คุณน้อย : น้อยนะคะ เป็นพยาบาลอยู่ที่นิวยอร์ค ล็อกอิน newyorknurse ค่ะ
คุณแหม่ม : ได้รางวัลอะไรเอ่ย
คุณน้อย : Klaibann ค่ะ
คุณแหม่ม : อันดับที่ 1 Best Klaibann Blog ค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : แสดงว่าเขียนแถวนี้แหละ...แถวบางกะปิ
คุณรจ : นิวยอร์ค!!
คุณแหม่ม : ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มาเจอตัวจริงเลยค่ะ นอกนั้นก็เห็นผ่านแต่หน้าบล็อกตลอดเลย แบบโหวตนั่นโหวตนี่ คนนั้นคนนี้ คอมเม้นท์ตลอด ใช้เวลานานไหมคะที่คอมเม้นท์ทุกคนได้ขนาดนั้น
คุณน้อย : หลายชั่วโมงเพราะว่าอ่านบล็อกด้วยค่ะ ปกติเช้าๆ พี่จะไปออกกำลังกายสามชั่วโมง พอตอนบ่ายกลับมาเราก็เปิดสองเครื่องเลย อันหนึ่ง Ipad เป็นละคร คอมพิวเตอร์ก็เปิดดูบล็อก อ่าน โหวตด้วย

คุณรจ : เราอยากรู้ที่มาที่ไปในการเริ่มเขียนบล็อกค่ะ
คุณน้อย : จริงๆ แล้วก่อนเกษียณประมาณหกเดือน พี่ก็คุยกับเพื่อนว่าไม่รู้จะทำอะไร แต่ก็มีความรู้สึกเสียดายความรู้ที่ได้มา เราก็อยากจะแบ่งปันความรู้ให้ใคร เพื่อนเค้าก็ไม่ได้เข้าบล็อกนี้หรอก แต่เค้าบอกเค้าอ่านบล็อกพันทิปบ่อยๆนะ เพื่อนก็บอกว่าเออไปสมัครสิ สมัครเป็นสมาชิกแล้วก็เขียน วันนั้นก็สมัคร บล็อกแรกก็เขียนว่าครั้งแรกเกษียณ อยากจะมาเขียน พี่ก็สะกดคำว่าเกษียณ ที่จริงน่ะถูก แต่พี่พิมพ์มันผิด เพราะพี่พิมพ์ไม่เป็น ภาษาไทยเคยเรียนมาแต่จำไม่ได้ ทุกวันนี้พี่ก็ยังพิมพ์ไม่ค่อยเก่งนะภาษาไทย พี่ก็พิมพ์คำว่าเกษียณยาวเลย จนมีคนเข้ามาคอมเม้นท์ว่าคำนี้มาจากไหนครับ ผมน่ะนะหาทุกพจนานุกรมก็ยังไม่เจอ พี่ก็เอ๊ย...สงสัยบล็อกเราไม่เวิร์คนะ ไม่อยากเลย จนในที่สุดก็กลายเป็นว่าอีกสองสามวันต่อมาน้องอ้อมแอ้มก็เข้ามาคอมเม้นท์ ก็เลยทำให้เออเป็นกำลังใจ แต่พี่ก็ทำบล็อกไม่เป็นนะ ทำรูปก็ไม่เป็น ใส่เพลงก็ไม่เป็น ค่อยๆเรียนรู้ไป แล้วทำให้ได้รู้จักคุณสิน yyswim คิดถึงคุณสินอยู่เรื่อย ช่วยพี่ในการสะกด คุณน้อยเขียนยังไงสะกดก็ผิด ก็ช่วยแก้บล็อก แต่งบล็อกก็คุณสินทำให้หมด เพราะพี่ทำไม่เป็นเลย ทุกวันนี้ก็ได้แต่ใส่รูป รูปก็ไม่สวย เขียนก็ไม่เป็น บอกตรงๆพี่เขียนไม่ค่อยได้เพราะพี่ไปจากนี่ตั้งแต่อายุ 21
คุณรจ : วันนี้ทุกคนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมบล็อกพี่น้อยยังมีเขียนผิดอยู่บ้าง
คุณน้อย : แล้วบางทีภาษาไทยพี่ไม่รู้จะเขียนคำว่ายังไง อย่างไปอ่านบล็อกพี่ก็ไม่กล้าไปคอมเม้นท์  พี่บอกคุณก๋าเลยว่าพี่ชอบอ่านธรรมะนะ แต่จะให้พี่ไปเขียนอะไรพี่ไม่กล้าเขียน พี่ก็เขียนแต่สวัสดีสุขสันต์
คุณรจ : ส่งสติ๊กเกอร์นิดหน่อยพอ
คุณน้อย : ใช่ เพราะกลัวว่าเดี๋ยวเราเขียนแล้วไม่รู้จะเขียนถูกรึเปล่า อายเค้า
คุณกุ๊งกิ๊ง : อันนี้ทุกคนเข้าใจแหละ
คุณรจ : คุณน้อยไปคอมเม้นท์เลย ผิดไม่เป็นไร เดี๋ยวดู เข้าใจเอง

