกงานก็เหนื่อยละ ขี้เกียจออกไปไหน สรุป แก่ละ () เปิดฉากเริ่มเรื่องมาที่เทศกาลเช็งเม้ง...เราในฐานะที่ก็ลูกหลานคนจีนคนนึง สมัยเด็กๆก็ไปบ่อยนะเช็งเม้ง เพราะทีแรกสุสานอากงอยู่ที่หาดใหญ่นี่แหละ แต่พอโตหน่อย อาแปะ(ลุง) ก็ย้ายเอาไปไว้ที่สุสานเขาฉลาก ชลบุรีโน่นนนน ก็ไม่ค่อยได้ไป นอกจากปิดเทอมบ้าง (บางทีก็ไม่ได้ไปนะ) แล้วพออาม่าเสีย ก็เลยเอาไปไว้ด้วยกันที่นั่น แล้วหลังจากนั้น ก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง เพราะช่วงนั้นเราก็ทำงานล่ะ ถึงจะทำที่บางกอกก็เหอะ แต่ตอนนั้น ถ้าไม่ไปตรงวันหยุด เราก็ไม่อยากลางานน่ะ...(เราก็มีเหตุผลของเราอ่ะนะ) มันก็เหมือนอย่างที่ในหนังว่าแหละ...นานๆไป ลูกหลานก็ไม่ค่อยมากันหรอก เพราะไปที ร้อนก็ร้อน กว่าจะได้ไปไหว้ ต้องไปที่ศาลเจ้าก่อน แล้วก็ไปไหว้ ถ้ามีตังหน่อยก็จ้างคนงานมากางผ้ากันแดดให้ จัดของไหว้ ไหว้เสร็จ เผากระดาษ เสร็จกลับไปนั่งกินข้าวกันต่อที่ศาลเจ้า แล้วหลังจากนั้นก็...เมื่อก่อนก็มีไปเที่ยวกันต่อ แต่หลังๆ ก็แยกย้าย สุสานอากงอาม่า รวมญาติ(หลายคนในภาพ ก็ตามไปอยู่กับกงกับม่าละ แม่ก็ไปอยู่กับตายายละ)  อีกปี  และก็อีกปี (กี๊ซซซซซ จุ๊กกุแร้ไม่ดำนะคะ แค่แสงและเงา ) รวมภาพจากหลายๆปีที่ไป(ภาพเก่า ไปขุดมาจากในเฟซ) ตั้งแต่ทำงานอยู่บางกอก แต่พอหลังๆนี้ก็มีแต่พวกอาแปะ อาโกว ที่ยังไปกันอยู่ แต่พวกหลานๆอย่างเรา ลูกพี่ลูกน้องเรา ก็ไม่ค่อยไปกันละ ยิ่งเราที่พอย้ายกลับมาหาดใหญ่ละ ก็ไม่ต้องพูดถึง ปีนี้ไม่ได้ไป ปีหน้าที่จะถึงนี้ ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะได้ไปมั้ย อันที่จริงมันก็ลางานได้แหละ แต่...เราก็มีเหตุผลหลายอย่างที่...ก็ไว้ใกล้ๆก่อนละกัน ค่อยตัดสินใจ ว่าปีหน้าจะไปมั้ย  อ่าาาา ออกนอกประเด็นไปหน่อย จริงๆ จะบอกว่า...ส่วนตัว เนื่องจาก มีความรู้สึกว่า เป็นหลานที่ม่า(ไม่ค่อย)รักเท่าไหร่ เพราะเราเป็นลูกครึ่ง (แม่เราคนไทย แล้วคนจีนสมัยก่อน เขาไม่ค่อยชอบลูกสะใภ้คนไทย) เราเลยมีความรู้สึกเหมือนม่าไม่รักไปด้วย สังเกตุจาก เวลาน้องๆ (ลูกพี่ลูกน้อง) ปิดเทอมมาจากบางกอก อาม่าเค้าดีใจมาก เวลาเล่นแล้วทะเลาะกัน เหมือนเราจะผิดตลอด ไม่ว่าจะในฐานะที่เป็นหลานคนโต เป็นพี่ หรืออะไรก็แล้วแต่...เราก็น้อยใจง่ะ  แต่...พอโตขึ้น ก็ไม่ค่อยคิดไรมากนะ หลังจากแยกบ้านมาอยู่เอง ก็มีไปหาอยู่เรื่อยๆแหละ เพราะเราก็เป็นหลานคนโต ที่อยู่หาดใหญ่(ตอนนั้นยังไม่ไปทำงานบางกอก) แต่บางทีก็ยังรู้สึกบ้างอยู่ดี แต่ก็ช่างเหอะ จะว่าไปเราก็เป็นหลานที่อาม่าเลี้ยงมามากที่สุด ชื่อเล่นเราม่าก็เป็นคนตั้งให้ (แม่อยากให้ชื่อเปิ้ล แต่ม่าบอกตัวมันแดงๆเหมือนกุ้ง ชื่อกุ้งซะเลย ไม่งั้นก็ชื่อเปิ้ลไปละ) อยู่กับม่ามากที่สุด(เพราะพวกลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่บางกอกกันไง) หลานคนอื่นๆ ก็ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับม่าเหมือนเรา(ก่อนจะแยกบ้าน) ม่าก็อาจจะรักเราก็ได้นะ (แค่พอหลานที่บางกอกมา ม่าก็จะเอาใจมากหน่อย เด็กๆอย่างเราก็เลยน้อยใจไปเอง) ก็รักม่านะ คืนก่อนที่ม่าจะเสีย ก็ได้ไปดูใจ(ตอนนั้นม่าอยู่โรงบาล) แล้วพอตอนเช้า ได้รับข่าวว่าม่าเสีย ก็ร้องไห้นะ เสร็จงานกงเต็กไรก็ลางานไปฝังม่าที่ชลบุรีด้วย ทีนี้ ก็มาคิดๆ(เอาเอง) ว่าตัวเราเองไม่มีลูกหลาน อารมณ์คงไม่ต่างกับม่าในหนังเท่าไหร่ อาจจะเหงาๆหน่อย แต่ก็คิดไว้แล้วแหละ ว่าคงไปอยู่บ้านพักคนชรา เพื่อนคงเยอะ 555 ถ้ามีหลาน (ลูกของลูกพี่ลูกน้อง) มาคอยดูแลแบบม่าในหนัง คงต้องคิดไว้ก่อนว่า 'หว่านพืชหวังผล' มั้ยวะ 5555 ล้อเล่นน่ะ แต่ก็นะ ขนาดตอนนี้มีหลานไป 2 คนละ ยังไม่เคยได้เจอหลานตัวจริงเลย (ก็อยู่กันคนละทิศละทางเลยเนอะ) ยังไม่รู้ว่าอนาคตจะยังไง จะมีหลานเพิ่มมั้ย แล้วจะมีหลานคนไหนมาดูแลมั่งมั้ย แต่...ไม่คาดหวัง ย่อมไม่ผิดหวัง เนอะ จบค่ะ จบแบบดื้อๆนี่แหละ ก็เรามันคนดื้อ(เงียบ)  บรัยยยส์ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ bbL'®2024© Create Date : 28 กันยายน 2567 Last Update : 28 กันยายน 2567 22:51:05 น. 1 comments Counter : 352 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณ**mp5**, คุณnewyorknurse

โดย: babyL' วันที่: 28 กันยายน 2567 เวลา:22:45:56 น.