เพลงมาร

นวนิยายโดย : นาถลดา

สำนักพิมพ์ : มายดรีม

รายละเอียด

ทองธาร นักร้องอุปรากรสาวผู้มีอดีตมืดมนทุกครั้งที่เธอร้องเพลง ‘ปีศาจวสันต์’ ให้ใครฟัง คนผู้นั้นกลับต้องมีอันเป็นไปเสมอแม้แต่พ่อบังเกิดเกล้ายังหาว่าเธอเป็นสาเหตุทำให้ผู้เป็นมารดาต้องตาย

ดารุจ ชายหนุ่มผู้มีชีวิตมืดมนไม่แพ้กันทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องในหัว ต้องมีคนใกล้ตัวมีอันเป็นไปเสมอแม้แต่แม่บังเกิดเกล้ายังหาว่าเขาเป็นสาเหตุทำให้ผู้เป็นบิดาต้องตาย

ทั้งคู่ถูกคนรอบข้างตีตราว่าเป็นตัวโชคร้ายเป็นดาวหายนะ!

เมื่อมีเหตุให้หญิงสาวกับชายหนุ่มได้มาพบกันความเห็นอกเห็นใจและความผูกพัน ก็เริ่มก่อตัวขึ้น เป็นความรักระหว่างหนุ่มสาวขณะเดียวกัน ปริศนาของบทเพลงอาถรรพ์ กับเสียงกรีดร้องมรณะและชะตากรรมที่ผูกโยงผู้คนมากมายไว้ด้วยกัน ก็ค่อยๆ คลี่คลายและนำไปสู่ความจริงที่ไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึง

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ทองธารสินธุ เป็นถึงนักร้องอุปรากรสาวชื่อดัง ผู้มีเสียงอันทรงเสน่ห์ และทรงพลังชวนให้ผู้คนหลงใหล หล่อนเปรียบเสมือนดวงจันทร์วันเพ็ญผู้มีแสงสว่างเต็มเปี่ยมแต่ใครจะรู้ละว่า ดวงจันทร์ดวงนี้ก็มีเสียวมืดเช่นกัน

เพราะทองธารตกเป็นผู้ต้องสงสัยในการฆาตกรรมผู้เป็นแม่เลี้ยงหนำซ้ำทองธาร ยังเป็นที่รังเกียจเดียดฉันท์ของผู้เป็นพ่อ เพราะ นายอรรถปักใจเชื่อว่าทองธารเป็นตัวหายนะ เพลงที่ทองธารร้องเป็นเพลงหายนะหากใครฟังทองธารร้องเพลง “ปีศาจวสันต์” มันผู้นั้นต้องมีอันเป็นไป และ ๒ในคนหลายๆคนนั้น ก็คือ น้ำทิพย์ มารดาของทองธาร และ ยุพาแม่เลี้ยงของทองธารเอง

ดารุจเป็นเพียงบรรณารักษ์ในหอสมุดแห่งชาติที่ภูเก็ตธรรมดาคนนึงที่ใฝ่คว้าหาความรัก หาใครสักคนที่เข้าใจกัน เพราะดารุจแทบจะไม่มีเพื่อนเลยในสายตาของคนรอบข้าง ดารุจก็เป็นแค่ “ตัวซวย”เพราะทุกครั้งที่ดารุจได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องในหัว จะต้องมีคนมีอันเป็นไป๑ในนั้นคือ พ่อของดารุจเอง วานริน ผู้เป็นแม่จึงชิงชังลูกชายคนนี้นักจนไม่นับเป็นลูกและเอาไปให้น้องสาวเลี้ยงดูจนเติบโต ดารุจจึงไม่เคยได้รับความรักจากแม่เลย

เมื่อทั้งคู่ได้พบกันความรักของทั้งคู่จึงบังเกิดขึ้น !

แต่ทองธารจะทำอย่างไรล่ะเมื่อหล่อนรู้สึกผิด ศพแล้วศพเล่าที่ต้องตายเพราะเสียงเพลง “ปีศาจวสันต์”จากหล่อน...เพลงมาร มันคือเพลงมาร ! เพลงที่ทองธารร้องให้สำหรับคนที่หล่อนเกลียด และคนเหล่านั้นก็ต้องมีอันเป็นไป!