คุณไวน์ ไวน์กับสายน้ำ

คุณตุ้ย Tui Laksi

คุณแหม่ม : มาพบกับสมาชิกอีกหนึ่งท่าน
คุณรจ : คนนี้ยังไม่เคยออกสื่อ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ดิฉันเล่าก่อน ก่อนจะแนะนำ พอเดินๆอยู่ก็จะแบบว่าสวัสดีค่ะ เราก็เอ๊ะ?...ไม่ค่อยได้เจอ ไม่เคยเจอกันเลย พอแนะนำชื่อเท่านั้นแหละ เราจะได้ยินเสียงอ้อๆ นาง popular ค่ะ เพราะฉะนั้นรบกวนแนะนำตัวนิดหนึ่งค่ะ
คุณตุ้ย : ก็สวัสดีค่ะ ชื่อล็อกอินในบล็อกแก๊งก็คือ Tui Laksi นะคะ ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะได้รางวัลเป็น Sport Blog
คุณแหม่ม : อันดับ 1 ด้วยนะคะ Best Sport Blog
คุณตุ้ย : เราก็ขอขอบคุณเพื่อนๆ ที่โหวตให้เรา
คุณรจ : ในบล็อกเขียนเกี่ยวกับกีฬา
คุณตุ้ย : กีฬาค่ะ เป็นกีฬาที่ตัวเองชอบคนเดียว
คุณรจ : ชอบด้วย แล้วเล่นด้วยไหมคะ
คุณตุ้ย : เป็นทุกประเภท แต่ว่าไม่เก่งนะคะ

คุณแหม่ม : เริ่มมากี่ปีแล้วคะคุณตุ้ย
คุณตุ้ย : ตั้งแต่ปี 53 น่ะค่ะ ก็ประมาณ 7 ปี
คุณรจ : เป็นไงบ้างคะพี่ตุ้ยได้มาเจอกับเพื่อนๆในวันนี้
คุณตุ้ย : ก็ดีใจค่ะได้มาเจอตัวจริงทุกคน เราก็เซอร์ไพรส์ เค้าก็เซอร์ไพรส์
คุณแหม่ม : มิตรภาพในบล็อกแก๊งที่เราเม้นท์กันไปเม้นท์กันมา มันสนุกยังไง มันตื่นเต้นยังไง
คุณตุ้ย : ปกติไม่ซีเรียสเลยกับการเม้นท์ของเพื่อนๆ ส่วนมากเราจะไม่ได้ไปชวนเค้ามาที่บล็อก คือถ้าเพื่อนมาเราก็จะเข้าไปหาเพื่อน อะไรประมาณนี้
คุณแหม่ม : เราเล่นกันสบายๆ
คุณตุ้ย : ใช่ค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่ต้องซีเรียส มิตรภาพมันก็จะมาตามที่เราพูดคุยแหละ
คุณตุ้ย : ก็ไม่ได้มีเจอที่ไม่เรียบร้อยนะคะ เพื่อนส่วนมากน่ารักทุกคน
คุณแหม่ม : ใช่ๆ บล็อกแก๊งน่ารักทุกคนเลย เท่าที่มาก็อบอุ่นมาก อิ่มเอมด้วย
คุณรจ : ก็ต้องขอขอบคุณพี่ตุ้ยที่ตัดสินใจมาครั้งแรก
คุณตุ้ย : ขอบคุณด้วยเหมือนกันค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : คงได้เจอกันโอกาสหน้าอีก

ลุงชาติ สมาชิกหมายเลข 3016924

คุณกุ๊งกิ๊ง : วันนี้...เราก็จะบอกว่าตื่นเต้นทุกครั้งแหละ เพราะว่าจริงๆเลยนะ เรามีแขกหน้าใหม่ ขออนุญาตแนะนำตัวนิดหนึ่งค่ะ
ลุงชาติ : ชื่อลุงชาติครับ ใช้ล็อกอิน loongchat
คุณแหม่ม : เป็นชื่อ loongchat.bloggang.com
ลุงชาติ : เป็นบล็อกที่เกี่ยวกับภาพถ่ายและเทคนิคโฟโตช้อป
คุณรจ : ที่ลุงชาติได้รับเป็นรางวัลอะไรเอ่ย
ลุงชาติ : Photo Blog
คุณกุ๊งกิ๊ง : อย่างนี้ขอแอบถามได้ไหมคะว่ารู้จักบล็อกแก๊งจากที่ไหน
ลุงชาติ : จากในเว็บไซต์
คุณกุ๊งกิ๊ง : เล่นมานานเท่าไหร่แล้วคะ
ลุงชาติ : ยังไม่ถึงปี
คุณรจ : ยังไม่ถึงปีแต่ได้รางวัลแล้ว
คุณแหม่ม : สุดยอดเลยค่ะ

