จั่วหัวบล็อกฉลองวันเด็กปีนี้

ด้วยรอยยิ้มของบักหำน่อยพู่นี่ 

ใครจะไปล่วงรู้ว่า....หลายสิบปีให้หลัง

เค้าจะกลายเป็น,,,ผู้ชายที่น่ากอดที่สุดในโลก,,, ของเอฟซีตัวน้อยๆ ตัวหนึ่ง  เย่ย  คนหนึ่งต่างหาก

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก

สุขสันต์วันเด็กนะฮร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ขอให้ร่ำรวย  ถูกหวยกันทุกผู้ทุกคนเด๊อ  ที่สำคัญ  ขอให้หน้าเด็กๆ  ประหนึ่งทำเบบี้เฟซมาหมาดๆ  ด้วยนะ 

ฮิๆ

ps,,

+ R.I.P. พี่ทหารที่เสียชีวิตที่เชียงใหม่ด้วยนะคะ  จากนี้ไปคุณคือฮีโร่ในใจของเด็กๆ นะ

+ ชีวิตห่างไกลคำว่า ,,วันเด็ก,,  มากขึ้นทีละติ๊ดๆ  (ไปหาเพลง พื้นที่เล็กๆ ของพี่บอยตรัย ฟังด่วนนะจุดนี้)

+ วันนี้เด็กหญิงเอมวุ่นวายมากกกกกกกก น่าตบกบาลซักสิบแปดฉาด
ขอบคุณคุณแม่ผึ้งและคุณพ่อต๋อย ที่ให้โอกาสหนูมาถึงจุดๆ นี้ได้
ขอบคุณนะฮ้าฟฟฟฟฟฟฟ
ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร เดี๋ยวร้องเพลงบอดี้แสลมให้ฟังซักอัลบั้มเลี้ยวกัน ฮี่ๆๆ  ,,วันวุ่นวายแห่งชาตินะวันนี้,,

+ หลายวันก่อน  ขับรถไปโรงเรียน  เห็นสองตายายคู่นึงกำลังจะข้ามถนน  ไอ่เราก็ค่อยๆ แตะเบรกชลอให้  ภาพเบื้องหน้า...คุณตาเดินเข้าเส้นชัยไปอยู่ฝั่งขะโน้นแล้ว (ยืนหันหลังให้อีกต่างหาก)  แต่คุณยายยังยืนงกๆ  เงิ่นๆ อยู่ฝั่งขะนี้อยู่เลย  เออนะ  บางที...ความน่ากลัวของความรักอาจอยู่แถวๆ บั้นปลายชีวิตคู่ก็เป็นได้  ใครจะไปรู้........