บทเพลงทีทองธารขับร้องมันคือ แรงศรัทธาอันแกร่งกล้าของหล่อน ฤๅ เป็นคำสาปแช่งจากปีศาจร้ายใต้สมุทรกันแน่?

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

รอคอยมาข้ามปีเลยครับสำหรับนิยายเรื่องนี้“เพลงมาร” ตามอ่านในเว็บช่วงบทแรกๆ ตั้งแต่เดือนสิงหาคมปีที่แล้วรอจนผู้เขียนเขียนจบและรีไรท์ร่วมสิบเดือนจนได้รวมเล่มเมื่อเดือนที่ผ่านมานี่ละครับ ก็อื่นต้องขอขอบคุณพี่โจ้ นาถลดา ผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ที่ได้ส่ง เพลงมาร มาเป็นอภินันทนาการให้ ที่อุ้มสมรอหนังสือมาส่งนานเลยทีเดียว

ด้วยความที่อยากอ่านนิยายเรื่องนี้มาก ระหว่างรอไปรษณีย์มาส่งจึงเกิดอารมณ์หงุดหงิดฮ่าๆ แทบจะไม่ได้หยิบจับนิยายในกองดองเลย เพราะรออ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว พอหนังสือมาส่ง จะได้อ่าน ก็อ่านช้าอีกเพราะดันไข้ขึ้น (ฮา) จึงเตรียมรีวิวกับเรื่องนี้ไว้เต็มที่เลยคือถ้าสนุกก็เชียร์สุดฤทธิ์ แต่ถ้าเกิดผิดหวังมานี่นอยด์สุดขีดเลยนะ

ผลปรากฏว่า...สนุกเกินคาดครับ

“เพลงมาร”เป็นจินตนิยายที่นำเสนอเรื่องราวของแรงศรัทธา ความเชื่อ และอำนาจแห่งจิตวิญญาณของมนุษย์ผ่านหลากหลายบทเพลงในความทรงจำของผู้เขียน อาทิ เพลงปีศาจวสันต์รวมไปถึงยังได้รับแรงบันดาลใจมาจากวรรณคดีเรื่อง “วิวาหพระสมุทร”

เรา จากกันวันนั้นยังจำ

จากกันวันนั้นฝนพรำ

พรางม่านกรรมคล้ำครึ้มคลุมเวร

ลมครางฝนครวญไพรสั่นชวน รวนระเนน

ด้านบนก็เป็นส่วนหนึ่งในเนื้อเพลง “ปีศาจวสันต์”ซึ่งเป็นเพลงที่นางเอกร้องแล้วจะมีคนตายครับอุ้มสมขอบอกว่าระหว่างอ่านไปฟังเพลงนี้ไปจะอินมากๆ

ผู้เขียนบอกเล่าถึงความศรัทธาและความเชื่อต่างๆ ไม่เป็นจะเป็นไทยและเทศขอชื่นชมด้านการค้นคว้าหาข้อมูลของผู้เขียนจริงๆครับ มีรายละเอียดมากมายใส่ในเนื้อเรื่องซึ่งดูไม่เป็นการยัดเยียด เช่น บ้านของพระเอกที่เลี้ยงนกแสกไว้บนหลังคาเลี้ยงแมวดำ และปลูกดอกลั่นทม ดอกราตรี ดอกซ่อนกลิ่น จนส่งกล่นหอมแรงในยามราตรีที่แสดงถึงว่าคนในบ้านพระเอกไม่ได้เชื่อในเรื่องพวกนี้นอกจากนั้นผู้เขียนยังใส่ใจในรายละเอียดปลีกย่อย เช่นเขียนให้ตัวละครถือมีดเล่นแล้วก็จะพูดถึงเรื่องผีผลัก ตลอดจนเรื่องของการตัดเล็บในวันเสาร์ การใช้ของใหม่เอี่ยมในวันเสาร์ เป็นต้นซึ่งบางเรื่องเราก็ไม่รู้มาก่อน

นอกจากนั้นยังพูดถึงเรื่องของความเชื่อที่ตัวละครเหล่านั้นเชื่อกันเองคิดกันเอง จนความเชื่อเหล่านั้นส่งผลกระทบในทางลบแค่คนรอบข้าง กล่าวคือ...