คุณกุ๊งกิ๊ง : โห นี่เขียนกี่บล็อกเนี่ย แสดงว่าผลงานดีมาก แล้วแอบถามลุงชาตินิดหนึ่งว่าแล้วปกตินอกจากที่ลุงชาติเขียนบล็อกของตัวเองแล้วค่ะ ชอบอ่านของท่านไหนเป็นพิเศษรึเปล่า
ลุงชาติ : ถ้าเรื่องอ่านนี่ ชอบอ่านของตัวเอง ก่อนจะโพสต์เนี่ยผมอ่านอย่างน้อยๆ ก็ 4-5 เที่ยว
คุณรจ : เพราะเกี่ยวกับเทคนิคด้วยใช่ไหมคะ กลัวคนจะซึมซับผิด
คุณกุ๊งกิ๊ง : งั้นเข้าใจแล้วว่าทำไมมาไม่ถึงปีถึงได้รางวัล
คุณรจ : แนวภาพถ่ายนี่ ลุงชาติชอบถ่ายภาพแบบไหนคะ
ลุงชาติ : ถ่ายได้หลายแนวนะ ส่วนใหญ่ก็ถ่ายแนวตั้งกับแนวนอน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ไอ้ที่ถามจะชงเข้าตัวเองแล้วเค้าไม่เอา
ลุงชาติ : ส่วนใหญ่ก็มีแนวตั้ง แนวนอน บางคนถ่ายแนวเอียง แนวเอียงส่วนใหญ่ผมจะไม่ถ่าย
คุณกุ๊งกิ๊ง : เพราะฉะนั้นใครที่อยากจะอ่านเกี่ยวกับภาพถ่าย เทคนิคการถ่ายภาพ นะคะก็เข้าไปที่...
คุณแหม่ม : loongchat.bloggang.com
คุณกุ๊งกิ๊ง : ขอบคุณลุงชาติที่มาในวันนี้ด้วยนะคะ

พี่ภา คนบ้านป่า

คุณกุ๊งกิ๊ง : พูดถึงรางวัลที่ได้รับเพิ่มมาดีกว่า
พี่ภา : อันที่เพิ่มเข้ามาคืองานเขียน ก็จะเขียนหนังสืออย่างที่ใจคิด คือถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองออกมาเป็นตัวหนังสือเนี่ยก็จะทำได้ดีพอสมควร เพราะว่าต้องเขียนอะไรที่ออกมาจากใจเราจริงๆ เขียนมาค่อนข้างนานอยู่ ถึงจะไม่ได้เขียนเป็นอาชีพ ไม่ได้ทำเป็นปกติ นึกอยากทำเมื่อไหร่ก็ทำ เป็นคนชอบเขียนบันทึก
คุณแหม่ม : ทีได้อับดับ 3 คือเพิ่งเริ่มเขียน ยังไม่ได้เต็มตัวนะคะ
พี่ภา : จริงๆ ก็ไม่ได้เขียนทั้งปีด้วยนะ มาเขียนเอาครึ่งปีหลังแล้วมากกว่า  ตอนต้นๆปีเนี่ยจะเขียนอยู่แต่ถนนสายนี้มีตะพาบ ซึ่งก็เขียนตามโจทย์เค้า แต่ไอ้การเขียนตามโจทย์นี่ก็สนุกนะ เพราะว่าบางทีเราเห็นโจทย์ที่เค้าให้มาเนี่ย อู้ย...เขียนไรเนี่ย นึกไม่ออก ทุกคนเป็นอย่างนี้กันหมดนะ แล้วทุกคนมีความสามารถในการแถ กิจกรรมนี้ทุกคนต้องใช้ความคิดอย่างหนักเลย
คุณกุ๊งกิ๊ง : น้องอยากใช้คำว่า...มีความคิดเชื่อมโยง
พี่ภา : แต่ทุกคนที่เขียนตรงนี้พอใจกับคำว่าแถนะคะ ไอ้ตรงนี้เนี่ยก็เป็นการฝึกคนให้ออกมาพยายามใช้ความคิดสร้างสรรค์
คุณรจ : อย่างวันนี้ต้องขอบคุณพี่ภาที่มาร่วมงานกับเรา
คุณกุ๊งกิ๊ง : ขอบคุณพี่ภามากเลยค่ะ

คุณรุ้ง เรียวรุ้ง & คุณจี๊ดจ๊าด บ้านต้นคูน

คุณรจ : มาถึงสองสาวของเรา
คุณแหม่ม : ให้สองสาวแนะนำตัวไหม
คุณเรียวรุ้ง : ล็อกอินเรียวรุ้งค่ะ
คุณจี๊ดจ๊าด : จี๊ดจ๊าด บ้านต้นคูนค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ให้คุณเรียวรุ้งพูดถึงรางวัลก่อน
คุณเรียวรุ้ง : อันดับ 1 Best Liturature Blog ค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : เล่าให้เราฟังนิดนึงว่าเกี่ยวกับอะไรยังไง
คุณเรียวรุ้ง : ก็เขียนเกี่ยวกับบทกลอนนะคะ บทกวี โคลงฉันท์กาพย์กลอน เรียงร้อยถ้อยคำ อะไรก็ได้ค่ะเป็นงานเขียนบทประพันธ์นะคะ มโนอ่ะค่ะ มโนเก่ง อีกอันหนึ่งเป็นอันดับ 2 ขำขัน จริงๆ มันก็เป็นบทกลอนนะคะ ที่เอาเรื่องขำขันมาแปลงเป็นเพลงพวงมาลัยบ้าง เป็นกลอนแปดบ้าง
คุณกุ๊งกิ๊ง : ขอโทษนะคะ อันนี้เรียกว่าอะไรนะคะ สวยด้วย ตลกด้วย
คุณเรียวรุ้ง : แต่จริงๆ แล้วดราม่านะคะ ไม่อยากตลกค่ะ
คุณรจ : ซะงั้น นี่ไงคนเรา
คุณเรียวรุ้ง : แต่เพื่อนไม่อยากดราม่าไปด้วยอ่ะค่ะ ก็เลยต้องเป็นขำขัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : แสดงว่าเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน
คุณเรียวรุ้ง : ใช่ค่ะ
คุณจี๊ดจ๊าด : แต่ทุกวันนี้ตอนหลังเพื่อนๆจะขอขำขันมากกว่า
คุณเรียวรุ้ง : ดราม่าบ่อยๆเพื่อนบอกไม่ไหวนะ
คุณจี๊ดจ๊าด : พอดราม่าเยอะๆ เพื่อนบอกเมื่อไหร่จะขำสักที

คุณกุ๊งกิ๊ง : โอเค วันนี้เริ่มจากแค่นี้ก่อน เดี๋ยวรับรอง
คุณรจ : จะได้เต็มตัวฟูลทีมแบบนั้นเลย
คุณจี๊ดจ๊าด : หลังจากนั้นมีรางวัลอะไรไม่เคยพลาด เขียนส่งตลอด
คุณเรียวรุ้ง : ขยัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่ต้องห่วง เราจะมีกิจกรรมอย่างนี้เรื่อยๆ
คุณจี๊ดจ๊าด : ขอบคุณค่ะ จะมาล่ารางวัลเรื่อยๆนะคะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ใช่ เรายินดีมาก แต่เราแค่อยากจะบอกว่า มันอาจจะต้องเปลี่ยนรูปแบบเรื่อยๆ เดี๋ยวเบื่อไง ไอ้เราก็นึกว่าเค้าคิดว่าเราสวย อยากมาเจออย่างงี้
คุณจี๊ดจ๊าด : อันนั้นแน่นอนค่ะ ความสวยมาเป็นอันดับสอง แล้วรางวัลเป็นอันดับหนึ่ง เรื่องกินฟรีเป็นอันดับต้นที่สุดเลย
คุณรจ : ยังไม่มีเราอยู่ในนั้น
คุณจี๊ดจ๊าด : อันนั้นเป็นอันดับสามค่ะ ดีใจมาก เพราะที่ผ่านมาคือเหมือนผีหลอกวิญญาณหลอน ทุกคนเป็นวิญญาณที่ล่องลอยอยู่ในจินตนาการ
คุณกุ๊งกิ๊ง : หน้าตาจะเป็นยังไงนะ
คุณจี๊ดจ๊าด : ไม่รู้เรื่องเลย แล้วก็คิดว่าเราก็คงอยู่ในจินตนาการของเพื่อนๆว่าแบบเราเป็นยังไง เพราะว่ารูปภาพก็จะไม่มีใช่ไหมคะ แล้วรูปของเพื่อนๆบางท่านก็ไม่มีเหมือนกัน อย่างพี่รุ้งเนี่ย มาถึงก็จะเห็นเพื่อนๆคุยกันว่าอุ๊ยตาย ทำไมเขียนได้ขำขนาดนี้
คุณรจ : หวังว่าปีหน้าจะได้เจอกันอีก

คุณกุ๊งกิ๊ง : ตอนนี้มาถึงรุ่นใหญ่ แนะนำตัวนิดหนึ่งค่ะ
ป้าเก๋า : ป้าชื่อชมพร นิคเนมก็ป้าเก๋า จริงๆแล้วเมื่อก่อนใช้ยายเก๋า แล้วมีคนบอกว่าแก่ไป เอาแค่ป้าเก๋าก็พอ
คุณรจ : ปีหน้าจะเป็นพี่เก๋า ขยับขึ้นไปเรื่อยๆ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ท่านต่อไปค่ะ
ป้ากุ๊ก : ป้ากุ๊กนะคะ ร่มไม้เย็น ก็อยู่สาขาธรรมะมาตั้งแต่ต้นจนปัจจุบัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ท่านต่อไปค่ะ
ป้าพร : ชื่อบล็อกพรไม้หอม ป้าทิพย์ บางคนก็เรียกป้าพรแล้วแต่จะเรียก เรียกได้ทั้งสองชื่อ
ก็ทำบล็อกสุขภาพ เพราะว่าความรู้เอาไปใช้งานได้

