Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 1 หน้า 6 ต้นข้าวออกมานั่งทานข้าวกับครอบครัวตอนเย็น เขามองแต่ละคนหน้าตายิ้มแย้ม พี่ม่วง พี่ชายคนโตกับพี่สะไภ้แม้ออกเรือนออกไปแล้ว แต่วันนี้ก็พาหลานสาวมาทานข้าวต้อนรับน้องเขยคนใหม่ ส่วนไข่ น้องชายคนเล็กกับน้องสะไภ้ยังไม่มีลูกอยู่ดูแลพ่อแม่ที่บ้านนี้ เพราะข้าวหอมไม่อยู่ที่บ้าน เขารู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ ทุกคนดูเอาใจใส่พูดคุยกันอย่างสนิทสนม “กินหมกกบไหม?” ข้าวหอมแกล้งถาม “มีเหรอ” ต้นข้าวตาโต มองหาอาหารที่ว่าในจาน “เปล่าหรอก” เธอ หัวเราะ ต้นข้าวค้อนไปวงใหญ่ “ไม่เคยกินกบเหรอพี่” ไข่ถาม ต้นข้าวส่ายหน้า “กบราคาแพงมากเลยนะ กิโลละ 100” “อ้อ ครับ” “แม้ พ่อต้นเขาเป็นคนกรุงเทพฯ จะมากินกงกินกบเหมือนเราได้ไงล่ะ เอ้า ข้าวตักข้าวให้พี่เขาสิ” แม่เอ่ย ข้าวตักข้าวให้เขาแล้ว ก็ตักปลาให้เขาด้วย ต้นข้าวกินข้าวเงียบๆ มองดูครอบครัวพูดคุยกันอย่างสนุก พ่อถามไถ่ลูกคนนั้นคนนี้ ทุกคน ดูอบอุ่น ต่างจากเขากับพ่อที่ห่างเหินและเย็นชาใส่กัน ข้าวหอมก็คอยตักกับให้เขา หลังอาหารเย็น ทุกคนก็รวมตัวกันดูทีวี แต่ข้าวหอมเหนื่อยจึงขอเข้านอนก่อน ต้นข้าวก็ตามมา เขามองดูห้องนอนเล็กของหญิงสาว มีเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้น เตียงนอน และตู้เสื้อผ้า เตียงนอน 5 ฟุต ที่ถูกเตรียมให้เป็นห้องหอของเขา ปูผ้าปูที่นอนสีพื้นชมพูกระปิอ่อนๆ หมอน 2 ใบ กุหลาบที่โรยตอนกลางวัน ข้าวหอมน่าจะเก็บออก เขาเห็นในพานเล็กๆ ข้างเตียง ต้นข้าวนั่งลงขอบเตียงเบาๆ “เอ่อ เราจะนอนยังไงกัน?” “ก็นอนบนเตียงนี่ไง” “เอ่อ...ฉัน” “ทำไม ไม่เคยนอนกับผู้หญิงเหรอ เจ้ เป็นผู้หญิงนะ ฉันก็เป็นผู้หญิง ฉันน่ะ นอนค้างกับเพื่อนผู้หญิงก็บ่อย ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย” เธอพูดแบบไม่สนใจ ต้นข้าวยังปรับตัวไม่ทัน ข้าวหอมเดินไปเปิดตู้เอาผ้าห่มออกมา “ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยหนาวมาก เราก็เอาผ้าห่มบางละกัน” เธอส่งให้เขา 1 ผื่น “บ้านฉันไม่มีแอร์ เจ้นอนได้นะ” เขาพยักหน้า อีกฝ่ายกระโดดขึ้นเตียงไปนอนแล้ว เธอกลิ้นไปนอนข้างใน ต้นข้าวจำล้มตัวลงนอนด้วยอย่างเบาๆ “เจ้” ต้นข้าวยังอยู่ในสภาวะปรับตัว ที่ต้องนอนเตียงเดียวกับผู้หญิง ข้าวหอมหมุนมากอดเขาไว้ “นี่หล่อนจะทำอะไร?” ทำท่าตกใจหวาดระแวงรีบถอยห่าง “ฉันชอบนอนกอดหมอน วันนี้ขอกอดเจ้ล่ะกัน หมอนข้างไม่มี” “ฉันอึดอัดนิ” เขาพยายามจะพลักเธอออก “เจ้ ฉันไม่ข่มขืนเจ้หรอกนะ เจ้เป็นผู้หญิง” อีกฝ่ายทำหน้าทะเล้นใส่ “แต่ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้ผู้หญิงนะ” อีกฝ่ายทำหน้ากะอักกะอ่วน “เจ้ ถ้าฉันไม่ได้กอดอะไร ฉันก็นอนไม่หลับสิ แล้วฉันก็จะนอนดิ้น ทีนี้ เจ้ก็จะนอนไม่หลับด้วยเหมือนกันนะ ในเมื่อฉันช่วยเจ้แล้ว เจ้ก็ช่วยฉันหน่อยนะ” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมแบบนี้ ต้นข้าวจำต้องฝืนกล้ำกลืน “หล่อนกอดฉันแบบนี้ฉันจะนอนหลับลงหรือยังไง?” “หล่อนก็รู้ว่าฉัน ไม่ชอบผู้หญิงมากอด” เขาหันไปมองหน้าอีกฝ่ายก็พบว่าหลับไปแล้ว “เฮ้อ..” ต้นถอนหายใจ แล้วนอนคิดอะไรคนเดียวแล้วเผลอหลับไปในที่สุด เช้าตรู่ ต้นข้าวตื่นมาไม่พบข้าวหอมแล้ว เขาจึงลุกจากที่นอนออกมา “ตื่นแล้วเหรอเจ้” “ตื่นแต่เช้าเชียว” “เตรียมของไปวัดค่ะ เจ้ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปวัดกัน” ข้าวหอมพาต้นข้าวไปวัดในหมู่บ้านไม่ไกลนัก มีผู้หญิง ชาย มีอายุ มา 5-6 คน “ผู้บ่าวจังแมนผู้ดีผู้ใคร่คัก” ยายเข้ามาทักทาย ต้นข้าวไหว้อย่างนอบน้อม “สมกันน้อหลานเขย” ข้าวหอมได้แต่ยิ้มร่า ไม่ได้โต้ตอบหรือคุยกับต้นข้าวมากนักกลัวจะหลุดเรียกเขาว่าเจ้ต่อหน้าคนอื่นๆ หลังจากถวายภัตตาหารเสร็จแล้ว เธอชวนเขาไปเที่ยวคลอง ทั้งสองพายเรือดูดอกบัวแดงยามเช้า ถ่ายรูปกันอย่างสนุก บรรยากาศสดชื่น ไร้มลพิษทำเอาต้นข้าวรู้สึกปลอดโปร่ง พอแดดเริ่มแรงข้าวหอมก็ชวนเขากลับ พอกลับมาถึงบ้าน ต้นข้าวก็ไม่รู้จะทำอะไรที่บ้านนอกแบบนี้ได้ วันๆ พวกเขาจะทำอะไรกัน เขาสงสัยอยู่ในใจ ข้าวหอมก็ชวนเขาไปดูพี่ชายวิดน้ำจับปลานิล ต้นข้าวก็ตกกระไดพลอยโจนไปด้วย เพราะเขาไม่อาจจะไปทางไหนเองได้ ในเมื่อต้องอยู่กับข้าวหอม 3 วันก็ต้องไปไหนมาไหนกับเธอทุกที่ ที่จริงแล้วพี่ชายจะปั้มน้ำมาเก็บในแทงค์เพื่อเก็บไว้รดสวนดอกไม้และผักหลายชนิดที่ปลูกไว้ แต่สระที่ขุดไว้มีปลานิลที่เลี้ยงธรรมชาติอย่างมากเลยช่วยกันลงแหเอามากินกัน พี่สะไภ้เผาเกลือให้กินสดๆ กับส้มตำ ช่างอร่อย อย่างเป็นธรรมชาติ ต้นข้าวไม่เคยใช้ชีวิตแบบติดดินบ้านทุ่ง นั่งนอนอยู่บนเถียงนา ลมเย็นๆ พัดผ่าน ทำเอาเขาลืมเรื่องวุ่นวายในเมืองกรุงไป “มืออื่นว่าสิลงดาวเรืองใหม่” “เดี๋ยวหนูจะมาซอยเด้อ” ข้าวหอมอาสา