และแล้ว...คุณกุ๊งกิ๊งก็เจอเพื่อนไซส์เดียวกันค่ะ ไปยืนข้างๆกันนี่แยกแทบไม่ออกเลย

พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : แก ฉันชอบอันนั้น! มีหลายตุ่ม
คุณภา : อะไรๆ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ตุ่มๆๆ อันนี้สำหรับเก็บน้ำเหรอคะ
คุณภา : ถ้าไม่มีน้ำประปา เราก็ปั๊มน้ำพวกนี้ขึ้นไปใช้
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ฉันเจอเพื่อนแล้ว
พิธีกร (คุณรจ) : ตุ่มใส่น้ำ พี่ภาไปเอาอีกตุ่มหนึ่งมาจากไหนอ่ะคะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : นี่ไง นั่นอีกตุ่มหนึ่ง
คุณภา : ตอนนี้มีตุ่มอยู่ 5 ใบ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : จะทำกันอย่างนี้จริงๆใช่ป่ะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : พี่ภาก็เล่น
พิธีกร (คุณรจ) : พี่ภาก็บอก
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : คุณคิดดีแล้ว
พิธีกร (คุณแหม่ม) และ พิธีกร (คุณรจ) : หรือคุณเจ้าขา
พิธีกร (คุณรจ) : เดี๋ยวเราหาที่ดีกว่า หาที่ปลูกต้นไม้ เราจะมีต้น hang girl ฝากพี่ภาไว้
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ใช่
พิธีกร (คุณรจ) : เราจะมาโดยไม่ทิ้งใครไว้ไม่ได้
คุณภา : อันนี้รู้จักไหม เค้าขายกันที่ตลาดนัด ต้นหนึ่งแพงมากเลยนะ แต่ของเรามันเป็นวัชพืชไปล่ะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ต้นวาสนาเหรอคะ
คุณภา : ไม่ใช่ค่ะ อันนี้เป็น
กวนอิมพันมือพิธีกร (คุณรจ) : ที่ไว้ทาหน้า?
พิธีกร (คุณแหม่ม) : บ้า ไม่ใช่ล่ะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : อันนี้หนูก็เคยเห็นในบล็อกค่ะ
คุณภา : เค้าชื่อ
ยาหยีพิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : อันนี้เราไม่ได้อะไรนะ แค่พื้นอ่ะ คือมันอุดมสมบูรณ์อ่ะ
พิธีกร (คุณรจ) : ตะไคร่
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ก็ตะไคร่ แต่ดูมันอุดมสมบูรณ์ไง
พิธีกร (คุณรจ) : เอ๊ย ไม่ใช่ตะไคร่
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เฟิร์น?
คุณภา : มอสค่ะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : โอ๊ยไม่รู้เรื่องรู้ราว
คุณภา : หน้าฝนจะมีมอสเยอะ มอสกับ
ไลเคน พวกนี้จะเป็นไลเคนนะ ที่ผิวต้นขนุนอ่ะ เป็นไลเคน บางทีบางอันก็จะมีลวดลาย
พิธีกร (คุณรจ) : เหมือนคนเอาสีไปสาดเนอะ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : อันนี้เป็นซุ้มรึเปล่าคะ
พิธีกร (คุณรจ) : นี่เราก็เดินมาประมาณ 80 กม. แล้วยังไม่หมดสวนพี่ภาเลย
คุณภา : บางคนเค้าเรียกเครืออ่อน
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เครืออ่อน
คุณภา : จะเป็นสีม่วงแดง ประมาณเดือนพฤศจิกา ธันวา เดี๋ยวจะเป็นสีม่วงแดงทั้งซุ้มเลย ไม่เห็นเขียวเลย
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : มีความจริงจังในการเพาะชำปลูกต้นไม้จริงๆ เพราะมีโรงเพาะชำ ดูมีอนุบาลต้นไม้
คุณภา : เดี๋ยวนี้มีหลายจุดเลย ตรงนั้นก็อีกจุด ทางโน้นก็อีกจุด เพราะว่าพอมันแล้งมากๆต้นไม้เล็กๆมันอยู่ไม่ได้ ต้องเอาเข้ามาพักในนี้
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ตรงไหนก็เย็นนะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ตรงไหนก็มีความสุขอ่ะ
พิธีกร (คุณรจ) : นี่ก็เที่ยงแล้วนะ อากาศยังเย็นอยู่เลย
คุณภา : นี่ดีมากเลยนะ แมลงมันหายไปไหนหมดไม่รู้
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : อ๋อ พวกหนูกินหมดแล้วค่ะ หนูกินแมลงกันมาแล้วไงคะ
คุณภา : ต้นนี้มหัศจรรย์เลยนะ หายากมาก
เกรปฟรุ๊ตเป็นส้มประเภทหนึ่งที่ฝรั่งกิน คนญี่ปุ่นก็ชอบกิน ทั้งเปรี้ยวและขม
คุณภา : อันนี้คือ
โบตั๋นเลื้อยพิธีกร (คุณแหม่ม) : ใบนี้นะคะ
คุณภา : ค่ะ ก็จะออกดอกมาคล้ายๆแก้วมังกร แต่นี่ไม่มีดอก
พิธีกร (คุณแหม่ม) : กินได้ไหมคะเนี่ยอันนี้
คุณภา : กินไม่ได้ บานกลางคืนประมาณสามสี่ทุ่ม แล้วก็บานมาจนเช้า พอแดดออกก็หุบ เพราะฉะนั้นถ้าจะถ่ายภาพไอ้เจ้าบ้านี่ก็ต้องตื่นมาตีห้ากว่าจะได้ภาพไปลงบล็อกให้ท่านๆดู
พิธีกร (คุณรจ) : ดูสิ ตีห้า
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ยอดไหมล่ะคะ
พิธีกร (คุณรจ) : ตีห้ายังนอนขดอยู่บนที่นอนอยู่เลย
สมกับตำแหน่งรางวัล BlogGang Popular Award สาขา Best Home & Garden Blog อันดับ 1 เลยค่ะ มีความทุ่มเทมาก
พิธีกร (คุณแหม่ม) : อันนั้นส้มโอรึเปล่าคะ อู้ว ดูสิ
พิธีกร (คุณรจ) : ดูทุกคนตื่นตาตื่นใจ
คุณภา : ให้ลูกหนึ่งเอาไหม นึกชื่อไม่ออกจริงๆ พวกฟักอะไรนี่แหละ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : พี่ภาว่านอกจากการปลูกต้นไม้เนี่ย นอกจากให้ความร่มรื่นแล้ว มันให้อะไรเราอีกบ้าง
คุณภา : ให้ความร่มเย็น อยู่แล้วสบายใจ ภูมิใจนะที่ทำขึ้นได้แค่เนี้ย นอกจากอันนั้นแล้วไม่นึกอยากได้อะไรอีกแล้ว แล้วบางครั้งเรานึกว่าเราได้สนองพระราชดำริด้วย
พิธีกร (คุณแหม่ม) : แค่พูดนี้ก็รู้สึกซึ้งแล้วอ่ะ
คุณภา : ตรงนี้อิ่มใจมาก
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ตรงนี้คือเรารู้สึกไง เพราะว่าเรามาเยี่ยมชมเรามาแป๊บเดียว เรายังรู้สึกเลยว่า เฮ้ย มันแบบเราต้องใช้กำลังมหาศาลขนาดไหน แต่จริงๆแล้วคือพี่ภาไม่เคยคิดไม่เคยพูดเรื่องเหนื่อยยากเลยไง พูดแต่ว่ามันนั่นนู่นนี่ ความสุขมันเป็นอะไรอย่างงี้ไง มันเลยทำให้เรารู้สึกมันเป็นอะไรที่น่าลงทุน
คำว่าน่าลงทุนคือใส่ใจกับมัน ลงแรงกับมัน
คุณภา : นอกจากจะไม่เคยคิดว่ามันเหนื่อยจังเลยนะ ตอนนี้คิดว่าเสียดายจังเลย ทำได้แค่นี้ มันไม่มีแรงทำมากกนี้แล้ว
พิธีกร (คุณแหม่ม) : แค่นี้ก็สุดยอดแล้ว เพราะว่าเราทำไม่ได้