คุณรจ : ป้าพรได้รับรางวัลอะไรเอ่ย
ป้าพร : สาขา Health Blog
ป้ากุ๊ก : พอดีคนนี้เค้าทำงานด้านพยาบาลมา
ป้าพร : เป็นเพื่อนกับคุณน้อย แล้วแนะนำให้รู้จักกับป้ากุ๊ก แล้วก็รู้จักกับป้าเก๋าเพราะอยู่ใกล้กัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรที่คุยกันเป็นหลักสิคะ เช่นเรื่องอะไรที่แบบแนะนำกัน คุยกันเป็นเดอะแก๊ง ส่วนใหญ่คุยกันเรื่องอะไรคะ
ป้าพร : คุยเรื่องทั่วไป
คุณกุ๊งกิ๊ง : ได้มีเรื่องพูดคุย มีงานอดิเรก ได้แลกเปลี่ยนกันใช่ไหมคะ ของป้ากุ๊กก็จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมะ แล้วมีแฟนคลับเยอะ
ป้ากุ๊ก : ก็ค่อนข้างจะเยอะอ่ะค่ะ
คุณรจ : ปกติเขียนบ่อยไหมคะ
ป้าเก๋า : เดี๋ยวนี้ดองบล็อก
คุณแหม่ม : ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีใจ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่เป็นไร
คุณรจ : เราเข้าใจอยู่แล้ว
ป้ากุ๊ก : ป้าเริ่มเขียนมาตั้งแต่ พ.ศ. 2552 ได้สายสะพายมาทุกปี
ป้าพร : ของป้ากุ๊กธรรมะ ของป้าทำมวย
สามพิธีกร : อ๋อ!!!!!!!
สามพิธีกร : ขอบคุณมากนะคะ

คุณต๋า Sweet-pills

คุณต๋า : สวัสดีค่ะชื่อต๋านะคะ ล็อกอิน Sweet-pills ค่ะ ก็เริ่มต้นสมัครสมาชิก BlogGang.com มา 5 ปี แล้วค่ะ น้องสาวเป็นคนแนะนำ เหมือนกับว่าตอนนั้นสนใจกระทู้เรื่องใดเรื่องหนึ่ง แล้ว Pantip มีคำตอบให้ น้องก็เลยบอกว่าลองเข้าไปดูในกระทู้ Pantip สิ พอเข้าไปอ่านดูก็รู้สึกเกิดอยากจะคอมเม้นท์นิดๆหน่อยๆ เป็นการพูดคุยบ้าง ทีนี้น้องก็เลยบอกว่าถ้าจะพูดคุยก็ต้องสมัครสมาชิก Pantip.com ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ไม่กี่วันก็ได้รับคำตอบกลับคืนมา พี่ต๋าก็เลยสมัครไป ก็รอไม่นานอ่ะค่ะ แต่กว่าจะได้ล็อกอินก็ใช้เวลานานเหมือนกัน เพราะส่วนใหญ่จะมีชื่อซ้ำแล้ว
คุณแหม่ม : คนเล่นเยอะ
คุณต๋า : ที่ใช้ชื่อ Sweet-pills เพราะว่ายามันขมเราก็เลยเอ๊ะ ถ้าเป็นยาหวานล่ะ คือคิดอีกชั้นหนึ่ง น่าจะไม่มีใครซ้ำเลยเอาอันนี้ล่ะกัน ก็เลยผ่าน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ชื่อน่ารักนะ
คุณต๋า : พอได้ชื่อมาแล้วพี่ต๋าก็ยังไม่ได้เขียนบล็อกอะไรเลย แต่ว่าพอดูแล้วเนี่ย มันมีเพจวิวเหมือนมันมีคนคลิกเข้ามาดูเรา แล้วกลายเป็นว่าไม่มี Group Blog ที่ออนไลน์ ก็เกรงใจคนที่เค้าเข้ามาดู ก็เลยคิดว่าเราต้องเขียนอะไรสักบล็อกแล้วล่ะ ก็เขียนอะไรดี เพิ่งไปเที่ยวสวนทิวลิปนนท์มา ก็เลยเอารูปดอกทิวลิปหลายๆสีมาลงรูปหนึ่งล่ะกัน คล้ายๆว่าเป็นจุดเริ่มต้นของกิจกรรมใหม่นะคะที่น่าจะมีโอกาสรู้จัก เพื่อนๆที่เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตา น่าจะได้มิตรภาพดีๆ จากคนหลากหลายอาชีพ หลากหลายอายุ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ อันนี้ที่คิดเองตอนแรกน่ะค่ะ

คุณแหม่ม : มีคนคอมเม้นท์ไหมคะตอนนั้น
คุณต๋า : มีอยู่ 4 คนค่ะ พออัพบล็อกเสร็จไปใช่มั้ยคะตอนนั้น เราจะเริ่มจากตรงไหนดี เพราะปกติก็ยังไม่เคยอ่านบล็อก อ่านกระทู้แป๊บเดียวก็สมัครเลยใช่ไหมคะ ทีนี้พอดูหน้าบล็อกหลัก มีชื่อที่ติดกับบล็อกพี่ต๋าคือเนินน้ำ งั้นก็เลยเข้าบล็อกคุณเนินน้ำก่อนเลยแล้วกัน เอ๊ะคือจะหาเพื่อนยังไงดี
คุณกุ๊งกิ๊ง : อันนี้เป็นพรหมลิขิตจริงๆนะ
คุณต๋า : พี่ต๋าก็เลยเข้าไปบล็อกคุณเนินน้ำ แล้วตอนนั้นรู้สึกพี่โอจะทำกล้วยแขกอะไรสักอย่างอ่ะค่ะ ก็เลยลองคอมเม้นท์ดู
ตอนนั้นมีคุณเอิง แล้วก็น้องปาน ปานตะวันนะคะ สามสี่คนอ่ะค่ะ
พอบล็อกที่สองก็ยังไม่มีทิศทางอ่ะค่ะ
คุณแหม่ม : ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไง
คุณต๋า : ใช่ค่ะ ก็เลยเขียนเรื่องนกที่บ้าน ใส่กลอนไปสัก 1 บทล่ะกัน ทั้งที่เขียนไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ทีนี้พอเราเขียนกลอนก็ต้องไปอยู่ในหมวดวรรณกรรมใช่มั้ยคะ หมวด Liturature Blog ใช่มั้ยคะ ก็เลยไปหาเพื่อนใน Liturature Blog แล้วกัน ก็เลยไปรู้จักกัยพี่พันคม คุณวลีลักษณา ก็เลยได้เพื่อนตรงนี้มาด้วย ทีนี้พอดูบล็อกอาหารพี่โอเยอะๆขึ้น ก็เลยอยากส่งการบ้านพี่โอ ตอนนั้นพี่โอทำเต้าหู้ทอดทรงเครื่อง พี่ต๋าก็เลยเออทำเต้าหู้ทรงเครื่องส่งการบ้านพี่โอแล้วกัน ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นอ่ะค่ะ ตอนแรกพอทำเสร็จปุ๊บก็ส่งเต้าหู้ทรงเครื่องพร้อมเกี๊ยวน้ำในบล็อกเดียวกัน