การที่พ่อนางเอกเชื่อว่าลูกสาวตัวเองเป็นตัวกาลกิณีร้องเพลงให้ใครฟังก็จะมีอันเป็นไป ซึ่งก็ไม่มีหลักฐานใดๆ มากล่าวหานางเอกได้ ณจุดนี้แอบเคือง นายกวี นิดหน่อย ที่ไม่ค่อยจะมีเหตุผลก็นายนี่คิดจะเอาผิดนางเอกให้ได้ ทั้งทีนางเอกไม่ได้เป็นคนฆ่าคนเหล่านั้นเลย

ความเชื่อต่อมาคือเรื่องของพระเอก ที่แม่พระเอกปักใจเชื่อเองว่าถ้าพระเอกได้ยินเสียงกรีดร้องในหัวขึ้นมาก็จะมีคนตายจนเกลียดพระเอกกล่าวหาว่าพระเอกเป็นตัวซวย จนไม่มีใครคบ

การที่เหล่านักเรียนเชื่อกันว่า“สามอันตราย” อยู่ที่ไหนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นซึ่งสามอันตรายที่ว่าก็มีพระเอกอยู่ ๑ ในนั้นด้วย ...ดารุจ เป็นคนเงียบขรึมและเข้ากับใครไม่ค่อยได้ เพื่อนคู่ใจเขาจึงมีแต่ “หนังสือ”

กวีเป็นคนตรง ขวานผ่าซาก ขวางโลก ทำงานเป็นทีมไม่ได้ ชอบทำหน้าตายหน้ามึนเวลาเถียงกับคนอื่น ชวนให้หมั่นไส้ (แต่นายกวีนี่ตัวสร้างสีสันเลยละครับ)

ปุณฑริกเป็นคนปากจัด ด่าเก่ง ด่าได้อย่างเจ็บแสบถึงสี่ภาษาคือ ไทย อังกฤษ ญี่ปุ่นจีน ถ้าใครโดนเธอด่าจะแสบถึงทรวงเลยทีเดียว (ขอบอกว่าคู่ของกวี และ ปุณฑริกน่ารักมาก ถ้าไม่มีสองคนนี้ เรื่องจะมีแต่ความมืดมนเลยทีเดียว)

ส่วนทองธาร นางเอกของเรื่อง ก็จะเป็นตัวละครที่มีสีเทาคือมีทั้งด้านดีและด้านร้าย ซึ่งมีความเป็นปุถุชน แม้จะสำนึกผิดกับสิ่งที่เกิดแต่อีกใจทองธารก็ต้องการกำจัดคนเหล่านั้นซึ่งล้วนแต่เป็นคนที่คิดไม่ดีกับทองธารทั้งสิ้น

สำหรับแรงบันดาลใจที่ได้มาจากวรรณคดีเรื่อง“วิวาหพระสมุทร” ก็คือของความเชื่ออันโง่เขลาของประชาชนที่จับผู้หญิงงามมาบูชายัญกลางทะเลทุก๑๐๐ปีเพื่อเข้าวิวาห์กับพระสมุทร แต่ผู้เขียนนำมาประยุกต์กับนิยายเรื่อง “เพลงมาร”ได้อย่างไร ต้องติดตามครับ เพราะบอกไปนี่จะเป็นการสปอยล์เลย เพราะถือเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด

เรื่องนี้คนตายค่อนข้างเยอะนะครับเข้างานศพเป็นว่าเล่น ฮ่าๆ

สรุปว่าสนุกมากนะครับเรื่องนี้อ่านแล้ววางไม่ลงเลยละเป็นจินตนิยายเรื่องเยี่ยมอีกรเองที่อยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านเลยละครับรับรองว่าไม่ผิดหวังเลย เพราะไม่เพียงแต่ตัวละครเหล่านี้ยังมีตัวละครอีกมากที่น่าสนใจ และทำให้เรื่องสนุกมากขึ้นนับ ๑๐คน ไม่ผิดหวังเลยครับ

แนะนำสุดขาดใจเลยครับ...เพลงมาร

อุ้มสม

๒ เมษายน ๒๕๕๖