นวนิยายโดย : ชลนิล

สำนักพิมพ์ : คำต่อคำ

รายละเอียด

ผลชันสูตรศพมาเฟียรายใหญ่ที่ขัดแย้งกับลักษณะอาการก่อนตายอย่างน่าพิศวงดึงให้ เอื้อกานต์ คุณหมอสาวผู้มีสัมผัสพิเศษ และ ทีเกื้อนายตำรวจหนุ่ม น้องชายฝาแฝดก้าวเข้าสู่เส้นทางอันมืดดำอำมหิตของการแก้แค้นโดยไม่ทันตั้งตัว

คำสั่งลับจากสำนักงานตำรวจฯ ที่ตกมาถึงทำให้ทีเกื้อได้รู้ว่าการตายอย่างแปลกประหลาดนี้มิใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกหากก่อนหน้านี้ยังมีบุคคลสำคัญที่เกี่ยวพันกับพรรคแกนนำรัฐบาลอีกสามรายเสียชีวิตในลักษณะใกล้เคียงและในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันทีมสืบสวนพิเศษจึงถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อดูแล ‘วีไอพี’ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงและติดตามค้นหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังการตายที่ดูคล้ายการฆาตกรรมต่อเนื่องนี้

สัมผัสพิเศษ รวมทั้งความช่วยเหลือจากพี่สาวฝาแฝด ทำให้ทีเกื้อมั่นใจว่า‘อาวุธ’ ที่คนร้ายใช้สังหารเหยื่อคือ ‘อาคม’ อันลึกล้ำและมีพลังแรงกล้าเหยื่อแต่ละรายจึงถูกปลิดชีวิตอย่างโหดเหี้ยมโดยไร้ร่องรอยหลักฐานใดๆที่จะสาวถึงตัวคนร้าย ทว่า...ต่อให้รู้ตัว รู้หน้าก็ใช่ว่าใครจะหาญกล้าต่อกรกับฆาตกรอาคมเช่นนี้ได้

เหนืออื่นใด ยิ่งสืบสาวลงลึกเขาก็ยิ่งพบว่ามือสังหารลึกลับวนเวียนใกล้ตัวเข้ามาทุกที นายตำรวจหนุ่มจะทำเช่นไรเมื่อเป้าหมายรายต่อไปคือคนสำคัญที่มีความหมายต่อหัวใจซึ่งเขาอาจยอมแลกได้ทั้งชีวิต!

เรื่องย่อเพิ่มเติม

คดีฆาตกรรมนักการเมืองและเกี่ยวข้อง ต่อเนื่องมาจนถึงศพที่ ๕ ซึ่งล้วนแต่มีลักษณะอาการก่อนตายและการตายที่คล้ายกัน และยังเกี่ยวข้องกันอีกด้วยทีมสืบสวนพิเศษจึงต้องจัดทีมดูแลผู้ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงที่จะเป็นเหยื่อ

ทีเกื้อ นายตำรวจหนุ่มเองก็ถูกให้มาดูแลเช่นกัน...โดย ส.ส.ที่ทีเกื้อต้องมาดูแลก็คือ รัฐมนตรีธีรนัฐ ทำให้เขาต้องลำบากใจเป็นที่สุด...เพราะทีเกื้อ นั้นเป็นลูกนอกสมรสของรัฐมนตรีธีรนัฐ ที่ คุณหญิงอัปสร ภริยาหลวงชิงชังยิ่งนัก ... ไหนจะต้องมาพบกับ สัตตบงกช คนรักเก่าที่ปัจจุบันคือคู่หมั้นของดอกเตอร์ธีรภูมิ พี่ชายต่างมารดา ทว่าทั้งคู่ยังคงมีเยื่อใยให้กันอยู่

ในขณะที่เอื้อกานต์ คุณหมอสาว พี่สาวฝาแฝดของทีเกื้อก็มีส่วนช่วยเหลือน้องชายด้วยเช่นกัน เพราะทั้งเอื้อกานต์ และ ทีเกื้อต่างก็มีสัมผัสพิเศษ ในการสื่อสารกัน และช่วยเหลือคนไข้ เอื้อกานต์เป็นโสดเพราะยังฝังใจกับรักแรกและรักเดียว คือ ทรงกลด ที่ได้รับอุบัติเหตุตกเครื่องบิน

เมื่อพบว่าอาวุธที่คนร้ายใช้ในการสังหารเหยื่อนั้นคือ ‘อาคม’ อันรุนแรง แรงกล้า ยากที่จะต่อกรทีเกื้อจึงจำต้องหยุดยั้งการกระทำของคนร้ายไว้ให้จงได้ แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม...ซึ่งคนร้ายก็คือ คิม ...แล้วคิมเป็นใครกัน?

และเมื่อกฎแห่งกรรมทางงานช้าเกินไป...ใครบางคนก็จำต้องใช้ ‘อาคม’ มาจัดการกับคนร้ายที่ยังลอยนวลอยู่บนโลกใบนี้นี่เอง..

