Group Blog
All Blog
|
วันคนใช้แรงงานทั่วประเทศ
ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยรู้หรอกว่าวันแรงงานคืออะไร ก็แค่วันหยุด ของคนใช้แรงงาน ช่วงนั้นเราปิดเทอมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก
โตมาก็นึกว่าเอ่อ คนใช้แรงงานคนอะไรนะ คือคนแบกหามเหรอ คนยกของเหรอ กลายเป็นการเรียกร้องของคนรายได้ต่ำ รายได้ต่อวัน ขอขึ้นค่าแรง เอาเข้าจริงนึกๆดูคนทุกคนก็ใช้แรงงานกันหมด ตอนเรียนก็ใช้แรงงาน ทำงานก็ใช้แรงงาน ทั้งวินมอเตอร์ไซต์ ดีเจ คนขับรถตู้ รถเมล์ ขับรถตัวเองก็ใช้แรงงาน คนขายก็ใช้แรงงาน ทำงานออฟฟิศก็ใช้แรงงาน ไม่ได้หมายความว่าแบกหาม ทำงานก่อสร้างแล้วเป็นคนใช้แรงงาน ขายล็อตเตอรี่ก็ใช้แรงงาน (แต่วันนั้นเค้าหยุดกันหรือเปล่าหว่า) ต่างกันแค่ความรู้ ทำให้เขาได้ค่าจ้างขั้นต่ำรายวัน ต่างจากคนที่จบปริญญาตรี ได้ค่าจ้างรายเดือน แต่จริงๆแล้วคนไม่ได้ต่างกันเลย ไม่ใช่ผู้ใช้แรงงานไม่มีเงิน หรือจน แต่โอกาสมันไม่เท่าเทียมกัน ที่ทุกคนเท่าเทียมกันก็คือ ความเป็นคนดี รักชาติ ขยัน ซื่อสัตย์ ตั้งใจทำงานต่างหาก ที่จะเอาแรงงานทำให้เกิดประโยชน์กับบริษัท ประเทศชาติ ถ้าถามว่าผู้ใช้แรงงานก่อสร้าง บางคนดูถูกเขา ถ้าไม่มีพวกเขา จะมีตึกให้เราทำงานไหม รปภ ถ้าไม่มีเขา จะปลอดภัยไหม ไม่มีแม่บ้าน จะมีใครทำความสะอาดไหม น่าคิดนะครับ สุขสันต์วันแรงงานครับ ทำประโยชน์ให้คนรอบข้าง ให้มากที่สุดตราบใดที่มีลมหายใจอยู่
ปีนี้ สโลแกนส่วนตัวของเราก็คือ "ทำประโยชน์ให้คนรอบข้าง ให้มากที่สุดตราบใดที่มีลมหายใจอยู่"
เราก็คิดว่า ถ้าเราทำอะไรให้คนรอบข้างมีความสุข แล้วคนอื่นได้รับประโยชน์จากการกระทำของเรา คนอื่นก็มีความสุขไปด้วย นั่งรถเมล์ช่วยจูงมือคุณป้าให้ลุกจากที่นั่ง แกไม่มีแรงลุก เราก็มีความสุข คนอื่นก็มีความสุข ไปทำฟัน คุณยายเดินถือไม้เท้า เราก็ช่วยพยุง มันรู้สึกสดชื่นในหัวใจ เวลาเราได้ทำประโยชน์ให้คนรอบข้าง ไม่ต้องคิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ ไม่ต้องรอให้ใครเห็น เราทำดี ก็ดูดีได้ในสายตาคนรอบข้าง มันตื้นๆ ในใจยังไงไม่รู้ เวลาทำประโยชน์ให้คนอื่นแล้วเขามีความสุข เขาเต็มใจรับความช่วยเหลือจากเรา การเขียนบทความต่างๆ ก็ช่วยให้คนอื่นได้ประโยชน์ด้วย เรามีความสุข จากการทำให้คนอื่นมีความสุข ก็ดีเหมือนกันนะ อนาถอนาคตประเทศ กับวุฒิภาวะของผู้นำประเทศ
