BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : Facebook trandy : ครั้งหนึ่งในชีวิต เคยเป็นคนดัง เพราะ....

กลับมาอีกครั้งกับ FB Friend tagging
Tag นี้ผมอ่านของเพื่อนๆ แต่ละคนนี่เด็ดเกือบทุกคน

ผมนี่เป็นคนดังอยู่หลายรอบ แต่ที่ดังสุดคงเป็นครั้งนี้ครับ

ย้อนไปสมัยมหาลัย ป. ตรี ปี 2
ผมไม่ได้อยู่หอมหาลัยครับ เพราะบ้านใกล้มหาลัย
รถเมล์ต่อเดียว 30 นาที ถึงหน้าคณะเลยละครับ สะดวกมากๆ
แต่....ผมก็ยังไปเรียนสายทุกเช้า อย่างเบาๆ ก็ 15 นาที อย่างปกติก็ครึ่งชั่วโมง
แล้วตอนปี 2 ต้องเรียนวิชา TU อะไรซักอย่าง
โดยอาจารย์ผู้บรรยายจะเปลี่ยนบ่อยๆ ตามหัวข้อบรรยาย

วันนั้น...ผมไปเรียนตามปกติ...ซึ่งหมายถึง....สาย 30 นาที
ตอนนี้เอะใจนิดนึงครั้ง เพราะเพื่อนส่งข้อความมาว่า... "มึงอยู่ไหน รีบเข้าห้อง"

ปรากฎว่า...เจอเพื่อนที่คณะ และคณะอื่นหลายคนนั่งกองกันอยู่หน้าประตู
ผมถามเพื่อนว่าทำไมไม่เข้าห้องเรียนหรอ
คำตอบก็คือ.... "อาจารย์ล๊อกห้อง"

ชิบห๊ายยยย !!!!!!

เพื่อนที่คณะหลายคนเริ่มเอียงหัวฟังเสียงที่ประตู และก็รู้ว่ากำลัง Quiz เช็คชื่อ
เอาไงดีวะ ขาดเรียน 3 ครั้ง มส (หมดสิทธิ์สอบ)
มาสายหลังเช็คชื่อหักจิตพิสัย ยิ่งมีน้อยๆอยู่
เริ่มส่งข้อความหาเพื่อนในห้องว่าจารย์ล๊อกประตู ทำควิซให้ที

ลืมเล่าครั้งว่าห้องเรียนห้องนั้น เรียกว่า "ห้องพันคน"
เพราะความจุห้องคือ 1,000 คน พร้อมเก้าอี้โรงหนังดูดวิญญาณ
นั่งทีไร วิญญาญออกจากร่างไปเฝ้าพระอินทร์ซะทุกครั้ง
หลับแบบคอพับคออ่อนเลยครับ
ผมเคยตื่นขึ้นมาเห็นเพื่อนทั้งแถวหลับราบหมดเลย
เป็นห้องที่เรียนรวมกันหลายคณะมาก เรียกว่าเกือบทุกคณะคละSectionกัน

อ่ะมาเข้าเรื่องของเรา
ผมยังอยู่นอกห้อง.....ตอนนั้นในห้องเริ่มมีคนเดินไปเดินมา แจกกระดาษ
เรามองเห็นจากบานระบายอากาศข้างๆ

วิศวะเป็นเหตุ สังเกตได้

เพราะกลุ่มเด็กวิศวะเริ่มรวมกัน....ถอดบายระบายอากาศ
แล้วก็ถอดได้ครับ!!! ช่องกำลังพอดีมุด
แล้วก็เริ่มทะยอยมุดกันเข้าไป ผมก็หนึ่งในนั่นน่ะนะ
พอมุดเข้าไป มันจะไปโผล่ที่พื้นริมห้อง ที่เก้าอี้ของคนอื่นๆ จะบังพอดี
เราสามารถคลานต่ำออกไปโผล่ด้านหลังแล้วไปนั่งได้ครับ
อาจจะเห็นตอนเดินไปนั่งนั่นแหละ และพวกผมก็ทำแบบนั่น

ไม่ใช่ทุกคนที่อยู่ข้างนอกจะมุดเข้ามา เพราะผู้หญิงก็คงไม่มุด
จนพวกผมมุดเข้ามาได้หมดแล้วและกำลังจะไปนั่ง
มันคือการอยู่ๆ ก็ตะกายขึ้นมานั่งพร้อมกันเป็นแทบ เก้าอี้ที่ว่างๆ ก็เต็มขึ้นมา
อาจารย์เก่งอยู่แล้วครับ คงมองตั้งแต่แรกว่าไอ่เวิ้งตรงนั้นมันเข้าห้องไม่ทัน
พอมันเริ่มทะยอยกันโผล่ทีละคนสองคน ก็โดนเรียกเลยครับ
เริมจากเสียงถามว่า พวกคุณเข้ามาเมื่อไหร่
ไอ่พวกผมที่ยังคลานกันอยู่ก็ตกใจคิดว่าเกมส์ ก็เงยกันขึ้นมา
ความแตกสิครับ ว่าไม่ได้มีแต่ไอ่พวกที่ไปนั่งแล้ว แต่ที่มันกำลังเข้ามาอีก
ทีนี้ก็ถูกเรียกให้ลุกยืนกันหมด

อาจารย์ก็เรียกให้ลงมาหน้าห้อง
ขณะที่เดินลงไป เพื่อนผมนั่งริมทางเดินตรงกลางพอดี และเว้นที่ไว้ให้
จังหวะที่เดินลงไปเป็นกลุ่มๆ ผมก็เลยใช้จังหวะชุลมุน จะมุดลงทางเดินหลังเบาะ
แต่ไอ่ข้างล่างก็เพื่อนครับ แยกกันนั่ง มันก็เลยเรียกชื่อให้หลบลงมาตรงที่มันนั่ง

ห้องพันคนมันเหมือนโรงหนังน่ะครับ จังหวะเงียบๆ
พอพูดปั้บ เสียงดังปั้บ
อาจารย์เลยพูดออกไมด์ว่า "ปริ๊นซ์ครับ ลงมาด้วยครับ" (อาจารย์ผู้หญิงมีอายุเยอะหน่อย)
จังหวะนั้นก็หันมามองกันตั้งห้องละครับ ผมก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินลงไปนั่นแหละ
แต่...โคตรอาย บอกเลย

อาจารย์ก็เทศน์เรื่องมาเรียนสาย
และก็ไล่ไอ่คนที่ถอดบานระบายอากาศให้ไปใส่กลับให้เรียบร้อย
ขณะที่เทศน์อาจารย์ก็มองหน้าผมตลอดนะ แล้วก็ถามว่า "เข้าใจไหมปริ๊นซ์"
ผมก็ได้แต่ยิ้มบอกว่า เข้าใจครับ

หลังจากนั้น.....ผมก็มาถึงตึกแล้วนั่งหน้าห้องก่อนเวลา 15 นาทีตลอด 5555
และมันจะมีคนที่ไม่ใช่คณะเดียวกัน มาทักผมตลอดเหมือนกัน
ก็นั่นแหละครับ คงจะจำกันได้ทั้ง Sec แล้ว

และนี่คือ