Group Blog All Blog
|
เพลงที่ดังในหัวช่วงนี้ : รักที่อยากลืม
เพลงนี้ความจริงเป็นเพลงเก่าที่เขาเอามารีเมกเพื่อประกอบละครชื่อ "ใบไม้ที่ปลิดปลิว" อนึง เราไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ แต่คุณพ่อซึ่งเป็นคนชอบฟังเพลงเอามาเปิดให้ฟัง มันติดหูเรามาก ๆ เราเป็นคนชอบฟังเพลงสมัยก่อนอยู่แล้ว ยุคที่คนแต่งเพลงเขาพยายามทำให้เพลงคล้องจองกันน่ะ เราชอบมาก ๆ เลยล่ะ เพลงนี้ก็เลยมาดังในหัวเราช่วงนี้ แม้เราจะไม่เคยมีประสบการณ์อกหักเพราะรักเขาข้างเดียวก็ตาม 555 (เคยแต่สารภาพรักแล้วแห้ว แต่ไม่อกหักนะ) เนื้อเพลง ปลิดปลิว..เคว้งคว้าง ชิวิตฉันดั่งใบไม้ที่หลุดลอย น้ำตาฉันเป็นลำธาร อาบรักที่ผิดหวังในตัวเธอ ร้องทุกข์กับพื้นทราย ที่เผลอใจไปรักเธอ จึงต้องมานั่งซึมเหม่อเพราะรักเธอเพียงข้างเดียว หยาดฝน..ข้ามฟ้า ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว รักเอย เหมือนดั่งคมเคียว เกี่ยวแม้ข้าวที่เขียวยังคานา ฝนเอย จงเป็นพยาน ข้าขอวานจงเมตตา จงช่วยทำให้ใจข้าได้ร้างราลืมรักลง (หุ้ว หู้ว) หยาดฝน..ข้ามฟ้า ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว รักเอย เหมือนดั่งคมเคียว เกี่ยวแม้ข้าวที่เขียวยังคานา ฝนเอย จงเป็นพยาน ข้าขอวานจงเมตตา จงช่วยทำให้ใจข้าได้ร้างราลืมรักลง จงช่วยทำให้ใจข้าได้ร้างราลืมรักลง.... สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากการทำงานประจำในบริษัทญี่ปุ่น
ฉันทำงานบริษัทญี่ปุ่นมา 1 ปีกว่า ได้เรียนอะไรมากมาย ฉันจึงจะมาแชร์ประสบการณ์จากการทำงานประจำที่เรียกว่างาน 9-to-5 ให้ทุกคนได้อ่านกัน
บริษัทที่ฉันทำงานเป็นบริษัทญี่ปุ่น ที่พึ่งเข้ามาตั้งในเมืองไทยได้ไม่ถึงสามปี ก็เลยยังมีความญี่ปู๊น ญี่ปุ่นอยู่สูงมาก ๆ
CC. คุณ ข., คุณ ค., คุณ ง., คุณ จ. โดยที่คุณ ข., คุณ ค. เป็นคนของฝ่ายลูกค้า คุณ ง., คุณ จ. เป็นหัวหน้าสายงานของเรา
อะไรประมาณนี้ จริง ๆ มีอีกอยู่นะ ๕๕๕ เผื่อใครอยากรู้ว่าทำงานในบริษัทญี่ปุ่นมันเป็นยังไง เอามาแชร์ให้อ่านกัน บล้อกบนโดเมน
บล้อกบนโดเมน
