หิ่งห้อยนับร้อยนับพัน ส่องแสงระยิบระยับกัน สว่างไสวไปทั้งต้นลำพู
เด็กน้อยแอบออกมา ไล่คว้าแสงน้อยมาดู ใส่ไว้ในกล่องงามหรู
ซ่อนไว้ใต้หมอน แล้วนอนคอยฝันดี

จากที่พาปันปันไปเที่ยวอัมพวา พาไปเดินตลาดน้ำ ล่องเรือไปดูหิ่งห้อย ดูท่าปันปันคงจะชอบใจไม่น้อย แม่เลยไปค้นเพลง นิทานหิ่งห้อยมาเปิดให้ปันปันฟัง ปรากฎว่าชอบอีกนะ คราวนี้เลยฟังเพลงนี้ก่อนนอนทุกคืน

พอตื่นเช้ามา แม่ถามปันปันว่า
“ปันปัน เมื่อคืนฝันเห็นเจ้าชายเจ้าหญิงหรือป่าวครับ”
“……………” ปันปันไม่พูด ทำหน้าเศร้าแล้วส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร หรอกครับ ปันปันไม่ต้องเสียใจ ตอนนี้เจ้าชายเจ้าหญิงคงจะไปหาเด็กคนอื่นๆ อยู่ อีกไม่นานคงจะมาหาปันปันแล้วหล่ะครับ” แม่บอก
“งั้นปันปันฟังเพลงหิ่งห้อยอีกนะครับ แม่ต้องเปิดให้ปันปันฟังอีกนะ” ปันปันพูดพร้อมพยักหน้ารับรู้

ครูที่โรงเรียนมักบอกว่า ปันปันมีจินตนาการแบบไร้ขอบเขต (คือออกจะโอเว่อร์) เห็นอะไรเป็นจับมาผูกเรื่องผูกราวกันไปได้ อย่างในกระดาษมีรูป รถ เครื่องบิน และปลาโลมา ปันปันเห็นปุ๊บจะสะกิดเรียกแม่แล้วบอกว่า
“แม่ครับ นี่นะเราต้องนั่งรถคันนี้ แล้วก็ไปขึ้นเครื่องบินลำนี้ เสร็จแล้วเราก็จะไปเจอปลาโลมาด้วย”
หรือ
“แม่ครับ เครื่องบินนะ มันขับไปชนรถ แล้วมันก็ตกลงไปในน้ำ ไปเจอปลาโลมา”

อะไรประมาณนี้ บางทีมันก็เป็นความสุขของคนที่ได้เล่า และความสุขคงคนที่ได้ฟังเหมือนกัน

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2550 14:56:43 น.		3 comments
Counter : 497 Pageviews.
Share Tweet