สาเหตุของความล้มเหลว (งานตะพาบครั้งที่ 196)

ประการแรก และเป็นประการสำคัญ คือ ไม่ยอมรับว่าตัวเองล้มเหลว ทั้งๆ ที่มีสถานการณ์มาเตือนอยู่มากมาย เตือนตั้งแต่ปีที่แล้ว ก็ยังคงดำเนินต่อมา ให้มันล้มเหลวมากขึ้น มากขึ้น จะบอกว่าไม่รู้คงเป็นไปไม่ได้ เพราะมันเห็นอยู่คาตา

ประการที่สอง ไม่คิดเปลี่ยนแปลง พอไม่ยอมรับว่าตัวเองล้มเหลวแล้ว การเปลี่ยนแปลงก็ไม่เกิด เพราะเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ทำไปนั้นคือสิ่งที่ถูกต้อง

ประการที่สาม ล้มเหลวซ้ำซาก เมื่อไม่คิดเปลี่ยนแปลง ก็ล้มซ้ำ ล้มซากอยู่อย่างนั้น

ประการที่สี่ ผู้คนเบื่อหน่าย เมื่อล้มซ้ำ ล้มซาก ก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันว่าทุกๆ อย่างจะดีขึ้น ผู้คนจะเบื่อหน่ายและเสื่อมศรัทธา 

ประการที่ห้า ว่างเปล่า เหมือนว่าจะมีผู้คนอยู่เต็ม แต่จริงๆ แล้วมันว่าง ถ้ามองดูดีๆ มันว่างนะ หลายๆ คนที่เขาอยู่ เขาอยู่เพื่อทำหน้าที่แค่นั้น

ประการที่หก ล้มเหลวอย่างสมบูรณ์ ถ้าห้าข้อนั้นไม่มีหนทางแก้ไข หรือเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ความล้มเหลวอย่างสมบูรณ์มันจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ฉะนั้น ถ้ามัวแต่นิ่งนอนใจ ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ และปีหน้าก็เหมือนเดิม คงไม่ต้องบอก ว่าอะไรมันจะเกิด

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2561 Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2561 13:35:27 น. Counter : 234 Pageviews.
Tweet

เรียนรู้เรื่องรัก จากโจทย์ ‘น้ำไหลออกตา’

Create Date : 03 ธันวาคม 2560 Last Update : 3 ธันวาคม 2560 15:30:52 น. Counter : 401 Pageviews.
Tweet

ธรรมะที่แม่บันทึก (6)

คำอธิบายจากผู้เขียน คือ คุณ อ. อโณทัย

มะพร้าวนาฬิเกร์แห่งแดนนิพพาน หมายถึง ความเป็นหนึ่งเดียวไม่เปลี่ยนแปลงในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงทั้งปวงของสังสารวัฏนั้น ผู้ที่พ้นบาปและไม่ยึดบุญเท่านั้นที่ไปถึงได้ ดังท่านพุทธทาสได้ให้คำอธิบายว่า เหนือบุญ เหนือบาป ก็คือ นิพพาน นั่นหมายถึง การละวางกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ที่ก่อความทุกข์เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นให้เดือดร้อนลงหมดสิ้น แล้วอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข อันเป็นหนทางเดียวเท่านั้นที่ทำให้โลกมีสันติภาพได้

อ. อโณทัย จาก หนังสือที่อ้างแล้ว หน้า 151



“สระนาฬิเกร์ ปัญญาจากอดีต” ซึ่งท่านพุทธทาสสร้างขึ้นให้เป็นสื่อสอนธรรมะอีกอย่างหนึ่งของสวนโมกข์ โดยอาศัยเนื้อเพลงบทกล่อมลูกของคนโบราณรอบอ่าวบ้านดอนซึ่งมีเนื้อหาเปรียบเทียบให้เห็นว่า พระนิพพานนั้นอยู่ท่ามกลางวัฏฏสงสาร หรือ ความรู้แจ้งแห่งทุกข์แท้จริงอยู่ท่ามกลางความทุกข์ นั่นเอง

จาก หนังสืออนุทินภาพ 60 ปีสวนโมกข์ หน้า 117 – 118
จาก หนังสือที่อ้างแล้ว หน้า 151



“มรดกที่ 22 สระนาฬิเกร์ คือ บทเรียนด้วยของจำลองมาจากบทกล่อมลูกให้นอนของประชาชนที่แสดงว่า สมัยโน้นประชาชนได้เข้าถึงธรรมะสูงสุดกันเพียงไร จนถึงกับนำเอาเรื่องของพระนิพพาน มาทำเป็นบทเพลงกล่อมลูกได้

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2560 Last Update : 19 พฤศจิกายน 2560 14:06:05 น. Counter : 443 Pageviews.
Tweet

ธรรมะที่แม่บันทึก (5)

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2560 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2560 0:36:55 น. Counter : 323 Pageviews.
Tweet

ธรรมะที่แม่บันทึก (4)

“ชาติในปฏิจจสมุปบาท คือ การเดินทางจิตวิญญาณ อันจะมีขึ้นทุกคราวที่ความรู้สึกเป็นตัวกู – ของกูเกิดขึ้นมาในจิต และเป็นทุกข์ทางใจหนักหน่วงทุกคราวที่เกิด ส่วนชาติทางกายนั้นมีครั้งเดียวจนกว่าจะเข้าโลง และมีทุกข์ทางกายพอสถานประมาณ ไม่ทรมานมากเหมือนทางจิต

ถ้าไม่มีการเกิดทางจิตทางวิญญาณในจิตใจว่า ; “ตัวกู – ของกู” แล้ว การเกิดทางกายที่เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียวก็หาทำให้เกิดทุกข์ใดๆ ได้ไม่ แม้ความแก่ – เจ็บ – ตาย ก็หาทำให้เกิดทุกข์ได้ไม่ เพราะไม่มีการรับเอามาเป็นของกู

ความทุกข์สอนอะไรๆ ให้เราได้ดีกว่าความสุข คือ สอนตรงกว่า – มากกว่า – รุนแรงกว่า ; ความสุขมีแต่ทำให้ลืมตัว เหลิงเจิ้งไม่ทันรู้ และไม่ค่อยสอนอะไร ขอขอบใจความทุกข์ ซึ่งเป็นเสมือน “เพชร” ในหัวคางคก

การบรรลุธรรมหรือมีธรรมนั้น ไม่ได้หมายความว่าต้องเรียนอภิธรรม – กินแต่ผัก – ห่มจีวรกรัก – แบกกลด – ถือไม้เท้ายาว – พูดเบาๆ – เดินค่อยๆ – แขวนลูกประคำ เป็นต้น แต่การบรรลุหรือมีได้ ด้วยการปฏิบัติให้ถูกต้องตามกฎอิทัปปัจจยตาของศีล – สมาธิ – ปัญญา”

พุทธทาสภิกขุ

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2560 Last Update : 13 พฤศจิกายน 2560 0:14:18 น. Counter : 308 Pageviews.
Tweet