มาแต่หิมพานต์

นวนิยายโดย : จินตวีร์ วิวัธน์

สำนักพิมพ์ : กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง

รายละเอียด

สัจจะคือความสัตย์ความเชื่อ

ถือเป็นคุณสมบัติสำคัญที่ทำให้มนุษย์เทพ และ อสูร

แตกต่างจากสรรพสิ่งอื่นใดในจักรวาลสัจจะวาจาหมายถึง

ยึดถือในคำพูดพยายามรักษาคำมั่นที่ตนได้สัญญาออกไป

เหตุการณ์ต่างๆ ใน ‘มาแต่หิมพานต์’ จะไม่เกิดขึ้นเลย

ถ้าหากเทพทานพจะรักษาสัจจะวาจาที่เขาเคยให้ไว้กับวนัสสุดา

นางไม้จากป่าหิมพานต์ในเมื่อเขาลืมคำมั่นสัญญาจนหมดสิ้น

วนัสสุดาจึงต้องเดินทางมาเพื่อทวงคำมั่นที่เขาเคยให้ไว้กับเธอ

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวอันสุดแสน

มหัศจรรย์ที่คุณจะต้องตามอ่าน

ชนิดลืมหายใจ !

เรื่องย่อเพิ่มเติม

นับตั้งแต่ที่ได้พลอยประหลาดที่มักจะส่องแสงแวววาว มาครอบครอง ก็มักจะมีอาการประหลาดๆเกิดขึ้นกับ ทวารพดิ์ อยู่เสมอ ถึงเรื่องอาหารเจ็บปวด หน้ามืด มึนงงคล้ายจะเป็นลมอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งมิรู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใดอีกทั้งอาจารย์ภาษาไทยหนุ่มยังมักได้ยินเสียงลึกลับของสตรีนางหนึ่งซึ่งเขามองไม่เห็นหน้าอยู่เสมอ

และน่าแปลกยิ่งนักที่บรรดาผู้คนรอบข้างของทวารพดิ์ ที่พบเขาในยามที่สวมแหวนพลอยนั้นก็มักจะพบเห็นหญิงสาวที่งดงาม สวมสไบ เดินตามทวารพดิ์ทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็น ทิวารดีพี่สาวของทวารพดิ์ ไกรวงศ์ เพื่อนสนิทของทวารพดิ์ หรือจะเป็น เพราพิรามสาวสวยที่มักจะมาเกาะแกะทวารพดิ์อยู่เสมอ

อีกทั้งเมื่อยามที่ทวารพดิ์เกิดอันตรายในคราใดนางไม้สาวผู้งดงามนาม วนัสสุดา ก็จะหาหนทางมาช่วยเขาให้จงได้...หล่อนเป็นใครกัน? และเหตุใดจึงมีความผูกพันกับทวารพดิ์ หรือ เทพทานพ ยิ่งนัก

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

เล่มนี้สอยมาในกองดองตั้งแต่ปลายเดือนมิถุนายนแล้วล่ะครับ อุ้มสมชอบแนววรรณคดีไทย ป่าหิมพานต์ เป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงอยากอ่านเล่มนี้มาก แต่ก็เพิ่งอ่านจบแล้วหยิบยกมารีวิวในวันนี้แหละครับ

เหตุที่กว่าจะได้ริเริ่มอ่านคงเป็นเพราะ อุ้มสมเห็นบทที่ ๑ นั้นเริ่มต้นด้วยในป่า ในชนบท จึงรู้สึกน่าเบื่อและทำให้ยังไม่อยากอ่าน ฮ่าๆ แต่พอถึงเวลาที่คิดจะอ่านจริงๆ เมื่อพ้นบทแรกไปได้ก็อ่านเรื่อง

นี้อย่างติดลมวางไม่ลงเลยละครับ

มาแต่หิมพานต์ เป็นเรื่องราวของทวารพดิ์ อาจารย์ภาษาไทยหนุ่มที่มักจะมีอาการประหลาดหลังจากที่ได้พลอยประหลาดมาครอบครองโดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำว่า “หิมพานต์” เขาก็มักจะวิงเวียนศีรษะอีกทั้งทวารพดิ์ยังมักจะได้ยินเสียงของนางไม้สาวนามว่า วนัสสุดา ที่มักจะมาตัดพ้อต่อว่าเขาด้วยความเสียใจแต่เธอเป็นใครกันล่ะ? ทำไมจึงไม่ทำให้ทวารพดิ์เห็นร่างของเธอและทุกครั้งที่ทวารพดิ์มีอันตราย วนัสสุดาก็จะมาช่วยเหลือ