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : จริงๆ มันเป็นเรื่องของความพอดีไง ของเรา ตามกำลัง
คุณภา : มันกำลังดีไงตรงที่เรามาเริ่มตอนกำลังเกษียณจากอย่างอื่นแล้ว แล้วเราก็ทุ่มเทนี้ได้เยอะ มาตรงนี้นิดนึง เดี๋ยวจะไม่ได้เห็น เดี๋ยวจะลืม
พิธีกร (คุณรจ) : มีของดีมาโชว์
คุณภา : เห็นไหมมันย้อนแสง ดูซิบนต้นนั้นมันมีดอกไหม เค้าคือ
กระดังงาไทย ที่เค้าต้องเอาไปลนไฟ
พิธีกร (คุณรจ) : อ๋อ ต้นใหญ่นั้นใช่ไหมคะ เราไปปลูกต้นไม้กันเถอะ เราอยากปลูกอ่ะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : ไปๆๆ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เราได้มาแล้วนะ เราอยากเป็นส่วนหนึ่ง
พิธีกร (คุณรจ) : อันนี้เรียกว่าต้นอะไรนะคะ
คุณภา :
หูกระจงด่าง คุณจะสังเกตเห็นว่านี่จะเป็นแกลบ เป็นแกลบดำ บางครั้งข้างล่างเค้าจะใส่กาบมะพร้าวไว้ ด้วยประโยชน์สองอย่างคือมันชุ่มชื้น และก็มันเบา เวลาขนบ้ายไปขายไรงี้ แต่ถ้าอย่างนี้เนี้ย มาอยู่กับเราสักสองสามเดือนนะ คุณก็จะเจอว่าไอ้ใบอ่อนๆเนี่ยมันเริ่มแตกและก็จะจากเราไปในไม่ช้า และก็จะมีคำถามอยู่เรื่อยเลยว่าทำไมต้นไม้ซื้อมา อยู่กับแม่ค้าน๊านนาน
พิธีกร (คุณแหม่ม) : อันนี้จริงค่ะ
คุณภา : มากับเราตายซะงั้น
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : แล้วจริงรึเปล่าคะที่คนปลูกต้นไม้โตต้องเป็นคนมือเย็น
คุณภา : ไม่ใช่ คนที่ปลูกต้นไม้แล้วงามต้องเป็นคนใจเย็น ไม่เกี่ยวกับมือ แล้วก็สังเกตด้วยว่ามันควรจะเป็นยังไง อันนี้คือเราต้องผสมดินใหม่ นี่คือดินผสมสูตรของเรา ซึ่งมันก็จะต่างกัน เราเอาดินนี้ลงไปสักหน่อยหนึ่ง เราไม่สามารถจะเอาดินทางนั้นออกทั้งหมดได้ เทลงไปสักครึ่งหนึ่ง ครึ่งเดียวก่อน
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เราต้องขออนุญาตมีผู้ช่วยนะคะ เพราะว่าสามคนนี้...
พิธีกร (คุณรจ) : ไม่สามารถจริงๆ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ได้ทริคๆ ปกติเราทุบ
พิธีกร (คุณรจ) : ดึงออกมาค่ะ แล้วต้นก็ตาย
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เออถึงว่าทำไมเราปลูกต้นไม้แล้วตาย
คุณภา : เจ้านี่ก็จะไม่อยู่แค่นี้ เค้าจะเป็นชั้นๆขึ้นไปแบบหูกระจงธรรมดา
พิธีกร (คุณแหม่ม) : แล้วมันก็จะอยู่ที่นี่กับพี่ภา
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : แล้วถ้าอย่างนี้เราจะดูแลยังไงอ่ะคะ ลงกระถางเสร็จเราควรจะรดน้ำ
พิธีกร (คุณรจ) : รดน้ำเลยหรือทิ้งไว้ก่อน
คุณภา : แน่นอน เราทำเสร็จเรียบร้อยแล้วเราก็รดน้ำ น่าจะหาที่วางก่อนนะเนี้ย ถ้าทำเสร็จแล้วรดน้ำเดี๋ยวมันหนักนะ
พิธีกร (คุณรจ) : ไม่เป็นไรค่ะ เราบึกบึน
คุณภา : ต้องมีแดด อย่างน้อยก็ครึ่งวัน หาที่วางก่อนดีกว่า
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : โอเค ได้
พิธีกร (คุณรจ) : เราจะไปวางตรงไหนดี
พิธีกร (คุณแหม่ม) : แก ยก!
