๗๘. ค่าของหัวใจ // กิ่งฉัตร

ค่าของหัวใจ

นวนิยายโดย : กิ่งฉัตร

สำนักพิมพ์: อรุณ

รายละเอียด

มองให้เห็นค่าของคนคนนั้น

จากตัวเขา จากหัวใจเขา

ไม่ใช่จากรูปกายภายนอก

ไม่ใช่จากเสื้อผ้าหรือข้าวของที่เรามี

ไม่ใช่จากชาติกำเนิดที่เลือกไม่ได้

หรือสิ่งที่ทำพลาดพลั้งไปในอดีต

แล้วคุณจะเห็นว่า

ผู้หญิงที่ไม่ใช่สาวโสดบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ไม่ได้เลวร้ายหรือด้อยค่าเลย

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เฮ้อ ! นี่ขนาดแต่งงานกับสามีแสนดีอุ้มท้องลูกสาวคนแรกแล้ว...แม่เจ้าประคุณบุญช่องอย่าง คุณนายอลิน ยังไม่เลิกนิสัยเดิมๆเสียที แล้วยังมาจิกใช้เขาเหมือนก่อน ตล็อด...ตล็อด ปฏิคม หรือ นายตัวเปี๊ยกไม่สามารถขัดใจหล่อนได้เลย

ดูเหมือนพรหมลิขิตจนทำให้เขาได้พบกับเธอ...เมื่อคุณนายอลินขอให้ปฏิคมซื้อของขวัญวันเกิดรับขวัญลูกสาวในท้องเขาจึงไปซื้อของที่ร้านขายเสื้อผ้าเด็กของ พรธาดา แม่ม่ายยังสาวสุดสวยและมีลูกติดคือ ไม้กล้า ...ปฏิคมหลงรักแม่ม่ายเข้าเสียแล้ว !!!

แต่ทนายหนุ่มธรรมดาอย่างเขาน่ะหรือจะพิชิตใจพรธาดาได้ในเมื่อพรธาดามี ประสบชัย หนุ่มหล่อทายาทเจ้าของห้างชื่อดังมาติดพัน...อีกทั้งปฏิคมยังเป็นทนายความให้ประสบชัยอีกด้วย

ในขณะที่ นายประกอบ ตาของประสบชัยกลับไม่ชอบพรธาดาเพราะพรธาดาเป็น “แม่ม่าย” ไม่มีค่าพอสำหรับหลานชายเขานายประกอบจึงใช้วิธีจิกกัดแบบผู้ดีกับพรธาดาให้เลิกจับหลานเขาไปเองทำให้นายประกอบเป็นไม้เบื่อไม้เมากับ กันตา พี่สะใภ้ของพรธาดาที่ต้องการให้พรธาดาแต่งงานกับผู้ชายดีๆ

และบ้านของพรธาดากับกันตาก็ประสบปัญหา อันเกิดจากการกระทำของ กัลยา น้องสาวกันตาที่อิจฉาพี่น้องมาตั้งแต่เด็กๆ.

ท้ายสุดแล้วประสบชัยก็ไปหมั้นกับ รติมาหรือ เอิง ทำให้ปฏิคมได้มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับ พรธาดาหรือ ม่ายเบอร์หนึ่ง ตามที่อลินเรียก และความรักของทนายหนุ่มกับแม่ม่ายยังสาวจะเป็นอย่างไรต่อไป

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อยู่ดีๆก็อยากอ่านนิยายของพี่ปุ้ย กิ่งฉัตร ขึ้นมาซะงั้น อุ้มสมก็เลยหยิบ ค่าของหัวใจ มาอ่านซ้ำเป็นครั้งที่สองแต่ก็เหมือนอ่านครั้งแรกอยู่ดี เพราะดันลืมรายละเอียดปลีกย่อยไปหมดแล้ว แหะๆ

สำหรับเรื่องนี้เป็นตอนต่อจาก สูตรเสน่หานะครับ หากใครยังจำ นายตัวเปี๊ยก...เบ๊ส่วนตัวของคุณนายอลินได้เขานี่ละจะมาเป็นพระเอกในเรื่องนี้...หากใครที่ชื่นชอบสูตรเสน่หาต้องไม่พลาดเล่มนี้ ...แต่ก็สามารถอ่านแยกกันได้นะครับ...

