Group Blog All Blog |
เป้าหมายใหม่
ฉันตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตให้จริงจังนับแต่นี้ไป
พอดีได้แรงบรรดาลใจมาจากการ์ตูนที่พึ่งรู้จักได้ไม่ถึงเดือน ตัวละครเอกของเรื่องนี่ดันมาเหมือนฉันในหลาย ๆ แง่มุม แล้วก็พยายามก้าวข้ามจุดบกพร่องของตัวเองจนเติบโตเป็นคนที่น่าเคารพนับถือ ฉันประทับใจมาก ถ้าเป็นตัวการ์ตูนก็คงมีประกายตาวิ๊ง ๆ เหมือนสาวน้อยไปแล้ว แต่ฉันห่างไกลจากคำว่าสาวน้อยมาไกลมากแล้วแหล่ะ อายุ 29 ปี แต่งงานแล้ว ตอนนี้อาศัยอยู่กับสามีและพ่อแม่ของสามี ไม่มีงานทำ ฉันก็ไม่ได้ไม่พอใจในชีวิตตัวเองหรอกนะ พูดว่าบรรลุเป้าหมายสมัยเด็กแทบครบทุกเรื่องแล้วก็คงไม่ผิดนัก มีความสุขทุกวัน อยู่แบบไม่ขัดสนสบาย ๆ เงินทองก็มีใช้ แต่มันรู้สึกเหมือนชีวิตถึงทางตัน ชีวิตเราจะเอาแค่นี้จริง ๆ เหรอ ช่วงหลังมานี้ฉันศึกษาธรรมะมากขึ้น ถึงได้รู้ว่าเรายังไม่ได้ "ตั้งตนชอบ" ซึ่งลองพิจารณาแล้วน่าจะหมายถึงการ 'ตั้งเป้าหมาย' แล้ว 'จริงจังทำให้มันดีที่สุด' อือ ฉันไม่ได้ตั้งตนชอบ เป้าหมายก็มีแหล่ะ แต่มันธรรมดาพื้น ๆ เพราะฉันไม่ชอบการแข่งขันใด ๆ เป้าหมายในชีวิตฉันก็แค่ เป็นคนดี มีครอบครัว มีลูก มีบ้านน่าอยู่ ส่วนข้อรอง ๆ ไปถึงเป็นเรื่องงาน เรื่องความสามารถอะไรแบบนั้น ฉันเป็นคนขาดความทะเยอทะยานมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฉันเห็นคนทะเยอทะยานหลายคนชอบทะเลาะกับคนอื่น แล้วฉันไม่ชอบการทะเลาะ ฉันชอบความปรองดอง ความสงบสุข ก็เลยไปเหมารวมว่าคนทะเยอทะยาน ชอบเอาชนะ เป็นอะไรที่ไม่ดี ไม่ควรทำ แต่หลัง ๆ มานี้พออายุมากขึ้นก็ได้เข้าใจว่าสองอย่างนั้นมันไม่ไปด้วยกันเสมอ เราสามารถเป็นคนประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องไปทะเลาะกับใคร อือ มองกลับไปก็เสียใจนิดหน่อย ในงานประจำที่เคยทำมา 2 ที่ ฉันไม่ได้มีมุมมองแบบนั้นเลย ฉันมองว่า พยายามทำงานให้หนักไปก็เท่านั้นแหล่ะ ชีวิตเราไม่ได้มีเป้าหมายว่าต้องประสบความสำเร็จในงานนี้สักหน่อย เราอยากมีครอบครัวมากกว่า ฉันเลยมาจบอยู่ตรงนี้ ออกจากงานมาเป็นแม่บ้านเต็มเวลา แต่ล้มเหลวในการมีลูกตามที่ฝันไว้ ฉันกับสามีพยายามมีลูกกันอยู่พักหนึ่งหลังแต่งงาน แต่มันไม่สำเร็จ พอไปหาหมอเขาก็บอกว่าเป็นที่รังไข่ของฉันมันไม่ปกติ อาจจะต้องเสียเงินรักษาและหาหมออีกหลายครั้ง ประกอบกับสถานการณ์โควิด19 ที่เข้ามา ฉันกับสามีก็เลยตัดสินใจว่าจะไม่มีลูกกันดีกว่า ฉันก็เคว้งคว้างไปพักใหญ่ เพราะการมีลูกก็เป็นสิ่งที่ฉันฝันไว้มาเนิ่นนานตั้งแต่ยังเป็นเด็กม.ต้น เพียงแต่ว่าสภาพสังคมไทยในทุกวันนี้มันไม่เหมาะสมสำหรับการเลี้ยงเด็กเลย อากาศแย่ อาหารที่ดีก็ราคาแพง โรงเรียนที่ดีก็ราคาแพง รัฐสวัสดิการห่วย ถ้าอยากคลอดในโรงพยาบาลที่ดี ๆ ก็ต้องเสียเงินเยอะ โอ้ เหตุผลในการไม่มีลูกมันร่ายได้ยาวไม่จบสิ้นเลยแหล่ะ ฉันก็เลยหันมาหาเป้าหมายใหม่ในชีวิต ซึ่งมันก็คงเป็นเป้าหมายที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย ฉันจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบัญชีและภาษี ที่ให้คำปรึกษากับคนทั่วไปได้ คล่องแคล่ว 4 ภาษา (ไทย อังกฤษ จีน ญี่ปุ่น) แล้วก็บรรลุธรรมขั้นอนาคามีก่อนที่ร่างกายจะแตกดับ นั่นแหล่ะเป้าหมายตอนนี้ ต่อไปนี้จะใช้ชีวิตอย่างจริงจังแล้ว |
BlogGang Popular Award#19
 Kurobina
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีที่ได้รู้จัก หวังว่าเราจะได้ทำดีต่อกัน ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใด ทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข หรือเผยแพร่ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดใน Blog นี้ ทั้งโดยเผยแพร่ไม่ว่าจะเป็นการส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