พิธีกร (คุณรจ) : ไปค่ะ
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ไอ้ดอกขาวๆข้างๆนี่คืออะไรคะ
คุณภา : เอ่อ...มากาเล็ต
พิธีกร (คุณรจ) : คล้ายๆ มาการอง
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : อันนี้คือปลูกไหมคะ หรือว่ามันมาเอง
คุณภา : ขโมยอ่างขางมา
พิธีกร (คุณรจ) : ว๊ายยยย อย่าออกสื่อนะคะ
คุณภา : ไม่ก็ไม่เชิงขโมยมานะ
พิธีกร (คุณรจ) : หยิบมาโดยไม่บอก
คุณภา : เค้าตัดทิ้ง มันเยอะมาก เค้าตัดทิ้งกองๆ เราก็เลย...เออเค้าตั้งใจจะทิ้งอยู่แล้ว
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ถ้าเราเจอไม้ที่เค้าแบบอะไรแบบนี้ เราก็เอามาทำต่อได้ใช่ไหมคะ
คุณภา : ใช่ๆ ที่นี่มีทุกอย่างอ่ะ ทั้งเพาะเอง ซื้อมา ขอเค้า ขโมย อ้าว ใครจะรดน้ำก็รด
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ต้องให้พี่ภาเป็นคนรดให้ค่ะ
พิธีกร (คุณรจ) : เดี๋ยวค่ะเดี๋ยว
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เราต้องแสดงความเป็นเจ้าของ
พิธีกร (คุณรจ) : ใช่ เดี๋ยวไม่รู้ว่าใช่ของเรา
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ขอนุญาตฝากต้นนี้ไว้กับพี่ภาด้วย
แต่ทันใดนั้นพิธีกรสาวของเราถึงกับต้องกรี๊ดกันค่ะ เพราะ...เจอไส้เดือนตัวอวบน่ารักเชียว เป็นธรรมดาของสวนที่อุดมสมบูรณ์แหละ 
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : เอาล่ะ ในที่สุดภารกิจของเราในวันนี้ก็เสร็จสิ้น วันนี้เราได้มาไกล แล้วเราก็ขอบคุณเจ้าของบ้านมากๆ ขอบพระคุณพี่ภามากแล้วเราก็ขออนุญาตฝากตัวแทนของ BlogGang Hang Girls ไว้นะคะ
คุณภา : แล้วอย่าลืมมาเยี่ยมนะ
พิธีกร (คุณแหม่ม) : เดี๋ยวขออีกนิดนึง อยากให้พี่ภาพูดถึงมิตรภาพ
พิธีกร (คุณรจ) : มิตรภาพในบล็อกแก๊ง
คุณภา : มันเป็นความรู้สึกเหมือนบ้าน รู้สึกประทับใจกับคนที่เป็นเพื่อน พี่อยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลายมาก เมื่อวันที่ 4 ครบ 8 ปีนะ ขึ้นปีที่ 9
พิธีกร (คุณกุ๊งกิ๊ง) : ขึ้นปีที่ 9 ก็อยู่กับเราไปนานๆนะคะ ถ้ามีโอกาสเราจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆเราสัญญา
นัดกันแต่งตัวใช่มั๊ยค๊าาาาาา
ลายสก๊อตเหมือนกันเลยค่า
เจิมก่อนแล้วค่อยวกขึ้นไปอ่าน ^__^