Bloggang.com : weblog for you and your gang
แม่จะเข็มแข็งเพื่อหนู/ที่หนึ่งในหัวใจ
Group Blog
ห้องลูก
ห้องแม่
ห้องลับ
พัก...ฟัง...เพลง (หากฟังไม่ได้ กรุณา refresh หลายๆครั้งค่ะ)
เปิดกล่อง - หนังสือ (คุณให้-เราให้)
มองชีวิต-ผ่านเลนส์ (รักคุณจัง)
ตะลอนไปในโลกกว้าง
All blogs
. . . . . ความสำเร็จ/ เด็กเกเร / เด็กแร็พ . . . . .
. . . . . เด็กบ้าจี้+รับผิดชอบ. . . . .
. . . . เราเป็นคนจนหรือป่าวแม่ ??? . . . . .
. . . . ชีวิต เปลี่ยนไป . . . . .
. . . . . จัด ไป . . . . .
. . . . . เพราะ ศิลปะ คือ ส่วน หนึ่ง ของ ชีวิต . . . . .
. . . . . ครูประจำชั้น . . . . .
. . . . ของ ขวัญ วัน เกิด . . . . .
summer at a little maple
บี โธ เฟ่น น้อย
แค่ นี้ ที่ ต้อง การ
2 0 6
จัง หวะ ใน หัว ใจ
ทำ ไม ต้อง รีบ
ย้อน รอย เมื่อ 6 เดือน ที่ แล้ว กับ ดนตรี บำบัด
หนู ภูมิ ใจ ใน ตัว แม่
แมว หมา เหา
เม้าท์ลูก
จับมือกันไว้
ปันปัน รัก แม่
5 ปี
กัน ลืม
จังหวะ ใน หัว (ใจ)
ดนตรีบำบัด
กระ ดก ลิ้น
เพื่อน ใหม่
สบ ตา
เด็กซน
ขาด
รวบ หัว รวบ หาง เล่า
La pha ya Boutique Resort BangSan
คู ป อ ง
s u m m e r
บ้านอัมพวา
ช่าง จำ
ทริป บำ บัด ที่ พัทยา
ก รี๊ ด ด ด ด ด ด
ส ว น ทา ง
เกิด แก่ เจ็บ ตาย
คุณ ครู ที่ รัก
นัก กิจ กรรม
เ ห ว อ
E N O U G H
Mam Tag
กิจกรรม
ขอโทษ
สัปดาห์หนังสือ
จุกจิก
... กัด + กัด + กัด ...
เพื่อนกันมันส์ดี
อ้ายยะ อ้ายยะ.........ไอ้หย๋า....ปันปันฝึกเทควันโด
ไอ พรอม มิสสสสสสสสสสสสส
หมดกัน
อะไร อะไร ก็แม่
ครั้งเดียวก็เกินพอ
ช่างพูดจริง
คนไหน แม่
ลีลา
Little Dream&Little Child
ไม่สบาย
เจ้าหงิงวุ่นวายกับเจ้าชายชาเย็น (ภาค กรรมตามทัน)
ตลกไม่รับประทาน
ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง
โอกาส
เอ่อ!!!! คือว่า แม่ลืมซักผ้าหน่ะ
ปันปัน@หัวหิน
ปันปัน 4 ขวบ ไวเหมือนโกหก
แม่โรคจิต
* - * ศูนย์ เต็ม สิบห้า * - *
... รวมเรื่องปันปัน ...
* - * แอบดูปันปันที่โรงเรียน * - *
เปิดเทอม ภาค 2
เปิดเทอม
รักของปันปันกับแม่
บทบาทใหม่
เล่าด้วยภาพ...ซาฟารีเวิล์ด
ปิดเทอม
ไป DreamWorld
เล่าด้วยภาพ - - -> เล่นว่าวสวนรถไฟ
- - - อ้าว...ได้เลื่อนชั้นหรือนี่ - - -
= = = ปันปันกับหิ่งห้อย = = =
^-^ ปันปันติดเกมส์ ^-^
เล่าด้วยภาพ
ปันปันกับกีฬาสี
อีกอาทิตย์ที่ผ่านไป
ใช่เลยนี่ล่ะ...ปันปัน
ครูนักพัฒนาการ VS ปันปัน
...T T... ซ้ำชั้น ... T T ...
ทามมาย...ไม่ชอบใส่กุงเกงและฮีโร่คนใหม่
*-* ... ปีใหม่ และ วันเด็ก ... *-*
*-* ความพยายามของคุณยาย *-*
> < ตามล่าหาจักรยาน...ที่สวนรถไฟ > <
-"- รถติดฉิบหายเลยครับ....แม่ -"-
มุมมองของพ่อ
...ขำไม่ออก...
มีทติ้งเล็กๆ...ที่ดีเกินคาด
เรื่องขำๆของเด็ก 3 ขวบ
แม่ครับ...ผมปวดฉี่ครับแม่
พ่อครับอย่าตีมัน...
ปันปันไดอารี่และแรงบันดาลใจ
แม่ไม่ใช่ผู้ชายนะ
คุณนายไข่เจียว
วันพ่อ
ไปดูปลากันไหม...
เครียดจัง...ย้ายโรเรียนให้ลูก (ตอนจบ)
เครียดจัง...ย้ายโรงเรียนให้ลูก(5)
ดื้อ......
เครียดจัง...ย้ายโรงเรียนให้ลูก (4)
เพื่อน
เครียดจัง...ย้ายโรงเรียนให้ลูก (3)
เครียดจัง...ย้ายโรงเรียนให้ลูก (2)
เครียดจัง...ย้ายโรงเรียนให้ลูก (1)
. . . . . ครูประจำชั้น . . . . .
ถึงแม้เรื่องการเปลี่ยนโรงเรียนของปันปันจะผ่านพ้นไปด้วยดีแล้ว
แต่ก็คงเป็นเหมือนการเริ่มต้นปัญหาใหม่ๆ
จากที่ปันปันหยุดเรียนไป 1 วัน
พอกลับไปโรงเรียนครู(ครูประจำชั้น)ถามว่า
ปันปันหยุดเรียนทำไม
ปันปันบอกว่าไปสอบย้ายโรงเรียนใหม่
ครูบอกว่า เธอจะไปเรียนที่ไหน
ปันปันบอกว่าโรงเรียนอัสสัมชัญ
ครูว่า นึกว่าจะไปอยู่โรงเรียนวัดซะอีก
เราก็ออกจะ งง กลับคำพูดของครูอยู่แต่ก็ยังไม่ถึงกลับโกรธหรือโมโห
เพียงแต่คิดว่าครูน่าจะพูดกลับเด็กให้ดีกว่านี้
ยังดีที่ว่า ปันปันไม่ถามว่าโรงเรียนวัดคืออะไร
วันจันทร์ไปส่งปันปัน เอาของไปฝากครู
ครูก็รีบบอกว่า ปันปันพูดมาก เถียงเก่ง มีข้ออ้างตลอด
ไม่ค่อยยอมทำงาน ความจริงแล้วเค้าก็หัวดีนะ แต่ถ้าตั้งใจเรียนมากกว่านี้ก็จะทำได้ดีมาก
ยังทำตัวเหมือนเด็ก ดุไปมากๆก็ร้องไห้
วันก่อนทำงานไม่เสร็จเลยไม่ให้ไปเรียนวิชาดนตรี
บอกเค้าว่าถ้าทำงานไม่เสร็จก็ไม่ต้องไปเรียนวิชาต่อไป
เราก็คิดในใจว่า ถ้าบังเอิญวิชานั้นปันปันไม่ชอบ มันก็คงเป็นข้ออ้างอย่างดีที่จะไม่ต้องเรียน
แล้วครูก็ถามว่า เห็นปันปันบอกว่าคุณแม่พาไปสอบที่ไหนค่ะ
เราก็เลยบอกว่า แค่ไปลองดูเฉยๆค่ะ ก็ไม่ได้คิดว่าจะย้ายอะไร
(เกิดบอกไปว่าย้ายแน่นอน ปันปันคงเดี้ยงแน่)
ครูก็ว่า อ๋อ ยังคิดเลยค่ะ ถ้าย้ายไปคุณแม่ต้องแย่แน่ๆเลยค่ะ คงเหนื่อยกว่านี้อีกหลายเท่า
ตอนเย็นไปรับกลับบ้าน
ปันปันงอนเราที่ไม่ยอมพาไปซื้อของกิน
พอขึ้นรถก็ทำหน้าง้ำหน้างอ
บังเอิญว่าครูปราณีเดินผ่านมาเห็นอีก
ครูก็พูดว่า เป็นไรอีกหล่ะ ห๊า ยังอีก ยังไม่พูดอีก
เราก็เลยต้องรีบบอกปันปันให้หันไปสวัสดีคุณครู
เราก็บอกว่า พอดีปันปันงอนเรื่องไม่ไปซื้อของด้วยหน่ะค่ะ
ครูบอกว่า เรื่องแค่เนี้ยเอง พอได้แล้ว โตแล้วนะเราอ่ะ แค่นี้ก็ต้องงอนด้วย
เราก็หัวเราะ ไหว้ครูแล้วรีบขับรถออกไป
อยากจะบอกว่า ครูของปันปัน อารมณ์เดียวกับครูแป๋ม ณ ครูแหลมเลย
นี่ก็เป็นเหตุว่า ถึงตอนนี้เราก็ยังไมได้บอกปันปันเป็นจริงเป็นจังว่าปีหน้าปันปันจะย้ายไปเรียนที่อัสสัมชัญ
