๗๑. โดมทอง // วราภา
โดมทอง
นวนิยายโดย : วราภา
สำนักพิมพ์ : เพื่อนดี
รายละเอียด
โดมทอง...ประติมากรรมที่สง่างามและน่าทึ่งมันตั้งตระหง่านยืนหยัดอยู่เหนือเนินเขาอย่างทระนง ประกาศศักดาและความเป็นหนึ่งเท่าที่ความสามารถของหัวคิดและน้ำมือมนุษย์จะบันดาลให้เป็นไปได้...
เวลาที่โมทองสวยเกินกว่าพรรณนาคือยามรุ่งสางที่พระอาทิตย์เพิ่งเริ่มจะทอแสงและค่ำคืน...เวลาที่ดวงจันทร์ผ่องสกาวอยู่เหนือยอดโดมทอง มันเหมือนกับภาพเนรมิตแต่ก็คือความจริงที่ทุกคนนำไปกล่าวขวัญถึง...ไม่รู้จักจบจักสิ้น !
โดมทอง...อนุสรณ์แห่งความถวิลหาและวันเวลาแห่งการรอคอย กับเรื่องราวที่นานแสนนานมาแล้วของความรัก
ความรัก...สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จีรังยั่งยืนสร้างวิญญาณหนึ่งให้รอคอยอีกดวงหนึ่ง อย่างเหนียวแน่น...ยาวนาน จนเป็นตำนาน ชายลึกลับ ผู้ขับรถม้าแห่งโดมทอง
เรื่องย่อเพิ่มเติม
เพราะผิดหวังในรักที่มีให้กับพิชย์ ด้วยฝ่ายชายต้องแต่งงานกับฝ่ายหญิงที่ชาติตระกูลดีกว่าเธอ ... วิรงรองจึงต้องทำใจกับความเจ็บปวดในครั้งนี้ให้ได้ ไม่มีอีกแล้ว ไม่มี พลับพลึงคนนั้นอีกแล้ว ด้วยเหตุนี้วิรงรองจึงเดินทางไปยัง โดมทอง เพื่อหนี หนีหนีหน้าพิชย์...
เพราะเข้าใจว่าเธอคนนั้นคือผู้หญิงไม่ดีเป็นแค่ดอกพลับพลึงริมทาง ทำตัวไร้ค่า ทำให้ อดิศวร์ ศิโรดม ไม่ชอบวิรงรองเอาเสียเลย...แต่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองได้อย่างไรว่าเสี้ยวหนึ่งของใจเขาก็เผลอรักวิรงรองเช่นกัน และเขาจะไม่มีวันให้วิรงรองไปจากโดมทอง...เพื่อแย่งพิชย์ไปจากพิณทอง หลานสาวของอดิศวร์เอง
โชคร้ายของวิรงรองเสียจริง...ที่เจ้าหล่อนดันหน้าเหมือนพลับพลึง น้องสาวของ ท่านผู้หญิงสรรักษ์ ไกรณรงค์ ผู้ที่ท่านผู้หญิงแสนจะชิงชังนักชิงชังหนาเพราะแม่พลับพลึงนั้นรักอยู่กับ พระยาสรรักษ์ไกรณรงค์ ผู้เป็นสามีของท่านผู้หญิงโดยแม่พลับพลึงนั้นได้หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อหลายสิบปีก่อนและไม่มีใครรู้ว่าแม่พลับพลึงไปไหน เมื่อท่านผู้หญิงพบหน้าวิรงรองก็รู้สึกชิงชังในทันใดและต้องการให้อดิศวร์หลานรักไล่วิรงรองไปจาก โดมทอง ให้เร็วที่สุด
และอีกสาเหตุสำคัญที่ทำให้อดิศวร์เป็นหลานรักของท่านผู้หญิงก็เพราะอดิศวร์มีใบหน้าเหมือนกับพระยาสรรักษ์ไกรณรงค์ไม่ผิดเพี้ยน
นอกจากนั้นยังมีปริศนาของชายลึกลับผู้ขับรถม้าในคืนวันเพ็ญที่วิรงรองพบเห็น...แล้วชายลึกลับผู้นั้นเป็นใครกันละ?
