ขอพักเดี๋ยวเดียว...เดี๋ยวผีมาหลอกต่อ

ตอนมาอยู่ Bern ใหม่ ๆ ดิชั้นไม่ค่อยได้ดูหนังบ่อยเหมือนอยู่เมืองไทย ด้วยเหตุผลว่าตั๋วมันแพง ยังทำใจไม่ค่อยได้ ข้อสอง สามีดิชั้นเป็นพวกเรื่องมาก หนังรักหวานแหวว ไม่ดู บู๊ล้างผลาญ ไ่ม่ชอบ แล้วจะเหลือหนังอะไรให้ดู (ฟะ) เลยต้องนั่งดูทีวีซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ใช่จะมีอะไรมาก หลัง ๆดิชั้นเลยเผด็จการ ยังไงก็ลากไปดูด้วยกัน


วันหนึ่งหนัง thriller เรื่อง The Village หรือไงเนี่ย จะมาเข้า ดูตัวอย่างในทีีวีแล้วกรี๊ด...ต้องไป ๆ เรื่องสยองขวัญสั่นประสาท ผีสางนางไม้ นี่ของชอบ คุณสามีตกลงเพราะชอบเหมือนกัน ไชโย ดิชั้นจะได้ดูหนังในโรงครั้งแรก


หนังผูกโครงเรื่องได้ดี โผล่มาแต่แรกก็น่ากลัว เนื่องจากหมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ไกลโพ้นในป่าลึก ตัดขาดจากความเจริญภายนอกทั้งปวง แถมยังมีเขตป่าหวงห้ามซึ่งเชื่อกันว่ามีอสุรกายหรือผีก็ไม่รู้ ที่มักจะเข้ามาขย่มขวัญชาวบ้าน ด้วยการฉีกเนื้อเถือหนังสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน (มาแนวเสือสมิงหรือปอบ)


เรื่องมาตึงเครียดสุดๆ ตอนพระเอกบาดเจ็บมาก หากไม่ได้ยาปฏิชีวนะเป็นต้องม่องเท่ง ดังนั้นหนูนางเอกเลยอาสาจะฝ่าดงดิบไปเอายามาให้จงได้ ทั้งนี้เป็นเพราะน้องชายตนเกิดอิจฉามารศรีี่ทั้งคู่จะแต่งงานกัน เลยเอามีดจิ้มซะหลายแผล (โชคดีที่ดิชั้นไม่มีน้องชาย)


อะไรก็ไม่แย่เ่ท่า นอกจากเป็นหญิง (แท้) แล้ว เธอยังตาบอดสนิท แม่เจ้า...ดิชั้นคิด แล้วจะเดินเท้าไปไงกันเนี่ย ขนาดคนตาดียังกลัวขยาด แล้วความรักจะทำให้ไอ้อสุรกายผีนั่นเห็นใจรึ มันจะเข้าใจภาษาคนมั้ยเนี่ยถ้ามันเป็นผี สารพัดจะคิดไป


ขณะที่หนูนางเอกกำลังวิ่งมะงุมมะงาหรา หนีไอ้ผีหรืออสุรกายอย่างเอาเป็นเอาตายในความมืดมิดของป่าอันกว้างใหญ่ ท่ามกลางคนดูเต็มโรงที่ช่วยกันลุ้น จู่ ๆ โดยมิคาดฝันก็มีเสียงดัง"พรึ่บ" แล้วจอหนังก็ดำมืดว่างเปล่า


"เฮ้ย ไรฟะ" ดิชั้นสบถ แน่นอนเป็นภาษาอังกฤษ (ไม่งั้นสามีจะรู้เรื่องมั้ย) "หนังขาด...กำลังดูมัน ๆ ไม่อยากจะเชื่อเล้ย นี่มันสวิตนะ ทำไมมันเชยกว่าบ้านชั้นเนี่ย"


ดิชั้นฉุนสุดขีด กำลังจะรู้ำดำรู้ดีอยู่แล้วเชียว อีกเอื้อมเดียวอสุรกายจะถึงตัวหนูนางเอกแล้ว...


ทันใดนั้น โรงหนังก็สว่างขึ้น มีภาพบนจอแล้ว เฮ้อ...ดีๆ จะได้ดูต่อ แต่ทำไมไม่ปิดไฟล่ะยะ


ซักครู่ ที่จอขึ้นสไลด์ว่า "Let's have icecream!" แล้วก็ฉายค้างไว้อย่างนั้น คนดูค่อย ๆ ทะยอยเดินออกจากโรง

คราวนี้ปรอทแตก


"อะไรอีกฟะ หนังขาดกลางคัน แล้วยังมามีหน้าเสนอให้คนไปกินไอติม ทุเรศจริง ๆ ฯลฯ"

ทีนี้สามีทนไ่ม่ไหว หัวเราะเสียงดัง ไอ้คนนั่งข้าง ๆพลอยหัวเราะไปด้วย ทีนี้เสียงหัวเราะดังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ


ขำอะไรกันเนี่ย คนยิ่งโมโห ๆอยู่ เส้นตื้นกันจริงว้อย...


"อย่าเพิ่งโมโหโทโส..ที่รัก" สามีดิชั้นพูดไปหัวเราะไป
"หนังไม่ได้ขาด ที่สวิตนี่เค้าจะพักครึ่งเวลาหนังฉายไปครึ่งเรื่อง ให้คนออกไปสูบบุหรี่ เข้าห้องน้ำ โทรศัพท์ แต่ที่เค้าขึ้นสไลด์ว่าให้ไปกินไอติมน่ะ เค้าได้ค่าโฆษณาจากไอติมยี่ห้อนี้น่ะ"

แป่วววว


ดิชั้นอึ้งกิมกี่ เดินหงอย ๆ ออกมาจากโรงโดยดี หน้าแตกเพล้ง


ที่แค้นสุด สามีดิชั้นดันถาม
"Do you want some icecream, babe?"

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2549		3 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2549 17:42:31 น.
Counter : 1095 Pageviews.
Share Tweet