โครงการตะพาบ ครั้งที่103 :สงกรานต์ (ในความเงียบ)
 

"เดินทางกับความเงียบ"

   เมื่อฤดูร้อนอันอบอ้าวมาถึง คงไม่มีใครที่ไหนไม่คิดถึงเทศกาลสงกรานต์อันเป็นเหมือนสัญลักษณ์

แห่งความสนุกสนานและปลอบประโลมจิตใจอันเหนื่อยล้าของหลายคนที่ทนทำงานกลางแดดร้อน

จัดมาหลายวัน ภาพของการสาดน้ำ ปะแป้งดูจะกลายเป็นประเพณีที่กลมกลืนไปแล้วในสังคมไทย

และสายตาของชาวต่างประเทศ

   หากแบ่งผู้คนในช่วงวันสงกรานต์อย่างหยาบๆคงจะแบ่งได้เป็นสองแบบ แบบหนึ่งคืออยากเปียก

ส่วนอีกแบบหนึ่งคือไม่อยากเปียก ผมเองเป็นคนประเภทหลังมาตั้งแต่แรกเริ่มรู้จักคำว่า “สงกรานต์”

แต่กระนั้นจะสงกรานต์หรือไม่ก็ตาม ผมก็ไม่อาจปลีวิเวกตัวเองออกจากสังคมได้ตลอด ผมยังคงต้อง

ใช้ชีวิตและออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆตามความจำเป็น โชคดีที่ผมมีรถยนต์ที่พออาศัยเป็น

เกราะกำบังจากสายน้ำที่รุนแรงจากกระบอกปืนฉีดน้ำที่พร้อมจะพุ่งเข้าใส่ตัวผมได้ตลอดเวลา สงสาร

ก็แต่คนประเภทเดียวกันบางคนที่ไม่อยากจะเปียกหรือจำเป็นต้องไม่เปียกในวันนั้น แต่พวกเขาก็ไม่มี

สิทธิ์ปฏิเสธหรือร้องขอความเห็นใจเพราะนี่คือ “สงกรานต์”  

   อย่างไรก็ตาม แม้ว่าบทความนี้จะเอนเอียงมาทางผู้ไม่อยากเปียกอยู่บ้าง แต่ก็ใช่ว่าผมเขียนบทความ

นี้ขึ้นเพื่อต่อว่าคนที่อยากเปียกแต่อย่างไร ต่างคนต่างวาระ ความคิดเห็นย่อมแตกต่างกันป็นธรรมดา

ขอแค่มอบความเคารพให้แก่กันในทุกแง่มุม สังคมคงไม่วุ่นวายหรือขัดแย้ง  

   สิ่งที่ผมอยากนำเสนอในแง่มุมของคนที่ไม่อยากเปียกก็คือ “การเดินทางกับความเงียบ” หลายครั้ง

ผมอดสังเกตผู้คนรอบตัวไม่ได้ว่าพวกเขามีความแปลกอยู่ไม่น้อย บางคนขณะทำงานพูดน้อย สุภาพ

เรียบร้อย แต่พอถึงแต่เทศกาลหรือต้องออกเดินทางไปไหนกับเพื่อนฝูง กลับหัวเราะขำขันไม่มีหยุด

ไปตลอดเส้นทาง บางคนกลายเป็นนักร้องมืออาชีพตลอดการเดินทาง หรือบางคนก็กลายเป็นนักเล่า

เรื่องต่างๆจนคิดไม่ออกว่าเขาเอาเวลาที่ไหนหายใจ ทั้งนี้ไม่นับนักเต้นรำและไอ้หนุ่มมัดเมาที่เกิดขึ้น

มาได้อย่างไรก็ไม่ทราบ

                                                   

   เป็นไปได้หรือไม่ว่า หลายคนเหล่านี้ทุกบีบคั้นด้วยสภาพสังคมที่ทำให้พวกเขาต้องอยู่ในกฏระเบียบ

จนมากเกินพอดี ต้องเรียบร้อยสำรวมเกินกว่าที่พวกเขาเป็น เมื่อถึงเวลาปลดปล่อยจึงระเบิดออกมา

แบบไม่ต้องคิดมาก พวกเขาแปรเปลี่ยนการเดินทางและงานรื่นเริงให้มีชีวิตชีวา ครึกครื้นสนุกสนาน

และตื่นเต้น แต่พวกเขากลับลืมปัจจัยบางอย่างที่มีคุณค่าที่ควรพกพาไปด้วยขณะเดินทางอย่างสิ้นเชิง

    ใช่หรือไม่ว่า การเดินทางกับความเงียบ อาจทำให้การมองโลกรอบตัวเปลี่ยนแปลงไป

  เมื่ออยู่ในความเงียบสงบเราอาจมองเห็นต้นไม้ออกดอกเหลืองแดงบานสะพั่ง เมื่ออยู่ในความเงียบเรา

อาจมีเวลาเพ่งพินิจอาคารบ้านเรือนที่บรรจงสร้างขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมอันงดงาม  เมื่ออยู่ในความ

เงียบเราอาจมองเห็นรอยยิ้มของเด็กน้อยขายพวงมาลัยข้างทาง และที่สำคัญเราอาจได้มีเวลาพูดคุย

ทบทวนตัวของเราเองอย่างเต็มที่ สิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งความสงบสุขที่ยั่งยืน ไม่ฉาบฉวยชั่วคราวมิใช่หรือ

   นอกจากนี้ความเงียบยังทำให้เรามองเห็น หรืออาจมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมรอบตัวและคนแปลก

หน้าผ่านรอยยิ้ม ทำให้เรารับรู้และรับเอาความสุขของผู้คนหรือสิ่งสวยงามที่พยายามแสดงออกให้พบ

เห็นมาเก็บไว้เป็นความทรงจำ หรือบางทีเราก็กลับกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับภาพจำแห่ง

ความสุขเหล่านั้น จนหลายครั้งอดไม่ได้ที่จะยกกล้องขึ้นมาเก็บภาพแห่งความสุขเหล่านั้นไว้

แทนที่จะที่จะยกกล้องขึ้นเพื่อถ่ายภาพของตัวเองแต่เพียงอย่างเดียว

                     

    แต่อย่างไรก็ตาม หากกล่าวถึงผู้ที่มีตะกอนแห่งความทุกข์ตกค้างอยู่ภายในใจและมุ่งหวังว่าการ

เดินทางในเทศกาลพักผ่อนหยุดยาว ความสนุกสนาน เรื่องเล่าขำขันหรือแม้แต่สิ่งที่เสมือนเสียง

เพลงจะช่วยปลอบประโลมใจจากความเจ็บปวดหรือทำให้ตะกอนเหล่านั้นนอนก้นลงได้บ้าง

การทำลายความเงียบก็นับว่ามีประโยชน์อยู่ไม่น้อย ดีกว่าปล่อยตัวจมอยู่กับความเงียบในขณะที่

จิตใจตัวเองยังไม่เงียบพอที่จะสังเกตหรือเปิดรับสิ่งสวยงามเรียบง่ายรอบตัว เพราะความเงียบนั้น

อาจทำให้เขาดิ่งลึกอยู่กับความเหงาจนไม่อาจถอนตัวขึ้นได้ทัน

                                          

    ผมรู้สึกปลอดภัยในรถยนต์ที่ขับอยู่ ขณะที่ต้องเดินทางผ่านม่านฝนเทียมจากปลายกระบอกฉีดน้ำ

แม้มีเด็กน้อยวิ่งมาสาดน้ำใส่รถยนต์บ้าง ผมก็ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนหรือโกรธเคืองอะไร ทั้งยังชะลอให้

สาดเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นด้วยหากผมเร่งขับหนี สิ่งที่ได้รับจากการยอมให้สาดน้ำคือการมอง

