อารมณ์แบบ...ซังกะตาย ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง วันนี้แล้วซินะ วันประหารชีวิตตรู เกิดมาไม่เคยเหี่ยวแห้งเท่านี้มาก่อน
เมื่อคืนก็เก็บของเตรียมกลับบ้าน เก็บหมดทั้งเสื้อผ้าและโน๊ตบุ๊ค กะว่าเย็นวันนี้จะกลับไปนอนที่บ้านตัวเองแร่ะ และก็จะเริ่มออกกำลังกายแล้วด้วย ที่ผ่านมาทั้งการใส่ตัวอ่อนและกระดูกนิ้วเท้าที่แตกทำให้เราไม่ได้ออกกำลังกายมาสองเดือน ตอนนี้กำลังอืดได้ที่เลยทีเดียว ถึงเวลาต้องไปรีดน้ำหนักแล้ว
(แต่ของเราก็ยังไม่ได้ยกเองนะ เดี๋ยวลูกจ้างจะขนกลับไปที่บ้านให้)
ระหว่างทาง ป๊าขับรถมาให้ คุยกับป๊า ถ้าไม่ติดหนนี้เราไปใส่อีกทีปีใหม่เนอะ มีวันให้ลาเยอะดี
ป๊าบอกครั้งนี้โชคเรายังดีที่มีตัวอ่อนเหลืออยู่ ยังไงถึงพลาดหนนี้ก็ยังมีหวัง แถมยังบอกใส่ให้หมดเลยสี่ตัวที่เหลือแหล่ะ อิชั้นหัวเราะก๊ากกก โห ป๊า...ไหวเหรอ ติดมาหมดน่ะแย่เลยนะ
แบบว่าขำๆน่ะ คลายเครียดกันไป แต่เอาเข้าจริงครั้งเดียวสี่ตัวไม่มีใครใส่ให้หรอก หมอก็ไม่ยอมอยู่แล้ว
เจ็ดโมงเช้า เรามาถึงมาถึงที่ห้องแล็ป แจ้งความจำนงค์กับเค้าว่ามาขอตรวจ hcg เจ้าหน้าที่บอกว่ารอสองชม.นะคะ ค่าแล็ป 450 บาทค่ะ พร้อมออกบิลให้
ใจนึงเราก็คิด โหย...แพงว่ะ แถมยังไม่มีความหวังอีก เหมือนเสียเงินเปล่าเลย เฮ้ออ
อิชั้นบอกว่า ช่วยโทรแจ้งผลตามหมายเลขนี้หน่อยนะคะ พอดีไม่ว่างเข้ามารับผล (จริงๆคือไม่อยากรู้เลยต่างหาก) เจ้าหน้าที่ก็รับว่าเดี๋ยวจะโทรไปแจ้งให้
แล้วเราก็กลับมาทำงาน ก็ทำงานก๊อกแก๊กไปตามเรื่องตามราว แต่วันนี้ดันมีสิ่งที่ผิดปกติ คือมีปัญหาในห้อง เกิดจากความสะเพร่าของคนที่ทำงานแท้ๆเลย ทำให้ต้องเสียเงินโดยใช่เหตุตั้งพันกว่าบาท
อิชั้นรู้สึกโมโหมาก โกรธมากๆด้วย เพราะกำชับเอาไว้อย่างดีแล้ว รู้สึกเลยว่าโมโหจนใจวูบๆๆๆ จนถึงจุดหนึ่ง ทนไม่ไหวจริงๆ ขึ้นลิฟท์ไปห้องน้ำ แล้วก็ไปร้องไห้ ทั้งด้วยความโมโหเรื่องงาน เครียดเรื่องตัวเอง มันผสมปนเปไปหมด
พอถึงจุดนึงพอร้องสะใจแล้ว เช็ดน้ำหูน้ำตาและออกมาข้างนอก กลับไปที่โต๊ะทำงาน ทำงานต่อ
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นสายจากห้องแล็ปนั่นเอง
อิชั้นสูดลมหายใจลึกๆให้เต็มปอด ถึงเวลาแล้วสินะที่เค้าจะโทรมาบอก...ค่าฮอร์โมนเท่ากับศูนย์ค่ะ (เจอมาหลายครั้งจนจำแพทเทิร์นได้แล้ว)
อิชั้นรับสาย ปลายสายทวนชื่ออิชั้นเพื่อแจ้งผลเจาะเลือด แล้วก็บอกมาว่า
"ผลฮอร์โมนสูงนะคะ"
อิชั้น // หือ อะไรนะ สูง หรือ ศูนย์
ห้องแล็ป บอก "ผลออกมาสูงค่ะ ฮอร์โมน 465 เท่ากับมีการตั้งครรภ์นะคะ "
......................................................................................