ไม่น่าปลื้มเลยสักนิด กับผู้นำประเทศที่ไม่อยากจะพูดว่าเป็นนายกได้เต็มปาก
เพราะการตัดสินใจไม่ได้เรื่อง อ่อนแอทางความคิด กลัวไม่เป็นเรื่อง เสื้อแดงยังไม่ทันทำอะไรเลย รีบประกาศภาวะฉุกเฉินแล้วยกเลิกการประชุม ทั้งๆที่น่าจะประกาศภาวะฉุกเฉินพร้อมตรึงกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยให้หนาแน่นเพื่อดำเนินการประชุมให้ชาวต่างชาติเห็นความเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวของคนที่เรียกว่า "ผู้นำ" คำก็รัฐบาล สองคำก็รัฐบาล ขึ้ขลาดจริงๆกับคนเป็นผู้นำ น่าเสียดายว่าเป็นนักการเมืองอายุน้อยที่เราเคยสอบความรู้รอบตัวกัน ยังไม่กล้าตัดสินใจอะไร เห็นข่าวเสื้อแดงประกาศชัยชนะ ผมว่าไม่ต้องประกาศหรอก เขาประกาศยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ รีบหนีไปก่อนซะอีก คนเป็นผู้นำต้องมีจิตวิทยา มีวุฒิภาวะ ทำไมผู้นำคนนี้ไม่ถูกร้องเรียนเรื่องขาดวุฒิภาวะบ้างหนอ คนเป็นผู้นำ น่าจะทำตัวน่ายกย่องมากกว่านี้ ไม่ใช่เอะอะก็ประกาศหยุดหนี เอะอะก็ยกเลิกการประชุมหนี อับอายชาวต่างชาติ เห็นข่าวนำเสนอ ประเทศลาวจะก้าวเข้าสู่การเป็นประเทศกำลังพัฒนา ไม่ใช่ประเทศด้อยพัฒนาอีกต่อไป แต่ประเทศเรา แย่ลงทุกวัน วันก่อนก็สรงน้ำพระ ขอพรให้ประเทศไทยดีขึ้น มีแต่คนทะเลาะกัน ผลประโยชน์ เป็นหุ่นเชิด เมื่อไหรเราจะพัฒนาสักที ไม่ได้ดูถูกคนลาว ออกจะชื่นชมด้วยซ้ำว่าเขาก้าวหน้าไปเยอะกว่าเราซะอีก มัวแต่ทะเลาะกัน กีฬาสี ห่วย! บอกเล่าประสบการ์การกินที่ประทับใจ
ได้อ่านกระทู้ใน Pantip ของคุณ CookieCompany //www.pantip.com/cafe/food/topic/D7503983/D7503983.html
เมื่อก่อน ในตอนเด็กๆ เราอยู่บ้านพักอาจารย์ มศว บางเขน (ตรงราชภัฎพระนครปัจจุบัน) ฝั่งตรงข้ามจะเป็น Jusco หลักสี่ ช่วงนั้น เวลาได้ไปจัสโก้กับพ่อ ดีใจมาก เพราะจะได้กินกระเพาะปลา เทพมาก ชอบมากเลย เป็นอะไรที่วิเศษ ยิ่งเห็ดหอมแย่งกันเลย ชอบมาก หรูมาก ชามละ 35 บาท อีกเรื่องที่ชอบคือ ความเป็นญี่ปุ่นของพ่อเรา (ที่เราก็คิดว่าเอง ว่ามันเป็นญี่ปุ่น) ปลาซาบะย่างซีอิ๊ว เมนูที่พ่อเราชอบซื้อมาให้กินกันทั้งบ้าน น้ำจิ้มอร่อยมาก ชอบสุดๆ กินบ่อย ถือว่าสุดยอดปลาเลย ปลาอะไรก็ไม่ตื่นเต้นเท่าปลาซาบะย่างซีอิ๊ว ส่วน KFC, Pizza นี่เป็นมื้อพิเศษของเราเลย เพราะการจะได้กิน KFC ที่เป็นอาหารแพงในสายตาเรา มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก จำได้ว่าเข้า Mc ตอนมัธยมต้น เงอะๆงะๆ ไม่เคยสั่ง สั่งไม่เป็น เอาแบบไหน ยังไง สั่งไม่เป็น เก้ๆกังๆ อายเค้าก็อาย เพราะไม่เคยสั่งอะไรแบบนี้ คงเป็นช่วงแรกๆที่สั่งอาหารเอง โดยไม่มีพ่อแม่มาสั่งให้ด้วยล่ะ แถมรู้สึกว่าคนที่สั่งอาหาร กินอาหารแพงๆพวกนี้ ต้องหรู รวย เราก็เลยทำตัวไม่ถูกจริงๆ เล่ากันต่อถึงเมนูโปรดเลย ข้าวมันไก่รุ่งแสง ตลาดรามอินทรา ก.ม. 2 ตอนนั้นกินบ่อยมาก เพราะพ่อชอบพาไปกิน ตอนนี้ก็ยังมีขายอยู่ สมัยนั้นตลาดรามอินทรา ก.ม. 2 ฮิตมาก คนเยอะ เดี๋ยวนี้เงียบเป็นป่าช้า แล้วอาหารที่กิน พ่อจะเป็นคนสอน คือกินตามพ่อแม่นั่นเอง อย่างปอเปี้ยะสดร้านนี้ ที่เราชอบและรู้จัก กินเป็นก็เพราะพ่อสั่งมาให้กิน อ๊ะ มันอร่อยกว่าปอเปี๊ยะทอดอีกนะ ทอดมัน ยอดของความวิเศษ กินทอดมันเป็นอะไรที่อร่อย เดี๋ยวนี้หาอร่อยๆยากจัง ส่วนอาหารที่ถือว่าสุดยอดมากๆในช่วงเด็กๆ ก็คือ Pizza แต่พ่อแม่เราไม่ชอบกิน ก็เลยต้องไปกินกับเพื่อน นั่งรถเมล์ก็ช่วง ม.ต้น วันเกิดพ่อ วันเกิดแม่ เราจะกิน MK กัน เพราะแม่ไม่ชอบของทอด ย่าง อย่างจุ่มแซ่บ หรือบาร์บีคิว พลาซ่า เชื่อไหมว่า เราเพิ่งเคยกินพวก Chester's Grill, KFC, Pizza Hut ตอน ม.ต้นเอง ไปกับเพื่อน วันเกิดเพื่อนกิน Swensens หรูมาก มันแพงนะสำหรับเรา ที่จำได้แม่นคือ ไอติม Walls ตอนนั้นออก Maxnum จำได้ว่า 20 บาท ร้องไห้อยากกิน อยากกิน แม่ไม่ซือให้บอกว่าแพง ก็อยากกิน ตอนนั้นไปลำปาง ก็อยากกิน อยากกินมาก สุดท้ายก็ได้กิน พอถึงตอนนี้ Maxnum เหรอ เฉยๆเลยอ่ะ ธรรมดามาก ไม่อร่อยด้วย อาหารญี่ปุ่น อย่าได้พูดเลย แค่ Fuji ในชีวิตเคยกินแค่ นับถึงครั้งล่าสุดก็ครั้งที่สาม ขนาดไดโดม่อนยังนานๆได้กินที จนมาถึงตอนทำงาน ได้คบเพื่อนๆ มีรายได้ของตัวเอง ก็เลยกิน โออิชิ ชาบูชิ ซูกิชิ (ขอบคุณเพื่อนๆนะ ที่ให้เราได้กินพวกนี้) ส่วนกาแฟนั้น สำหรับผม แค่ทานกาแฟแก้วละ 35 ก็ถือว่าแพงแล้วครับ กินทุกวันไม่ไหว ชงร้อนกินเองดีกว่า การที่จะได้กิน Starback เรียกได้ว่าไตรมาสละครั้งละก็ว่าได้ ผมไม่มีปัญญาได้กินอาหารแบบนั้นหรอกครับ ราคามันแพงเกินไป Coffee World ก็เช่นกัน แพงสุดๆ ปกติเวลาสั่งอาหารแพงๆ ผมจะมองราคาเป็นหลัก ในหลัก 65 บาทก็พอรับได้ แพงสุดก็ 95 ก็ยังไหว แก้วละร้อยขึ้นคงไม่ไหวล่ะครับ ทำงานเงินเดือนได้วันละ 300 - 500 กินกาแฟแบบนั้นไม่ไหวหรอกครับ ของผมนะ ที่ชอบคือ ชาเขียวครับ ชาเขียวร้อนๆ ชงเองใบชาเป็นถุง แล้วก็ชามะนาวอาแป๊ะ ชอบสุดๆ ชามะนาวตามร้าน เขามาบีบมะนาวให้สดๆแบบนี้ไหมครับ เพื่อนๆมีอาหารประทับใจอะไรในตอนเด็กๆบ้างไหม  แก๊งฉุดผู้หญิงขึ้นรถตู้@BTS(อ่อนนุช)
