Bloggang.com : honeynut : สองสาวเดี่ยวเที่ยว JaPan: ฮาราจูกุ (อีกที) คอสเพลย์ แถมแผ่นดินไหวอีกตะหาก

สองสาวเดี่ยวเที่ยว JaPan: ฮาราจูกุ (อีกที) คอสเพลย์ แถมแผ่นดินไหวอีกตะหาก

รวมที่พักสำหรับนักเดินทางเดี่ยว โลเคชั่นเยี่ยม ที่โตเกียว
ดีลพิเศษที่พักโตเกียว
บล๊อกเก่าเล่าใหม่ candle warmer DIY และเทียนหอมกลิ่นสดชื่น
Live on page ครั้งแรก เมื่อเดินทางท่องเที่ยว

ความเดิมตอนที่แล้ว สองสาวเดี่ยวเที่ยว JaPan: Kichijōji เที่ยว Inokashira Park น้องเหมียว Mellow Cafe กินท้องแตก Nakano

กดอ่านจ้ะ

มาต่อกันนะ และแล้วก็มาถึงวันอาทิตย์ค่ะ พลาดไม่ได้วันอาทิตย์ก็คือฮาราจูกุนี่แหละ อย่ารอช้า เดินทางโดยพลัน นั่นคือ

"เที่ยง" อีกแล้วค่ะท่านผู้ชม

แม่คุณเล่นตามเสตปเดิม ไปออกนอกกติกา คือตื่น 9 โมง อาบน้ำ สระผม แต่งหน้า
ที่สำคัญวันนี้คุณเพื่อนนัดหนุ่มไว้ ที่ฮาราจูกุ บ่ายโมง เลยต้องสวยเป็นพิเศษ (แล้วกรูล่ะ

)

ตอนนั่งรอคุณเธอนั้นก็เลยได้นั่งคุยกับลีเดีย (สาวเยอรมันที่เจอกันเมื่อตอนที่แล้ว) ลีเดียบอกว่าจะไปงานอาหารที่สวนโยโยหงิ ที่ไม่ไกลนัก

เมื่อสาวงามของเราแต่งกายเสร็จ ณ เวลาเที่ยงอีกเช่นเคย ก็ไปกันเลยค่ะ เฮ้อออ

นักเรียนคะ เรามาทบทวนการเดินทางไปฮาราจูกุอีกรอบนะคะ (พิกัดฮาราจูกุ ที่นี่

)

minova ----- > ueno โดย Hibiya line (จ่ายเงิน)

ueno ----- > Harajuku โดย Yamanote line (JR PASS)

แล้วเราก็มาถึงย่านช้อปปิ้งฮาราจูกุ นั่นคือ ถนน takeshita (takeshita dori) รอบสอง

ทันใดนั้นเองมีขบวนแต่งงานผ่านมา ตรงเข้า takeshita street ไปเลย เดาเอาเองว่าอาจเป็นสถานที่ที่เจอกัน หรือสถานที่โปรดของทั้งคู่ คนปรบมือกันทั้งถนน สุดยอดไปเลย

คนเยอะขนาดนั้น ฝ่าวงล้อมเข้าไปเลย เสียงปรบมือดังไม่ขาดสาย ซึ้งใจแทนเจ้าสาว (ชาตินี้จะถึงคราวกรูมั่งแมะเนี่ย) คนวันอาทิตย์ก็เยอะสุดๆ

เพื่อน : เฮ้ย เอวิ เขาทำไรกันอ่ะ
เรา : แต่งงาน
เพื่อน : โหลลลลล
เรา : อือมมม์

5 นาทีผ่านไป

เพื่อน : ไหน ๆ อ่ะแต่งงาน

เรา : ไปนานแล้วว้อย

รู้สึกตัวช้าจริง ๆ เมิงเต็มป่าววะเนี่ย (คู่เที่ยวฟ้าประทานกรู๊)