พึ่งอ่านหนังสือ Output ของคุณคาบาซาวะ จบเมื่อวันก่อน สิ่งหนึ่งที่อยู่บน todo list ของฉันก็คือการลองเปิด Blog บนโดเมนชื่อของตัวเองดู ฉันเลยลองทำบน wordpress วันนี้ แม่เจ้ามันยากกว่าที่คิดมากกกก ตอนแรกนึกว่ามันคงไม่ได้ยากกว่าการเขียนบล้อกบน Bloggang เท่าไหร่ คุณคาบาซาวะเรียก Blog แบบ Bloggang ที่เราต้องใช้บริการเว็บไซต์อื่นเพื่อเขียนบล้อกของตัวเองว่า Ameba Blog (ฉันพึ่งเคยได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกจากหนังสือเล่มนี้แหล่ะ) ท่านบอกว่ามันทำให้เราไม่ได้ Show Case สิ่งที่เราต้องการจะทำจริง ๆ และเอาไปทำประโยชน์ต่อไม่ได้ ฉันจึงคิดจะทำ Blog บน Domain ของตัวเอง และในหนังสือก็แนะนำให้ใช้บริการ Wordpress แต่ยังไง ๆ ก็คงยังไม่ทิ้ง Bloggang ไปหรอก ถึงแม้ฉันจะมา ๆ หาย ๆ แต่การเขียน Blog ในนี้ทำให้ฉันสบายใจด้วยเหตุผลบางประการ พอสมัครสมาชิกเสร็จ จ่ายตังค์ค่าโดเมนอะไรเรียบร้อย งงมากกกก ว่าต้องทำอะไร ดีนะที่ทาง WordPress มี Guide Step-by-Step คือฉันจะเหมือนมี Website เป็นของตัวเองขึ้นมา แล้วมันสามารถที่จะใส่อะไร ๆ ลงไปได้มากมาย และสามารถ Search จาก Google เจอได้ด้วย และข้อดีเหล่านั้นก็พ่วงมาด้วยการ Setting มากมาย เขาให้เริ่มจากหน้า Home ก่อน ฉันคิดถึงตอนตกแต่งหน้าตาของ Dek-D Homepage สมัยเด็ก ๆ เลยอ่ะ ๕๕๕ จำได้ว่าหมดเวลาเป็นวัน ๆ กับการหารูปการ์ตูนที่ชอบมาใส่ แล้วก็เขียนนิยายลงอะไรมากมาย โอ้ย คิด ๆ ไปก็อยากกลับมาแต่งนิยายอีกเหมือนกันนะ สำหรับตัว WordPress นี้ จะไม่สามารถมองเห็นได้โดยคนอื่นจนกว่าเราจะกด Launch สำหรับเวลานี้ฉันคงจะไปนั่งจินตนาการก่อนว่าต้องใส่เมนูอะไรเข้าไปในนั้นบ้างที่จะไม่ทำให้มันดูกากเกินไป ^^: ใครมีประสบการณ์การสร้าง WordPress หรือตัวอย่างอะไรยินดีรับฟังมากเลยนะคะ The power of output : ดร. ชิออน คาบาซาวะ
 ไม่บ่อยนักที่เราจะเจอหนังสือที่เนื้อหาแน่นและกระตุ้นให้เราอยากลงมือทำอะไรมากกว่าหนึ่งอย่าง ก่อนหน้านี้หนังสือที่ทำให้ฉันเปลี่ยนไปหรือขับเคลื่อนชีวิตของฉันไปในทางที่ดีขึ้นก็มีอยู่บ้าง เช่นหนังสือ Awakening the Giant within ของ Anthony Robbins ทำให้ฉันตัดสินใจที่จะทำตามความฝันของตัวเองก่อนที่จะหมดเวลาทำมัน หรือหนังสือ Why we sleep ของ Dr. Matthew Walker ก็ทำให้ฉันใส่ใจกับชั่วโมงและคุณภาพการนอนของตัวเองมากขึ้น ช่วงหลายปีให้หลังมานี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองขาดการทำ Output มากจริง ๆ ตอนเด็ก ๆ ฉันยังทำ Output เยอะกว่านี้มาก อ่านหนังสือทำข้อสอบหมดเป็นเล่ม ๆ บ้างล่ะ เขียนเรื่องสั้นบ้างล่ะ ไดอารี่ที่เขียนจบแล้วเอามาเรียงก็เต็มชั้น ในนั้นมีรูปวาดมากมาย กลอนที่แต่งอีกเป็นตั้ง