Paycheck เมื่อวานได้ฤกษ์เปิดทีวี ไปปะเจอช่อง HBO กำลังจะเริ่มฉายเรื่อง Paycheck พอดี อยากดูเรื่องนี้หลังจากที่มันออกโรงไปแล้ว เพราะชอบเรื่องเกี่ยวกับ Reverse Engineering พอเห็นว่าผู้กำกับเป็นจอห์น วู ก็เลิกหวังว่ามันจะ reverse ขนาดไหนเลย แต่ก็ยังอยากดูอยู่ดี หนังก็หนุกแบบจอห์นวู้...จอห์นวู แต่ที่ทำให้สะกิดใจก็คือ สงคราม เมื่อเช้าขับรถมาทำงานก็คิดเล่นๆว่า ถ้าอยู่ๆเกิดภัยพิบัติกระทันหัน หรือสงครามโลกขึ้นมา ชีวิตเราคงเปลี่ยนไปเลยเนอะ อย่างน้อยก็ไม่ได้มีเวลามาคิดไร้สาระอย่าง วันนี้จะกินราเมงหรือพาสต้าดี ไม่มีเวลามางอนแฟนเล่นๆ ไม่มีเวลามาถือทิฐิกัน ไม่มีเวลาคิดว่าเมื่อไหร่จะรวย และคงเก็บเงินบางส่วนไว้ในไห ^^' แต่ก็ไม่รู้นะ ถึงเวลาแบบนั้น เราจะสามารถทำอะไรได้บ้าง อย่างทักษะงานที่มีอยู่ตอนนี้ จะทำประโยชน์ให้ตัวเราและสังคมในสภาพแบบนั้นได้ขนาดไหน ถ้าถามว่าเราจะอยู่ได้ไหม ถ้าให้เลือกก็อยากเลือกแบบอยู่แบบครบ 32 นะ จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่นเขา และยังช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย ถ้าอยู่ในแบบที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้นี่ก็คงเครียดน่าดู ถึงเวลาแบบนั้น ใจที่ฝึกมาเรื่อยๆ ก็คงช่วยบรรเทาความทุกข์ในยามยากไปได้บ้าง มีคำนึงที่ตัวละครในนั้นพูดขึ้นมา คือ คนที่ถูกรู้อนาคตแล้ว จะกลายเป็นคนที่ไม่มีอนาคต ในขณะที่ตัวละครพยายามทำทุกทางให้อนาคตเปลี่ยน แสดงให้เห็นว่า คนเราจะรู้หรือไม่รู้อนาคตไม่สำคัญ แต่ไม่ควรจะจำนนต่อโชคชะตาของตัวเอง มนุษย์เกิดมาพร้อมกับสมองไว้คิดอ่าน มีความสามารถในการสังเคราะห์แสงผลิตกำลังใจให้ตนเอง พร้อมที่จะขีดชะตาตัวเองใหม่เสมอ อะไรที่ทำไปแล้ว เกิดความผิดพลาดไปแล้ว ช่วยไม่ได้ แต่เก็บไว้เป็นบทเรียนได้ ปัจจุบันคือสิ่งที่จะลิขิตอนาคต ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด อนาคตก็จะดีเอง เพราะทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผล และเราเป็นคนที่ทำเหตุนั่นเอง Create Date : 03 มีนาคม 2551 Last Update : 3 มีนาคม 2551 23:38:01 น. 0 comments Counter : 475 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet