วันนี้ไปซาวน์ดูจำนวนไข่ ได้มา 8 ใบ หมอบอกว่าน้อยไปหน่อย คนทั่วๆไปจะได้ประมาณ 10 ใบขึ้นไป
เครียดดดดด แล้วเราจะทำได้ไหมเนี่ย 8 ใบนี่ก็ใช่ว่าจะใช้ได้ทุกใบ เดี๋ยวหมอก็ต้องไปคัดออกอีก ตอนนี้หมอให้เราฉีดยาบำรุงให้ไข่โต เดี๋ยววันศุกร์เค้าจะซาวน์อีกรอบว่า ไข่โตพอที่จะเก็บหรือยัง หากโตพอ ก็จะเก็บในอีก 2 วัน หากไม่พอ ก็ต้องฉีดยาบำรุงกันต่อ
เซงอ่ะ เศร้ามากเลย แอบนึกนอยด์ขึ้นมา กรูจะทำได้ไหมเนี่ย ไม่อยากเครียดเลย พี่ศักดิ์เห็นเราซึมๆก็เลยจ๋อยๆไปด้วย
อ้อ.....มีข่าวร้ายอีกข่าว พี่ศักดิ์ไปตรวจน้ำเชื้อมา ก็สรุปว่าแกเชื้ออ่อนค่ะ ได้มา 10 ล้านตัว / ซีซี โดยที่คนทั่วไปจะได้ประมาณ 20 ล้านตัว อันนี้ออกแนวพี่ศักดิ์จ๋อย เพราะพี่ศักดิ์ก็ต้องเก็บน้ำเชื้อเพิ่ม เดี๋ยวจะไม่พอใช้
สรุปว่า วันนี้เป็นวันที่จ๋อยจริงๆ สำหรับเราทั้งสองคน เรานั่งรถกลับกันมา เงียบ ไม่พูดไม่จากัน เหมือนมีอะไรคิดในใจ เราต้องกลับมาทำงานต่อที่รพ.ค่ะ แต่วันนี้บอกตรงๆ คงจะไม่ได้งานแล้ว เพราะเรานอยด์มาก ซึมเศร้า เซงจิต ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทำงานใดๆเลย
..
............เมื่อเช้าที่ไปคลินิค แอบหวังจะได้ข่าวดี ว่าไข่กระตุ้นได้หลายใบ เพราะเราก็คิดว่าตัวเองแข็งแรงดี ไม่น่าจะมีปัญหาในเรื่องการกระตุ้นไข่ (พยาบาลเค้าก็บอกเราว่า ผลแลปดี ค่าการตกไข่ดี ) แต่ซาวน์ออกมา ได้ไข่แค่ 8 ใบ ก็เลยเศร้า แถมการไปหาหมอที่นี่ก็ใช้เวลาเยอะเหลือเกิน รอนานมากกก ทั้งเราทั้งพี่ศักดิ์ก็เริ่มจะเบื่อกับการมานั่งรอแล้ว เบื่อจริงๆ
แต่มานั่งนึกๆไป การที่เรามาทำ เรามาตรวจที่นี่ ก็อาจจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกก็ได้ เพราะถ้าออกมาในลักษณะนี้ เราว่าเราสองคนกับพี่ศักดิ์ คงมีน้องได้ยากค่ะ เพราะพี่ศักดิ์ก็เชื้ออ่อน ส่วนเราก็อายุเยอะ ดูจากการกระตุ้นไข่ กระตุ้นได้น้อยจัง อย่างนี้สองคนอยู่ด้วยกัน ก็คงได้อยู่ด้วยกันอย่างเดียวจริง ๆ หมดสิทธิ์เลี้ยงลูกแหงๆ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ก็ต้องทำใจกับการรักษานี้ต่อไป
ตอนนี้คุณหมอบอกว่า เริ่มมากลางทางแล้ว (ทำไมเร็วจัง) คงหมายถึงการฉีดยากระตุ้น เพราะต่อจากนี้ก็จะเป็นการเก็บไข่ แล้วหลังจากนั้นก็คงต้องรอให้ประจำเดือนของเดือนเมษามาก่อน คุณหมอถึงจะเริ่มใส่ตัวอ่อน เค้ายังไม่ใส่ในเดือนมีนาค่ะ เพราะเห็นว่ากระชั้นเกินไป เดี๋ยวร่างกายเราจะไม่พร้อม....
ว่าแต่ การที่ได้ไข่น้อยจะมีผลอะไรไหมเนี่ย โอ๊ยยย กลุ้ม ยิ่งคิดยิ่งจิตตก