|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องหอย ๆ
เครดิตภาพจาก //www.kanchanapisek.or.th
ไม่ได้อัพบล็อคมาเป็นชาติ ๆ แล้ว... ต้องกราบขออภัยมิตรรักแฟนบล็อคที่ยังคงหลงเหลืออยู่
บ้างก็ส่งน้ำใจมาให้ทางหลังไมค์ บ้างก็โทร.มา ส่งเมล์มา
ยังอยู่ดีมีสุขค่ะ ทุกข์นิดหน่อยตามประสา แต่ก็จะพยายามมาอัพบล็อคให้บ่อยขึ้นและเข้าไปเยี่ยมเพื่อน ๆ ให้ถี่กว่านี้จ้า...
เข้าเรื่อง ๆๆ
ใกล้ตรุษจีนแล้ว เราก็ต้องอินไปกับเค้าด้วย นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เอาซะหน่อย...
สมัยตอนอยู่เบิร์น ดิชั้นไปซื้ออาหารไทย อาหารเอเชียอยู่สามร้าน ร้านที่เกิดเหตุเป็นร้านประจำที่ไปบ่อยที่สุด ใกล้ที่ทำงานผ. พอสมควร และเป็นร้านที่คนไทยทำงานทั้งหมดค่ะ
ช่วงประมาณนี้แหละ ของปีที่แล้วนู้นนนน... ดิชั้นจัดการลากผ. ให้ไปช่วยถือของที่ร้านได้สำเร็จ (ซึ่งปรกติหล่อนจะเกลียดการช้อปปิ้งมาก)
วันนั้นซื้อกันหลายอย่าง เพราะเพื่อนอังกฤษของผ.อยากกินอาหารไทย ก็เลยรีเควสท์มา (ไม่เคยอาหารเป็นพิษกันหรือไง....ดันคิดอยากมาลองฝีมือดิชั้น)
ขณะกำลังเดินเป็นพญา (ช้างพัง) น้อยชมตลาดกันอยู่นั่นเอง จู่ ๆ ผ.ก็เอะอะขึ้น
"นี่ ๆ ที่รัก เดี๋ยวนี้ร้านนี้มีขายหอยนางรมด้วยแหละ..." "อะไรนะ..." ดิชั้นไม่ได้สนใจ มัวแต่หันไปมองขวดปลาร้าปลากระดี่ เปรียบเทียบกับปลาร้าปลาช่อน
"นี่ไง ๆ" ลากดิชั้นหลุน ๆ ไปที่ตู้แช่อันที่ไม่มีกระจกปิด "หอยนางรม" "ไหนล่ะ" "ก็อยู่ตรงหน้าเธอไง" คราวนี้ผ.ทำเสียงจิ๊กจั๊ก แบบรำคาญว่าดิชั้นน่ะเซ้อ...เซ่อ อยู่ตรงหน้ายังมองไม่เห็น "ระวังมันกัดเอานะ" "ไหนฟระ...หอย เหย อะไรไม่เห็นมี..." ผ.ดิชั้นถอนหายใจยาว พร้อมกับจิ้มพรวดไปยังวัตถุตรงหน้าดิชั้น
มันคือ.....ขนมเข่ง....ใช่แล้วค่ะ...ขนมเข่ง นอนเป็นตับแผ่หราในกระทงใบตองแห้ง แถมมีจุดสีชมพูตรงกลางด้วยอ่ะ...
ดิชั้น อึ้งกิมกี่ "เนี่ยนะ...หอยนางรม" อีกฝ่ายพยักหน้าอย่างมั่นใจ "บ้าแล้ว" ดิชั้นยิ้ม พยายามกลั้นหัวเราะสุดชีวิต "นี่มันหอยนางรมที่ไหน มันคือขนมของคนจีน เค้าเอาไว้ไหว้เจ้าตอนตรุษจีน"
ผ. ทำหน้าเจื่อน ๆ "ทำไมมันเหมือนหอยนางรมจัง" "หอยนางรมบ้าอะไร มีจุดสีชมพูแต้มด้วย" "ก็หอยนางรมมาจากอินเดียไง...มีแต้มแดง ๆ" แน่ะ...ยังมาทำเถียงข้าง ๆ คู ๆ
ดิชั้นทนไม่ไหว พี่คนไทยเดินผ่านมา ดิชั้นเลยสะกิด บอกซะเลย "พี่ ๆ แฟนหนูเห็นขนมเข่งเป็นหอยนางรม"
คุณพี่หัวเราะก๊าก...บอกต่อทันทีกับลูกค้าท่านอื่นเป็นภาษาอิสาน ซาวน์แทรค เสียงดังฟังชัด
ทีนี้ก็หัวเราะกันทั้งร้านเลยค่ะ คิดดู....วันเสาร์ คนแน่นขนาดไหน ในร้านน่ะ (วันอาทิตย์ร้านปิดจ้ะ)
ผ.อายสุด ๆ ออกไปยืนรอนอกร้านเลย แถมยังต่อว่าที่เราไปบอกคนอื่น
แหม...เรื่องดี ๆ อย่างนี้ต้องบอกต่อไม่ใช่เหรอตัวเอง..
Create Date : 18 มกราคม 2552 |
Last Update : 18 มกราคม 2552 4:22:09 น. |
|
11 comments
|
Counter : 1723 Pageviews. |
|
|
|
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:10:20:46 น. |
|
|
|
โดย: Yolanrita วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:12:41:18 น. |
|
|
|
โดย: tangkwaa_TF วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:13:49:18 น. |
|
|
|
โดย: forenoon วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:22:46:31 น. |
|
|
|
โดย: moopu วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:21:59:42 น. |
|
|
|
โดย: Ann Arbor วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:4:53:37 น. |
|
|
|
โดย: Bam (Chip_biscuit ) วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:5:28:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|