สำหรับเรื่อง “ค่าของหัวใจ” โทนเรื่องออกจะแตกต่างกับสูตรเสน่หา นะครับ เพราะเรื่องนี้เป็นแนวดราม่าแต่ก็ยังมีความหวานกลมกล่อมอยู่ในเรื่อง ราวกับว่ากำลังเสพน้ำตาลขมยังไงยังงั้นเลยละ

ธีมหลักของเรื่องนี้ก็คือ“แม่ม่าย” นั่นเอง...ด้วยนางเอกเป็นแม่ม่ายเรือพ่วงสามีตาย...

น่าสงสารปฏิคมและ พรธาดา(นางเอก) เสียเหลือเกิน เพราะคาแรคเตอร์ของพระนางค่อนข้างเรียบๆจึงทำให้ถูกตัวประกอบที่มีคาแรกเตอร์โดดเด่นขโมยซีนไปหมด ไม่ว่าจะเป็น คุณนายอลินนายประกอบ กันตา(เจ๊ไน้)

คู่พระนางออกจะโดนกลบทุกครั้งที่คุณนายอลินออก...แต่จะโทษเธอก็ไม่ได้นะก็เพราะคุณนายอลินนี่ละที่ทำให้พรธาดากับปฏิคมได้พบกัน...

ตัวอุ้มสมนั้นชอบคู่รองมากกกกกคือคู่ของนายประกอบ กับ เจ๊ไน้ ซึ่งหลายๆ คนเองก็ชอบคู่นี้เรื่องราวของหนุ่มใหญ่วัยเจ็ดสิบ กับ แม่ม่ายกินผัววัยสามสิบห้าเป็นอะไรที่โดนใจสุดๆ จากแรกๆ ที่เถียงกันสุดฤทธิ์สุดเดชอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใครกลับกลายเป็นว่านายประกอบตกหลุมรักเจ๊ไน้ซะงั้น... (นายประกอบบอกว่าชอบปากของเจ๊ไน้ฮ่าๆ ปากร้ายอย่างนี้ไม่เคยพบเจอ)

ชอบฉากนี้อ่ะ...

“คุณรักฉัน?”

“ตลกใช่ไหมแต่คำตอบคือใช่ ฉันเคยคิดว่าตัวเองเป็นบ้าแน่ๆ ที่นึกชอบยายแม่ม่ายปากปลาร้าท่าทางเชยเฉิ่มแต่ฉันไม่ใช่พวกหนีความจริงหรือหลอกตัวเอง ฉันเชื่อว่าตัวเองเป็นพวกยโสโอหังรู้ความต้องการของตัวเอง และทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมาครอบครองดังนั้นคำตอบของฉันคือใช่” เขาพูดย้ำแน่นหนัก

“ฉันรักเธอ”

“ตกลง”

ใครจะคิดล่ะว่าตาแก่เจ็ดสิบจะหวานเสียขนาดนี้...ต้องลองอ่านดูนะครับ“ค่าของหัวใจ”

อีกฉากนึงที่ชอบคือซีนดราม่าสำหรับเรา พี่ปุ้ย กิ่งฉัตร เขียนซีนนี้ได้ดีมากเลยละนะ บีบคั้นอารมณ์สุดๆ...และเข้าใจหัวอกตัวตัวละครทั้งสองเลย..