อุ้มสมอ่านจินตนิยายเรื่องนี้ด้วยความเพลิดเพลินใจมากเลยครับอ่านแล้ววางไม่ลง ชวนติดตามต่อไปจนจบเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเพราะ ภาษาที่สวยงามชวนติดตาม การดำเนินเรื่องที่ค่อยๆ กระชับขึ้นเรื่อย ๆทำให้ผุ้อ่านอยากรู้ว่าจะจบลงอย่างไร ? ...และเมื่อไรทวารพดิ์พระเอกของเราจะรู้เสียที ว่าเคยมีความผูกพันอะไรกับธิดาพระพนัสบดีแห่งป่าหิมพานต์ นามว่า...วนัสสุดา

ก่อนอื่นต้องขอบอกนักอ่านทุกท่านก่อนเลยครับ...หากเอ่ยนาม “จินตวีร์ วิวัธน์” ขึ้นมาแล้วทุกท่านคงจะนึกถึงราชินีนวนิยายแนวลึกลับ สยองขวัญ ที่น่ากลัว อาทิ ผาโหงพราย ศีรษะมาร เสกอสุรกาย เป็นต้น แต่ทว่า สำหรับนวนิยายเรื่องนี้ “มาแต่หิมพานต์”นั้นเป็นจินตนิยาย ที่ผสมผสานกับรักโรแมนติกได้อย่างกลมกลืนและยังมีเรื่องราวของวรรณคดีไทย หรือ ป่าหิมพานต์เข้ามาประกอบเป็นฉากหลังในบางส่วนของเรื่องอีกด้วย ...เรียกได้ว่าครบรสเลยละครับดังนั้นคนที่กลัวผี ไม่กล้าอ่านแนวสยองขวัญ ไม่ต้องกลัวว่าผลงานของคุณจินตวีร์เรื่องนี้จะน่ากลัวเลยนะครับ

และหากใครที่ชื่นชอบจินตนิยายอิงวรรณคดีไทยได้บรรยากาศวรรณคดีไทยมาเต็มๆ ในป่าหิมพานต์ ต้องไม่พลาด “มาแค่หิมพานต์” ครับคืออุ้มสมเป็นคนที่ชอบเรื่องไทยๆ พวกนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำให้ชอบมากและซึมซับอรรถรสของวรรณคดีมาเต็มๆ เลยละ ...โดยจะสอดแทรกคำประพันธ์อันไพเราะ ที่เกี่ยวกับความงดงามของป่าหิมพานต์...บรรยายความเศร้าของนางผู้จากคนรักไปทีละนิด ทีละหน่อย...ชอบมากเลยครับ อาทิ...

นรินทร์เลิศ ธเริดร้าง

นิราศนางเพราะเหตุไร

ลำพังองค์ ณพงไพร

กนิฐนิทรสนิทนอน

บ่ห่วงน้องบ่หมองมาน

บ่สงสารเพราะสายสมร

ดำเนินป่าอนาทร

วิชนวันก็พรั่นพรึง

พระนางไซร้ก็ไร้ผิด

วิมลจิตตะคำนึง

เพราะเหตุใดไฉนจึง

พระองค์จากวิบากใจ

(พระนลคำฉันท์; น.ม.ส.)

รักเล่นแล้วเร้นรัก

อกร้าวนักรักร้าวลาญ

รักน้องใช่รักนาน

รานรักแล้วแคล้วน้องไกล

(จินตวีร์วิวัธน์)

นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นนะครับยังมีคำประพันธ์อันไพเราะอีกมากมาย ที่จะทำให้ผู้อ่านได้อรรถรสมากขึ้นกับการอ่าน“มาแต่หิมพานต์”

การดำเนินเรื่องดีครับอ่านจบบทนึงแล้วอยากอ่านบทใหม่ทันที เพราะลุ้นมากมาย โดยพระเอกอย่าง ทวารพดิ์(ชื่อแอบเขียนยากแฮะ...แต่ไพเราะมากมาย ชอบ)เป็นผู้ชายที่จัดว่าน่ารักนะครับ ชายหนุ่มสุภาพ อ่อนโยนกับทุกๆคน ชวนให้สาวๆมาหลงเสน่ห์มากมาย แต่บางทีก็รู้สึกเบื่ออาจารย์เหมือนกันน้า...อะไรจะแสนดีขนาดนั้น! ยิ่งกับเพราพิราม...นางร้ายเจ้าอารมณ์ทวารพดิ์ก็ยังแสนดีด้วย แต่ชอบหลายๆ ฉากที่พระเอกอ่านคำประพันธ์ ออกมานะซึ่งดูจะมีเสน่ห์ไม่เบา

