โชคดีอย่างน่ากลัว "เรานี่มันโชคดีอย่างน่ากลัว" ความคิดนี้ผุดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่เราเพิ่งทำฟันเสร็จ น่ากลัวตรงไหน น่ากลัวตรงที่ถ้าเกิดมีชาติต่อๆไปจริงๆ เราจะได้อยู่สุขีสโมสรอย่างนี้เหรอวะเนี่ย ทุกข์มันก็มีอยู่ตามธรรมชาติที่เกิดเป็นคนนี่แหละ แต่ก็รู้สึกว่าที่เป็นอยู่นี่มันไม่น่าจะมาด้วยเหตุบังเอิญ หรือทำเหตุมาอย่างง่ายๆเลย ถึงพ่อจะไม่ได้ชื่อทักษิณ นามสกุลไม่ใช่สิริวัฒนภักดี ไม่ได้เป็นไฮโซ ไฮซ้อ ไม่ได้มีต่ำแหน่งสูงๆทางการเมือง เป็นชนชั้นกลางธรรมดาๆนี่แหละ ทำฟัน เข้าโรงพยาบาล ก็ไม่ต้องเสียเงิน บ้านมีให้อยู่สบายๆ น้ำไฟไม่เสีย ค่าเช่าก็ไม่จ่าย ตังหมดก็มีร้านอาหารให้กินฟรี ชาตินี้ตราบใดที่พ่อแม่ยังอยู่ดูท่าจะไม่มีวันอดตาย แล้วก็ไม่อดตายแบบว่าแค่พอมีพอกินไปวันๆ ไปทำธุรกิจล้มละลายก็มีคนช่วยจ่ายหนี้ชัวร์ๆ พ่อแม่ข้อยทำไมเก่งอย่างนี้ ทุกวันนี้ทำงานได้เงินเดือนแค่เศษของที่พ่อแม่หาได้ ยังไม่มีปัญญาจะหาได้มากกว่านี้เลยในอนาคตอันใกล้ เกิดมาครบอาการสามสิบสอง ปากไม่เบี้ยว เพดานไม่โหว่ ตาไม่บอด ไม่เป็นโรคร้ายแรงเรื้อรังน่ารังเกียจ รูปร่างหน้าตาไม่งามเป็นนางแบบ แต่ก็ไม่มีอะไรอัปลักษณ์ให้ช้ำใจ ไม่ฉลาดเป็นบิลเกตต์แต่ก็ไม่ปัญญาอ่อน มีโอกาสได้ทำงานที่โอเค ไม่ต้องทำหามรุ่งหามค่ำเจ็ดวันต่อสัปดาห์ มีโอกาสเลือกงาน มีโอกาสลาหยุด มีแฟน แฟนก็ครบสามสิบสอง แฟนไม่นอกใจเหมือนใครต่อใครเขา ใฝ่ดี เอาใจใส่ดูแล ใจดี จริงใจ มีเพื่อน ก็กัลยาณมิตรเท่านั้น คนไม่ดี ก็จะมีเหตุให้ไม่ได้เข้าใกล้เรา เราไม่ได้เข้าใกล้เขา ได้แต่ดูไกลๆแล้วก็คิดว่าโชคดีอะไรของเรารอบที่ห้าร้อยสิบสอง ได้เจอพุทธศาสนา ได้มีวิถีชีวิตที่ห่างไกลอบาย ได้เกิดมาอยากได้ความสุขแบบพอเพียง ได้เกิดมาพอใจในแบบที่เราเป็นพอสมควร ชีวิตเราเหมือนได้พรหลายๆอย่างมารวมกัน พรต่างๆเหล่านี้ ถ้าเอาตามเหตุผล มันเกิดขึ้นมาโดยบังเอิญไม่ได้ ต้องอาศัยเหตุทั้งนั้น แต่เวลาที่เราหมกมุ่นอยู่กับปัญหาใดปัญหาหนึ่งในชีวิต เรามักจะคิดว่า เราเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลก อะไรก็ไม่ดีเลยสำหรับเรา อย่างเช่นถ้าโดนผู้ชายคนหนึ่งทิ้งไปมีใหม่ มันก็แค่ช่วงชีวิตหนึ่งที่มีเหตุให้มาเจอเขา แล้วเขาก็ผ่านไป ก็แค่คนๆหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตเท่านั้น แต่เรื่องมันร้ายแรง ก็เพราะตัวเราเอง ตอนที่รักกันเราก็ยกเอาหัวใจและชีวิตให้คนอื่นดูแล ทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่เราต้องดูแลเอง ไม่มีใครช่วยดูแลได้ ชีวิตเขาหัวใจเขา เขาก็ต้องดูแลเหมือนกัน จะเอาภาระไปเพิ่มให้เขาทำไม พอฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเขาไม่รับดูแลต่อก็ดูแลเองไม่เป็นแล้ว ได้แต่ซังกะตาย ร้องไห้ เสียใจ โลกทั้งโลกล่มสลายหายไป กว่าจะเห็นคนที่รักเรารอบๆข้างเราจริงๆ และเห็นว่าพรอีกตั้งหลายสิบหลายร้อยข้อยังอยู่กับเรา ก็มักจะเสียเวลาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว คนที่อกหักหลายๆคน จึงไม่น่าจะเสียดายเวลาอันหวานชื่นที่คบกับคนเก่า ไปมากกว่าเวลาที่เสียไปกับความฟูมฟายขอตัวเองหรอก มีเพลงหนึ่งเขาร้องว่า ทุกๆเช้า เป็นเช้าวันแรกของวันที่เหลือ ไอเดียดี นั่นสิ วันแรกของวันที่เหลือ เราจะทำอะไรกัน Create Date : 03 มีนาคม 2551 Last Update : 3 มีนาคม 2551 23:40:41 น. 0 comments Counter : 276 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet