เจิมๆๆ หากทัน
เพราะเปิดไว้นานพอประมาณ

อ่านตะพาบ 278 ของ Little prince
เหมือนน่าเรื่องหลอน(เล็กๆ) เลยค่ะ

มันตื่นตระหนกตามจริงๆ
เป็นประสบการณืที่จดจำได้ไม่มีลืมเลือน..
(ขอร้องเป็นเพลง)..
ยังจำไม่เคยลืมเลือน..คอยเตือนตัวเองเอาไว้..ว่าเธอเรียกฉัน..
อาไร?? บางตอนในเรื่องมีติด เรท R

คริ คริ

เหมือนอ่าน*

คิดๆๆก่อนค่ะว่าพรุ่งนี้จะเขียนอะไรที่มันตื่นตระหนก

บุญเท่าไหร่แล้วที่ยังกลับมาครบ 32 นะคะ
ออกจะห้าวและเปรี้ยวซ่าส์เข็ดฟัน แม่ด่าก็สมควรแล้ว 555

หวังว่าคงทำประกันชีวิตไว้แล้วนะคะ

เนี่ยะ.. เพิ่งจะโหวตบล็อกเก่าไป
บล็อกใหม่มาอีกแย๊ววววว.. พี่อ่านไม่ทัน
ขยันฝุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

บล็อกนี้อ่านแล้ว อยากไปเที่ยว อยากไปร่าเริง
อยากไปแรดกระดิ๊กระด๋า อยากไปแก้ผ้าแช่ช้ำที่ญุี่ปุ่นบ้างง่าาา

เกลียดโควิด

แต่แกรก็ซ่าจริงๆ เห็นด้วยกับเม้นบนโน้น โดนแม่ด่าสมควร ฮ่าาาาา

5555+ กินวอดก้าอลาสก้า กร๊ากกกกก
เก็บกดแหละดูออก

สวัสดีค่ะ...

อ่านแล้ว..สนุกดีคะ..

ยังไม่ได้เริ่มคิดพล็อตงานตะพาบเลยคะ..

เขียนเล่าได้เก่ง ผมนั่งอ่านตลอดเลย 555

สนุกปนเสียว ไปไหนคนเดียวต่างถิ่นด้วยต้องระวังหลายอย่าง

ญี่ปุ่นนี่ยังไงก็อยากไปอีกจริงๆ ครับ ผมก็เคยมีประสบการณ์ยึดออนเซ็นเหมือนกัน ตอนนั้น 5 ทุ่มแล้วไม่มีใครเราเลยยึดเป็นของเราคนเดียวเลย

เอาเข้าจริงๆ ญี่ปุ่นจุดที่ผมมองว่าเที่ยวลำบากจริงๆ มีแค่เรื่องเดียวครับ คือเรื่องสายรถการนั่งรถ ส่วนเรื่องอื่นไม่ลำบากเท่าไหร่ เดี๋ยวนี้มีพวกแอปที่คอยช่วยเหลือเราได้เยอะในการเดินทาง ทำให้สะดวกในการเดินทางท่องเที่ยวมากขึ้น เชื่อว่าถ้าเราพ้นวิกฤตโควิด น่าจะมีคนไปเที่ยวญี่ปุ่นแน่ๆ เพราะมันอัดอั้นมานาน แต่ปัญหาคือเมื่อไหร่

อาหารญี่ปุ่นแท้ๆ ผมว่าจืดครับ เอาเข้าจริง พวกปลาดิบผมทานได้ไม่มากนัก ถ้ามากๆ ก็ไม่ไหว แต่ถ้าเป็นพวกของร้อนๆ อาหารร้อนๆ ยังไงก็ทานได้

เรื่องที่เล่ามามันก็น่าตื่นตระหนกจริงๆ ในสถานการณ์แบบนั้นมันน่ากลัวนะครับ อย่างโพลหาย (โดนต้องชดใช้) แว่นหาย (ถึงจะของเราเอง แต่ก็น่าเสียดาย) เจ็บตัว (ในสภาพอากาศแบบนั้น) ดีไม่มือติดที่ประตูลูกบิดจนต้องเอาปากไปเป่าไม่งั้นคงจะต้องคิดถึงเมืองไทยแน่ๆ

