ลำเนาลม

นวนิยายโดย : กิ่งฉัตร

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

จิลลาเหมือนว่าว
ที่บัดนี้แม้จะไม่ขึ้นสูงอย่างน่าปลื้มใจ
หากกินลมนิ่ง
จนชเลได้แต่หวังลึกๆในใจ
ได้ลมของเพื่อนสาวสงบเช่นนี้เรื่อยไป
ไม่ต้องพัดขึ้นสูง
ทว่าอย่าพัดลงต่ำตกดินเช่นกัน

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เพียงแค่จิลลา พบกับ กันตยศ เป็นครั้งแรกที่ปารีส จิลลาก็หลงเสน่ห์ของหนุ่มหล่อ สำอางอย่างกันตยศเข้าจนได้

ชเลหญิงสาวที่เพิ่งอกหักมาเป็นเพื่อนสนิทของ จิลลา แม้จะตักเตือนจิลลามากเพียงใดหากจิลลาก็ไม่ใคร่จะฟังนัก...ชเล ได้มาพบกับ ศวัส ชายหนุ่มซึ่งหัวอกเดียวกับชเล(อกหัก) จึงมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน

กันตยศ...แม้จะไม่ได้มีใจให้จิลลาแต่เขาก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับความรู้สึกดีจากจิลลา ซึ่งผ่านของดี มีมูลค่า เงินตราที่จิลลาสรรหาให้กันตยศ...

ท้ายสุดแล้ว...ความรักจอมปลอมที่ไม่จีรังของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรต่อไป...

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

เรื่อง“ลำเนาลม” นี้อาจจะต่างจากเรื่องอื่นๆของกิ่งฉัตร เล็กน้อย ตรงที่ว่าไม่หวือหวาเป็นเรื่องหนัก ส่วนหนึ่งมาจากเรื่องจริงและก็เป็นเรื่องที่พออุ้มสมอ่านจบแล้ว...ชอบเป็นลำดับต้นๆ ในนิยายของพี่ปุ้ย กิ่งฉัตรเลยทีเดียว

เรื่องราวดำเนินเรื่องผ่านตัวละครๆหลายคนที่เป็นชาวไทยมาเรียนต่อที่ปารีส ฝรั่งเศส...ได้เป็นนักเรียนนอกนั้นโก้หรู...แต่จะสามารถเอาปริญญาไปอวดพ่อแม่ได้ทุกคนหรือ ?

เรื่องราวชีวิตของนักเรียนไทยในเมืองนอกที่ส่วนหนึ่งมาจากเรื่องจริง ที่ผู้เขียนได้นำมาเล่าขานผ่านรูปแบบนวนิยาย...ผู้ปกครองที่จะส่งบุตรหลานไปเรียนต่อเมืองนอกหรือแม้กระทั่งตัวบุตรหลานเอง แนะนำให้อ่านเรื่องนี้เลยครับผม

เรื่องเรื่องเล่าผ่านนักเรียนไทยในเมืองนอกหลากหลายคนอาทิ

ตัวเอกของเรื่องนี้นั้นคือ“จิลลา” ซึ่งผู้เขียนเปรียบจิลลาเป็น ว่าว ที่ล่องลอยไปตามลมจิลลานิสัยเหมือนเด็กโหยหาความรัก เห็นความรักของหนุ่มสาวสำคัญและยั่งยืนกว่าความรักบริสุทธิ์ระหว่างเพื่อนและครอบครัว... จิลลาจึงคิดแต่จะ“ให้” “ให้” และ “ให้”เพื่อที่จะได้รับความรักมาจากชายที่ตัวเองรัก...คือผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างกันตยศ ในสายตาของกันตยศจิลลาก็อาจจะเป็นแค่เพียง ผู้หญิงสวย(ไม่มาก)ใส ไร้สมอง ที่คิดอะไรเหมือนเด็กจนน่ารำคาญ ...จนเมื่อบทสรุปที่เธอได้รับ ก็ถือว่าคุ้มค่ากับความโง่เขลาของเธอ...และต่อแต่นี้คือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ มิให้ผิดพลาดเมื่ออดีตอีกต่อไป

ในขณะที่ก็ยังมีตัวขโมยซีนบทบาทเด่น จนนักอ่านหลายๆท่านอยากจะตะบันหน้า (อุ้มสมก็เป็นหนึ่งในนั้น)... “กันตยศ”นั่นเอง กันตยศเป็นแค่ลูกแหง่ ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงที่ไม่ค่อยจะทำอะไรประสบความสำเร็จ เมื่อมาเรียนปารีสก็ใช้ความหล่อของตัวเองเป็นเครื่องมือให้มีอยู่มีกิน...ตลอดจนเล่นการพนันทุกครั้งที่เขาหลอกจิลลา นั้นเขาไม่เคยรู้สึก “สำนึก” ตัวเลยว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดหากเพียงแค่ “สงสาร” จิลลาเล็กน้อย...ก็เท่านั้น