การไล่ห้ำหั่นระหว่างพี่น้องฝาแฝดผู้มีสัมผัสพิเศษอย่าง ทีเกื้อ กับ เอื้อกานต์ไล่ล่าคนร้ายผู้มากไปด้วยอาคมนามว่า คิม จะเริ่มขึ้น !

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

สารภาพว่าตอนแรกนั้น อุ้มสมยังไม่คิดที่จะสอยเรื่องนี้มาอ่านในตอนนี้เพราะคิดว่าเป็นเพียงเรื่องลึกลับฆาตกรรมสืบสวนสอบสวน ไสยศาสตร์ ก็เลยยังไม่ซื้อแต่พอได้อ่าเพียงเกริ่นนำของการรีวิวนิยายเรื่องนี้จากพี่นักอ่านท่านนึงทางเฟซบุ๊กก็ทำเอาอุ้มสมถึงกับอยากอ่านเรื่องนี้เลยละครับ ...และก็ไม่ผิดหวังนิยายเรื่องนี้ให้อะไรมากกว่าเรื่องลึกลับ ไสยศาสตร์ ฆาตกรรม...

อาคมเป็นเรื่องราวของ ฆาตกรรมนักการเมือง และผู้เกี่ยวข้องต่อเนื่อง ๕ ศพและยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด โดยอาวุธของคนร้ายนั้นคือ ‘อาคม’ ที่ทำให้เหยื่อตายอย่างทรมาน พระเอกนางเอกซึ่งเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน คือ ทีเกื้อ เอื้อกานต์ จึงช่วยกันสืบหาความจริงว่าคนร้ายเป็นใครกัน ? และมีจุดประสงค์อะไร ? ...

อุ้มสมไม่เคยอ่านงานของชลนิลมาก่อน...เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านไม่ผิดหวังเลยครับ ...ในส่วนของความน่ากลัว หากใครเป็นคนกลัวผีก็ไม่ต้องกลัวนะครับ เรื่องนี้แม้จะเป็นแนวลึกลับ ไสยศาสตร์แต่ก็ไม่มีผีร้ายออกมาแผลงฤทธิ์...นอกจากผีร้ายในใจคนเรา

ชื่นชอบการดำเนินเรื่อง พล็อตเรื่องของผู้เขียน...ที่ทำได้ดี แปลกใหม่ และวางไม่ลง ชวนให้อ่านลุ้นระทึกไปกับเรื่องราวของ‘อาคม’ ตั้งแต่ต้นจนจบแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยทีเดียว

นอกเหนือจากความลึกลับ ตื่นเต้นลุ้นระทึก ไปกับไสยศาสตร์แห่งอาคมแล้วก็ยังมีอีกหลายสิ่งในเรื่องนี้ที่สร้างความประทับใจให้กับอุ้มสม ...อย่างที่บอกไว้ข้างต้นว่า“อาคม” นวนิยายลึกลับเล่มนี้...ให้อะไรมากกว่าความลึกลับ จริงๆ ยังมีสิ่งดีๆที่ผู้เขียนตั้งใจสอดแทรกไว้ในเรื่องมากมาย

ประทับใจกับความรักความผูกพันของพี่น้องฝาแฝดอย่าง เอื้อกานต์ และ ทีเกื้อ ที่มีกันแค่ ๒ พี่น้อง แต่ก็รักกันและช่วยเหลือกัน โดยไมมีใครทิ้งใคร อันเป็นผลมาจากคำสอนของแม่และตานั่นเองที่แม้วัยเด็กจะทะเลาะกัน แต่ก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกันคือประทับใจตั้งแต่ชื่อของแฝดคู่นี้อ่ะครับ “เกื้อ” กับ “เอื้อ” ที่มาจาก...“เอื้อเฟื้อเกื้อกูล”ทั้งสองไม่เคยทอดทิ้งกันเลย...ดังเห็นได้จากหลายฉากหลายตอน...

ดังเช่นตอนที่คุณหญิงอัปสรเข้าโรงพยาบาล...อันนี้ก็ทำให้อุ้มสมประทับใจถึงความเป็นหมอของเอื้อกานต์จริงๆ เธอเป็นหมอที่มีจรรยาบรรณของหมอเต็มเปี่ยม หรือจะบอกว่าเธอมีสัญชาตยานความเป็นหมอ...ความอารี ความเป็นผู้รักษา ผู้ให้ชีวิต ในสายเลือดก็เป็นได้ดังนั้นเธอจึงทุ่มเทไปกับการรักษาคนไข้ โดยไม่สนใจว่าคนๆนั้นจะร้ายกาจกับเธอมากแค่ไหน ...โดยไม่สนว่ามันจะทำให้เธอได้รับอันตรายมาเพียงใด...จนในที่สุด เอื้อกานต์ก็เป็นฝ่ายน็อกเสียเอง และทีเกื้อก็มาเฝ้าพี่สาวฝาแฝดทุกคืนวัน...น้ำท่าก็แทบจะไม่ได้อาบ