เสียงครูดครืดๆ เมื่อคืน ก่อนที่ผมจะอ่านต่อ ผมนึกว่า"หมี"ซะอีก

เอาน่าถือเป็นประสบการณ์ที่ (น่าจะ) ดีมั้ง ถ้าไม่เจอเรื่องไม่ค่อยดี อาจจะจำเรื่องราวต่างๆ ไม่ค่อยได้ก็เป็นได้นะครับ

อ่านไปลุ้นไปครับ
เจอทั้งพายุ เจอทั้งอุบัติเหตุขณะเล่นสกี
แถมเหมือนจะถูกผีอำอีกด้วย
พี่ก๋าเดาถูกใช่ม้ยครับ 555

เมลเบิร์นเป็นเมืองหนาวแต่ว่ามีหิมะแต่เฉพาะบนยอดเขา เพราะเป็นเมืองติดทะเล ต้องเข้ามาในแผ่นดินลึกๆหิมะถึงจะตก

ครั้งนึงไปเที่ยว Mt.Buller ซึ่งเป็นยอดเขาที่มีหิมะ ตอนขึ้นก็เฉยๆนะครับ อากาษเริ่มครึ้มและเย็นลงเรื่อยๆ พอเกือบจะถึงยอดเขาหิมะเริ่มโปรยลงมา คนนั่งทุกคนดีใจที่ได้เห็นหิมะตก แต่คนขับเหงื่อตกเพราะต้องเอาโซ่ใส่ล้อ ..... ทุกคนไม่เคยทำครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ งมหาวิธีอยู่เกือบชั่วโมงท่านกลางหิมะโปรย ตอนนั้นไม่รู้สึกแล้วว่าโรแมนติก อยากจะไปให้พ้นๆจากตรงนี้ให้ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

สวัสดีมีสุขค่ะ

ตระหนกตรงออกไปข้างนอก
โดยมีแค่ขันไม้อันเดียว แล้วเปิดประตูเข้าไม่ได้นี่ละค่ะ

ดีนะฉลาดใช้ขันให้เป็นประโยชน์
เกือบได้เป็นไอติมแข็งไปทั้งตัวแล้วมั๊ยล่ะ

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
วันวิสาขบูชา (วันพระใหญ่) ใกล้มาถึงแล้ว

ขอเชิญทุกท่าน ทำบุญ รักษาศีล กันนะคะ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*




💚💜💛💚💜💛💖💜💛💖💚💜💛💚💜

*~*~* แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอหัวใจเบิกบาน *~*~*

💚💜💛💚💜💛💖💜💛💖💚💜💛💚💜

เล่าได้สนุกและน่าตระหนกจริงๆ จ้าปริ้น

ผีญี่ปุ่นจะสื่อสารกันยังไงล่ะเนี่ย 555
พายุหรือภัยธรรมชาติ
น่ากลัวนะครับ
ยิ่งอยู่ต่างบ้านต่างเมืองด้วย

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ตามมาเที่ยวญี่ปุ่นด้วยคนครับ อ่านตะพาบรอบนี้ของน้องปริ๊นซ์ ผจญภัยบันเทิงเริงใจมาก ๆ ลุ้นตามไปด้วย ตอนเล่นสกีนี่โชคดีมากเลยที่ไม่เป็นไรมาก แช่ออนเซนนี่เป็นเจ้าสระเลยนะครับ 555 ผีอำนี่สยองเลย เคยดูหนังผีญี่ปุ่น น่ากลัวมาก พี่ตั้งใจไว้ว่าจะไปปั่นจักรยานที่ญี่ปุ่น แต่โควิดมา น่าจะอีกนานละครับ

โอ้ น่ากลัวตั้งแต่ไปเล่นสกีผิดลานแล้วครับนี่
แล้วพายุกำลังจะมาอีกต่างหาก

ตอน อ.เต๊ะไปลานสกี นี่ถ่ายรูปสาวๆอย่างเดียวเลยครับ
ปลอดภัยมาก แผลถลอกสักนิดก็ไม่มี ยกเว้นแต่ไปเจอคนที่สวามีเค้ามาด้วย555

เรื่องที่2 ชีเปลือยติดกลางลานหิมะ แถมประตูติดอีก
แค่นึกก็หดหายหมด หาไม่เจอแล้วละครับ555

เรื่องที่3 ผีญี่ปุ่นอำ ผีญี่ปุ่นนี่น่ากลัวมาก โดยเฉพาะผีเด็ก กับผีสาวๆ แต่ถ้าสวยระดับดารา av นี่มาเลย อ.เต๊ะ ยอมหัวโกร๋นละครับ เย้ย 555

ปล.ช่วงนี้ อ.เต๊ะ คล้ายๆมนุษย์ถ้ำแล้วละครับไม่ได้ออกไปไหนเลย อีกหน่อยน่าจะเริ่มกลัวแสง+ แพ้ความขาวด้วย555
ส่วนวัคซีน จองคิวแล้วครับ แต่ก็สองใจแบบวันทอง
ไม่รู้จะฉีดหรือไม่ฉีดดีครับ555

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นส์

ตะพาบของครู ส่งพรุ่งนี้ตามที่เขากำหนด คืนนี้เขียนจบส่ง
ทันกำหนดแน่ อิอิ

อ่านตะพาบส่งก่อนของเธอแล้ว อ่านไปลุ้นไป ตั้งแต่การเดิน
ทางคนเดียว เก่งจัง(ทั้ง ๆที่มีโรคภูมิแพ้ด้วยเจออากาศหนาวด้วย)
อ่านแล้ว ตื่นเต้น ตื่นตระหนกไปหลายจุด จุดแรก คือ ตอนเล่นสกี
หิมะ (เรียกถูกไหมเนี่ยไม่เคยเล่น อิอิ)ตอนเจอพายุหิมะ เร่งสปีค
เพื่อหนีพายุ ดีนะที่ใช้เท้ายันต้นไม้ไว้ได้ ไม่งั้น อาจจะสะบักสะบอม
มากกว่าที่เล่ามา ห้าห้า แว่นก็หาย ถุงมือ ก็เหลือข้างเดียว
โดนแม่ดุอีก หลายต่อเลย เนาะ
น่าตื่นตระหนกอีก ก็ลุ้นตอนขึ้นจากออนเซนแล้ว เปิดประตู
เข้าไปไม่ได้ ฉลาดนะเนี่ย ตักน้ำร้อนมาราดให้คลายความเย็น เลย
รอดจากการแข็งตัวตาย อิอิ

เป็นการเล่าเรื่อง ชวนติดตามจ้ะ อ่านเพลินไปเลย ตื่นเต้น
ไปกับการเดินทาง แต่ละช่วง มีสบถเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย ดูเป็น
ธรรมชาติดี จ้ะ

โหวดหมวด ตะพาบ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจในบล็อก - วิลล่าเขาแผงม้า ด้วยนะครับ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

น้องปริ๊นซ์เปรียบเทียบเห็นภาพเลยครับ
ความเชื่อมั่นนั้นสำคัญจริงๆครับ
เมื่อไหร่ที่คนไม่เชื่อในผู้นำ ไม่เชื่อในรัฐบาล
พูดยังไง อธิบายแค่ไหนคนก็ไม่มั่นใจครับ

แค่อธิบายเรื่องวัคซีนให้คนส่วนใหญ่เข้าใจ
ยังทำไม่ได้เลยครับ
การจัดสรร คุณภาพ ความเร็วในการจัดหา
ดูจะมีปัญหาในทุกขั้นตอนเลย

สวัสดีค่ะ..

ส่งงานตะพาบเหมือนกันคะ..