ๆ แต่พอโตมามันไม่มีอะไรอีกเลย หายไปหมด เหมือนฉันถูกกระแสอะไรบางอย่างพัดพาไป แล้วฉันก็หลงลืมสิ่งที่ตัวเองรัก สิ่งที่ตัวฉันในวัยเด็กชอบที่จะทำไปหมดสิ้น Output ของหนังสือเล่มนี้หมายความว่าอะไรก็ได้ที่เราดึงออกมาจากตัวเรา ยกตัวอย่าง การอ่านหนังสือคือ Input การเล่าเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ให้คนอื่นฟังคือ Output ซึ่งเขาจะกล่าวถึงประโยชน์ของการทำ Output มากมาย ทั้งการทำให้ Input ที่เราได้นั้นติดแน่นทนนานในสมองของเรามากขึ้น การที่มันเสริมสร้างสกิลใหม่ ๆ ให้เรา การที่เราจะทำเงินจากมันได้ตราบใดที่เราทำมันอย่างต่อเนื่อง และฉันชอบประโยคนึงของเขาที่กล่าวว่า “Input ทำให้โลกในสมองเปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น แต่ Output เปลี่ยนแปลงโลกแห่งความเป็นจริงได้” ซึ่งเอาจริง ๆ มันก็เป็นประโยคที่เสริมสร้างคำพูดติดปากของฉันที่ว่า “รู้แต่ไม่ทำ มีค่าเท่ากับไม่รู้” ที่ฉันมักจะใช้พูดเตือนใจตัวเองอยู่เสมอ เวลาที่ฉันไม่ยอมทำอะไรสักอย่างที่อยากทำหรือรู้ว่าควรทำ หนังสือแบ่งเป็น 5 บท คือ กฏของ output, การพูด, การเขียน, การทำ และการฝึกฝน ส่วนตัวฉันชอบบทเกี่ยวกับการเขียนมากที่สุด เนื้อหาของบทนี้น่าจะเข้ากับบริบทชีวิตและความชอบส่วนตัวของฉันมากที่สุด เพราะฉันก็เขียนไดอารี่เป็นประจำอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าช่วงปีหลัง ๆ จะแผ่วลงไปบ้าง คิดว่าหลังจากนี้คงพยายามออก Output มาให้บ่อยขึ้น เพื่อที่สักวันจะได้ตัวเองตอนเด็กกลับมา แล้วรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองได้อีกครั้ง ถ้ามีโอกาสคงได้อ่านซ้ำแน่นอน หนังสือดี ๆ แบบนี้ ประสบการณ์การใส่ถ้วยอนามัย
ฉันใส่ถ้วยอนามัยแทนผ้าอนามัยมาประมาณ 6 เดือนแล้ว นับตั้งแต่ได้ยินว่า ผ้าอนามัยทั้งแบบแผ่นและแบบสอดทำให้เกิดขยะพลาสติกที่ไม่สามารถรีไซเคิลได้ปีละประมาณ 150 กิโลกรัม ฉันก็ไม่อยากจะซื้อผ้าอนามัยแบบแผ่นอีกเลย ตอนนั้นฉันหารีวิวมากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นของฝรั่ง ในปีหลัง ๆ มานี้ฝรั่งเขามีเทรนด์รักโลก ทำให้ถ้วยอนามัยเป็นเทรนด์ใหม่ที่มีรีวิวมากมาย แต่ตอนนั้นยังไม่มีภาษาไทยให้อ่านเลย โชคดีที่มีบางร้านใน Shopee กับ Lazada เอาเข้ามาขายบ้างแล้ว แต่ก็เทียบไม่ได้กับสมัยนี้ที่มีร้านให้เลือกเยอะมาก แล้วยังมีถ้วยอนามัยแบบแปลก ๆ เพิ่มมาให้เราตื่นตาตื่นใจอีกเยอะแยะ