แล้วคุณเพื่อนก็ชะเง้อคอยหาหนุ่มคู่นัด
เรา : ไหน ๆ หน้าตาเป็นไง
เพื่อน : ไม่รู้ดิ
เรา : ฮ๊ะ!!!
เพื่อน : ก็ใน facebook เขาใส่หมวกใส่แว่นอ่ะ

อีเวงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เมิงรั่วหรือกรูไม่เข้าใจเนี๊ยยยยย

บ่ายโมงตรง

รถไฟมาหลายสิบขบวนไม่มีวี่แวว

บ่ายโมง 5 นาที ลีเดีย เดินออกมาจากสถานีรถไฟ

ลีเดีย : หวัดดี เอวิ หวัดดี cveta ทำไรกันอ่ะ
เรา : cveta รอหนุ่มอยู่ นัดไว้
ลีเดีย : หน้าตาเป็นไงอ่ะ
เพื่อน : ไม่รู้ดิ ขาว ๆ แบบคนญี่ปุ่นอ่ะ แต่งตัวแฟชั่นหน่อยอ่ะ
เรา & ลีเดีย : ...................
ขณะเดียวกันหนุ่มฝรั่งคนข้าง ๆ สะกิด
หนุ่ม : เธอๆ ลองกินถั่วไหม
เพื่อน : มะอาว (หันมากระซิบ) เราไม่ชอบฝรั่งอ่ะ
เรา : (กระซิบ) เมิงเป็นฝรั่งมะใช่เหรอ
ลีเดีย : ถั่วอะไรอ่ะคะ
หนุ่ม : ถั่วรสชาติแปลก ๆ ลองดูดิ (ว่าแล้วยื่นถั่วให้)
ลีเดีย : ไม่ดีกว่าค่ะ
เรา : ไหนลองหน่อยดิ (กรูไม่มีอะไรจะเสีย) เออ แปลกดี (ถั่วรสถั่วดำไรงี้)

แล้วการสนทนาก็จบลงเมื่อหนุ่มถั่วเดินจากไป เราได้กินถั่วฟรี 1 เม็ด

บ่ายโมงครึ่ง
ลีเดีย : ไปก่อนนะ เดี๋ยวไม่ได้กิน
เรา : จ้ะ ขอบใจนะที่เป็นเพื่อนคุย

หนุ่มยังไม่มาซะที ตอนนี้คุณเพื่อนเริ่มเดินจับสัญญาณเน็ตฟรี ได้ฝั่งตรงข้ามหน้าร้านอาหาร มุมเดียวเท่านั้น ห้ามขยับ เธอว่าจะส่งเมล์ไปบอกเขาจะรอจนสี่โมงเย็น

เรา : อะไรนะ สี่โมงเย็น นี่แกมีเบอร์เขาไม๊เนี่ย
เพื่อน :ต้องมีด้วยเหรอ
เรา : อ้าวจะได้โทรหาไง แกจะส่งแต่เมล์เนี่ยนะ
เพื่อน :เออ ๆ เดี๋ยวเราเมล์ไปขอเบอร์

หลังจัดการเรื่องหนุ่มเสร็จ เราเลยชวนเพื่อนเดินดูคอสเพลย์ ซึ่งตอนนั้นบ่ายสองแล้ว (กรูเสียเวลาสองชั่วโมงกะเมิงงงง)

กลุ่มแรก จัดไป

แล้วก็ชายคนนี้ค่ะ.....คุยด้วยฟรีจ้า

เขาคุยเก่งมาก พูดภาษาไทยได้นิดหน่อยด้วย ชวนเพื่อนมาคุยด้วยกัน ก็ไม่เอา เธอบอก "ไม่หล่ออ่ะ" แหม criteria เยอะจริงๆ