คุณแหม่ม : อร่อยไหมคะ
คุณต๋า : ทำเองก็อร่อยเองค่ะ จากนั้นก็มีพี่โอคอมเม้นท์เพื่อนๆมาคอมเม้ท์ก็เริ่มมีกำลังใจทีละนิดอ่ะค่ะ ก็เลยเขียนบล็อกมา ได้รางวัล Food and Travel ในปีแรก ปีที่สองก็ Food and Travel เหมือนกัน พอปีที่สาม Food and Travel และก็ Design และปีนี้เป็นปีที่ 4 ได้ Design แต่ Food กับ Travel ไม่ได้ไม่เป็นไร พี่ต๋าเน้นว่าขณะที่เราเขียนเราได้ทำอาหารที่เราชอบ ได้ถ่ายรูป ได้คุยกับเพื่อน ณ พื้นที่ตรงนี้ ให้ความสุขกับเราอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นมันเติมเต็ม และที่มาวันนี้เราได้รู้จักเพื่อนผ่านบล็อกมานาน ถึงแม้เราได้รางวัลเดียวเราก็จะมาล่ะ อย่างน้อยวันนี้มาเจอเพื่อน มาแสดงความยินดี
คุณกุ๊งกิ๊ง : แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้างคะได้มาเจอเพื่อนๆตัวจริง
คุณต๋า : กลายเป็นรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกันมานาน ป้าเก๋า พี่โอ พี่ภา คุยกันตลอดเวลาอยู่แล้ว
คุณรจ : เหมือนเจอกันมาสิบกว่าปี
คุณต๋า : ใช่ค่ะ เหมือนรู้จักกันมานานแล้ว รู้สึกขอบคุณ pantip.com bloggang.com และก็ทีมงาน อย่างเคยมีปัญหาอะไร ส่งคำถามไปไม่เกิน 2-3 วันก็ได้รับคำตอบแล้ว ก็รู้สึกน่ารักอ่ะค่ะ ทีมงานจัดกิจกรรมต่อเนื่องให้สมาชิก และน้องๆน่ารักมาก
คุณกุ๊งกิ๊ง : โอกาสหน้าเราจะได้เจอกันอีกแน่นอน

แม่ซอง : สวัสดีค่ะ แม่ซองค่ะ ซองขาวเบอร์ 9 ค่ะ
คุณซัง : สวัสดีค่ะ zungzaa ค่ะ
คุณแหม่ม : ได้กินอะไรรึยัง
คุณกุ๊งกิ๊ง : ขนมเทียน!!
แม่ซอง : อร่อยรึเปล่า
คุณกุ๊งกิ๊ง : นี่คิดว่าจะเก็บลงกระเป๋าทันรึเปล่า
คุณซัง : ไม่ทันแล้ว เหลือแต่ถาด
แม่ซอง : หมดแล้ว
คุณกุ๊งกิ๊ง : ดูสิวันนี้เรามีมีทติ้งนะ ทานข้าวกัน แม่ซองยังมีขนมมาให้เราทานเลยนะ
คุณแหม่ม : วันหลังไปสัมภาษณ์ ไปทำเลยค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่ต้อง
คุณรจ : ให้แม่ซองทำมาเลย จะได้ไม่เสียค่าอาหาร
คุณซัง : จะบอกว่าพลาด ถ้าทีมงานไปจะไม่ได้กินแค่ขนมเทียนอย่างเดียวนะคะ
คุณแหม่ม : คุณซังบอกเลย ฉันอยู่ใกล้ ฉันรู้
แม่ซอง : คือไปช่วยห่อแล้วจะได้หิ้วกลับบ้านด้วย