เพราะรู้นิสัยปันปันดีว่าต้องเที่ยวไปบอกใครต่อใครเป็นแน่
ในความเป็นเด็กก็ไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนใหม่ที่ย้ายไปดีกว่าเดิมหรือป่าว
เพียงแต่อารมณ์ประมาณเหมือนได้ของเล่นใหม่ก็ต้องอวดเค้าไปทั่ว
ขนาดวันที่จะพาไปพัทยาเราบอกก่อนล่วงหน้า 1 วัน
ยังเอาไปคุยที่โรงเรียนเลย ครูเพื่อน ก็รู้กันหมดว่าจะไปเที่ยวทะเล
ล่าสุดเมื่อวานปันปันบอกว่า
แม่ครูปราณีเกลียดหนูมากกว่าเดิมอีก
ปันปันใช้คำว่า เกลียด มันดูรุนแรงมากเลยนะ
เราถามว่าทำไมหล่ะ
ก็ครูหน่ะ ตีหนูเยอะกว่าเดิม แถมดีดหูหนูด้วย
(หือ ดีดหูด้วย อืมมมม)
แล้วปันปันร้องไห้ป่าว เจ็บไหม
หนูก็ร้องไห้ แล้วก็เจ็บนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร
ก็เลยอธิบายว่า ครูไม่ได้เกลียดปันปันแต่เพราะปันปันไม่ค่อยยอมทำงานหรือทำงานเสร็จช้า
ครูก็เลยต้องทำโทษ ถ้าปันปันไม่อยากถูกทำโทษปันปันต้องทำงานให้เสร็จทันเพื่อนๆนะ
ปันปันพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ
เราก็คิดไว้ว่า เปิดเรียนจะถามว่า ครูทำโทษอะไรอีกหรือป่าว แล้วเพราะอะไร ปันปันอยากให้เราไปพบครูไหม
อย่างน้อยปันปันก็จะได้ไม่คิดว่า เราเข้าข้างครูมากเกินไป
การสื่อสารของครูกับเรา ในเรื่องเดียวกันก็ไม่เหมือนกัน
อารมณ์ครูกับอารมณ์คนเป็นแม่ย่อมถ่ายทอดออกมาไม่เหมือนกัน
แต่เราคิดว่าปันปันไม่อยากให้เราไปเจอครูหรอก
ก็คนมีคดีเยอะขนาดนั้นเล่าสามวันก็ไม่หมด
จริงมะ
Create Date : 02 สิงหาคม 2552
Last Update : 2 สิงหาคม 2552 21:08:25 น.
4 comments
Counter : 488 Pageviews.
Share
Tweet
แวะมาเพราะคำว่า "ครูประจำชั้น" ค่ะ อิอิ คงพอเดาออกนะคะว่า นี่ก็ครูประจำชั้นคนหนึ่งเหมือนกัน
อ่านแล้วอยากทราบจังเลยว่าน้องเรียนชั้นอะไร (เดาว่าคงยังไม่ใช่เด็กโตนัก)
พอดีครูเดียวสอนอยู่ ม.3 น่ะค่ะ เด็กๆ ของครูเดียวก็มีความเป็นเด็ก ทุกคนมีความเป็นเด็กทั้งนั้น
เรื่องชอบอวด เล่าเรื่อง เห่อของใหม่ ม.3 ก็ยังมีนะคะ 555 แต่ครูเดียวว่าก็สนุกดีออก ฟังเด็กๆ เล่า (แต่ต้องเล่าให้ถูกเวลานะเอ้อ)
ส่วนที่สะดุดใจคือ การ ดีดหู และตี ซึ่งปัจจุบันเค้าไม่อนุญาตให้มีการลงโทษด้วยการตีหรือถึงเนื้อถึงตัวเด็กๆ แล้วนะคะ (อย่างน้อยที่โรงเรียนครูเดียวก็ไม่ยอม 555) ดีที่ยังดีด หวังว่าจะเป็น ติ่งหู ดีนะไม่ตบบ้องหู เป็นเรื่องแน่เลย เพราะมันกระทบกระเทือนสมองค่ะ จริงๆ ก็ไม่น่ายุ่งวุ่นวายแถวๆ หัว หู เท่าไหร่
ครูเดียวก็เป็นครูรุ่นเก่านะคะ แต่ก็พอใจกับการไม่ตีมากกว่าการตีหรือลงไม้ลงมือ
ไปอัสสัมชัญ (อยากบอกว่า ดีค่ะ ไปเหอะ อัสสัมฯ เค้าเจ๋งอยู่แล้ว) น้องปันปันน่าจะมีความสุขค่ะ ขอให้น้องปันปันโชคดี รวมถึงคุณแม่น้องด้วยค่ะ
โดย:
deawdai
วันที่: 2 สิงหาคม 2552 เวลา:22:50:43 น.