ระวังด้วยทุกท่าน
ต้องอ่าน !! แก็งค์รถตู้รมยาฉุดขึ้นรถตู้แถวอ่อนนุชเตือนภัยหญิงสาวแก็งค์รถตู้รมยาฉุดขึ้นรถตู้แถวอ่อนนุชผมชั่งใจว่าจะเล่าเรื่องนี้หรือไม่เนื่องจากไม่อยากพบกับความยุ่งยากที่อาจจะตามมาแต่เมื่อพิจารณาแล้วว่าความยุ่งยากที่ตามมาอาจจะไม่เทียบเท่ากับความสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้นกับคนอื่นๆหากผมไม่แจ้งเตือน เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 2551 เวลาประมาณ 20.00 น.เพื่อนผู้หญิงของผมคนหนึ่ง อายุประมาณ 24-25หน้าตาดี มีธุระต้องไปพบเพื่อนแถวอ่อนนุช จึงได้ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงที่สถานีอ่อนนุชและเดินลงจากรถไฟฟ้าตรงทางลงฝั่งตรงข้ามโลตัสมุ่งหน้าไปทางบางจากระหว่างที่เดินอยู่ริมถนนสุขุมวิทฝั่งขาออก ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาสอบถามทางกับเพื่อนผมสอบถามวกวน ขณะที่พูดคุยกับชายคนดังกล่าวสักพัก โดยที่ไม่มีการถูกเนื้อต้องตัวใดๆ - เพื่อนผมก็รู้สึกว่าตัวชา - ประสาทตอบสนองช้าลง - อึดอัด - ขยับตัวไม่ค่อยสะดวก เมื่อรู้สึกผิดสังเกตดังนั้น เพื่อนผมจึงล้วงกระเป๋าสะพายหาอุปกรณ์ป้องกันตัว(ปกติจะพกคัทเตอร์ติดตัว) และพยายามป่ายมือ ป้องกันตัวซึ่งขณะเดียว กับที่เกิดอาการนั้น เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นอาการเพื่อนผมเริ่มผิดปกติก็พยายามเข้ามายื้อยุดแล้วก็มีผู้ชายอีกสองคนโผล่เข้ามา กับมีรถตู้อีกหนึ่งคันเข้ามาจอดเทียบ และเข้ามาฉุดจะอุ้มเพื่อนผมขึ้นรถเพื่อนผมก็ต่อสู้เท่าที่ยังทำได้ และโชคดีเป็นที่สุดก็คือมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเห็นความผิดปกติตรงนั้น เข้ามาช่วยต่อสู้ ชกต่อยกับคนร้ายทั้งสามคนดังกล่าวเมื่อเห็นท่าไม่ดีคนร้ายทั้งหมดก็ขึ้นรถตู้หลบหนีไปพลเมืองดีท่านนั้นบาดเจ็บเล็กน้อย เพื่อนผมก็มีร่องรอยฟกช้ำดำเขียวหลายจุด เพื่อนผมต้องนั่งพักอยู่พักใหญ่ อาการดังกล่าวจึงหายไประหว่างนั้นก็โทรหาพ่อให้มารับ เนื่องจากเธอต้องเดินทางไปต่างจังหวัดในวันนั้นจึงตัดสินใจไม่เข้าไปแจ้งความผมเองได้ฟังแล้ว