เราคุยกับเขาแป๊บนึง ก็คิดได้ว่า เขาควรตามลีเดียไปสวนโยโยหงิดีกว่า เพราะมันเลยเที่ยงมานานมากแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย ระหว่างเดินไปมีชายหนุ่มคนนึงเดินมาหาเรา

หนุ่ม :,osjuhhfn#*%#$@$&*
เรา : ภาษาอังกฤษได้ไหมคะ
หนุ่ม : สวนโยโยหงิไปทางไหนครับ
เรา : ทางนั่นค่ะ
หนุ่ม : อ้าวมาจากไหนกันครับเนี่ย
สัมภาษณ์กันแป๊บนึงเขาก็อาสาถ่ายรูปให้ แล้วก็ไป

เพื่อน : เนี่ย ๆ เขามาคุยกับเราเพราะเราสวยแหละ ฮิฮิ
เรา : .......

ว่าแล้วเธอก็อารมณ์ดีไปทั้งวัน

ระหว่างเดินไปสวนโยโยหงิ ก็มีการแสดงเล็กๆ น้อย ๆ ตามทาง

คุณเพื่อนก็เฝ้าดูอยู่นาน สองนาน

และแล้วเราก็มาถึงงานเทศกาลอาหารที่สวน โยโยหงิ

คนเพียบ

ใช้เวลาเดินแบบไม่แวะอะไรเยอะแยะ ก็ราว ๆ 20 นาที สุดทาง มีร้านยากิโซบะ 500 เยน หิวแล้วเอาซะหน่อย

กินไปสามคำ ไม่อร่อยอ่ะ เราทำท่าจะทิ้ง คุณเพื่อนปรี่มา take over แทน กินหมดใน 5 นาที (ทำเป็นบอกว่าไม่หิว ชั้นรู้หรอกน่าว่าแกงก...มันยอมรับหลังจากนั้นจริง ๆ ว่างก)

มีมันเผาด้วยจ้า มันจ้า มันนนน....

มีไส้กรอกปลา 400 เยนด้วย อร่อยมาก กรอบนอก นุ่มใน (เพื่อนแย่งกินไม่ได้ แพ้อาหารทะเล) Smiley

ระหว่างที่เทียวกินอะไรกันอยู่นั้น เรากับเพื่อนได้ข้อสรุปกันว่า เราจะแยกกันกลับ ตอนแรกเพื่อนจะไม่ยอม เพราะกลัวหลง แต่เราให้เหตุผลว่า มาไม่ยาก ถามซ้ำถึงการเดินทางก็บอกได้ แถมเธอก็อยากเดินไปเดินมาแถวนี้ แล้วเราก็บอกว่า วันท้าย ๆ ตกลงกันว่าจะแยกกันเที่ยวสองวัน กลับมานอนที่เดิม ดังนั้น วันนี้หัดซะ เอาเบอร์โทรไป มีอะไรโทรมา (ตอนแรกเพื่อนแอบงอนนิดหน่อย แต่ก็เข้าใจแล้วว่า จริง ๆ การไปเที่ยวต้องลองเอาเองบ้าง มันเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่ง) จนเพื่อนโอเค แถมเขายังว่านัดหนุ่มไว้ เราเลยไม่ห่วง

เราเดินย้อนมาทางศาลเจ้าเมจิ แต่เดินไม่ไหวแล้ว เลยไม่ได้เข้าไป

กลับมาถึงหน้าสถานีราวสี่โมงเย็น ยังมีคอสเพลย์อยู่ค่ะ คนมาดูเพียบ

เดินไปเรื่อย ๆ ก็มาถึงหน้าสถานีฮาราจูกุแล้วค่ะ

เราเดินไม่ไหวแล้วค่ะ เลยตัดสินใจไปบ้านพี่ดีกว่า (ตอนแรกแอบคิดจะไปชิบุย่า แต่ไม่ไหวแล้ว)