ที่โดมทอง แห่งนี้ดูเหมือนจะมีแต่เพียง อุษา ที่ญาติดีกับวิรงรองอุษานั้นเป็นคนที่คอยดูแลท่านผู้หญิงมาตลอด และอุษาก็โตมาที่ โดมทอง นี่ละอุษารักอยู่กับ พันธุ์สูรย์ ซึ่งเป็นเพียงลูกคนใช้ทำให้อดิศวร์และท่านผู้หญิงไม่พอใจจนพันธุ์สูรย์ต้องออกไปจาก โดมทอง และได้รู้จักกับวิรงรองวิรงรองจึงประสงค์ที่จะทำให้อุษาและพันธุ์สูรย์สมหวังในรัก
ในขณะที่แสงแข น้องสาวของอุษากลับไม่ชอบหน้าวิรงรองเอาเสียเลย เพราะแสงแขหลงรักคุณอดิศวร์มานานและเกรงว่าวิรงรองจะมาแย่งอดิศวร์ไป แสงแขจึงหาทางกลั่นแกล้งวิรงรองต่างๆ นานาจนลามไปถึงขั้นชีวิต
แล้วความรักของสาวน้อยวิรงรองกับหนุ่มใหญ่ผู้แสนจะเย็นชา ร้ายกาจ ที่เกิดขึ้น ณ โดมทองจะดำเนินต่อไปอย่างไรละ
ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน
พบเรื่องนี้โดยบังเอิญที่ห้องสมุดเทศบาลจึงยืมมาอ่านเสียเลย เพราะเห็นทีเซอร์เวอร์ชั่นล่าสุด (วีรภาพ-เปรี้ยวทัศนียา-ยุ้ย จีรนันท์) นั้นดูน่ากลัว และน่าดูมากๆอุ้มสมจึงลองอ่านดูในฉบับนิยายเสียเลย
ก่อนอ่านนั้นสิ่งที่อุ้มสมตั้งความหวังไว้คือเรื่องนี้คงเป็นนิยายโกธิค ลึกลับ มีภูผีวิญญาณและที่สำคัญบทท่านผู้หญิงย่าคงจะเด่นน่าดู เพราะเห็นฉบับละครกล่าวขานบทนี้ไว้มาก...แต่กลับผิดคาดและรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย !
ในส่วนครึ่งแรกส่วนตัวอุ้มสมไม่ค่อยจะชอบเสียเท่าไหร่ รู้สึกว่าเนือยๆ น่าเบื่อ ประการหนึ่งคือมันผิดคาดจากที่อุ้มสมคิดไว้โดยสิ้นเชิง โดมทอง เป็นนวนิยายโรแมนติค ดราม่าหาได้ใช่แนวโกธิค น่ากลัวๆ ไม่ จะเน้นเรื่องความรักและหยิบความรักมาเป็นประเด็นหลักเสียมากกว่า ส่วนเรื่องลึกลับ วิญญาณ ก็มีแบบเล็กๆน้อยๆนิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้เน้นมาก
อีกประการหนึ่งคือตัวละครหลักค่อนข้างเยอะไม่ว่าจะเป็นอดิศวร์ วิรงรอง ท่านผู้หญิง อุษา แสงแข พันธุ์สูรย์ พิชย์ พิณทอง อนิรุทธิ์เจ้าภูไท เจ้าลานนา พลับพลึง ท่านเจ้าคุณ เป็นต้น ทำให้ครึ่งแรกจะปูพื้นหลังของตัวละครเยอะหน่อย
แต่ของจริงอยู่ที่ครึ่งหลังน่ะสิ!
พออ่านครึ่งแรกๆไปไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะชอบเรื่องนี้ ติดจะกลัวว่าอ่านจะไม่จบด้วยซ้ำ ในส่วนของพระเอกนั้นชื่ออดิศวร์ อุ้มสมก็เผลออ่านเผลอเรียกเป็น อดิศวร ทุกทีเลยละ จากเล่มแรกที่แลจะไม่ค่อยชอบพระเอก ที่ดูดุเสียเหลือเกิน ใจร้ายและเย็นชา เป็นที่สุดสมแล้วที่นางเอกเรียกลับหลังว่าท่านเคาน์ พอมาเล่ม ๒ บทจะหวานกับนางเอกก็หวานเลี่ยนมดขึ้น น่ารักน่าหยิกเสียเหลือเกิน สำหรับใครที่กระหายนิยายรักหวานๆแบบโบราณ พระเอกออกจะอายุเยอะกว่านางเอกนิดหน่อย แต่น่ารัก ไม่ปากว่ามือถึงน่าจะชอบเรื่องนี้...โดมทองครับ
แอบกระซิบว่าถึงพระเอกที่ครึ่งแรกไม่ค่อยชอบ มารู้สึกดีตอนครึ่งหลังที่ทำหวานใส่วิรงรอง(นางเอก) แต่ถึงอย่างไรอุ้มสมก็ชอบคู่รองมากกว่าสร้างสีสันให้กับเรื่องเยอะและไม่ทำให้น่าเบื่อ ก็คือคู่ของ พันธุ์สูรย์+อุษาและคู่ของ อนิรุทธิ์+เจ้าลานนา (คู่หลังอยากให้บทเยอะกว่านี้ คงจะสนุกมากต่อปากต่อคำกันน่าดู)
สรุปว่าชอบในระดับหนึ่งนะครับเรื่องนี้...ถือว่าครึ่งหลังไม่ทำให้ผิดหวังและทำให้ชอบยิ่งกว่าเดิม
อุ้มสม
๑๖ เมษายน ๒๕๕๖