ข้าวหอมนานๆ กลับมาบ้าน แต่ก็ก็ชอบมาช่วยพี่ชายกับน้องชายทำเกษตร เธอหันไปยิ้มให้ต้นข้าว เขาใช้สายตาถาม ว่าต้องมาด้วยเหรอ ข้าวหอมพยักหน้า วันถัดมาเมื่ออาสาช่วยพี่สะไภ้แล้ว ข้าวหอมก็เตรียมตัว ต้นข้าวแม้จะไม่ได้มีความสนใจเกษตร แต่เขาก็ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงเส้นทางเดินนี้ ในเมื่อเข้าเมืองตาหลิว ก็ต้องหลิวตาตาม “เฮ้อ...แล้วฉันต้องมาลำบากแบบนี้ด้วยเหรอ” เขาถามข้าวหอม “แล้วเจ้จะรู้ว่ามันดี แค่เจ้ถ่ายรูปอัพเฟสบุค คนทั่วประเทศเห็นก็อิจฉาอยากมาสัมผัสบรรยากาศบ้านนอกแล้วนะ เผลอๆ ยอดไลค์เป็นพัน” “เฮ้อ...” เขาถอนหายใจแทนคำตอบ เอาเข้าจริงๆ กิจกรรมลงดอกดาวเรืองก็สนุกไม่น้อย ต้นข้าวช่วยตามสภาพตัวเอง ส่วนข้าวหอมที่ว่าจะมาช่วย เดี๋ยวก็วิ่งถ่ายรูปคนโน้นคนนั้น แล้วอัพรูปลงเฟสบุคให้เขาเรียบร้อย หญิงสาวดึงเขาไปถ่ายรูปดงดาวเรืองที่โตพร้อมเก็บแล้ว และแปลงผักหลายชนิด อย่างสนุก อาหารแบบบ้านๆ ปลาเผา ถึงได้กินทุกวัน แต่มันอร่อยจริงๆ ผักสดๆ ไร้สารพิษ ที่ไม่ต้องซื้อ มันอร่อยกว่าผักแพคในห้างซะอีก กิจกรรมชาวไร่ชาวสวนก็สนุกกว่าที่เขาคาดไว้ คืนนั้นเขาเหนื่อยแล้วหลับไปอย่างไม่รู้ตัว โดยไม่สนใจว่าข้าวหอมจะกอดก่ายเขายังไง เมื่อครบ 3 วัน 3 คืน ตามประเพณี วันๆ มันผ่านไปเร็วกว่าที่ต้นข้าวคิด ถึงจะไม่นิยมชมชอบบรรยากาศบ้านทุ่ง แต่ต้นข้าวก็รู้ว่า บรรยากาศเหล่านั้นสร้างความสุขให้เขาไม่น้อย อย่างน้อยเรื่องวุ่นปวดหัวตลอด 3-4 เดือนของเขาก็ปลดเปลื้องไปบ้าง แล้ววันข้างหน้าล่ะ จะมีเรื่องอะไรให้เขาต้องปวดหัวอีกนะ เขามองแม่ลูกร่ำลากัน แม่ก็ขนกล้วยขึ้นรถหลายเครือ แถมของกินข้าวสารอีก 2-3 สอบ เป็นเรื่องราวปกติธรรมดาของคนต่างจังหวัดของกินมากมายไม่ต้องซื้อหา “แม่เอาข้าวเหนียวหรือข้าวเจ้าให้” เขาถามข้าวหอมเมื่อเธอขึ้นมานั่งรถเรียบร้อย “เจ้ จะเอาข้าวเหนียวก็ไม่บอก” อีกฝ่ายแกล้งตอบกวนๆ “อืม” เป็นอันรู้แล้วว่าเขาได้ข้าวเจ้า ต้นข้าวออกรถ และก็เหมือนเดิม “เค้าจะคุยเป็นเพื่อนเจ้จนถึงกรุงเทพเลยนะ จะช่วยดูทางให้” คำพูดที่ไม่จริง แค่เข้าขอนแก่น นางก็ไปเฝ้าพระอินทร์ปล่อยให้ต้นข้าวต้องเปิด GPRs ไปตลอดทาง
ลงรายละเอียดได้ดีมากค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 26 ธันวาคม 2562 เวลา:12:04:34 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