ขึ้นรถจากฮาราจูกุ ไปโอคุโบะ ยามาโนเตะ ไลน์ มีผ่านสายเดียวค่ะ ใช้ เจอาร์ ได้

ในรถไฟมีทีวีแสดงการเข้าจอดสถานีถัดไป และโฆษณา

ก่อนเข้าบ้าน หนาวนิดหนอยแฮะ แวะกินของโปรดดีกว่า

หนาวตรงไหน กินโกโก้เย็นดีกว่า (คนมันชอบกินของเย็นอ่ะเนอะ) คนขายยังมองหน้า ถามซ้ำว่า เอาเย็นนะคะ (คนไทยกินอะไรขอใส่น้ำแข็งไว้ก่อน)

ตามคำร่ำลือ Fresness Burger เขามีชื่อเสียงเรื่องซอสเยอะอยู่แล้ว

อิ่มเล็ก ๆ แล้ว ก็ไปหาพี่ที่บ้าน พี่สะใภ้ชวนไปห้องสมุดค่ะ

jap1234

ระหว่างทางมีแผนผังการรมพลขณะเกิดแผ่นดินไหว หรือภัยธรรมชาติต่าง ๆ แม้แต่เมืองเล็ก ๆ อย่างโอคุโบะก็ยังมี (บ้านไม่ได้อยู่ตรงโซนเกาหลีจ๋านะคะ) รอบคอบมากๆ

กลับมากินข้าวกับหลานดีกว่าเนอะ

ของกินตรึม ซื้อมาจากห้างแถวบ้าน นี่แหละความสุขเล็ก ๆ
บางทีมัวแต่เที่ยวมากไป ลองหยุดสักพัก ใช้ชีวิตแบบชาวเมือง แล้วสังเกตสิ่งรอบตัวดูบ้าง

พี่สะใภ้กำลังต้มแกงให้หลาน เรากำลังนั่งเปิดดูนิตยสาร อยู่ดี ๆ พี่สะใภ้หันมาบอกว่า

"earthquake"

เรายังนั่งเฉย งง อ่ะ

"3 ริกเตอร์มั๊งคะ" พี่สะใภ้บอกเสร็จ

5 วินาทีผ่านไป บ้านเริ่มสั่นไปทางซ้ายขวา ซ้ายขวา โคมไฟไหวไปมา หลานนอนอ่านนิทาน พี่สาวเดินมาเปิดทีวี

ประมาณ 1 นาที ทุกอย่างสงบ

รายงานข่าวพบแผ่นดินไหวในทะเล 5 ริกเตอร์ ในส่วนของโตเกียว 3 ริกเตอร์ มีผลทำให้รถไฟในโตเกียวบางสายต้องหยุดให้บริการ

ที่เราเคยได้ยินมา จะบอกว่าสัตว์ต่าง ๆ จะรู้สึกต่อการเกิดภัยธรรมชาติได้ดี...

นอนท่าเก็บทรัพย์ซะงั้น ไม่ได้แยแสต่อสิ่งใด

ว่ากันถึงคุณเพื่อนต่อ หลังแยกจากกันช่วงบ่ายสองบ่ายสาม เธอก็เงียบไป คำว่าเงียบไป แปลเป็นภาษาเอวิได้ว่า

"สบายดี"

ใช่สิ ลองเมิงเดือดร้อนต้องแจ้นติดต่อมาแน่แท้

เรากลับจากบ้านพี่ราว 5 ทุ่ม คนเต็มรถไฟฟ้า เพราะรถหมดเที่ยงคืน ดังนั้น 5 ทุ่มคนจึงเยอะเป็นพิเศษ บางคนกลับจากปาร์ตี้ บางคนกลับจากทำงานพิเศษ

ถึงหอเพื่อนก็ยังไม่มา เช็คเมล์ซิ

"คืนนี้ไม่กลับ อยู่กับเขา"

นั่นไง ทฤษฎีไม่เคยพลาด

ตอนต่อไป อาตามิที่รัก เกียวโตเมืองเก่า