ฉันซื้อถ้วยอนามัยถ้วยแรกของฉันมาจากร้านใน Shopee  ความพยายามที่ไม่เป็นผล กว่าฉันจะใส่ถ้วยอนามัยได้ ต้องใช้ความพยายามมากกว่าที่คิดมาก ๆ ด้วยความที่ ณ เวลานั้นฉันยังเวอร์จิ้นอยู่ด้วย และไม่เคยสอดอะไรเข้าไปนอกจากผ้าอนามัยแบบสอดชิ้นเล็ก ๆ ฉันไม่สามารถจะยัดถ้วยอนามัยเข้าไปได้เลย ครั้งแรกฉันอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมงครึ่ง เพื่อพยายามจะใส่ถ้วยอนามัย แต่ไม่เป็นผล ฉันก็เลยต้องกลับไปใส่แบบแผ่นเหมือนเดิม ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นที่ขนาดของถ้วยอนามัยหรือเปล่านะ ฉันก็เลยหาซื้อรุ่นใหม่ที่เล็กลง และมีซิลิโคนที่นุ่มขึ้น แต่ก็ไม่ช่วยอะไร เดือนที่ 2 กับเดือนที่ 3 ผ่านไป ฉันก็ยังใส่ถ้วยอนามัยไม่ได้เหมือนเดิม ในใจฉันคิดว่า การใส่ถ้วยอนามัยก็คงเหมือนกับการใส่คอนแท็กเลนส์แหล่ะ แต่มันไม่ใช่เลย เพราะคอนแท็กเลนส์เรายังเห็นว่าดวงตาของเราอยู่ที่ไหน แต่การใส่ถ้วย เราไม่เห็นเลยว่าปลายทางที่เราต้องยัดเข้าไปมันอยู่ที่ไหน ยากจังเลย ประสบการณ์การใส่ถ้วยอนามัยครั้งแรก ในที่สุดฉันก็ใส่ถ้วยอนามัยสำเร็จหลังจากการแต่งงาน T-T น่าจะเป็นเพราะฉันกลัวการเอาอะไรมาใส่ในช่องคลอดน้อยลง ฉันก็เลยยัดเข้าจนได้ แต่เจ้ากรรม พอใส่เข้าไปสำเร็จ มันไม่เห็นมีอะไรเหมือนกับที่รีวิวอื่นเขียนเอาไว้เลย ไหนบอกว่ามันจะไม่รู้สึกอะไรเลยไง ฉันรู้สึกถึงปลายถ้วยอนามัยตลอดเวลา แล้วก็รู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ขยับตัวเดิน มันอธิบายไม่ถูก บอกสามีเขาก็บอกให้รีบไปถอดออก ทำไมกันนะ ตอนถอดถึงได้รู้ คือถ้วยอนามัยที่ใส่มันไม่กางออก พอใส่เข้าไปมันก็เลยไปดันข้างในช่องคลอด แล้วมันก็เจ็บเวลาเดิน เวลานั่งกับยืนไม่เป็นอะไร แต่พอเดินมันจะเสียดสีกับมุมที่เกิดจากการพับ ฉันเลยหาข้อมูลเพิ่มเติม เขาบอกว่าการที่ถ้วยอนามัยไม่กางอาจจะเป็นเพราะว่าเรายังยัดมันลึกไม่พอ ส่วนเรื่องปลายถ้วย แก้ไขได้โดยการตัดปลายออก ครั้งต่อมาฉันก็เลยจัดการยัดให้มันลึกขึ้น แล้วก็ตัดปลายถ้วยที่ยาวเกินไปออก สบายเลยคราวนี้ เหมือนที่เขาบอก ไม่รู้สึกอะไรเหมือนไม่ได้ใส่อะไรอยู่เลย สบายตัวมาก ไม่ต้องใส่ผ้าอนามัยแล้วด้วย อยู่จนจรดเย็นถึงเจอปัญหาอีกครั้ง ปัญหาที่ว่าคือ มันดึงออกยากมาก ฉันคิดแว๊บในใจว่า ฮืออ ถ้าเอามันไม่ออก ฉันต้องไปให้หมอช่วยที่โรงพยาบาลไหมเนี่ย