เห็นรอยยิ้มจากความสนุกสนานของบรรดาเด็กน้อยเหล่านั้นอยู่ภายในห้องโดยสารที่เงียบสงบ

นึกไม่ออกว่าพวกเขาจะทันสังเกตเห็นรอยยิ้มของผมบ้างหรือไม่   

   เป็นไปได้หรือไม่ว่า การสาดน้ำปะแป้ง ร้องเพลงสังสรรค์ดื่มสุราเมามายที่มากขึ้นทุกๆปี  อาจเป็นตัว

ชี้วัดว่าพวกเรามีตะกอนแห่งความทุกข์ตกค้างมากขึ้นทุกๆปีด้วยเช่นกัน?

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ




Create Date : 14 เมษายน 2557
Last Update : 14 เมษายน 2557 22:17:48 น.
Counter : 6436 Pageviews.

29 comments
  
ปีนี้ผมได้เล่นน้ำกับหมิงหมิง
ไมไ่ด้เปียกน้ำมา 20 ปีแล้วมั้งครับ 555

พนักงานที่ร้านยังตกใจ
บอกว่าทำงานกับผมมา 16 ปี
เพิ่งเห็นเจ้านายเล่นน้ำปีนี้เองครับ
ต้องยกความดีวามชอบให้หมิงหมิงครับ 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 เมษายน 2557 เวลา:18:51:16 น.
  
สงกรานต์ในอดีต กับแจจุบัน เปลี่ยนไป
ทั้งใน ตจว.และในเมืองหลวง
เหมือนย้ายผับ thequeมาอยู่บนถนน หนทาง
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 14 เมษายน 2557 เวลา:19:40:54 น.
  
มีความสุขในช่วงวันหยุดยาวเช่นกันนะครับคุณหมอ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 เมษายน 2557 เวลา:21:10:12 น.
  
สวัสดีค่า คุณหมอ^^

มาอ่านตะพาบค่ะ

นุ่นเป็นอย่างแรกตอนเด็กๆ คืออยากเปียก
ชอบมากๆเลยค่ะ มีงานกี่วันไปซะทุกวัน
แต่พอโตมา กลัีบกลายเป็นอย่างหลัง
ไม่อยากเปียก อยากอยู่บ้านมากกว่า
ไม่ไปไหนด้วยคะ่ เบื่อรถติด คนเยอะ แย่งกันทุกๆอย่าง
ไม่สนุกเลย ทำไมเมื่อก่อนสนุกจังก็ไม่รู้
อาจจะเพราะโตขึ้นด้วยนะคะ

การเดินทางกับความเงียบของคุณหมอ ดีมากๆ
ได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ

ขอบคุณมากๆนะคะ

สุขสันต์วันครอบครัว สวัสดีปีใหม่ไทย
มีความสุขมากๆค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ ^^

โดย: lovereason วันที่: 14 เมษายน 2557 เวลา:22:39:35 น.
  
อยากบอกว่าอยู่ในกลุ่มอยากเปียก(บ้าง)น่ะค่ะ

ประมาณว่า เปียกได้ แต่ห้ามปะแป้ง

จริงๆ แล้วเราก็ประเภท เงียบก็ได้ เสียงดังก็ได้แหละค่า..

เพียงแต่ว่ามันขึ้นอยู่ว่าตัวเองอยู่ในโหมดไหนเนี่ยแหละ
โดย: rommunee วันที่: 14 เมษายน 2557 เวลา:23:04:42 น.
  
ภาพสวยมากค่ะลุงหมอ
โดย: cyberlifenlearn วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:1:24:50 น.
  
สวัสดียามเช้าครับคุณหมอ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:6:48:29 น.
  

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ

newyorknurse
โดย: newyorknurse วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:7:38:45 น.
  