วนัสสุดา เป็นนางไม้สาวชั้นสูงผู้น่าสงสารเพราะเธอยึดมั่นในคำสัจจะวาจาที่เทพทานพ หรือ ทวารพดิ์ในชาตินี้ได้ให้ไว้ทำให้นางต้องกลับมาทวงคำสัญญา แต่ทว่าทวารพดิ์กลับจำอะไรในตัว วนัสสุดา ไม่ได้เลยสร้างความเสียใจให้กับวนัสสุดา...อุ้มสมรู้สึกว่า นางน่าสงสารมากเลยล่ะวนัสสุดาตามทวารพดิ์มาทั้งความรักและความแค้น ...รักและยังห่วงหาอาทรอยู่เสมอไม่ว่าทวารพดิ์จะเป็นอันตรายอย่างไร วนัสสุดาก็จะหาหนทางช่วยและไม่ว่าทวารพดิ์จะไปไหน หากมีแหวนพลอยวงนั้นอยู่ วนัสสุดาก็ตามไปทุกที อ่านแล้วรับรู้ถึงความรักของวนัสสุดาที่มีต่อเทพทานพหรือทวารพดิ์ในชาตินี้รับรู้ได้ว่ามันมีมากมายเพียงใด...

แต่สิ่งที่อุ้มสมคิดว่าน่าจะใส่รายละเอียดไปมากกว่านี้คือความแค้น ของวนัสสุดา ที่มีต่อเทพทานพเช่นกัน เพราะนางทั้งรักทั้งแค้นแต่เท่าที่อ่านมารู้สึกว่าจะเน้นความรักมากกว่าซึ่งแทบจะไม่ได้พบอารมณ์แค้นของวนัสสุดาเลย

คุณจินตวีร์บรรยายความงามของวนัสสุดาได้ดีมากในหลายฉาก หลายตอน คืออ่านแล้วรู้สึกว่าเธองดงามจริงๆเพราะไม่ว่าใครที่พบเธอก็ล้วนแต่พูดถึงความงามราวกับนางฟ้าของเธอ(ก็เธอเป็นถึงนางไม้ชั้นสูง ธิดาแห่งองค์พนัสบดีนี่นา ฮ่าๆ)

ในเรื่องความน่ากลัวก็อาจจะมีให้เห็นบ้างเป็นระยะๆ เช่นในตอนที่ วนัสสุดา จำแลงเป็นผีเพื่อช่วยเหลือทวารพดิ์ ให้พ้นจากอันตราย

ตัวละครที่อุ้มสมไม่ชอบเอาเสียเลยคือ อาจารย์คงรู้สึกว่าเป็นตัวละครที่เต็มไปด้วยทิฐิมานะ เจ้าอารมณ์ แพ้ไม่เป็นจะเอชนะพระเอกให้ได้ แม้ว่าจะถึงตาย...คือเราไม่ชอบตรรกะของอาจารย์คงแกเลยลูกศิษย์ตายน่ะ ก็ตายเพราะไปตามราวีพระเอกก่อน แต่อาจารย์แกรู้สึกเสียหน้าเลยตามจองล้างจองผลาญทวารพดิ์ไม่หยุดหย่อน...สะใจมากมาย ในตอนท้ายที่อาจารย์คงต่อปากต่อคำกับผียายแก่ (วนัสสุดา) สะใจมาก ! คนอย่างแกต้องเจออย่างนี้ บางทีอดคิดไม่ได้ว่าจุดจบอาจารย์คงดีไปด้วยซ้ำ...อินจัด ฮ่าๆ

ส่วนตัวแล้วอยากอ่านพาร์ตที่มีฉากป่าหิมพานต์เป็นฉากหลังมากกว่านี้อยากซึมซับความงดงามของป่าหิมพานต์ ซึ่งคือพาร์ตอดีตมากกว่านี้ให้มากกว่าการที่ตัวละครอย่างวนัสสุดา บอกเล่าปากเปล่า หนากว่านี้ก็ยอม เอ้า !

โดยรวมแล้วมาแต่หิมพานต์ก็จัดได้ว่าเป็นจินตนิยายที่อุ้มสมชอบมากๆ เป็นอันดับต้นๆ ของ จินตวีร์วิวัธน์เลย...ใครที่ชื่นชอบแนววรรณคดีไทย ลองอ่านดูนะครับ...ไม่ผิดหวัง !

อุ้มสม

๒๓ สิงหาคม๒๕๕๖

ป.ล. อุ้มสมอ่าน “มาแต่หิมพานต์” แล้ว..ด้วยความที่ “วนัสสุดา”นั้นเป็นสตรีที่งดงามมาก ชายใด หญิงใด เห็นต้องสะดุดตากันทุกคน...งดงามอย่างไทยๆห่มสไบสีทอง ตลอด นึกถึง พี่นุ่น – วรนุช วงษ์สวรรค์ เลยครับ...เลยนำภาพนี้มาฝากนักอ่านทุกคน เพื่อจะได้ได้อารมณ์ตาม อิอิ