ช่วงนี้ยิ่งไม่น่าไปโรงพยาบาลอยู่ด้วย หมอพยาบาลไม่น่าจะว่างมาทำเคสอะไรแบบฉันนี่ เพราะตอนนี้ Covid-19 กำลังระบาดหนัก แต่สุดท้าย ก็ดึงออกจนได้ ต้องใช้แรงมากพอสมควร เหมือนตอนแกะขวดน้ำที่มันแน่นมาก ๆ ถ้าใช้แรงพอ มันก็ออกมาได้  ประสบการณ์ถอดถ้วยอนามัย ประสบการณ์ถอดถ้วย มันสยองขวัญเหมือนที่ทุกคนเขียนบรรยายไว้นั่นแหล่ะค่ะ เพราะมันก็คือเลือด ถ้าคนกลัวเลือดมาก ๆ ไม่เหมาะที่จะลองใช้ถ้วยอนามัยนะ การดึงออกเราก็ต้องสอดมือเข้าไป ปกติฉันจะสอดสองนิ้วคือนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ ที่สำคัญคือ ต้องตัดเล็บให้สั้น แล้วก็ล้างมือก่อนล้วงทุกครั้ง ย้ำว่า ทุกครั้ง! อันนี้เว็บบล้อกของทางฝรั่งเขาย้ำมา น่าจะเคยมีประสบการณ์ไม่ดี ^^; พอสอดนิ้วเข้าไปได้จะเจอปลายถ้วยอนามัย ให้ดึงออกมา แล้วใช้มือบีบฐานถ้วยเอาไว้ นึกในใจว่า ฮึ้บ! แล้วดึงออกพรวดเดียว ครั้งแรก ๆ สยองมาก T-T ครั้งแรก ๆ ฉันไม่สามารถจะฮึ้บ แล้วดึงพรวดเดียวได้ ผลคือ เจ็บมากกกก ตอนจะเอาออก แล้วรู้สึกว่าน้องช้ำไปหมด ก็เลยไม่เอาละ ครั้งต่อไปเราต้องทำตามที่เขาแนะนำ และมันก็ดีกว่ากันมาก ๆ ถ้าเราไปเก้ ๆ กัง ๆ ตอนดึงออก มันจะทำร้ายน้องสาวเรามากกว่ากลั้นใจแล้วดึงออกทีเดียว การทำความสะอาดถ้วย ถ้วยอนามัยสามารถทำความสะอาดได้ด้วยการต้ม แต่ปกติแล้วคนทั่ว ๆ ไปเขาจะต้มแค่ตอนเริ่มมีรอบเดือน คือต้มเดือนละครั้ง หลังจากนั้นตอนจะใช้เขาก็จะถอดออกมา ล้างน้ำ แล้วใส่เข้าไปใหม่เลย จนกว่ารอบเดือนจะหมด แต่สำหรับฉัน ฉันรู้สึกไม่ไว้ใจน้ำประปาเมืองไทยมากพอที่จะล้างแค่อย่างเดียวแล้วเอาใส่กลับเข้าไปใหม่ ฉันก็เลยซื้อเครื่องฉายรังสี UV ฆ่าเชื้อสำหรับถ้วยอนามัยมาด้วย ทุกครั้งที่ถอด หลังล้างน้ำเสร็จแล้ว ฉันจะเอาเข้าเครื่องอบฉายหรังสี UV 1 รอบก่อน แล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่ พอหมดรอบเดือน ฉันก็จะล้าง อบ UV 1 รอบ แล้วเก็บ เดือนต่อไปก็ต้มถ้วยก่อนใช้ใหม่อีกครั้งค่ะ การต้มถ้วยอนามัย ฉันใช้หม้อเล็กใบเก่าที่ใช้ทำอาหารนี่แหล่ะ แต่ฉันเก็บไว้ในห้องนอนเพราะกลัวคนที่บ้านจะหยิบไปทำอาหาร ^^; ไม่เหมาะสม ๆ ถ้วยอนามัยไม่ควรต้มเกิน 10 นาทีนะ อาจจะทำให้ถ้วยอนามัยไหม้ได้ ทางที่ดี เราควรใส่ถ้วยอนามัยไว้ในที่ตีแป้งแบบในรูปข้างล่างนี้ เพื่อป้องกันการไหม้เวลาที่น้องถ้วยลงไปติดก้นหม้อนะคะ แต่ถ้าไม่อยากสละที่ตีแป้งทำขนมก็ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันก็ใช้ตะเกียบคีบเอา ต้มประมาณ 5 นาทีค่ะ (รอน้ำเดือดก่อนค่อยใส่ถ้วยลงไปต้ม)  คำแนะนำสำหรับคนที่จะเริ่มใส่ ขอให้เรานึกไว้ว่าการที่เปลี่ยนมาใช้ถ้วยอนามัย ไม่แค่ได้ประหยัดเงินค่าผ้าอนามัยเท่านั้น แต่มันยังช่วยให้โลกของเรามีขยะลดลงอีกด้วย ทุกวันนี้โลกของเราป่วยมาก ขยะจะล้นโลกอยู่แล้ว ทำให้สิ่งแวดล้อมที่เราอยู่มีพิษ การที่เราเปลี่ยนมาใช้ถ้วยอนามัยก็เหมือนกับเรากำลังช่วยกอบกู้โลก บางครั้งเวลาฉันใส่ถ้วยไม่เข้า ฉันก็ยังพยายามต่อได้ เพราะคิดว่ากำลังทำอะไรสักอย่างที่ดีต่อโลกใบนี้ ดีต่อสิ่งแวดล้อม เป็นอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนธรรมดา ๆ อย่างฉันจะเปลี่ยนได้ เพื่อความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง หลังจากที่เจอความทุลักทุเลในครั้งแรก ๆ ที่ใส่บ้าง หลัง ๆ ก็เริ่มชิวแล้ว มันเหมือนกับการใส่คอนแท็กเลนส์จริง ๆ ยากในครั้งแรก ๆ แต่ทำเรื่อย ๆ มันจะเร็วและสบายเพราะความเคยชิน เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวค่ะ ลองซื้อมาลองใส่ดู เลือกไซส์เล็ก ๆ ก่อน หาหม้อเล็ก ๆ สักใบเอาไว้ต้มถ้วยด้วย แนะนำว่าถ้าใส่ถ้วยอนามัยเป็นครั้งแรก ๆ อาจจะไม่ชิน อาจจะมีโอกาสที่ถ้วยไม่กางบ้าง ต้องพกผ้าอนามัยแบบแผ่นเผื่อต้องถอดระหว่างวันด้วยนะคะ การที่ถ้วยไม่กลางทำให้เลือดยังไหลออกมาได้อยู่ ลองสังเกตดูก่อนว่าเราต้องพับแบบไหน ยัดแบบไหน แล้วต้องจัดการยังไงให้ถ้วยกาง แต่ละคนมีเคล็ดลับไม่เหมือนกันค่ะ ส่วนตัวฉันจะลองแตะ ๆ ตรงฐานถ้วยหลังจากที่ใส่ดูว่ามันกลมเสมอกันหมดหรือเปล่า ถ้าเจอว่ามีจุดที่มันไม่กลมก็จะลองลุกนั่ง ลุกนั่ง สองสามครั้ง ถ้วยก็จะกางออกเองค่ะ หรือใช้มือกด ๆ บิด ๆ เอาก็ได้ ช่วงนี้เข้าไปดูในตลาดถ้วยอนามัย ก็มีสินค้าใหม่ ๆ และนวัตกรรมน่าสนใจมากมาย ถ้าว่าง ๆ และมีโอกาสฉันอาจจะเอามาเขียนรีวิวให้อ่านกันในครั้งหน้านะคะ |
Kurobina
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีที่ได้รู้จัก หวังว่าเราจะได้ทำดีต่อกัน ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใด ทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข หรือเผยแพร่ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดใน Blog นี้ ทั้งโดยเผยแพร่ไม่ว่าจะเป็นการส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