วิเคราะห์ยากครับ ว่าเขาเล่นสงกรานต์ เพื่อปลดปล่อยจาก
ระเบียบ ที่บีบคั้น

แต่คงจะมีบ้างครับ แต่ส่วนใหญ่น่าจะ ทำชีวิตให้สนุก มี
ความสุข ท่ามกลางเสียงดัง

แต่ก็มีบางคน มีความสุขจากการ สงบ แต่น้อยคนที่จะเข้าใจ
ครับ นอกจากคนที่ ทำสมาธิบ่อย ๆ
โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:13:48:28 น.
  
เคยคิดแบบคุณหมอครับ ^^
ในกทม.คนที่เล่นกันน่าจะเป็นคน ตจว.ที่มาทำงานในกรุงแล้วไม่ได้กลับบ้านก็เลยเล่นเพื่อชดเชยความรู้สึกกันนะครับ

ยิ่งเครียดก็ยิ่งอยากปลดปล่อยเป็นไปได้ครับ

สุขในใจถ้าหาไม่พบ หาสุขภายนอกก็ออกมารูปแบบนี้นะครับ แหะๆ

ผมชอบมองแล้วก็คิดมองความสัมพันธ์ของสิ่งรอบๆตัว

สงสัยอาชีพจะใกล้กันนะครับเลยรู้สึกคล้ายๆกัน อิอิ ^^

แต่ผมก็ชอบมองรอยยิ้มของคนที่เล่นสงกรานต์นะครับมีความสุขดีจังเลยแม้ว่าจะเป็นสุขแบบร้อนๆอยู่ลึกในใจก็ตาม แหะๆ

ขอบคุณที่แวะมาทักทายให้กำลังใจนะครับ

ผลงานคุณหมอก็ให้แง่คิดที่ดีทุกๆครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน
นับถือๆนะครับ อยากให้คุณหมอเขียนบ่อยๆครับ ^^

โดย: วนารักษ์ วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:20:05:46 น.
  
สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ
โดย: nobuta wo produce วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:20:11:01 น.
  
~ ขอบคุณที่แวะไปค่ะ
โดย: ~ ริมน้ำ_VoUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:20:31:57 น.
  
คงใช่แบบที่หมอหง่องว่านะคะ

สังคมทุกวันนี้มันเครียด
เครียดหลายเครียด ก็ต้องปลดปล่อยไปบ้าง
อยู่ที่ว่าจะปลดปล่อยออกมามากแค่ไหน


แม่ซองฯตอนเด็กก็ชอบเล่นสาดน้ำแบบนี้ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย อาจเพราะอายุที่มากขึ้น
เห็นเขายืนคอยสาดน้ำรถยนต์ ก็นั่งขำว่าสาดรถยนต์ สาดไปทำไม

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:23:14:50 น.
  
สวัสดีค่ะคุณหมอ พี่กิ่งมาช้าไปหน่อยเพราะมัวยุ่งๆกับการต้อนรับขับสู้เพื่อนๆบ้านและญาติพี่น้องที่มาดำหัวแม่ค่ะ ก็เลยมาซะดึกเลย

ขอบคุณทีไปอ่านงานตะพาบพี่กิ่งค่ะ พี่กิ่งถือซะว่าฟาดเคราะห์ไปค่ะคุณหมอ อิอิ

ตามมาอ่านงานเขียนของคุณหมอ เเห็นด้วยนะคะ เด็กๆที่เตรียมน้ำและปืนฉีดน้ำรอที่จะสาดเราพี่กิ่งก็ชะลอให้เค้าสาดค่ะ อิอิ พอได้สาดแล้วดีใจใหญ่ เด็กๆก็อยากเล่นน้ำบ้างตามประสานะคะ

พี่กิ่งกดไลท์ให้แล้วแค่ทำไมไม่ลงก็ไม่รูืค่ะ เดี๋ยวมาไลท์ให้ใหม่นะคะ

หลับฝันดีค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 15 เมษายน 2557 เวลา:23:19:17 น.
  