รู้สึกว่ามีสิ่งที่น่ากังวลมีหลายประการครับ - เหตุการณ์นี้เกิดตอนสองทุ่มใจกลางกรุง (พื้นที่แถวนั้นบางจุดค่อนข้างเปลี่ยว) - คนร้ายมีสารเคมีบางอย่าง ที่ทำให้เหยื่อเกิดอาการตัวชา ขยับตัวยากซึ่งใช้ได้โดยไม่ต้องสัมผัสกับร่างกายของเหยื่อ (ยังไม่ทราบชัดว่าใช้วิธีใดและเป็นสารเคมีใด) - คนร้ายมิได้ประสงค์ต่อทรัพย์แน่ๆ กะจะเอาตัวไปเลยซึ่งไม่ทราบว่าเชื่อมโยงกับแก็งค์ค้ามนุษย์ใดๆหรือไม่ - คนร้ายใช้ความมีน้ำใจของเหยื่อเป็นเครื่องมือ เข้ามาสอบถามเหมือนคนหลงทางพูดคุย (เข้าใจว่าเพื่อเบนความสนใจเพื่อให้ ทีมงานทำการบางอย่าง เช่นแพร่สารเคมีนั้นเข้าสู่ร่างกายเหยื่อ) จึงอยากให้ท่านที่ได้ทราบ ได้แจ้งเตือน เพื่อน ญาติของท่านให้ใช้ความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าจะมีสักกี่คนที่จะโชคดีเหมือนเพื่อนผมและหากมีท่านใดสามารถส่งข้อมูลนี้ให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มีหน้า ที่รับผิดชอบเพื่อจะได้ตรวจสอบ สอบสวน จับกุม คนร้ายแก็งค์นี้ต่อไปก็จะช่วยได้มากครับ เพราะฉะนั้น ผมคิดว่า ไม่ควรพูดกับบุคคลที่เราไม่รู้จัก ถึงแม้ว่าพวกเค้าจะมาขอความช่วยเหลือ หรือไม่ก็เดินเข้าไปในกลุ่มคนเยอะๆ หรือตำรวจ ให้พวกเค้ามีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ เพราะเราไม่รู้ว่าบุคคลที่เข้ามาคุยกับเรา ประสงค์ดีหรือร้าย ป้องกันตัวเราไว้ก่อน ปลอดภัยที่สุด ช่วยกันส่งต่อ โดยเฉพาะผู้หญิงและ ผู้ที่ต้องเดินทางด้วยรถเมล์+รถไฟฟ้าแถวอ่อนนุช* ข้อมูลจาก Forward Mail |
yokekung
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ความสุขของคุณ คือความสุขของเรา Yokekung Blog เราเชื่อว่า ถ้าคุณได้อ่านบล็อกเรา แล้วมีความสุข เราก็มีความสุขเมื่อเห็นคนอ่านมีความสุข ความสุขจากการแบ่งปันความรู้ ทิป เทคนิคต่างๆทั้งคอมพิวเตอร์ ไอที กล้องดิจิตอล มือถือ แม่และเด็ก พัฒนาการเด็ก ติดต่อรับงานเขียน รีวิว ออกงานอีเว้นท์ yokekungworld [at] gmail.com  yokekung.bloggang.com โดย yokekung อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย. อยู่บนพื้นฐานของงานที่ yokekung.bloggang.com. การอนุญาตนอกเหนือจากที่ระบุไว้ในสัญญาอนุญาตนี้ อาจมีอยู่ที่ http://yokekung.bloggang.com Visit M.B.A. for IT-Smart Program 
Friends Blog
Link
|