คุณรจ : แล้ววันนี้แม่ซองได้รางวัลอะไรเอ่ย?
แม่ซอง : รางวัลอะไรบ้างเอ่ย? แม่ซองก็จำไม่ได้นะเนี่ย
คุณกุ๊งกิ๊ง : อันดับ 3 Best Fanclub ชมเชย Best Home & Garden Blog และก็ Best Liturature Blog
คุณแหม่ม : เขียนเกี่ยวกับการแต่งบ้านและสวน และอีกอันเกี่ยวกับงานเขียน
แม่ซอง : จะเขียนตะพาบซะส่วนใหญ่
คุณรจ : เราติดใจ Best Fanclub แสดงว่าแฟนคลับเยอะใช่ไหม
คุณแหม่ม : เพราะขนมเทียนอย่างเดียวเลย
แม่ซอง : แม่ซองก็งงนะว่าได้แฟนคลับมาได้ยังไง พอคุณแหม่มบอกว่าขนมเทียน ใช่เลย
คุณซัง : ถ้าพูดถึงซองขาวเบอร์ 9 เนี่ย ขนมเทียนลอยมาเลย
แม่ซอง : น่าจะจริงเนอะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ได้เจอเพื่อนๆ เป็นยังไงบ้างคะแม่ซองกับคุณซัง
แม่ซอง : โห มีความสุขมากๆเลยค่ะ
คุณซัง : ใช่
คุณกุ๊งกิ๊ง : เซอร์ไพรส์ดีกว่าว่าเจอใคร
แม่ซอง : เซอร์ไพรส์คือคุณ Tui Laksi เพราะว่าไม่เคยเจอ ไม่เคยเห็น ไม่ค่อยได้คุย ที่จะคุยก็มีเรียวรุ้ง จี๊ดจ๊าด และก็มี Sweet-pills แต่ก็ไม่เคยเจอตัวจริง รอบที่แล้วเรียวรุ้งก็ไปแต่ไม่ได้เจอ รอบนี้ถึงได้เจอ
คุณกุ๊งกิ๊ง : แล้วคุณซังล่ะคะวันนี้เซอร์ไพรส์ใครบ้าง
คุณซัง : พี่น้อย มาจากนิวยอร์ค และก็เรียวรุ้งเหมือนกัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ดีใจเนอะที่แบบว่าวันนี้ได้เจอกัน
คุณรจ : คุยกันแต่ในบล็อกตลอดเลย
แม่ซอง : ใช่ แต่ยังไม่เคยเห็นตัวจริง
คุณกุ๊งกิ๊ง : มันก็จะทำให้ต่อไปนึกหน้ากันออกแล้วนะ

คุณแหม่ม : อยากให้พูดถึงมิตรภาพในบล็อกแก๊งค่ะ
แม่ซอง : มิตรภาพที่เรียกว่าสดชื่นแจ่มใส อบอุ่น ก็มีทุกรสเลยนะ ประเภทรสเปรี้ยว รสขม รสเผ็ดก็มี ทะเลาะกันยังมีเลย
คุณกุ๊งกิ๊ง : มันเป็นเรื่องปกติ
คุณแหม่ม : ของคนเป็นพี่น้องกัน
คุณซัง : เป็นครอบครัวใหญ่
แม่ซอง : บางทีเราก็เห็นว่าเค้าทะเลาะกันเนาะ แต่...แป๊บเดียว เดี๋ยวก็ดีกันล่ะ มีหลายคู่เนอะ
คุณซัง : ลิ้นกับฟัน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ในส่วนของเรานั้นทำขนมเทียนต่อ
คุณแหม่ม : คุณซังฝากค่ะ
คุณซัง : เราก็เสียดายเนอะ แทนที่จะได้เจอกันเยอะๆอะไรงี้ ก็ได้เจอแค่บางส่วน
คุณกุ๊งกิ๊ง : วันนี้ต้องขอบคุณทั้งสองท่านมาก
คุณซัง : ขอบคุณทีมงานด้วยค่ะ ทีมงานน่ารักทุกคน

คุณกุ๊งกิ๊ง : แนะนำนิดหนึ่งค่ะ
พี่โอ : พี่โอ เนินน้ำค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ท่านต่อไปเลยค่ะ
พี่บี๊ : พี่บี๊ บ่งบ๊งค่ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : ท่านต่อไปค่ะ
พี่ดา : ดา phunsud ค่ะ
คุณรจ : มาถึงวันนี้พี่โอได้รางวัลอะไรเอ่ย
พี่โอ : พี่ได้รางวัลที่ 1 Best Food Blog และที่ 2 The Best of Blog ค่ะ
คุณรจ : เรื่องอาหารนี่ไม่มีใครล่ะ ที่สุด เพราะเราชิมมาแล้วไง
พี่โอ : แต่กลัวพี่บี๊มากเลย พี่บี๊บอกว่าปีนี้พี่จะอัพ
พี่บี๊ : ปีหน้าต้องมีนะ Best ดองบล็อก
คุณรจ : อยากได้ใช่ไหม
พี่บี๊ : อยากได้มาก ต้องให้พี่บี๊นะ คนอื่นไม่ให้ ไม่ยอม
พี่โอ : ต้องไปแข่งกับอาจารย์เต๊ะ
คุณกุ๊งกิ๊ง : แล้วพี่ดาล่ะคะช่วงนี้
พี่ดา : ช่วงนี้อัพบล็อกช้านิดหนึ่ง เดือนหนึ่งอาจจะบล็อกสองบล็อก
พี่โอ : น้องดาเค้าจะประจำทุกวันจันทร์
คุณรจ : สวัสดีวันจันทร์งี้
พี่ดา : วันอื่นก็แว๊บๆ ดู ไม่ค่อยได้เม้นท์เท่าไหร่ช่วงนี้ยุ่งๆ