everytimes you
feeling so abset
need someone to understand and help you
go to GOD ask for help
he is waiting for you
to help you
as he does to me!
โดย: ad IP: 124.122.66.103 วันที่: 2 สิงหาคม 2552 เวลา:22:56:16 น.
ส้มเข้าใจความรู้สึกค่ะ
โดย:
somphoenix
วันที่: 2 สิงหาคม 2552 เวลา:23:27:58 น.
สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ
เราว่าเรื่องครูประจำชั้นช่วงประถม เป็นเรื่อง sensitive สำหรับเด็กมากพอดูนะคะ
เราเองเจอทั้งครูที่ดี และครูที่ทำหน้าที่ "รับจ้างสอน"
เด็กประถมส่วนมากก็จะเกรงครูมากกว่าพ่อแม่
และอยากให้ครูรัก
ถ้าได้ครูดีก็ดีไป
อ่านเรื่องครูของปันปันแล้วก็อดรู้สึกตะหงิดๆ ไม่ได้
โดย:
นางไม้หน้า3
วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:13:08:54 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แม่เจ้าปัน
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
ขอรหัสผ่านหลังไมค์นะค่ะ
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add แม่เจ้าปัน's blog to your web]
Links
Color Codes ป้ามด
ladylony
เมธาวี
โสดในซอย
nilz
แม่ปู
sevendaffodils
manta
wbj
เด็กชายหัวหอม
มัชชาร
มรรคณิชา
jan cherry
oattao
รับสมัครนักเขียน, คนที่อยากทำ นสพ
นางไม้หน้า 3
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อ่านแล้วอยากทราบจังเลยว่าน้องเรียนชั้นอะไร (เดาว่าคงยังไม่ใช่เด็กโตนัก)
พอดีครูเดียวสอนอยู่ ม.3 น่ะค่ะ เด็กๆ ของครูเดียวก็มีความเป็นเด็ก ทุกคนมีความเป็นเด็กทั้งนั้น
เรื่องชอบอวด เล่าเรื่อง เห่อของใหม่ ม.3 ก็ยังมีนะคะ 555 แต่ครูเดียวว่าก็สนุกดีออก ฟังเด็กๆ เล่า (แต่ต้องเล่าให้ถูกเวลานะเอ้อ)
ส่วนที่สะดุดใจคือ การ ดีดหู และตี ซึ่งปัจจุบันเค้าไม่อนุญาตให้มีการลงโทษด้วยการตีหรือถึงเนื้อถึงตัวเด็กๆ แล้วนะคะ (อย่างน้อยที่โรงเรียนครูเดียวก็ไม่ยอม 555) ดีที่ยังดีด หวังว่าจะเป็น ติ่งหู ดีนะไม่ตบบ้องหู เป็นเรื่องแน่เลย เพราะมันกระทบกระเทือนสมองค่ะ จริงๆ ก็ไม่น่ายุ่งวุ่นวายแถวๆ หัว หู เท่าไหร่
ครูเดียวก็เป็นครูรุ่นเก่านะคะ แต่ก็พอใจกับการไม่ตีมากกว่าการตีหรือลงไม้ลงมือ
ไปอัสสัมชัญ (อยากบอกว่า ดีค่ะ ไปเหอะ อัสสัมฯ เค้าเจ๋งอยู่แล้ว) น้องปันปันน่าจะมีความสุขค่ะ ขอให้น้องปันปันโชคดี รวมถึงคุณแม่น้องด้วยค่ะ