นางเอกของเราคือ“ชเล” นั้น เพิ่งอกหักมา เพราะด้วยชเลนั้นทั้งสวยทั้งเก่เป็นนักเรียนทุนได้ทุนมาเรียนถึงเมืองนอก อีตาแฟนหนุ่มเลยไม่ค่อยจะพอใจนักเพราะมีแฟนที่เก่งกว่าตัวเอง...เลยไปได้กับแม่เพื่อนร่วมงานของชเลซะเลย...ชเลเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบ มักตะเตือนจิลลาบ่อยๆ จนได้ฉายาว่า “ครูเล”

ส่วนพระเอกนี่ก็ออกช้าหน่อยกว่าจะมีบทบาทเอาก็กลางเรื่องเสียด้วย (เพราะถูกคู่จิลลา+กันตยศแย่งซีนไปหมด) “ศวัส”เองก๊อกหักจากแฟนเพราะแฟนรอเขาเรียนจนจบไม่ไหว...ยอมไปเป็นเมียเก็บของคนรวยญาติห่างๆ ของศวัสนี่เอง

คนสุดท้ายที่จะขอเอ่ยถึงคือ“คมกฤช” เป็นผู้ชายขวนผ่าซากมากมาย อารมณ์ดีจนเกินไปบางครั้งอาจดูทะเล้นและเห็นแก่ตัว ไม่ถูกกับชเลเสียเท่าไหร่...คมกฤชเป็นญาติห่างๆของกันตยศที่กันตยศมาพักด้วยบางครั้งโดยเฉพาะช่วงแรกๆจนถึงกลางเรื่องอุ้มสมไม่ชอบตานี่เอาเสียเลย...แอบคิดว่าไปเป็นพระเอกเรื่อง ในเรือนใจได้ไงฟะ...เริ่มมารู้สึกดีด้วยก็ตอนหลัง

ขอบอกอีกครั้งว่าส่วนตัวชอบเรื่องนี้มากกกกกสนุกที่สุด ! ดราม่ามากมายดังนั้นหากใครที่ไม่ชอบแนวดราม่า ชีวิตจัดๆยังไม่พร้อมที่จะอ่านก็ผ่านเรื่องนี้ไปได้เลยครับ...แต่อุ้มสมก็ยังยืนยันว่าอยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านจริงๆ(แต่ก็เชื่อว่างานของกิ่งฉัตร...เรื่องนี้ นักอ่านหลายๆคนคงจะได้อ่านกันแล้ว)

นอกจาก(ว่าที่)นักเรียนนอกหรือ ผู้ปกครองของ(ว่าที่)นักเรียนนอก ที่ควรจะอ่านเรื่องนี้แล้ว อุ้มสมยังคิดว่าวัยรุ่น เยาวชน ก็ยังน่าจะอ่านเรื่องนี้อีกด้วยเพราะถ่ายทอดเรื่องราวความรักหลายรูปแบบดังที่กล่าวมา...โดยเฉพาะความรักของ จิลลาซึ่งเป็นอุทาหรณ์สอนใจวัยรุ่นได้ดีเลยทีเดียว

ในระหว่างที่เขียนรีวิวก็ยังอยากจะนำเรื่องนี้มาอ่านซ้ำนะครับ...ส่วนตัวคิดว่าการที่ชอบเรื่องนี้มากนั้นขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่อ่านด้วยอย่างการที่ชอบเรื่องนี้มาก เพราะตัวอุ้มสมนั้นเองก็เริ่มเข้าสู่ช่วง “วัยรุ่น”แล้ว...จำได้ว่าเคยคุยกับพี่โอ พี่นักอ่านแสนใจดีซึ่งเป็นแฟนคลับพี่ปุ้ย กิ่งฉัตรเองก็บอกว่าตอนอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกนั้นไม่ชอบเอาเสียเลยในระยะเวลาต่อมาเมื่อได้อ่านเรื่องนี้ซ้ำจึงรู้สึกชื่นชอบ

พออ่านจบปุ๊ป...ก็อยากอ่านในเรือนใจต่อเพราะอยากรู้จุดจบของกันตยศ และอยากรู้เรื่องราวความรักของคมกฤชด้วย...

ขอบอกอีกครั้งว่าสนุก...และแนะนำครับผม...

สวัสดีครับ

อุ้มสม

๒๗ ก.พ. ๒๕๕๖