แวะมาอ่านตะพาบค่ะ

กิจกรรมการสาดน้ำวันสงกรานต์ทุกคนที่เล่นน้ำมีความสุขกันมาก
สำหรับผู้ใหญ๋ ส่วนมากก็แค่เอาน้ำพรมๆกันนิดหน่อย จิตใจเบิกบาน
สนุกกันเหมือนกันค่ะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เป็ดสวรรค์ Photo Blog ดู Blog
lovereason Literature Blog ดู Blog

newyorknurse


โดย: newyorknurse วันที่: 16 เมษายน 2557 เวลา:0:38:22 น.
  
สวัสดียามเช้าครับคุณหมอ

ผมยังไม่ได้เขียนหมื่นตาเลยครับในปีนี้ 555
กำลังว่าจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องความตายหรือการมรณานุสติ
กำลังคิดอยู่ครับ

หรือไม่ก็อาจจะเอาคำสอนของพระป่ามาเขียนในรูปแบบหมื่นตาครับ
กำลังคิดๆอยู่ครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 เมษายน 2557 เวลา:6:23:37 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะครับคุณหมอ

งานเขียนของท่านเชอเกียม ตรุงปะ
ผมได้อ่านบ้างบางเล่มครับ
เล่มนี้ก็ได้อ่านครับ

พูดถึงงานด้านมรณานุสติ
พระไพศาลท่านเขียนเอาไว้ได้ดีหลายๆเล่มเลยครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 เมษายน 2557 เวลา:23:29:34 น.
  
สวัสดียามเช้าครับคุณหมอ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 เมษายน 2557 เวลา:6:48:41 น.
  
สวัสดีค่ะคุณหมอ
เขียนในเชิงให้แง่คิดดีค่ะ
มองกว่า เทศกาลก็เหมือนวาระเเห่งการปลดปล่อย
หลายคนจึงเต็มที่กับความสนุกสนาน
เหนื่อยงาน ได้พัก ได้พบครอบครัวเพื่อนฝูง ก็อยากให้มีแต่เรื่องดีๆ
ส่วนตัวชอบไม่เปียกค่ะ หลีกเลี่ยงเท่าที่ทำได้ ^^


โดย: NENE77 วันที่: 17 เมษายน 2557 เวลา:8:43:52 น.
  
ตามตะภาพมาอ่านเรื่องราวดีๆ ค่ะ ^^
โดย: มี๊เก๋+ป๊าโอ๋=ซีทะเล (kae+aoe ) วันที่: 17 เมษายน 2557 เวลา:12:49:18 น.
  
ขอขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิด

พรใดอันแสนประเสริฐที่ผมได้รับในครั้งนี้

ขอพรนั้นจงย้อนกลับคืนสู่คุณหมอด้วย เป็นร้อยเท่าพันทวีครับ
โดย: **mp5** วันที่: 17 เมษายน 2557 เวลา:21:04:33 น.
  
สวัสดีค่ะคุณหมอ

หากเดินทางคนเดียวหรือสองคน ความเงียบก็เกิดได้ง่าย
ทำให้ละเลียดกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวได้มากกว่านะคะ
แต่หากเดินทางเป็นหมู่คณะ
การพูดคุยหรือกิจกรรมของส่วนรวม
อาจทำให้สมาธิที่จะชื่นชมสิ่งแวดล้อมรายทางลดลงไป

การเดินทางทั้งสองแบบมีข้อดีต่างกัน
แต่ระยะหลังๆนี้ต๋ามักได้เดินทางแบบไปน้อยคนน่ะค่ะ
.................
คุณหมอหยิบยกบุคลิกภาพที่เปลี่ยนไปของคน
กับตะกอนความทุกข์ที่ตกค้างได้อย่างน่าสนใจค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

หมอหว่อง Literature Blog ดู Blog
......................

นอนหลับฝันดีคืนนี้นะคะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 18 เมษายน 2557 เวลา:0:34:04 น.
  