คุณรจ : แล้ววันนี้เป็นไงบ้างคะมาเจอสมาชิก
พี่โอ : ก็ดีค่ะ สนุกดี บางคนยังไม่เคยเจอก็ได้เจอ
คุณกุ๊งกิ๊ง : กำลังจะถามว่าคนไหนที่เราแบบว่ายังไม่เคยเจอ
พี่โอ : น้องต๋า วันนี้เจอตัวจริง เรียวรุ้ง บ้านต้นคูน
คุณกุ๊งกิ๊ง : ส่วนใหญ่เป็นหน้าใหม่ที่ไม่ได้ไปออกรอบกับเรา
พี่โอ : พี่น้อยไง พี่น้อย เพิ่งเจอตัวจริง
คุณกุ๊งกิ๊ง : พี่น้อยทุกคนจะตื่นเต้น
พี่โอ : นอกนั้นก็เจอกันอยู่แล้ว
พี่บี๊ : แต่เหมือนพวกบล็อกมันจูนกันนะ มันจูนกันติด
พี่โอ : คือเราเคยทักทายกันในบล็อกอยู่แล้วไง มันมีความคุ้นเคยในระดับหนึ่งอยู่แล้วไง
คุณกุ๊งกิ๊ง : เหมือนไม่ต่างเลยใช่ไหมคะ เราเจอในบล็อกแล้วมาเจอกันนอกบล็อก เหมือนคำที่พี่โอพูดตอนได้รับรางวัล อะไรนะ ขอให้เขียนบล็อก
พี่โอ : ขอให้เขียนบล็อกอย่างมีความสุข
คุณกุ๊งกิ๊ง : คนเขียนก็มีความสุข คนอ่านก็มีความสุข เป็นพลังงานที่ส่งต่อกันเนอะ
คุณแหม่ม : มีอีกกิจกรรมหนึ่งที่พวกพี่ทำร่วมกันในบล็อกอ่ะค่ะ
พี่โอ : Food For Fun เหรอ จริงๆไม่จำเป็นต้องจำกัดอยู่เฉพาะหมวดอาหารนะ ทุกคนในบล็อกมาเล่นได้หมดเลย แล้วเราก็จะชวนคนที่มาเล่นกิจกรรมประจำมีส่วนร่วมช่วยออกโจทย์ด้วย เราไม่ใช่การแข่งขัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องซีเรียส อย่างที่พี่บล็อกอ่ะค่ะ ทำบล็อกอย่างมีความสุข มีความเป็นตัวของตัวเอง อยากทำอะไรทำ พี่ไม่ได้กำหนดว่าต้องสวยนะ ต้องเลิศนะ ต้องแพง ทำอะไรก็ได้ แล้วก็จับรางวัลผู้โชคดี ใครดวงดีก็ได้ไป แต่เดือนนี้ให้พี่ก่อนล่ะกันนะ

พี่บี๊ : บล็อกมันอบอุ่นตรงไหนรู้ไหม ตรงที่บางคนไม่เคยทำกับข้าวเลย แต่พอเค้าได้รู้จักกับพวกนี้ คนนี้ไม่เคยปลูกต้นไม้เลย คนนี้ไม่เคยอะไรเลย แต่พอถึงเวลาทุกคนก็อยากจะทำ ตรงนี้มันมีความสุข ก็อยากจะชวนคนอื่น คือไม่อยากเห็นแบบซ้ำๆ อยากเห็นล็อกอินอื่นๆ ที่เข้ามาจอยกับพวกเรา ไม่ใช่เข้ามาเจอคนนี้ คือเจอคนเก่ามันก็อบอุ่นไปอีกแบบนะ อย่างพี่บี๊จะมีความสุขตรงที่ส่วนหนึ่งทำให้คนที่ไม่เคยทำกับข้าวเลยลุกขึ้นมาทำกับข้าว มันดีใจนะ และอยากจะประคับประคองคนเหล่านี้ให้ไปด้วยกัน
พี่โอ : ของอร่อยต้องแบ่งกันกินไงคะ บอกแล้ว
พี่ดา : วันนี้อยากกินอะไรเข้าบล็อกสองอันนี้
คุณแหม่ม : แล้วอร่อยเหมือนเค้าไหมคะ
พี่ดา : อร่อยสิคะ
คุณรจ :อย่ามาดูถูกฉัน
พี่โอ : ซองเดี๋ยวรับหลังงานนะ
พี่บี๊ : นี่พี่ก็งงนะ เข้าบล็อกพี่โอ พี่บี๊ แต่ทำเค้กกล้วยแม่สลิ่มอ่ะ เออมันหมายความว่ายังไง
พี่ดา : อันนี้คือเมนูลูกรัก
พี่โอ : แต่เมนูทุกวันอ่ะของเราสองคน
พี่ดา : ใช่ เมนูอาหารก็ของพี่บี๊ พี่โอนี่แหละ วันนี้อยากกินอะไรนึกไม่ออกก็เปิดดูก่อนมีอะไรน่าสนใจ
คุณรจ :วันนี้ก็ต้องขอขอบคุณมากจริงๆ