กันตาเองก็ผิดหวังโกรธแม่ เข้าใจว่าแม่รักลูกสาวคนกลางมากกว่าจนทำให้เดือดร้อนมาถึงกิจการของเธอและน้องสะใภ้ หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างจนทำเอาเธอต้องปลดปล่อยอารมณ์ใส่ผู้เป็นแม่

ในขณะเดียวกัน...กิมหงส์เองก็เสียใจ เช่นกัน ที่เป็นต้นเหตุให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ถ้าหากเธอไม่เป็นใจให้ลูกสาวคนกลางที่เห็นแก่ตัวขนาดหนักเข้ามาในบ้านก็คงไม่เกิดเรื่อง...แต่จะให้กิมหงส์ทำไงได้ล่ะ หัวอกคนเป็นแม่ ลูกก็คือลูกไม่ว่าจะกี่คนก็ตาม และไม่ว่าจะดีหรือเลว...กิมหงส์สำนึกผิด และทำเอาป่วยด้วยความเครียดไปเลยละ

“อั๊ว...อั๊วห้ามแล้วอาหลีมันไม่ฟัง อั๊วบอกมันว่าถ้ามันเอางานลื้อไปทำ ขอให้มันฉิบหายมัน...ไม่เชื่ออั๊ว”

“แช่งคนหน้าด้านกะโหลกหนาอย่างนั้นมันมีประโยชน์อะไรหาม้าทำไมไม่บอกฉันหรือนุ่นว่านังหลีมันทำพิษอะไร อย่างน้อยจะได้ตั้งตัวทัน ไม่ใช่จู่ๆเขาจะฟังไม่รู้เหนือรู้ใต้อย่างนี้ ม้า...ฉันถามหน่อย ฉันใช่ลูกม้าหรือเปล่านุ่นน่ะช่างเถอะ เขาเป็นสะใภ้ ม้าคงไม่ได้ดูดำดูดีอะไรอยู่แล้ว แต่ไม้ล่ะมันไม่ใช่ลูกอาแซหรือ หรือว่าตอนนี้ม้ามีลูกคนเดียวคือนังหลี ม้าถึงทำทุกอย่างให้มันไม่เคยเห็นหัวฉันหัวหลานเลย ม้า หัวใจม้าทำด้วยอะไร ฉันอยากรู้ ทำไมม้าถึงลำเอียงนักทำไม...ทำไมม้าทำกับฉันอย่างนี้...”

พูดแล้วกันตาก็ร่ำไห้ทุบอกตัวเองด้วยความแค้นใจ

“ฉันเลี้ยงม้าไม่ดีใช่ไหมฉันมันเลวใช่ไหม มันเป็นม่ายดวงกินผัว ม้าถึงได้เกลียดฉันนัก ไม่เป็นไรเกลียดฉันไม่ว่า แต่ไม้ล่ะ มันรักอาม่ามันจะตาย เที่ยวสนุกก็บ่นอยากให้อาม่ามาด้วยกินของอร่อยก็อยากเอากลับมาฝากอาม่า หลานมันรักขนาดนี้แต่อาม่ายังฆ่ามันทั้งเป็น”

พรธาดาดึงมือไม่ให้กันตาทำร้ายตัวเองแต่กิมหงส์ไม่มีใครเลย นางรู้สึกเหมือนเป็นที่เกลียดชังของคนทั้งบ้าน และถ้าทำได้หญิงสูงวัยคงไปนอนกลิ้งเกลือกร่ำไห้ขาดใจตายบนพื้น ด้วยความรู้สึกผิดไปแล้ว...

โดยรวมเรื่องนี้อ่านแล้วชอบมากๆอ่านเพลินรวดเดียวจบ ไม่มีจุดให้สะดุดเลยละครับ แม้จะดูเรียบๆ ได้ช่วงต้นๆแต่ก็เริ่มดราม่าขึ้น จนมากลมกล่อมอบอุ่นในช่วงปลาย ...

แนะนำเลยครับ...

อุ้มสม

๒๗ เมษายน ๒๕๕๖

Create Date : 27 เมษายน 2556 Last Update : 27 เมษายน 2556 9:37:12 น. Counter : 10672 Pageviews.		14 comments
Share Tweet