จากบล็อก
อ้าวมีเรื่องเล่ากักตัว 14 วันด้วยเหรอครับน้องปริ๊นซ์ ไหนเหลามาหน่อย ต้องมีอะไรดี ๆ แน่ ๆ 555

พี่ดูละ ขนลุกเลย เดี๋ยวออกไปวิ่งก่อน คืนนี้จะมาดูเรื่องอื่น ๆ กลางคืนได้บรรยากาศดี 555

สวัสดี ยามเย็น จ้ะ น้องปริ็นซ์

ขอบใจจ้ะ ที่ไปตื่นตระหนกที่บล็อกครู อิอิ นับเป็นครั้งแรกที่
เจอเรื่องน่าตื่นตระหนกตกใจมาก ๆ เฮ้อ ! สิ่งศักดิ์สิทธิ์ พ่อแม่ ปู่ย่า
ตายายช่วยปัดเป่า โดยเฉพาะเพื่อนบ้านทุกคน ทำให้เคราะห์กรรม
ครั้งนี้ผ่านพ้นวิกฤติไปได้ แต่ตอนนี้ ก็ต้องทำใจ ทนความหนวกหู
กับการซ่อมบ้าน ทุบโน่น เจาะอะไรไม่รู้ เป็นสิบวันก็ยังเจาะไม่เสร็จ
สักที ต้องอดทนมาก ๆ อากาศยิ่งร้อน ๆ อยู่ด้วย ห้าห้าห้า

โห
คนอะไร จะเจอเรื่องให้ตระหนกได้เยอะขนาดนี้ภายในหนึ่งวัน
อ่านไปลุ้นไป ยังจะหนังผจญภัย
แต่ก็เก่งนะคะ ที่ปลอดภัยกลับมา

จากที่บล็อก


ไปร้าน Yellow Submarine เพราะน้องปริ๊นซ์เลยครับ รู้สึกว่าเราจะคุยกันเรื่องนี้ในบล็อกร้าน Birder' lodge ครับ

อยากถ่ายรูปบันไดขึ้นร้านมากแต่มีนังชะนีแอ๊บว่ามากินร้านนี้ ถ่ายรูปหน้าร้านเท่านั้น ถ่ายเยอะมากรบกวนแขกในร้านที่เค้าจะเดินเข้าเดินออก ลูกเล็กนางก็ก็ร้องอยู่ในรถนังยายก็เร่งให้ไปกันซะที นังชะนีก็อยากจะถ่ายรูปเยอะๆ ดูอีหลักอีเหลื่อมากกกกกก


พ่อบาริสต้านี่ใส่แมสอันเบ้อเริ่ม แต่ตาสวยดี ฮ่าๆๆๆๆ ได้ยินเสียงไม่ถนัดเพราะใส่แมสอยู่ ไม่ค่อยกล้ามองหน้า ... เขินนน .... เขินอะไรไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะ..

ได้ดูพระจันทร์ไหมคะ...สวยไหมเอ่ย..?

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

สวัสดี ยามใกล้เที่ยง จ้ะ น้องปริ๊น

แวะมาทักทาย จ้ะ ช่วงนี้ข่าวเรื่องไฟไหม้มีบ่อย ครูก็ดูจาก
ข่าวโทรทัศน์ที่เปิดตั้งแต่ตื่นนอนไปถึงตอนเข้านอน ห้าห้า เขียน
ตอบเพื่อนชาวบล็อกบ้าง ตอบลายน์ ตอบเฟส เมื่อยก็เดินในบ้าน
หาของกินในตู้เย็นกิน อิอิ หมดโควิด คงอ้วนเหมือนหมูแน่ ห้าห้า
แล้วก็นอนสักชั่วโมง รู้สึกสดชื่นหน่อย

เรื่องไฟไหม้บ่อย ครูว่า อาจจะเป็นช่วงที่อากาศร้อนมาก ๆ
และความประมาทด้วย เนาะ ได้แต่ภาวนา อย่าได้เกิดไฟไหม้เลย
ยิ่งตัวคนเดียว จะขนอะไรได้ล่ะ ห้าห้า

รักษาสุขภาพ นะจํะ เตรียมลงทะเบียนฉีดวัคซีนหรือยังจ๊ะ

อึ้มๆๆๆ สำนึกแล้วค่ะ