..............................................................
.............................................
..................
............
...
ฮอร์โมนสูง
465
เท่ากับ....ตั้งครรภ์
จริงรึเปล่าเนี่ยยย
ช้านท้องงงงงงงง
อิชั้นจดตามค่าฮอร์โมนตามด้วยอาการมึนงงสุดขีด ช๊อคค้างถึงขั้นพูดไม่ออกเลย เฮ้ย จริงเหรอวะ เฮ้ย เค้าโทรไม่ผิดคนแน่นะ เฮ้ย มันใช่จริงๆเหรอ
แล้วก็โทรหาป๊า ป๊าก็รีบรับสายเลย (รอลุ้นอยู่แน่ๆ) บอกป๊าว่าเค้าบอกผลฮอร์โมนสูงนะ มีการตั้งครรภ์ ป๊าบอกโอ๊ย ดีใจจังเลยลูก ดีใจที่สุดเลย แล้วก็โทรหาแม่ แม่ดีใจมากๆเช่นกัน
จากนั้นโทรไปที่ศูนย์รักษาผู้มีบุตรยาก แจ้งผลฮอร์โมน น้องพยาบาลทวนค่า hcg แล้วบอกว่า 465 แน่ใช่ไหมคะพี่ ไม่ใช่ 46.5 นะคะ (คือแบบเค้าไม่เห็นผลเอง ฟังจากเราเล่าทางโทรศัพท์ก็คงไม่แน่ใจ อยากจะคอนเฟิร์มให้แน่ๆ)
อิชั้น// เออๆ เดี๋ยวโทรไปแล็ปอีกทีดีกว่า อย่าเพิ่งบอกหมอนะ แล้วก็โทรถามแล็ปว่าเมื่อกี้ที่โทรแจ้งผลพี่ น้องแจ้งเท่าไหร่นะคะ แล็ปบอก 465.7 ค่ะ
โอเค สบายใจแร่ะ อิชั้นขอบคุณแล็ป และโทรไปคอนเฟิร์มที่ศูนย์ผู้มีบุตรยากอีกที น้องพยาบาลบอกเดี๋ยวจะแจ้งคุณหมอให้นะคะ
แป๊บเดียว คุณหมอก็โทรหาเรา บอกว่ายินดีด้วยนะ ท้องแล้ว หมอดีใจด้วย เราก็แบบค่ะ ขอบคุณค่ะ แต่เสียงอ่อยๆ คือมันยังงงอยู่ไงคะ ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะท้อง
หมอบอก เป็นอะไรน่ะ ไม่ดีใจเหรอ ท้องแล้วนะ เราบอกดีใจค่ะหมอ แต่...หนูไม่แน่ใจเลย หนูไม่มีอาการบ่งบอกอะไรสักอย่าง ที่มีก็ปวดหลังกับปวดท้อง ซึ่งเป็นอาการเดียวกับที่ไม่ติดหนก่อน หนนี้หนูเลยคิดว่าไม่ติดแน่ๆ นี่ก็ยังคิดว่าจะไปเจาะที่ใหม่นะคะ เผื่อที่นี่ผลผิด
หมอก็หัวเราะ บอกว่าโอ๊ยย ท้องแล้วล่ะ ไม่ต้องไปเจาะใหม่หรอก แต่ถ้ากังวล อีกสองสามวันให้ไปเจาะดู hcg ว่าเพิ่มเท่าตัวไหม
แล้วคุณหมอก็อธิบายเรื่องยา ให้สอดยาเหมือนเดิม และเพิ่มขนาดยากินเป็นสามเวลาหลังอาหาร คุณหมอยังบอก นัดอัลตร้าซาวน์ดูถุงตั้งครรภ์อีกประมาณสองอาทิตย์ ให้เอาสามีมาด้วยเพื่อมาดูลูกด้วยกันครั้งแรก
อิชั้นฟังคุณหมอพูด แต่ในใจที่ขอบอกว่ามึนๆสับสนมากมาย เคยอยากท้องมานาน แต่พอท้องเข้าจริงกลับงงไปหมด มันเหมือนความฝัน
(แอบตบแก้มเบาๆ ถ้านี่เป็นความฝันก็ตื่นสิวะ ตื่นๆ)
แต่สรุปว่ามันเป็นความจริงค่ะ มีความสุขมากมาย