ป้าเป็นอีกคนที่ไม่ไม่สนุกกับการเล่นให้ตัวเปียก จำได้ว่าตั้งแต่เล็กจนแก่ยังไม่เคยนั่งรถออกไปสาดน้ำเลย


ก็ไม่ได้มีอัคติกับเทศกาลแต่อย่างใดเพียงแต่ไม่สนุกที่จะเปียกเท่านั้น

วิธีเลี่ยงง่ายๆคือซื้อของตุนเอาไว้ให้พอ แล้วก็มีความสุขอยู่กับบ้านค่ะ


ถือโอกาสสวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ ขอให้ เป็น........

๙ แรกของปี
๙ แรกของความสุข
๙ แรกของความเจริญ
๙ แรกของความมั่งคั่ง
๙ แรกของความอุดมสมบูรณ์
๙ แรกของความโชคดี

และเป็นทุกก้าวเดินที่มั่นคงในชีวิต ตลอดไปค่ะ...
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 18 เมษายน 2557 เวลา:12:27:05 น.
  
ชอบประโยคสุดท้ายที่ไฮไลท์สีนำ้เงินนั่นมาก..มีความสุขมากๆนะครับ...
โดย: ShiroOgon วันที่: 20 เมษายน 2557 เวลา:19:31:42 น.
  
หวัดดีค่ะคุณหมอ

สงกรานต์ปีนี้ เป็นคนประเภทเดียวกับคุณหมอเลยค่ะ พวกไม่อยากเปียก
สำหรับอิชั้น ความอยากเปียกมันแปรผกผันกับอายุที่เพิ่มเขึ้นค่ะ
ฮ่าๆๆ

แต่ดูหลานๆเล่นน้ำกัน เพราะดูจะเป็นวันเดียวที่พ่อแม่จะปล่อยให้ลูกเล่นสาดน้ำกันสนุกสนาน ถ้าวันอื่นๆ อาจจะโดนดุ กลัวไม่สบายได้

อิชั้นก็เป็นพวกชอบอยู่กับตัวเอง อยู่กับความเงียบเหมือนกันค่ะ มันไม่ใช่ความเหงา แต่มันเป็นการนั่งคุยกับใครซักคนที่ไม่มีเสียงน่ะค่ะ
หลายครั้งที่ความเงียบบอกเล่าอะไรเราหลายอย่าง และช่วยเราคิดได้ในอีกหลายๆเรื่องเลยนะคะ


ปล. เจอบ่อยค่ะ พวกที่นั่งทำงานเครียดๆ เงียบๆ เคร่งครัดกฏระเบียบองค์กร พอเวลาไปเที่ยวด้วย นี่อย่างกะคนละคนเลยค่ะ
โดย: คนสวยที่ไม่เคยสวย วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:14:10:03 น.
  
สวัสดีค่ะ สบายดีมั้ยคะคุณหมอ
โดย: aom_charming วันที่: 23 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:41:53 น.
  
แวะมาอ่าน
แล้วก็รู้เลยว่า
เราไม่ได้เข้ามาอ่านที่นี่นานมาก
ขออำไพ
ว่าแต่คุณหมอสบายดีนะคะ
รออ่านเรื่องราวต่อค่ะ
โดย: อุ้มสี วันที่: 26 มิถุนายน 2561 เวลา:9:08:38 น.
  
โดย: น้อยหน่ากะสาลี่ วันที่: 26 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:11:02 น.
  
สวัสดีปีใหม่ 2564 คุณหมอ..

ปีใหม่ปีนี้..ขอให้คุณหมอและครอบครัวมีความสุขมากๆ

ปราศจากโควิด เฮงๆรวยๆ ตลอดไป

โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 3 มกราคม 2564 เวลา:8:41:26 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

หมอหว่อง
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]



เมษายน 2557

 
 
1
2
3
4
6
7
8
10
11
12
13
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30