ประทับใจในความรักที่บริสุทธิ์ ของ ทีเกื้อ และ สัตตบงกชที่แม้ว่าฝ่ายหญิงนั้นจำต้องไปแต่งงานกับคนอื่น เพราะ ‘หน้าที่’ ยิ่งชายคนนั้นคือพี่ชายต่างมารดาของทีเกื้อ อย่างธีรภูมิ ที่รักใคร่กันดีกับทีเกื้อเช่นกัน...ทำให้ทั้งคู่จำต้องมาพบกันอีก ยิ่งทำให้ช้ำใจ และฝืนใจไม่ให้รักกัน ซึ่งมันก็ยากยิ่งนัก...ยิ่งรู้ว่าสัตตบงกชหรือ หนูดีต้องแต่งงานกับธีรภูมิ...ซึ่งไม่มีวันรักสัตตบงกชได้เท่ากับที่ทีเกื้อรักแน่นอนแต่ทั้งคู่ก็ยังคงเลือก ‘หน้าที่’ มากกว่า‘หัวใจ’ ณจุดนี้ทำเอาอุ้มสมประทับใจทั้งสองคนเลย...ในตอนที่คุณหญิงอัปสรเรียกไปสอบถามทีละคน...เกือบจะทำลายกำแพงทิฐิภายในใจของคุณหญิงอัปสรให้หมดไปได้เลย...ยิ่งถ้าอ่านเรื่องราวของคู่นี้(รวมทั้งพ่อพระเอก กับ แม่พระเอก) แล้วฟังเพลง น้ำตาแสงไต้ ไปด้วยจะทำให้อิน และได้อารมณ์มากๆ

และที่ทำให้อุ้มสม ชอบมากๆ ประทับใจมากๆก็คือการที่คุณชลนิล นำเรื่องราวของหลักธรรมะมาผสมผสานกับความบันเทิงในรูปแบบของนวนิยายยิ่งเป็นนวนิยายแนวไสยศาสตร์ ลึกลับ เช่นนี้ ได้อย่างกลมกลืน และน่าขบคิด (นักเขียนอีกคนซึ่งทำให้อุ้มสมชอบมาก เพราะนำธรรมะเข้ามาประยุกต์ ผสมผสานกับนวนิยายได้ ก็คือคุณศรีสุรางค์)

กับเรื่องราวของอาคมร้ายที่ยากที่จะมีพลังใดๆ ต้านทาน ทว่า ผู้เขียนได้ให้ สิ่งๆหนึ่งที่สามารถต้านทานอาคมร้ายนั่นคือ ก็คือความคิดที่ดี จิตใจที่บริสุทธิ์ ปราศจากซึ่งความขุ่นมัวความมัวหมอง ความอาฆาตพยาบาท...ดังเช่น เรื่องของอาคมที่มีอานุภาพแสนร้ายกาจคร่าชีวิตผู้คนได้หากทว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งซึ่งมีพลานุภาพเหนืออาคมเหล่านี้เสียด้วยซ้ำซึ่งก็คือ...วิบากกรรม นั่นเอง ดังเห็นได้ชัดว่า ตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องนั้นประสบกับโรคภัยที่จะคร่าชีวิตไปในเร็ววันที่มิใช่เพราะอาคมเลย....ทว่าเป็นเพราะวิบากกรรม

นอกจากนั้น ผู้เขียนยังหยิบเรื่องราวของสังคมยุคปัจจุบัน...เรื่องราวของนักการเมืองหรือผู้เป็นใหญ่เป็นโต ที่ทำผิดแล้วยังลอยนวลอยู่ ไม่ได้รับโทษใดๆ ...มาเล่นได้อย่างเจ็บแสบเพราะมันคือเรื่องจริง !...ที่บางครั้งวิบากกรรมก็ทำงานช้าเกินไป ...ไม่ทันใจผู้ถูกกระทำ...จนใครคนนั้น ต้องลุกขึ้นมาสู้ และจัดการกับคนชั่วด้วยตนเอง ! ...จึงเป็นเหตุให้เกิดเรื่องราวใน “อาคม” นี่แหละ

ชอบตอนจบ...ที่เป็นบทสรุปของเรื่องเช่นกันรู้สึกว่าเป็นบทสรุปที่ลงตัวแล้ว เพราะตัวคนร้ายเองก็ได้รับกรรมที่ได้ก่อไว้ ได้เพิ่มความดีของตนและก็ได้มีความสุขกับทุกๆ วัน ในการเห็นคนที่เขารักมีความสุข...แม้จะไม่มีโอกาสเข้าไปหาเธอคนนั้นก็ตาม...

อาคม...เสน่หา มนตราพยาบาท...

อุ้มสม

๘กันยายน ๒๕๕๖